een geweldige tijd, maar helaas wel ten einde
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
19 Augustus 2009 | Nederland, Marken
Er stonden nog een paar leuke dingen te doen voor ik werkelijk naar Nederland zou reizen.
De bankaccount bij de Laikibank in Nicosia moest worden opgeheven. Omdat je op Cyprus geen bankafschriften krijgt en alleen bij de geldautomaat kunt zien wat je saldo is, was het toch wel een verrassing hoeveel geld ik zou krijgen. Ik kan verklappen dat het zeer de moeite waard was. Met een dik pak ‘honderdjes’ ging ik de deur uit en een paar dagen later kon ik ook de ontvangen cheque voor het loon over de maanden juli en augustus nog verzilveren. Toch leuk om je eigen rekening te kunnen plunderen.
De collega’s van sector 4 hadden nog een barbecue georganiseerd als afscheidparty en om de verjaardag van Chris uit Australië te vieren. Alle unpol’ers waren uitgenodigd en veel hadden ook de moeite genomen om af te reizen naar Pyla. De week ervoor hadden Carlos en ik al een lammetje gekocht bij een Turks Cyprioot die in de bufferzone werkte. Tenminste Carlos kocht en ik was er eigenlijk alleen maar bij. Maar waar moet je een dergelijk gevild lam nu bewaren? Dan is de koelkast op het politiebureau in Pyla de beste plek. Om de fantasie hoe dat beestje daarin was neergelegd niet helemaal de vrije loop te laten heb ik daarvan een foto met de jarige bijgevoegd.
Het was een erg gezellige avond waarbij de ontstane vriendschappen nog eens verder konden worden aangehaald.
Op de valreep kreeg ik mijn “2-tje” nog uitgereikt. Als je voor de tweede of volgende keer 90 dagen in deze missie bent krijgt je een volgnummer om op je medaille te bevestigen. Omdat de uniformspullen al waren ingepakt en die bagagetassen al waren verzameld voor transport naar de luchthaven in Larnaka, heb ik dus voor een zeer bekend T-shirt gekozen om dit officiële gebeuren te ondergaan. Phil zette voor deze gelegenheid nog even zijn baret op en voor de Nederlandse vlag op het hoofdkwartier van de UN police, werd ik bedankt voor mijn bijdrage aan UNFICYP. Ook memoreerde Phil dat men zeer te spreken is over de bijdrage die de Nederlandse politie hier levert. Hierna kreeg ik het “2-tje” overhandigd. Bij deze gelegenheid waren Tamara, Ed, Ruud en Nander ook aanwezig.
Na dit min of meer officiële gedeelte kreeg ik ook mijn beoordeling uitgereikt en ik ben weer geschikt bevonden voor een volgende UN missie. Een 3e keer Cyprus mag gerust weer, maar Sudan lijkt me ook wel een uitdaging.
Uiteraard ben ik ook nog een paar dagen naar het strand van Fig Tree Bay in Protaras geweest. Omdat ook de Grieks Cyprioten inmiddels vakantie hebben was het er wel behoorlijk drukker. Het kostte wat meer moeite om een bedje en parasol te scoren. De verhuurder kende ons inmiddels ook, dus hij deed even goed zijn best en uiteindelijk konden we toch op een hoogte van 30 centimeter boven het hete zand werken aan een mooie bruine tint.
Verder was er ook nog kans om twee keer te eten bij ons vaste restaurant 'Da Sonia' met de gezellige serveersters Dora en Zhenia.
En vrijdag was het dan toch de dag van het daadwerkelijke vertrek naar Nederland. Richie haalde mij al vroeg op en ook Ed kon meerijden. Op de luchthaven werden we ‘ontvangen’ door Tamara en na het inchecken hebben we gezamenlijk nog koffie gedronken met de achterblijvers Tamara, Ray en Lien. Er werden nog wat laatste foto’s gemaakt en zo verdwenen we op weg naar Nederland. Na een tussenstop op de luchthaven van Phafos zijn we over Marken naar Schiphol gevlogen.
