geveld door malaria...
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
12 Augustus 2012 | Zuid Sudan, Yambio
Het is niet de vraag of je het krijgt, maar wanneer je het krijgt. Ik weet niet meer wie dit ooit heeft gezegd, maar het klopt absoluut. Als je voor een langere tijd in Afrika verblijft dan kan je het toch oplopen, blijkt maar weer.
Het begon eigenlijk al op zaterdagmiddag toen ik het idee had van koorts. Nog niet erg en ik voelde mij ook nog voldoende in orde om een kippetje te eten bij de zaterdagse barbecue. Niets aan de hand dus. De volgende morgen opgestaan en lekker opgefrist onder de douche. En daarna begon de ellende pas goed. Op de terugweg naar mijn huis (ongeveer 50 meter) moest ik even gaan zitten. Na een korte pauze de moed bij elkaar gezocht en de resterende afstand afgelegd. In het voorbijgaan Ruud laten weten dat ik mij niet in orde voelde.
In mijn huis ben ik op de grond gaan zitten en omgekieperd. En kort daarop moest Ruud mij even ‘wakker’ roepen. Kennelijk ging het allemaal zo plotseling dat ik niet eens de tijd had genomen om even mijn ogen te sluiten bij het echt niet lekker worden.
In ieder geval kwam ik weer enigszins bij mijn positieven en ben ik in mijn dome gaan liggen. In de tussentijd is Ruud de dokter gaan waarschuwen en werd ik een onder toezicht gesteld bij Eike.
De dokter kwam en die heeft wat testjes gedaan; bloeddruk ok, temperatuur 43 graden en een malariatest. Het resultaat van die test was negatief, maar is niet betrouwbaar als je al medicatie tegen malaria slikt. Dus het feit dat ik trouw elke dag mijn pilletje doxycycline slik maakt het testen een stuk moeilijker. De conclusie van de dokter was in ieder geval wel helder; ik had malaria want alle symptomen wezen daarop.
De assistent ging even het middeltje tegen malaria ophalen en zo kreeg ik een strip van 24 tabletten coartem 20/120 (artemether lumefantrine) voorgeschreven; 2x daags 4 tabletten en 3 dagen rust. Inmiddels was het nieuws dat één van de Dutchies was geveld door malaria al snel bekend over het kampement en kwamen er al wat collega’s informeren hoe het met me was. Nou niet bepaald goed, mocht ik wel opmerken. De rust heb ik genomen, want ik heb geloof ik vanaf zondag zo’n 24 uur geslapen. Toen ik de volgende dag wakker werd, had ik bijna het idee dat de diagnose verkeerd was gesteld en dat ik één of andere slaapziekte had.
In zo’n situatie waarin ik terecht was gekomen, blijkt de belangrijkheid van een goeie buddy ook direct. Ruud heeft zich vol overgave gestort op de verzorging van zijn buddy en hij was daarbij uiterst dienstbaar (legen en schoonspoelen van de emmer kots –een bodempje-) en waakzaam (het toch maar elke keer herhalen dat ik vooral moest drinken). Overigens in eten en drinken heb je al helemaal geen zin in als je in een algehele malaise toestand verkeert. Voor de goede verzorging een dikke pluim voor Ruud!
De volgende dag voelde ik me al weer wat beter, maar nog niet goed genoeg om te gaan werken. Ik was al weer op en moest natuurlijk wel mijn verslag over de long range patrol publiceren op mijn weblog. Maar verder heb ik me wel wat ingehouden. ’s Avonds kwam de dokter nog even bij mij langs om te zien hoe het me verging. Hij was tevreden, maar adviseerde toch vooral rust te nemen en niet de dinsdag al te gaan werken.
Dat heb ik dan ook niet gedaan, het koste wat moeite omdat ik mij niet meer ziek voelde. Uiteraard heb ik tussendoor nog wel even wat kleine bezigheden gedaan in verband met de rapportage van de long range patrol.
