Europese verkiezingen & explosies in de bufferzone
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
06 Juni 2009 | Cyprus, Pyla
Door een collega uit Zaanstreek-Waterland werd ik attent gemaakt op een uitzending van de IKON. De uitzending was natuurlijk al geweest, maar door de huidige techniek kan zo’n programma op een eenvoudige wijze weer opnieuw worden bekeken. Hulde aan de bedenkers van dit systeem. Dus via ‘uitzending gemist’ kon ik de aflevering van "Paul Rosenmöller en de grenzen van Europa" gaan bekijken. Niets bijzonders zou je zeggen, maar in dit geval wel. Op een duidelijke wijze werd aandacht geschonken aan het (politieke) probleem op Cyprus en de mogelijke toetreding van Turkije binnen de Europese Unie. Met het bekijken van deze aflevering is weer eens duidelijk geworden dat ‘we’ er nog niet zijn. En ook de recente geschiedenis kreeg aandacht, zoals het doodschieten van de Griekse Cyprioot die in de vlaggenmast klom bij een Turkse OP nabij Famagusta.
Het aardige van deze documentaire was ook wel het feit dat er een bezoek werd gebracht aan de Karpaz en er een interview was met de heer Savas Liasis en zijn vrouw. Zij wonen als Grieks Cyprioten in het noordelijke deel van Cyprus. Ik kan zeggen dat ik in april ook aan die familie een bezoek heb gebracht. In het kader van de huisbezoeken vanuit Leonarisso bezoekt de UN de families die daar leven. Een krasse op leeftijd zijnde man en zijn vrouw die hun eigen leventje daar leven. De dochter van deze man is trouwens lerares in Nederland.
De uitzending was onderdeel van een serie naar aanleiding van de Europese verkiezingen van afgelopen week. Of deze verkiezingen hier echt leven is zeer te betwijfelen. In ieder geval wordt er niet al teveel ophef over gemaakt en aandacht aan besteed. Een enkel billboard langs de snelweg met een gezicht erop en een paar sterren, zoals die ook in de vlag van de EU worden gebruikt. De tekst erbij ontgaat mij nog steeds maar ik vermoed dat dit gaat over de verkiezingen. Terwijl de uitslagen in Nederland al bekend zijn blijkt dat er vandaag op zaterdag in Cyprus mag worden gestemd. Dus misschien wat extra drukte bij de stemlokalen, één naast het bureau en één in de Grieks Cypriotische school in Pyla.
Maar als missieganger en rechtgeaarde Europese burger mocht ik ook mijn stem uitbrengen. Niet op een stembureau in/op Cyprus, maar via een brief die ik dan moest opsturen naar ’s-Gravenhage. Voor het gemak werden wij als uitgezonden politiemensen even geschaard onder defensiepersoneel en kon je een aanvraag doen om je stem uit te brengen. Je uitgebrachte stem moest dan wel op 4 juni terug in Nederland zijn. Omdat de post vanaf Cyprus naar Nederland er een goeie tien dagen over doet diende je al behoorlijk op tijd te stemmen. Was dat al een heel gedoe, maar op wie moet je dan stemmen en wat willen die politieke partijen dan wel en niet. Je snapt het vast wel, deze keer heb ik mijn stem maar verloren laten gaan.
Overigens ik wil wel opmerken dat het goed is dat er toch een beetje gedacht wordt aan de mensen die in het buitenland zijn en dat zij toch in de gelegenheid worden gesteld te stemmen ook al is dat allemaal makkelijker gezegd dan gedaan.
Donderdag werd Pyla en omgeving opgeschrikt door een paar harde explosies. Zo sterk zelfs dat de ramen in de sponningen trilden van de luchtdrukverplaatsing. Ik had daar niet veel van gemerkt want ik lag op dat moment op het strand te bakken. De explosies waren wel goed te horen en ik dacht eerst aan een oefening zoals dat ook wel te horen valt in de buurt van militaire oefenterreinen. En op een goeie 2 kilometer afstand zit een dergelijke schietbaan. Toen ik de middagdienst begon bleek dat de ochtenddienst nog erg druk bezig was naar de herkomst van de explosies in de bufferzone. Al met al kon ik mijn dienst pas 2 uur later beginnen. Er was tot dan toe niets gevonden.