Vanuit het vliegtuig was het voormalige eiland Marken goed te zien en ook de rest van politieregio Zaanstreek-Waterland kon ik alvast van bovenaf bekijken. Bijzonder dat het eerste herkenningspunt van Nederland dan je woonplaats is. Op de luchthaven Schiphol werd ik opgewacht door mijn zussen Margaret & Lyda, mijn zwagers Bert & Nick en de collega’s Paul en Arjan. Voor ons allemaal was Fred aanwezig. De ontvangst was erg hartelijk en ook door de andere ophalers werd ik begroet. En dan was het toch tijd om afscheid te nemen van de mannen die zes maanden lang mijn maatjes waren.
We hebben lief en leed met elkaar gedeeld en er zijn goede vriendschappen ontstaan. Het is nu echt voorbij, de missie zit erop en we zullen elkaar gaan missen. Ik heb een fantastische tijd gehad op Cyprus en kijk er met genoegen op terug.
Ik ben inmiddels 5 dagen in Nederland en nu ik dit finale verslag aan het schrijven ben, vraag ik me weer af: Wat doe ik hier? Het voelt hier nog niet als thuis en ik weet dat dit nog wel een paar weken zo zal blijven...
Om te voorkomen dat ik mensen ga vergeten wil ik besluiten om jullie allemaal te bedanken voor het meeleven tijdens mijn verblijf op Cyprus. Bedankt voor de kaarten, een enkele brief met een zeer interessant boek, de pakketten post, de telefoontjes, de e-mail berichten en de vele reacties op deze weblog. De contacten via deze wijze is bijzonder gewaardeerd, DANK daarvoor!!
Doeg!
De bankaccount bij de Laikibank in Nicosia moest worden opgeheven. Omdat je op Cyprus geen bankafschriften krijgt en alleen bij de geldautomaat kunt zien wat je saldo is, was het toch wel een verrassing hoeveel geld ik zou krijgen. Ik kan verklappen dat het zeer de moeite waard was. Met een dik pak ‘honderdjes’ ging ik de deur uit en een paar dagen later kon ik ook de ontvangen cheque voor het loon over de maanden juli en augustus nog verzilveren. Toch leuk om je eigen rekening te kunnen plunderen.
De collega’s van sector 4 hadden nog een barbecue georganiseerd als afscheidparty en om de verjaardag van Chris uit Australië te vieren. Alle unpol’ers waren uitgenodigd en veel hadden ook de moeite genomen om af te reizen naar Pyla. De week ervoor hadden Carlos en ik al een lammetje gekocht bij een Turks Cyprioot die in de bufferzone werkte. Tenminste Carlos kocht en ik was er eigenlijk alleen maar bij. Maar waar moet je een dergelijk gevild lam nu bewaren? Dan is de koelkast op het politiebureau in Pyla de beste plek. Om de fantasie hoe dat beestje daarin was neergelegd niet helemaal de vrije loop te laten heb ik daarvan een foto met de jarige bijgevoegd.
Het was een erg gezellige avond waarbij de ontstane vriendschappen nog eens verder konden worden aangehaald.
Op de valreep kreeg ik mijn “2-tje” nog uitgereikt. Als je voor de tweede of volgende keer 90 dagen in deze missie bent krijgt je een volgnummer om op je medaille te bevestigen. Omdat de uniformspullen al waren ingepakt en die bagagetassen al waren verzameld voor transport naar de luchthaven in Larnaka, heb ik dus voor een zeer bekend T-shirt gekozen om dit officiële gebeuren te ondergaan. Phil zette voor deze gelegenheid nog even zijn baret op en voor de Nederlandse vlag op het hoofdkwartier van de UN police, werd ik bedankt voor mijn bijdrage aan UNFICYP. Ook memoreerde Phil dat men zeer te spreken is over de bijdrage die de Nederlandse politie hier levert. Hierna kreeg ik het “2-tje” overhandigd. Bij deze gelegenheid waren Tamara, Ed, Ruud en Nander ook aanwezig.