En omdat ik het nu toch over mijn ziekte heb, dan zal ik ook maar gelijk de andere kwaaltjes, waarvan ik last heb, benoemen. Een wat aanhoudende oorontsteking die inmiddels wel een stuk minder is geworden. Ja, sommige ongemakkelijkheden gaan zonder behandeling kennelijk ook gewoon over.
Niet over gaat een opengekrabde muggenbult op de wreef van mijn voet. Inmiddels is dat flink gaan ontsteken en loop ik wat onhandig te hinkepinken. Eigenlijk is het ook geen wonder dat zo’n ogenschijnlijk klein wondje hier gaat ontsteken. Het blijkt dat je dus allerlei bacteriën op je handen en vingers hebt en dat smeren met de handreiningingsgel ook niet altijd helpt. En zo infecteer je dus je eigen wondjes. Gisteren las ik in de krant dat een mens ongeveer 1 kg bacteriën bij zich draagt….
Eerder had de dokter al aangegeven dat dit wondje eigenlijk wel ‘gewoon’ zou moeten genezen, maar ik vertrouwde het toch niet helemaal. De pijnklachten werden meer, mijn voet begon flink op te zwellen en het was ook nog eens flink gekleurd. De kleuren van hoe een ontstoken wond eruit moet zien. Ik ben er zeker van overtuigd dat onze ‘eigen’ (leger) arts uit het AMC, professor Van Tiel, bij het zien van deze wond waarschijnlijk een fotootje extra zou maken om deze ook te kunnen toevoegen aan zijn ‘verzameling’ open wonden en te gebruiken voor de nieuwe lichtingen UNMISS. Nu maar hopen dat er door die opening niet teveel enge beestjes mijn lichaam zijn binnengedrongen, want ook daar heb ik verhalen over gehoord door ex-missiegangers en Van Tiel.
Vrijdag heb ik dus de arts van het Rwandese leger nog maar eens bezocht in het level 1 ziekenhuis op de compound. Wat ikzelf al dacht werd door hem bevestigd; een flinke wondinfectie. Ik heb een antibiotica kuur voor 5 dagen voorgeschreven gekregen, een tijdelijk verbod op het dragen van de hoge schoenen en de komende dagen wondbehandeling. Dus momenteel loop ik in uniform en daaronder een paar zeer sportieve teva’s en ben ik aan de pil, deze keer Amox.
Overigens jullie hoeven je nog geen zorgen te maken dat ik op ‘repat’ word gestuurd. Dat houdt zoiets in als eerder naar huis worden gestuurd in verband met langdurig niet inzetbaar zijn in de missie en zo erg is het allemaal ook weer niet.
Genoeg over mijn gezondheid en er moest natuurlijk ook wel weer wat worden gepresteerd. De dagen van ziek zijn van de malaria waren voorbij en ik kon rustig aan beginnen met het co-locaten bij de Director of logistics. Deze vorm van co-locaten had ik nog niet gehad, maar houdt niet meer of minder in dan in gesprek gaan met de baas, een alleraardigste commissaris van de politie die afdeling logistiek in portefeuille heeft. Ook zijn klachten aangehoord en voor zover mogelijk ook nog een enkele oplossing bedacht voor de aangehaalde problemen.
De volgende dagen ben ik bezig geweest met de training aan 18 politiemensen op de compound. Een thuiswedstrijd dus. Hoewel het een cursus is voor de hogere politieambtenaar lijkt de samenstelling niet alleen uit de hogere regionen te komen. De lessen die ik heb gegeven waren ‘planning’. Een onderwerp waar de UN al een lesplan voor had gemaakt, maar waarbij eigen inbreng zeker wordt gewaardeerd. En ook over dit onderwerp heb ik wel wat kennis en ervaring, dus leuk om te doen. Temeer omdat de cursisten gretig waren om over deze materie te horen. Ook deze keer heb ik gekozen om hen ook te laten nadenken over de materie en het toe te passen in een door henzelf bedachte situatie en daarna vanzelfsprekend een presentatie voor de gehele groep. Hier doet men trouwens niet zo moeilijk om een presentatie te moeten geven.