Totdat Richie en ik werden aangesproken door de Slowaakse militairen van OP126 dat zij informatie hadden dat er een mijn was ontploft in de bufferzone vlakbij het dorpje Troulli. Het zou de knallen van eerder die ochtend verklaren. Dus wij zijn met de militairen een onderzoek gaan doen in de buurt van het mijnenveld daar. Vanaf de grond was er niet veel bijzonders waar te nemen. Vanaf een heuvel verderop en met een super verrekijker van het leger kon het mijnenveld beter worden bekeken. En er was inderdaad een verkleuring van de aarde zichtbaar en ook een hoop aarde was omhoog gekomen. Goed gespot van een afstand van zeker 800 meter. Dus missie geslaagd en op weg naar het bureau voor de rapportage. In overleg met de militairen werd besloten erin op te nemen: ‘mogelijk een ontploffing van een mijn’ en de militairen zouden in hun rapportage vermelden: ‘zeker een ontploffing van een mijn’. Al snel werd ik gebeld door de dienstdoende militair van de meldkamer in sector 4 dat zij opheldering wenste over de rapportage dat er een mijn was ontploft terwijl de militairen hadden gemeld dat het aantreffen van de sporen in het mijnveld geen explosie van een mijn was. Het zou allemaal op een misverstand gaan. Ik heb hem kort en zakelijk uitgelegd dat de politie geen mijnexperts zijn en dat deze informatie kwam van de militairen zelf. Ook de afstand van het object gaf voor mij in ieder geval duidelijk aan dat ik niet kon zeggen dat het hoopje aarde op die plek een gevolg van een explosie was geweest. Uiteindelijk ben ik weer teruggegaan naar de militairen en hen opheldering gevraagd over de andere zienswijze. Al met al was het dus allemaal KENNELIJK geen mijnexplosie. In ieder geval zijn er tal van mensen erg zenuwachtig geworden. De duty officer van sector 4 heeft weer contacte met de duty officer van het hoofdkwartier en daar zijn ook weer tal van anderen die er in gekend worden.
Wel zeker is dat er een ontploffing is geweest in of vlakbij de bufferzone en nog steeds is niet bekend wie daarvoor verantwoordelijk is, niemand weet wat en/of zegt iets. Ook de volgende dag zijn er nog steeds tal van mensen bezig geweest met dit ogenschijnlijk eenvoudige incident, maar toch ook wel erg belangrijk. Juist op deze momenten komen de wederzijdse spanningen zeer sterk naar voren en is het van belang te weten wie er verantwoordelijk is voor de onrust en als het in het gebied van de bufferzone plaatsvindt is het natuurlijk ook belangrijk te weten of er geen slachtoffers zijn gevallen. Voorlopig is de situatie als volgt: ‘incident closed’.
Vrijdag hebben we met velen stilgestaan bij de wereld milieu dag. Niets bijzonders toch. Tja, dat zou je wel denken maar er was een mail uitgegaan van de senior police adviser dat er van alle Unpol’ers medewerking werd gevraagd een actieve bijdrage te leveren aan deze dag. Voor de allerdomsten was nog een lijstje bijgevoegd wat je zou kunnen doen. Voor Richie en mij betekende dat o.a. het verzamelen van vuil in de bufferzone en dan in het bijzonder Pyla. Ik heb nog even mijn ongenoegen kenbaar gemaakt dat ik toch echt niet een vuilnisman ben en kreeg daarbij de steun van Richie en de boodschapper in deze de officer in charge (= station-commander) Paul.
En als er dan vuilnis werd gevonden was het toch zeker de bedoeling foto’s te maken van het opruimen en deponeren van dat vuil in afvalbakken, containers etc..