Na dit min of meer officiële gedeelte kreeg ik ook mijn beoordeling uitgereikt en ik ben weer geschikt bevonden voor een volgende UN missie. Een 3e keer Cyprus mag gerust weer, maar Sudan lijkt me ook wel een uitdaging.
Uiteraard ben ik ook nog een paar dagen naar het strand van Fig Tree Bay in Protaras geweest. Omdat ook de Grieks Cyprioten inmiddels vakantie hebben was het er wel behoorlijk drukker. Het kostte wat meer moeite om een bedje en parasol te scoren. De verhuurder kende ons inmiddels ook, dus hij deed even goed zijn best en uiteindelijk konden we toch op een hoogte van 30 centimeter boven het hete zand werken aan een mooie bruine tint.
Verder was er ook nog kans om twee keer te eten bij ons vaste restaurant 'Da Sonia' met de gezellige serveersters Dora en Zhenia.
En vrijdag was het dan toch de dag van het daadwerkelijke vertrek naar Nederland. Richie haalde mij al vroeg op en ook Ed kon meerijden. Op de luchthaven werden we ‘ontvangen’ door Tamara en na het inchecken hebben we gezamenlijk nog koffie gedronken met de achterblijvers Tamara, Ray en Lien. Er werden nog wat laatste foto’s gemaakt en zo verdwenen we op weg naar Nederland. Na een tussenstop op de luchthaven van Phafos zijn we over Marken naar Schiphol gevlogen.
Vanuit het vliegtuig was het voormalige eiland Marken goed te zien en ook de rest van politieregio Zaanstreek-Waterland kon ik alvast van bovenaf bekijken. Bijzonder dat het eerste herkenningspunt van Nederland dan je woonplaats is. Op de luchthaven Schiphol werd ik opgewacht door mijn zussen Margaret & Lyda, mijn zwagers Bert & Nick en de collega’s Paul en Arjan. Voor ons allemaal was Fred aanwezig. De ontvangst was erg hartelijk en ook door de andere ophalers werd ik begroet. En dan was het toch tijd om afscheid te nemen van de mannen die zes maanden lang mijn maatjes waren.
We hebben lief en leed met elkaar gedeeld en er zijn goede vriendschappen ontstaan. Het is nu echt voorbij, de missie zit erop en we zullen elkaar gaan missen. Ik heb een fantastische tijd gehad op Cyprus en kijk er met genoegen op terug.
Ik ben inmiddels 5 dagen in Nederland en nu ik dit finale verslag aan het schrijven ben, vraag ik me weer af: Wat doe ik hier? Het voelt hier nog niet als thuis en ik weet dat dit nog wel een paar weken zo zal blijven...
Om te voorkomen dat ik mensen ga vergeten wil ik besluiten om jullie allemaal te bedanken voor het meeleven tijdens mijn verblijf op Cyprus. Bedankt voor de kaarten, een enkele brief met een zeer interessant boek, de pakketten post, de telefoontjes, de e-mail berichten en de vele reacties op deze weblog. De contacten via deze wijze is bijzonder gewaardeerd, DANK daarvoor!!
Doeg!
-
19 Augustus 2009 - 22:47
Dirk:
Alex, dit was een mooie finale afsluiting van je 2e uitzending naar Cyprus en je verhalen hierover. Ik heb ze met veel plezier gelezen. En och, Nederland zal wel weer snel wennen. Het leven gaat voort. -
20 Augustus 2009 - 02:53
Yme Van Den Born:
Beste Alex
Hartelijk dank voor je leuke weblog, ik heb er van genoten.
Ik hoop je nog eens terug te zien op Cyprus het was erg gezellig bij UNPOL. Veel succes in Nederland.
Voorzitter NVC-Nederlandse Vereniging Cyprus.
Yme van den Born.
Ridders onder mekaar niewaar..!!
email:chairman@nvc.com.cy -
20 Augustus 2009 - 11:51
Bert En Margaret:
Alex,
Zo te lezen heb jij je geld verantwoord belegd op de "Laiki" bank in Nicosia.
Hoezo kredietcrisis?