En omdat niet iedereen de Engelse taal voldoende machtig was werden deze lessen ook weer vertaald door de taalassistent van de UN.
Doeg!
Het begon eigenlijk al op zaterdagmiddag toen ik het idee had van koorts. Nog niet erg en ik voelde mij ook nog voldoende in orde om een kippetje te eten bij de zaterdagse barbecue. Niets aan de hand dus. De volgende morgen opgestaan en lekker opgefrist onder de douche. En daarna begon de ellende pas goed. Op de terugweg naar mijn huis (ongeveer 50 meter) moest ik even gaan zitten. Na een korte pauze de moed bij elkaar gezocht en de resterende afstand afgelegd. In het voorbijgaan Ruud laten weten dat ik mij niet in orde voelde.
In mijn huis ben ik op de grond gaan zitten en omgekieperd. En kort daarop moest Ruud mij even ‘wakker’ roepen. Kennelijk ging het allemaal zo plotseling dat ik niet eens de tijd had genomen om even mijn ogen te sluiten bij het echt niet lekker worden.
In ieder geval kwam ik weer enigszins bij mijn positieven en ben ik in mijn dome gaan liggen. In de tussentijd is Ruud de dokter gaan waarschuwen en werd ik een onder toezicht gesteld bij Eike.
De dokter kwam en die heeft wat testjes gedaan; bloeddruk ok, temperatuur 43 graden en een malariatest. Het resultaat van die test was negatief, maar is niet betrouwbaar als je al medicatie tegen malaria slikt. Dus het feit dat ik trouw elke dag mijn pilletje doxycycline slik maakt het testen een stuk moeilijker. De conclusie van de dokter was in ieder geval wel helder; ik had malaria want alle symptomen wezen daarop.
De assistent ging even het middeltje tegen malaria ophalen en zo kreeg ik een strip van 24 tabletten coartem 20/120 (artemether lumefantrine) voorgeschreven; 2x daags 4 tabletten en 3 dagen rust. Inmiddels was het nieuws dat één van de Dutchies was geveld door malaria al snel bekend over het kampement en kwamen er al wat collega’s informeren hoe het met me was. Nou niet bepaald goed, mocht ik wel opmerken. De rust heb ik genomen, want ik heb geloof ik vanaf zondag zo’n 24 uur geslapen. Toen ik de volgende dag wakker werd, had ik bijna het idee dat de diagnose verkeerd was gesteld en dat ik één of andere slaapziekte had.
In zo’n situatie waarin ik terecht was gekomen, blijkt de belangrijkheid van een goeie buddy ook direct. Ruud heeft zich vol overgave gestort op de verzorging van zijn buddy en hij was daarbij uiterst dienstbaar (legen en schoonspoelen van de emmer kots –een bodempje-) en waakzaam (het toch maar elke keer herhalen dat ik vooral moest drinken). Overigens in eten en drinken heb je al helemaal geen zin in als je in een algehele malaise toestand verkeert. Voor de goede verzorging een dikke pluim voor Ruud!
De volgende dag voelde ik me al weer wat beter, maar nog niet goed genoeg om te gaan werken. Ik was al weer op en moest natuurlijk wel mijn verslag over de long range patrol publiceren op mijn weblog. Maar verder heb ik me wel wat ingehouden. ’s Avonds kwam de dokter nog even bij mij langs om te zien hoe het me verging. Hij was tevreden, maar adviseerde toch vooral rust te nemen en niet de dinsdag al te gaan werken.
Dat heb ik dan ook niet gedaan, het koste wat moeite omdat ik mij niet meer ziek voelde. Uiteraard heb ik tussendoor nog wel even wat kleine bezigheden gedaan in verband met de rapportage van de long range patrol.