Om deze dag niet helemaal te verpesten hebben we toch besloten op beperkte schaal medewerking te verlenen. Politiemensen zijn voor veel in, zijn van alle markten thuis en daardoor zeer flexibel in het optreden, maar vuilnisman... Voor het bureau al snel wat rommel gevonden en op de wijze zoals bepaald afgevoerd. Omdat dit wel wat karig was ook op een andere locatie nog wat grootser afval aangetroffen en verwijderd. Wij blij, de leiding blij en ook nog eens goed voor het milieu. En de bezigheden verwerkt in een mutatie met een paar pakkende foto’s erbij. De foto van de grote dump in de bufferzone hebben we er ook maar bijgedaan. Het werd ons daar eventjes teveel om op te ruimen. En verder ging om 12.00 uur de airco in het bureau uit, de printer en computers die niet werden gebruikt moesten ook worden uitgezet. Dus voor de verkoeling in de truck gestapt want daar mocht de airco wel aan. De mailberichten waren deze keer in de kleur groen in plaats van het bekende zwart doorgestuurd.
Ook op het hoofdkwartier was men er druk mee; de wekelijkse bijeenkomst ging gewoon door, maar de dames en heren werd gevraagd de auto te parkeren bij Transport en verder lopend naar de bijeenkomst te komen. Dit is dan een afstand van ongeveer één kilometer. Later zijn ze ook nog ingezet om de rommel op de UNPA op te ruimen. En er was geen excuus om eerder te vertrekken. Dat was dan wel weer goed geregeld. Handschoenen, vuilniszakken en water werden ter beschikking gesteld en een WED (World Environment Day) T-shirt kregen zij wel en wij niet.
Ik denk zeker dat er een forse bijdrage is geleverd aan het milieu van nu en hopen dat de Cyprioten ook een bijdrage hebben geleverd want die maken er veelal een geweldige rotzooi van.
Gisteravond ben ik ook nog op bezoek geweest bij de Slowaakse militairen in OP126 en daar gezellig gebarbecued. Wij als UNPOL waren uitgenodigd om de contacten die er zo al zijn verder te verstevigen. In deze OP126 "Alcatraz" leven twaalf Slowaakse soldaten voor een periode van zes maanden. Drie van hen spreken Engels en de anderen dus alleen Slowaaks. Ondanks de taalbarrière was er evengoed nog een goed contact mogelijk. En ook deze contacten maken een missie interessant om mee te maken. Niet alleen kijken in de keuken van de (internationale) politie maar ook in die van het militaire apparaat. Het werkterrein is deels hetzelfde maar de invulling van de politie is wel iets anders. Het grote voordeel van de politie is dat wij kunnen praten en ook eens anders denken dan alleen zwart of wit. En daarmee kom je een heel eind.
Zondag en maandag is het hier weer Pinksteren. Ook deze keer worden deze feestdagen hier op Cyprus een week later gevierd.
Doeg!
Het aardige van deze documentaire was ook wel het feit dat er een bezoek werd gebracht aan de Karpaz en er een interview was met de heer Savas Liasis en zijn vrouw. Zij wonen als Grieks Cyprioten in het noordelijke deel van Cyprus. Ik kan zeggen dat ik in april ook aan die familie een bezoek heb gebracht. In het kader van de huisbezoeken vanuit Leonarisso bezoekt de UN de families die daar leven. Een krasse op leeftijd zijnde man en zijn vrouw die hun eigen leventje daar leven. De dochter van deze man is trouwens lerares in Nederland.
De uitzending was onderdeel van een serie naar aanleiding van de Europese verkiezingen van afgelopen week. Of deze verkiezingen hier echt leven is zeer te betwijfelen. In ieder geval wordt er niet al teveel ophef over gemaakt en aandacht aan besteed. Een enkel billboard langs de snelweg met een gezicht erop en een paar sterren, zoals die ook in de vlag van de EU worden gebruikt. De tekst erbij ontgaat mij nog steeds maar ik vermoed dat dit gaat over de verkiezingen. Terwijl de uitslagen in Nederland al bekend zijn blijkt dat er vandaag op zaterdag in Cyprus mag worden gestemd. Dus misschien wat extra drukte bij de stemlokalen, één naast het bureau en één in de Grieks Cypriotische school in Pyla.
Maar als missieganger en rechtgeaarde Europese burger mocht ik ook mijn stem uitbrengen. Niet op een stembureau in/op Cyprus, maar via een brief die ik dan moest opsturen naar ’s-Gravenhage. Voor het gemak werden wij als uitgezonden politiemensen even geschaard onder defensiepersoneel en kon je een aanvraag doen om je stem uit te brengen. Je uitgebrachte stem moest dan wel op 4 juni terug in Nederland zijn. Omdat de post vanaf Cyprus naar Nederland er een goeie tien dagen over doet diende je al behoorlijk op tijd te stemmen. Was dat al een heel gedoe, maar op wie moet je dan stemmen en wat willen die politieke partijen dan wel en niet. Je snapt het vast wel, deze keer heb ik mijn stem maar verloren laten gaan.