Het restaurant "Da Sonia" zal je als vaste klant missen.
Op de valreep ontving je je 2-tje.
Het doet ons denken aan de avondvierdaagse..., alhoewel..., het is wel een luxe uitvoering!
Je kreeg een prachtige beoordeling en blijkt geschikt voor een volgende "vredes" missie.
Sudan of een derde periode op Cyprus?
Door collegae van Sector 4 werd een afscheidsbarbecue georganiseerd.
Zo te zien had je, samen met Carlos, een lam op maat gekocht.
Het paste immers precies in de koelkast!
Ja en toen was het tijd om afscheid te nemen.
Na een voorspoedige reis, konden wij je, keurig op tijd, verwelkomen op Schiphol.
Inmiddels vraag je je af "Wat doe ik hier?"
Dat is begrijpelijk.
Je word nu meer op jezelf teruggeworpen.
Ook voor ons is het anders.
In het afgelopen halfjaar hebben we een intens en warm contact onderhouden met elkaar.
We hebben je nog beter leren kennen..., vooral je verborgen talenten!
Bedankt, dat je ons deelgenoot maakte van het vervullen van je tweede "vredes" missie op Cyprus en dat je ons een kijkje gunde in een halfjaar van je leven.
Succes op je verdere levenspad.
Bert en Margaret
-
20 Augustus 2009 - 15:29
Peter:
He Linoupie,
We gaan toch niet zitten kniezen in het mooie NH. Aan alle mooie dingen schijnt een eind te moeten komen dus ook aan jouw 2e missie op Cyprus.
Hoewel ik 3 mnd met jou daar heb verbleven was het een genot om van jou te lezen hoe het in sector 4 gaat. Dat redelijk basic bbknoeien is toch wat anders als het stadse leven in Nicosia. Mogelijk een volgende uitdaging. Ik zelf denk niet dat ik voor een 3e keer naar Cyprus ga/wil maar dat wordt natuurlijk anders als jij er dan weer bij kan zijn. Dus ook jij bedank voor je mooie verhalen en voor het feit dat we ook door jouw ogen Cyprus hebben mogen beleven. -
20 Augustus 2009 - 15:57
Joke:
Hoi Alex
Lekker weer op Hollandse bodem ff wennen lees ik, maar wij moeten er weer aan wennen niet meer iedere week van die geweldige reis verslagen via de mail te ontvangen.
dus doen we het maar via de telefoon we bellen ,,,,
groetjes uit Castricum
Joke -
20 Augustus 2009 - 19:29
Piet Smits:
Alex
Samen met wilma heb ik genoten van je prachtige verhalen. Cyprus kwam weer tot leven in mijn verbeelding.
Als ik de verhalen zo lees beleef ik al mijn tweede keer zonder er daadwerkelijk te zijn.
Het etentje in Plasmolen was ook gezellig Je kunt er weer effe tegenaan en we horen nog zeker van elkaar.
Bedankt voor de mooie verhalen. -
21 Augustus 2009 - 09:55
Pim:
Alex, mooie afsluiting van jouw missie. Kan best begrijpen dat je dat nog lang bijblijft.
Tot ziens en een beemsterse groet van pim. -
21 Augustus 2009 - 19:33
Angela Mul:
Dank je wel Alex voor je mooie verhalen en foto's. Je was het afgelopen half jaar de meest trouwe weblogger van de Nederlandse Unpollers. Ik heb je berichten verslonden, want als je kind op Cyprus zit is je hart ook een beetje daar en wil je alles ervan horen.
Hopelijk ga je je volgende uitzending weer tegelijk naar dezelfde plek als Nander (hij schijnt de smaak ook goed te pakken te hebben) dan ben ik er weer van verzekerd een beetje uptodate te blijven. Tot ziens! -
22 Augustus 2009 - 10:40
Wilfred Beukhof:
Hey leuke site en foto's,
Ik had een vraagje voor je. Ik zit nu zo'n 8 jaar bij de politie en ik zou ook wel een keer zo'n uitzending willen meemaken. Kun jij me vertellen welke stappen ik daarvoor zou moeten nemen?