En omdat ik het nu toch over mijn ziekte heb, dan zal ik ook maar gelijk de andere kwaaltjes, waarvan ik last heb, benoemen. Een wat aanhoudende oorontsteking die inmiddels wel een stuk minder is geworden. Ja, sommige ongemakkelijkheden gaan zonder behandeling kennelijk ook gewoon over.
Niet over gaat een opengekrabde muggenbult op de wreef van mijn voet. Inmiddels is dat flink gaan ontsteken en loop ik wat onhandig te hinkepinken. Eigenlijk is het ook geen wonder dat zo’n ogenschijnlijk klein wondje hier gaat ontsteken. Het blijkt dat je dus allerlei bacteriën op je handen en vingers hebt en dat smeren met de handreiningingsgel ook niet altijd helpt. En zo infecteer je dus je eigen wondjes. Gisteren las ik in de krant dat een mens ongeveer 1 kg bacteriën bij zich draagt….
Eerder had de dokter al aangegeven dat dit wondje eigenlijk wel ‘gewoon’ zou moeten genezen, maar ik vertrouwde het toch niet helemaal. De pijnklachten werden meer, mijn voet begon flink op te zwellen en het was ook nog eens flink gekleurd. De kleuren van hoe een ontstoken wond eruit moet zien. Ik ben er zeker van overtuigd dat onze ‘eigen’ (leger) arts uit het AMC, professor Van Tiel, bij het zien van deze wond waarschijnlijk een fotootje extra zou maken om deze ook te kunnen toevoegen aan zijn ‘verzameling’ open wonden en te gebruiken voor de nieuwe lichtingen UNMISS. Nu maar hopen dat er door die opening niet teveel enge beestjes mijn lichaam zijn binnengedrongen, want ook daar heb ik verhalen over gehoord door ex-missiegangers en Van Tiel.
Vrijdag heb ik dus de arts van het Rwandese leger nog maar eens bezocht in het level 1 ziekenhuis op de compound. Wat ikzelf al dacht werd door hem bevestigd; een flinke wondinfectie. Ik heb een antibiotica kuur voor 5 dagen voorgeschreven gekregen, een tijdelijk verbod op het dragen van de hoge schoenen en de komende dagen wondbehandeling. Dus momenteel loop ik in uniform en daaronder een paar zeer sportieve teva’s en ben ik aan de pil, deze keer Amox.
Overigens jullie hoeven je nog geen zorgen te maken dat ik op ‘repat’ word gestuurd. Dat houdt zoiets in als eerder naar huis worden gestuurd in verband met langdurig niet inzetbaar zijn in de missie en zo erg is het allemaal ook weer niet.
Genoeg over mijn gezondheid en er moest natuurlijk ook wel weer wat worden gepresteerd. De dagen van ziek zijn van de malaria waren voorbij en ik kon rustig aan beginnen met het co-locaten bij de Director of logistics. Deze vorm van co-locaten had ik nog niet gehad, maar houdt niet meer of minder in dan in gesprek gaan met de baas, een alleraardigste commissaris van de politie die afdeling logistiek in portefeuille heeft. Ook zijn klachten aangehoord en voor zover mogelijk ook nog een enkele oplossing bedacht voor de aangehaalde problemen.
De volgende dagen ben ik bezig geweest met de training aan 18 politiemensen op de compound. Een thuiswedstrijd dus. Hoewel het een cursus is voor de hogere politieambtenaar lijkt de samenstelling niet alleen uit de hogere regionen te komen. De lessen die ik heb gegeven waren ‘planning’. Een onderwerp waar de UN al een lesplan voor had gemaakt, maar waarbij eigen inbreng zeker wordt gewaardeerd. En ook over dit onderwerp heb ik wel wat kennis en ervaring, dus leuk om te doen. Temeer omdat de cursisten gretig waren om over deze materie te horen. Ook deze keer heb ik gekozen om hen ook te laten nadenken over de materie en het toe te passen in een door henzelf bedachte situatie en daarna vanzelfsprekend een presentatie voor de gehele groep. Hier doet men trouwens niet zo moeilijk om een presentatie te moeten geven.