Overigens ik wil wel opmerken dat het goed is dat er toch een beetje gedacht wordt aan de mensen die in het buitenland zijn en dat zij toch in de gelegenheid worden gesteld te stemmen ook al is dat allemaal makkelijker gezegd dan gedaan.
Donderdag werd Pyla en omgeving opgeschrikt door een paar harde explosies. Zo sterk zelfs dat de ramen in de sponningen trilden van de luchtdrukverplaatsing. Ik had daar niet veel van gemerkt want ik lag op dat moment op het strand te bakken. De explosies waren wel goed te horen en ik dacht eerst aan een oefening zoals dat ook wel te horen valt in de buurt van militaire oefenterreinen. En op een goeie 2 kilometer afstand zit een dergelijke schietbaan. Toen ik de middagdienst begon bleek dat de ochtenddienst nog erg druk bezig was naar de herkomst van de explosies in de bufferzone. Al met al kon ik mijn dienst pas 2 uur later beginnen. Er was tot dan toe niets gevonden.
Totdat Richie en ik werden aangesproken door de Slowaakse militairen van OP126 dat zij informatie hadden dat er een mijn was ontploft in de bufferzone vlakbij het dorpje Troulli. Het zou de knallen van eerder die ochtend verklaren. Dus wij zijn met de militairen een onderzoek gaan doen in de buurt van het mijnenveld daar. Vanaf de grond was er niet veel bijzonders waar te nemen. Vanaf een heuvel verderop en met een super verrekijker van het leger kon het mijnenveld beter worden bekeken. En er was inderdaad een verkleuring van de aarde zichtbaar en ook een hoop aarde was omhoog gekomen. Goed gespot van een afstand van zeker 800 meter. Dus missie geslaagd en op weg naar het bureau voor de rapportage. In overleg met de militairen werd besloten erin op te nemen: ‘mogelijk een ontploffing van een mijn’ en de militairen zouden in hun rapportage vermelden: ‘zeker een ontploffing van een mijn’. Al snel werd ik gebeld door de dienstdoende militair van de meldkamer in sector 4 dat zij opheldering wenste over de rapportage dat er een mijn was ontploft terwijl de militairen hadden gemeld dat het aantreffen van de sporen in het mijnveld geen explosie van een mijn was. Het zou allemaal op een misverstand gaan. Ik heb hem kort en zakelijk uitgelegd dat de politie geen mijnexperts zijn en dat deze informatie kwam van de militairen zelf. Ook de afstand van het object gaf voor mij in ieder geval duidelijk aan dat ik niet kon zeggen dat het hoopje aarde op die plek een gevolg van een explosie was geweest. Uiteindelijk ben ik weer teruggegaan naar de militairen en hen opheldering gevraagd over de andere zienswijze. Al met al was het dus allemaal KENNELIJK geen mijnexplosie. In ieder geval zijn er tal van mensen erg zenuwachtig geworden. De duty officer van sector 4 heeft weer contacte met de duty officer van het hoofdkwartier en daar zijn ook weer tal van anderen die er in gekend worden.
Wel zeker is dat er een ontploffing is geweest in of vlakbij de bufferzone en nog steeds is niet bekend wie daarvoor verantwoordelijk is, niemand weet wat en/of zegt iets. Ook de volgende dag zijn er nog steeds tal van mensen bezig geweest met dit ogenschijnlijk eenvoudige incident, maar toch ook wel erg belangrijk. Juist op deze momenten komen de wederzijdse spanningen zeer sterk naar voren en is het van belang te weten wie er verantwoordelijk is voor de onrust en als het in het gebied van de bufferzone plaatsvindt is het natuurlijk ook belangrijk te weten of er geen slachtoffers zijn gevallen. Voorlopig is de situatie als volgt: ‘incident closed’.