Gr Wilfred en welkom thuis -
22 Augustus 2009 - 20:59
Cindy In Nicosia:
He Alex,
Hoewel we elkaar telkens achterna reizen qua missies, weet ik zeker dat we ieder op onze eigen manier genieten. Dit is en blijft uniek!
Je wordt hier een levensgenieter genoemd en je verhalen bewijzen dat. Kan me voorstellen dat je nog niet echt "geland" bent, nu je weer terug bent. Succes ermee en we houden contact.
P.s. Als je me je email geeft heb ik nog een leuke foto voor je!
Groetjes uit Nicosia,
Cindy -
25 Augustus 2009 - 18:44
Lyda:
He broer,
Helaas aan alle leuke dingen komt een eind.
Jij zult de werkzaamheden en je belevenissen op Cyprus gaan missen, maar wij zullen je wekelijkse weblog missen.
Zodra we je e-mail ontvingen was het eerste wat we deden je weblog lezen.
Het was fijn om te lezen waar je je zoal mee bezig hield en de begeleidende foto's te bekijken.
Nou hou je haaks, over een tijdje ben je hier weer helemaal gewend.
Liefs en groetjes,
Lyda en natuurlijk ook van Nick en Martijn. -
27 Augustus 2009 - 11:01
Hans Van Kouwen:
Een beetje late reaktie maar vanwege mijn vakantie heb ik niet eerder kunnen reageren. Geweldig dit laatste verhaal van je Alex. Het lammetje in de koelkast gepropt. Maar jij Alex bij de bbq. op oranje croqs, prachtig.
Wat betreft dat dikke pak geld hoef je je geen zorgen te maken hoor, ik stel mij vrijwillig beschikbaar je daarmee (vanaf) te helpen.
Alex tot ziens in Purmerend.
Hans. -
29 Augustus 2009 - 22:37
Nander:
Heeee kom ik nu ook nog in je boek of ben ik nu te laat???? -
31 Augustus 2009 - 17:23
Carrie:
Hoi Alex,
bedankt voor al die fantastische verhalen waarvan je 'ons' deelgenoot hebt gemaakt. Ik zal het missen.
V.w.b. het je na 5 dagen terugkeer in Nederland afvragen wat je hier nog te zoeken hebt, kan ik je vertellen dat ik dat na 1 dag terugkeer van 3 weken vakantie al heb. Dus.... Ik begrijp precies hoe dat voelt. Dat wilde ik nog even kwijt. Wellicht tot gauw en anders ben ik vreselijk benieuwd naar de verhalen vanuit Sudan????
-
02 September 2009 - 10:09
Claude:
Waarde Alex,
Ik heb je verhalen in een zucht doorgelezen en je prachtige foto's bekeken en ik kan je zeggen: 'ik heb genoten.' Jij bent geen onbekende van mij want wij hadden namelijk al eerder en samen op Cyprus gezeten. In die 6 maanden ga je elkaar goed leren kennen en nu 4,5 jaar later, je weblog gelezen, werden mijn herinneringen die ik van en over je had weer opgefrist. Uit ieder stuk blijkt je enthousiasme, professionaliteit en droge humor. Ik ben dan ook de menig toegedaan dat de VN in het algemeen en jouw korps in het bijzonder, trots mogen zijn dat jij deel hebt uitgemaakt, dan wel uitmaakt, van hun betreffende politiekorpsen. Ik zie in jou een CIB binnen jouw korps dan wel bij IPOL eindigen. Alex bedankt voor je fantastische verhalen. Ik vertrek zoals het er nu uitziet in februari 2010 voor mijn tweede missie in Cyprus en ben bang dat ik niet eens in je schaduw kan staan. Dat het van jouw mag weet ik. Wellicht dat ik nog wel bij je op de lijn komt wanneer ik met vragen zit. Alex het gaat je goed. Ik wens je het allerbeste toe voor nu en in de toekomst. We will meet again, do not know where, do not know when.
Claude (DC Dutchcon III)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