En omdat niet iedereen de Engelse taal voldoende machtig was werden deze lessen ook weer vertaald door de taalassistent van de UN.
Doeg!
-
12 Augustus 2012 - 11:08
H.Hielkema (vader Van..):
De kreet wordt veelvuldig gebruikt door UPC maar is wel treffend. Ik wens je een snelle verbetering toe, zodat je je zware werk kunt voortzetten. Met veel belangstelling volg ik je reisverslag. Zorg dat je gezond weer terug keert. -
12 Augustus 2012 - 11:18
De Wijkzuster:
Hoi Alex,
Wat een een goede casus voor de verpleegsters opleiding hier in Nl.
Zo zie je maar, goede instructies en mantelzorgers (je buddy) bij je en je komt weer op de been.
Ben blij dat je je weer beetje beter voelt en hopelijk genees je ook snel van je wond, op de voet.
Goed om te horen dat je buddy zo goed voor je zorgt, doet die ook al jaren voor mij en heeft
die toch ook nog wat van mij en in de praktijk, op zijn werk, geleerd.
Pas goed op je zelf en elkaar. Volgend verlof is in aantocht.
Dan gaan we alweer aftellen.
Knuffel uit het Zeeuwse. Xxxx -
12 Augustus 2012 - 12:05
Bert En Margaret:
Alex,
Op 6 augustus jl. vermeldde Corrie al in een reactie op jouw verslag, dat je malaria zou hebben opgelopen en ook uit het Friese werd je op 10 augustus jl. beterschap gewenst.
"Malaria, wat weten zij, dat wij nog niet weten?", vroegen wij ons af.
En dan nu je verslag "Geveld door malaria"..., dus toch!
Ja, jouw buddy Ruud is, net als de vele mantelzorgers in Nederland, onbetaalbaar.
Ruud, bedankt dat je zo goed voor mijn zwager respectievelijk mijn broer gezorgd hebt!
Zo'n gezonde Zaankanter..., een aanhoudende oorontsteking, malaria en een wondinfectie op de wreef van je voet..., nu aan de antibiotica.
Neem de wondbehandeling alsjeblieft serieus, zeker in Zuid-Soedan!
Gelukkig lijkt het ergste, wat de "moeraskoorts" betreft, voorbij en heb je de draad weer opgepakt.
Fantastisch, dat de cursisten geinteresseerd en gemotiveerd zijn..., dat werkt prettig.
Tot slot wensen we je een voorspoedig herstel toe.
Zorg goed voor jezelf en voor elkaar.
Groetjes vanuit een zonnig Utrecht,
Bert en Margaret
-
12 Augustus 2012 - 13:36
Hans Van Kouwen:
Alex,
De reus geveld door een ander (klein) leger. Gelukkig is nu alles onder controle. Nu nog die voet, maar dat zal ook wel goed komen. Ik wacht weer op je volgend verhaal.
Gegroet,
Hans van Kouwen. -
12 Augustus 2012 - 16:53
Dirk:
Zo, dat was weer heel wat leeswerk voor mij. Hier in Turkije heb je niet altijd internet. Nu eindelijk een hotel die WIFI heeft.
Goed te horen dat jij en de artsen de malaria onder controle hebben kunnen krijgen. Nu nog even je voet en je kan er weer behoorlijk bijlopen op kissies. Het is vervelend. Begrijpelijk Je voeten zijn uiteraard altijd erg belangrijk bij alles wat je doet. Maar voor je trouwe lezers is het heel belangrijk dat je handen blessurevrij blijven. Wat zouden we moeten zonder je wekelijkse verhaal en foto's? -
12 Augustus 2012 - 16:56
Dick Wools:
Hallo Alex,
Ik smul elke keer weer van je belevenissen. Ik wens je beterschap en hoop dat je de rest van je tijd in goede gezondheid zult verkeren. Ik ben zelf een beetje uitgeschakeld (ik gedotterd in Fréjus en mijn vrouw wat in de war) en spreek hierdoor helaas je zus nu even niet aan mijn balie Vermiljoenweg. Het laatste wat ik nog meegekregen heb van haarn was dat chocopasta gezien werd als een vloeistof en dat daardoor jouw pakket niet verstuurd kon worden. Een mens is nooit te oud om te leren.