Vrijdag hebben we met velen stilgestaan bij de wereld milieu dag. Niets bijzonders toch. Tja, dat zou je wel denken maar er was een mail uitgegaan van de senior police adviser dat er van alle Unpol’ers medewerking werd gevraagd een actieve bijdrage te leveren aan deze dag. Voor de allerdomsten was nog een lijstje bijgevoegd wat je zou kunnen doen. Voor Richie en mij betekende dat o.a. het verzamelen van vuil in de bufferzone en dan in het bijzonder Pyla. Ik heb nog even mijn ongenoegen kenbaar gemaakt dat ik toch echt niet een vuilnisman ben en kreeg daarbij de steun van Richie en de boodschapper in deze de officer in charge (= station-commander) Paul.
En als er dan vuilnis werd gevonden was het toch zeker de bedoeling foto’s te maken van het opruimen en deponeren van dat vuil in afvalbakken, containers etc..
Om deze dag niet helemaal te verpesten hebben we toch besloten op beperkte schaal medewerking te verlenen. Politiemensen zijn voor veel in, zijn van alle markten thuis en daardoor zeer flexibel in het optreden, maar vuilnisman... Voor het bureau al snel wat rommel gevonden en op de wijze zoals bepaald afgevoerd. Omdat dit wel wat karig was ook op een andere locatie nog wat grootser afval aangetroffen en verwijderd. Wij blij, de leiding blij en ook nog eens goed voor het milieu. En de bezigheden verwerkt in een mutatie met een paar pakkende foto’s erbij. De foto van de grote dump in de bufferzone hebben we er ook maar bijgedaan. Het werd ons daar eventjes teveel om op te ruimen. En verder ging om 12.00 uur de airco in het bureau uit, de printer en computers die niet werden gebruikt moesten ook worden uitgezet. Dus voor de verkoeling in de truck gestapt want daar mocht de airco wel aan. De mailberichten waren deze keer in de kleur groen in plaats van het bekende zwart doorgestuurd.
Ook op het hoofdkwartier was men er druk mee; de wekelijkse bijeenkomst ging gewoon door, maar de dames en heren werd gevraagd de auto te parkeren bij Transport en verder lopend naar de bijeenkomst te komen. Dit is dan een afstand van ongeveer één kilometer. Later zijn ze ook nog ingezet om de rommel op de UNPA op te ruimen. En er was geen excuus om eerder te vertrekken. Dat was dan wel weer goed geregeld. Handschoenen, vuilniszakken en water werden ter beschikking gesteld en een WED (World Environment Day) T-shirt kregen zij wel en wij niet.
Ik denk zeker dat er een forse bijdrage is geleverd aan het milieu van nu en hopen dat de Cyprioten ook een bijdrage hebben geleverd want die maken er veelal een geweldige rotzooi van.
Gisteravond ben ik ook nog op bezoek geweest bij de Slowaakse militairen in OP126 en daar gezellig gebarbecued. Wij als UNPOL waren uitgenodigd om de contacten die er zo al zijn verder te verstevigen. In deze OP126 "Alcatraz" leven twaalf Slowaakse soldaten voor een periode van zes maanden. Drie van hen spreken Engels en de anderen dus alleen Slowaaks. Ondanks de taalbarrière was er evengoed nog een goed contact mogelijk. En ook deze contacten maken een missie interessant om mee te maken. Niet alleen kijken in de keuken van de (internationale) politie maar ook in die van het militaire apparaat. Het werkterrein is deels hetzelfde maar de invulling van de politie is wel iets anders. Het grote voordeel van de politie is dat wij kunnen praten en ook eens anders denken dan alleen zwart of wit. En daarmee kom je een heel eind.
Zondag en maandag is het hier weer Pinksteren. Ook deze keer worden deze feestdagen hier op Cyprus een week later gevierd.
Doeg!
-
06 Juni 2009 - 08:25
Suzanne:
Hi Alex,
Ik herken de familie inderdaad :-) En het is weer levendig daarzo, dat wordt wel duidelijk. En jij bruiner en bruiner :-)
Adios! -
06 Juni 2009 - 18:03
Peter:
Ha die kleine man. Je bent wel weer flink in de weer met ontploffingen, taalproblemen, bbq's, niet-stemmen, afval verwerking en ga zo maar door. Valt me wel op dat je nooit een petje draagt op ons mooie Cyprus. neem een voorbeeld aan Sinead. Je haar is ook al weer aardig lang vriend. Hou je taai en het hoofd koel. -
06 Juni 2009 - 22:05
Aafke:
Gave stoere foto!!