Nog een prima tijd daar en tot weerziens
De groeten van Dick Wools -
12 Augustus 2012 - 16:59
Nick:
Hoi Alex,
Shit happens wordt wel beweerd. Dat dat nou jou moest gebeuren! Vorige week schreef je al op facebook dat het alweer weer wat beter ging, niet echt dus. Fantastisch zeg zo'n mantelzorger als je buddie Ruud, in tijden zoals nu heb je elkaar hard nodig. Ik hoop dat je snel weer wat hersteld bent en dat je ontstoken wond geneest, wees hier heel voorzichtig mee, voor je weet gaat dit van kwaad tot erger. Groeten en vooral beterschap van ons alle drie vanuit een zeer zonnig en lekker warm Zaantje,
we hebben er in iedergeval voor gezorgd dat je binnenkort weer wat pakketjes kunt verwachten.
Nick -
12 Augustus 2012 - 17:04
Luc Mulder:
Hee Alex, een mens heeft toch ook zo maar wat. Gelukkig ben je snel opgeknapt. Bij het lezen van je cursus "planning" en daarbij dat eigen initiatief wordt gewaardeerd, moest ik gelijk denken aan dat je je eigen cursus wel goed moet plannen om e.e.a. goed over te dragen ;-)
Succes verder in het verre Afrika. Hier geniet ik vanaf nu van een welverdiende 3 weken vrij.
Hartelijke groet,
Luc. -
12 Augustus 2012 - 17:04
Aafke:
Hoi Alex,
Mooi dat je alweer bent opgeknapt met de Malaria. Wij doen bij een oorontsteking wel eens een beetje olie (zonnebloem) in het oor. Maar of dit een "verantwoord" middeltje is weet ik niet. Klinkt niet heel fijn dat wij 1 kg bacteriën bij ons dragen. Zal in jou omgeving misschien wel iets meer zijn dan wij hier in ons schone landje.
Groeten vanuit het Friese. -
12 Augustus 2012 - 17:36
Manon:
Machtig, ik wil ook zo'n Ruud! Toch nog even de vraag of je ook sokken in je sandalen draagt, dat zou echt wel het toppunt zijn en daar wil ik dan ook graag een foto van! Alex fijn dat je weer aan de beterende hand bent, hopelijk heb je jouw portie nu gehad. Ik twijfel er niet aan dat je net zo'n goede buddy zult zijn voor Ruud op het moment dat hij er aan moet geloven. Zet hem op, neem je rust en blijf inderdaad voldoende drinken:)!
Groeten! -
12 Augustus 2012 - 19:01
Ton K:
Tj als je een goede ambulance pleeg niet mee neemt loop je deze risico's, antimalaria ( pas goed als je hebt, en niet eerder innemen!) anti braak zooi, en veel vocht nou ja ziek zijn is een emotie en emoties kun je uitschakelen, toch Alex??? Tjee wat een gezeur en ik weet uit ervaring dat je je hiervan absoluut niet goed van voelt. Gelukkig is het weer voorbij en kan je ook deze ervaring toevoegen aan je CV.? En zonnebloem olie in je oor, mijn oude moeder van inmiddels 84 deed dat ook, maar dan wel enigszins warm? Het hielp geloof ik wel. Je moet niet vreemd opkijken als je in de ochtend wakker wordt met een grote gele zon boven je hoofd, niet zijnde de zon. Vooral veel water heel veel water Alex. Tot je volgende bericht, en zet hem op!
Groet Ton -
12 Augustus 2012 - 20:16
Aal:
Dag lieverd,
Ik ben blij dat je nog leeft en dat je voet er nog aan zit. Anders was je zomaar een tweede Gerard geworden......
Wat heb je een prachtige vakantie achter de rug daar in de wildernis. Ik heb genoten van de foto's en je verslagen ook natuurlijk. Ga zo door zo ik zeggen.
Wij hebben deze week aan Bakkum Beach doorgebracht. Heerlijk was het.
Zorg goed voor jezelf(zoniet dan doet Ruud het wel)!!!!
Kus -
12 Augustus 2012 - 20:42
Jacco:
Alex,
Kan ik dan echt niet ff een paar dagen het land uit ?..............
Sterkte met uitzieken en we zien elkaar wel weer in Juba
Jacco -
12 Augustus 2012 - 22:04
Joke:
Hoi Alex ,
wat een narigheid heb je allemaal weer achter je ,gelukkig voel je je nu weer wat beter ,
ja een mens heeft zomaar een paar vervelende kwaaltjes waar je nu net niet op zit te wachten ,ik wens je beterschap vanuit een warm en zonnig castricum gr Joke -
12 Augustus 2012 - 22:21
Brom :
Hallo Lex,
Je kletst er weer lekker op los..dat betekend dat je aan het opknappen ben. Heb ooit gelezen dat er wereldwijd jaarlijks rond de 600.000 mensen overlijden aan Malaria. Waarvan 90 % in Afrika.
Even rekenen.. dat is zo'n 4 % van de Nederlandse bevolking.
Ook zijn er jaarlijks 500 miljoen...nieuwe gevallen. Welkom bij de club zou ik zeggen.
Een ervaring rijker.. en ik zie wel weer inspiratie voor een nieuw boek " Kuifje en de malaria "
He..maatje keep on the good work..en beterschap.
Brom
-
13 Augustus 2012 - 14:51
Neus:
Hoi kleine man,
Tja weer een skitterend verhaal met gelukkig een goed einde. Als je toch last moet krijgen van malaria, dan beter na, dan vlak voor of tijdens de long range patrol. Zo'n buddy als jij heb willen we allemaal wel denk ik. Weet zeker dat jij dit ook voor hem zal doen. Hopenlijk maakt de caplo geen misbruik van al onze lovende woorden en gaat hij je niet misbruiken als "vriend, haal nog eens een colaatje voor me"enz. haha.
Zonder gekheid Alex, we hopen dat je snel weer helemaal 100% bent en verder kunt genieten van je missie.
Groeten Peter/Marjolijn. -
14 Augustus 2012 - 17:17
Tonny En Kees:
Wij wensen jouw veel sterkte pas in godsnaam op die malaria is `n klote ziekte.
Verder met alles heel goed . -
14 Augustus 2012 - 19:32
Dokter Buddiebud...:
He buddiebud,
uiteraard heb ik je met liefde verlpeegd en de rekening komt ervan zelf achteraan. Ik lees dat een dame genaamd Manon ook een Ruud wil. Uiteraard kan ik deze dame dat niet weigeren en ben ik zeer wel bereid om haar ook te verplegen! Ik ben blij dat je weer op de (weliswaar 1) been bent en dan kan je nu misschien gewoon een keertje aan het werk gaan)). Dank je voor je compliment trouwens!
dokter Buddiebud. -
14 Augustus 2012 - 20:18
Lyda:
Hé broer,
Vorige week had ik al een vermoeden dat er iets aan de hand zou kunnen zijn toen je verslag op zondag uitbleef.
En jawel, op maandag meldde je de malaria-aanval op facebook.
Nu lezen we in je verslag dat er nog enkele andere kwaaltjes zijn.
Ik ben blij dat dokter Buddiebud je zo goed in de gaten heeft gehouden en voor je gezorgd heeft.
Zo zie je maar dat het buddyproject zijn dienst bewijst.
Wees voorzichtig met je voet,verzorg het en houd het goed in de gaten zodat je binnenkort weer keurig netjes op twee benen rond kunt lopen.