Weer een levendig verhaal.
groeten uit het Friese. -
07 Juni 2009 - 08:49
Pim:
Alex, je hebt bij deze aflevering weer mooie plaatjes gedaan. Krijg zo een aardige indruk van jouw omgeving.
Ja, milieudag, dat is het voor mij iedere dag, thuis en in mijn directe omgeving. Ik heb me voorgenomen om elke dag in de openbare ruimte, tenminste 1 stukje vuil of iets dergelijks op te rapen en in een vuilnisbak te deponeren. Verbeter de wereld, maar begin bij jezelf.
Tot de volgende aflevering.
Een beemsterse groet van pim. -
07 Juni 2009 - 09:50
Hans Van Kouwen:
Die reportage van de IKON heb ik ook deels gezien. Was eigenlijk niet nodig geweest omdat jij, Alex, ons tot in detail verteld hebt en nog zal blijven doen, wat er allemaal gaande is op Cyprus incl. de geschiedenis. Maar toch goed om er eens bewegende beelden van te zien.
Dat een explosie stof doet opwaaien (woordspeling) lijkt me daar wel logisch. Geeft toch maar weer aan dat het er een gevaarlijk gebied blijft, landmijnen of niet.
Het laatste deel vond ik wel grappig om te lezen. Alex de vuilnisman. Hebben jullie toch knap opgelost lijkt mij. Beetje vuil bij elkaar schrapen, foto'tje en voila het bewijs ligt er. Vraag mij alleen af of de bedenker ook iets heeft gedaan aan deze milieudag.........
De foto van dat buitenaards wezentje, lijkt me ook een gevaarlijk type. Trouwens jij met dat geweer ziet er ook dreigend uit. Tot de volgende reportage.
Hans. -
07 Juni 2009 - 18:26
Sarah:
Hoi Alex!
Het kostte me even wat tijd maar ik ben weer helemaal bijgelezen. Ontzettend interessant wat je allemaal schrijft. Je hebt alweer veel bijzondere gebeurtenissen meegemaakt. Je uitstapje naar Syrië klonk ook super. Je bent toch wel een beetje een bofkont hoor! Ik heb je trouwens een mailtje gestuuurd. Geniet van alle ervaringen die je daar opdoet.
Groetjes Sarah -
07 Juni 2009 - 20:10
Carrie:
Hoi Alex! Kom ik weer thuis na een heerlijk weekeindje bootje varen, computertje aan en ja hoor! Weer een nieuw deel uit de serie belevenissen van jou en je collegae. Geweldig om te lezen en een beetje mee te kunnen (be-)leven. Wat een bijzondere Peace Keeping Operation heb je toch af en toe daar in Cyprus. Ik wist niet dat de slogan "Na het knallen, opruimen met zijn allen" ook op Cyprus aan de orde van de dag is? Geintje hoor! Er is helemaal niets mis mee om een beetje mee te denken over milieuzaken. Maar dan moet wel iedereen dat doen. Mooie serie foto's trouwens.
Tot de volgende.... -
09 Juni 2009 - 07:55
Claude:
Hei Alex,
Leuk om te lezen dat dagboek. Ben het inderdaad met Peet eens vwb dat petje. Heb jij er geen?
grrs -
10 Juni 2009 - 11:57
Wilma:
Ha Alex,
In twee etappes heb ik alle achterstallige dagboekverhalen gelezen. Leuk en ik ben weer helemaal bij! Syrië klinkt heel leuk, kan nog wel bij de lijst mooie bestemmingen....
Hier alles prima. De vakantie in China heb je een beetje kunnen volgen, en de week erna ben ik begonnen met inpakken zodat ik zaterdags kon verhuizen. Gelukkig ging dat allemaal vlot en waren er niet heel veel dozen uit te pakken. Afgelopen maandag heb ik de overdracht van mijn huis gehad en nu ben ik dus echt een Groningse "import"-Limburger! De verhuiskaart ligt thuis op je te wachten.
Veel groeten,
Wilma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