(uiteraard kun je natuurlijk zelf een foto van de wond maken voor professor van Tiel)
Pas goed op jezelf en op je buddy.
Vanuit een wisselvallig Zaantje.
Doeg! -
14 Augustus 2012 - 20:21
Monique:
He Alex,
Steeds je berichtjes gelezen, je foto's bekeken. Man wat prachtig allemaal. Het is fijn om te lezen wat jij kunt betekenen voor de mensen daar en dat je het naar je zin hebt.
Gelukkig gaat het beter met je en de rest van de kwaaltje, joh die gaan ook wel over, er is heel wat meer voor nodig om jou om ver te krijgen
Heel veel succes en een dikke knuffel,
Monique -
14 Augustus 2012 - 22:04
Marlies En Hub:
Hoi reisgenoot, na al die keren in den vreemde, nu geveld door malaria. Je mag je echt gelukkig prijzen dat je een engelbewaarder bij je hebt die je zo goed geserviced heeft. En wondjes oplopen in de tropen brengt ons noorderlingen heel vaak een hoop narigheid, want blijkbaar smaken wij veel te lekker voor bacteriën. Je kunt daar niet voorzichtig genoeg mee zijn maar heel vaak is dat gewoon niet te voorkomen.
Gelukkig ben je snel weer op de been gekomen en heb je enige tijd vervangend en erg noodzakelijk leuk werk kunnen doen voor een gemotiveerde club.
We wensen jou een goed herstel toe en bedankt dat je ons steeds laat genieten van jouw wel en wee daar in Afrika.
Hou je taai makker.
Groetjes uit Limburg van Marlies en Hub. -
15 Augustus 2012 - 20:00
Gerrit:
Hoi Alex
Nou je verslag is dit keer niet zo positief als anders en zo te
lezen heb je de afgelopen tijd de nodige narigheid over je heen
gekregen, maar het ging al weer beter met je.
We wensen je beterschap toe en ziek eerst goed uit voor je weer
volop aan de bak gaat.
We kijken weer uit naar het volgende verslag en dan hopelijk zonder
medische problemen.
Sterkte
Gerrit en Marjolein.
-
16 Augustus 2012 - 20:43
André:
Hoi Alex
Ook jouw verhalen heb ik nu allemaal gelezen. Wat kan jij het allemaal prachtig verwoorden, leuk! Ik dacht het gisteravond wel even allemaal te lezen, maar die vlieger ging niet op. Internet te traag en het lezen gaat met de Afrikaanse snelheid. Wat hebben jullie veel ondernomen en beleefd. De foto's zijn erg mooi.
Ik hoop dat het met de gezondheid nu weer beter gaat. In ieder geval heel veel beterschap.
(Die maat van je is ook van alle markten thuis he ... dokter buddiebud ... het moet niet gekker worden!)
Groet André -
17 Augustus 2012 - 14:49
André Van Der Kolk:
Goed om te horen dat je weer aan de beterende hand bent. Als klachten blijven aanhouden kun je altijd contact opnemen met Van Tiel in het AMC (ervaring mee).
Het is waardeloos dat het je moet overkomen. Zoals jezelf al omschreef; een goede buddy is goud waard en houd je in de gaten.
Groetjes uit Hardenberg. -
21 Augustus 2012 - 17:02
Jacintha:
Jeetje wat een verhaal! Ik heb toevallig net infectieziektes gehad als ADK (een deel van mijn diploma die ik uiteindelijk moet krijgen) en weet daarvan dat je erg ziek van kan worden. Wat fijn dat je zo'n goede buddy mee hebt! Ik weet zelf uit India dat die steun me erg goed heeft gedaan!
Wel jammer hoor dat je nu het hele strandseizoen mist!! De laatste bbq is alweer bijna! 25 augustus zijn ook de B-examens weer deze keer in Den Helder. Maar dat haal je vast weer in als je hier weer bent!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
