weer-alarm & benzine tekort op Bonaire
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
08 Oktober 2017 | Bonaire, Kralendijk
Na alle ellende die de orkaan ‘Irma’ heeft veroorzaakt op Sint-Maarten en in mindere mate op Saba en Sint Eustatius kwamen er nog twee achteraan. Hoewel ik zo’n 800 kilometer verwijderd ben van Sint-Maarten was de orkaan ‘Maria’ ook hier voelbaar. Terwijl het daar een teveel aan wind betrof, hier viel de wind een paar dagen geheel weg. En dan ervaar je gelijk de positieve invloed van de wind die hier zo’n beetje elke dag waait, het geeft enige verkoeling. Nou niet die dagen, het was bloedheet en waar je kwam, het was niet bepaald aangenaam.
Er werd zelfs een weer-alarm voor Bonaire afgegeven. De gevoelstemperatuur tikte bijna de 50 graden aan en er werd geadviseerd zo weinig mogelijk te doen, vooral niet teveel buiten te zijn en vooral niet te sporten. De scholen gingen eerder dicht of de leerlingen werden al vroeg naar huis gestuurd. En voor de politie ging het werk door zoals gewoonlijk, niks van al die voordeeltjes. Ja een beetje op jezelf letten dat je voldoende water dronk en het niet te gek maken. Water drinken deed ik al en nu nog meer. Wat ik erin goot, kwam er op een beetje andere manier met dezelfde gang weer uit. Zo is het hier en dat is even wennen. De overgang van Europees Nederland met dit Nederland was zo gezegd wel wat extreem. Inmiddels is de wind weer terug en ben ik enigszins gewend aan de constante warmte.
Wat er verder nog te merken valt aan de orkanen verderop is dat het platform op de luchthaven, dus bij mij om de hoek, vol geparkeerd staat met sportvliegtuigjes en middelgrote vliegmachines. Zo’n 16 stuks afkomstig vanaf Sint-Maarten en wachtend op het voorbijtrekken van de orkaan.
Omdat ik vanuit Nederland ben geëmigreerd is het gebruikelijk om ook weer eens ergens te gaan immigreren. Dat is dus Kralendijk geworden op Bonaire en de instantie die mij daarin kan bijstaan is de Immigratie- en Naturalisatiedienst Caribisch Nederland. Dus daar eerst eens op bezoek geweest. Na anderhalf uur was ik aan de beurt en toen bleek mijn paspoort en een verklaring omtrent gedrag niet voldoende was. Ik moest nog een formulier ‘aanvraag voor een werkvergunning’ ingevuld aanleveren en ook nog een verklaring van bewoning was nodig. Dus met een formuliertje rijker naar het bureau en daar de gegevens ingevuld en iemand bereid gevonden een formulier op te stellen op een stuk papier met een officieel briefhoofd van het Korps Politie Caribisch Nederland. De volgende dag weer opnieuw naar de IND en met de papieren en nog een verklaring uitzending, dat voldeed als een werkgeversverklaring, kreeg ik dan uiteindelijk mijn tijdelijke werkvergunning als sticker in mijn paspoort.
Maandag mijn eerste dag in de nieuwe werkomgeving. Na het melden aan de balie bij een medewerkster intake & service werd ik al welkom geheten. Barend was er nog niet en uiteindelijk, na een half uurtje wachten in de hal, kon ik door hem worden binnengelaten. Ik werd aan wat mensen voorgesteld en Edwin, hoofd basispolitiezorg, nam mij verder wat op sleeptouw. Juist de mensen die mij moesten voorzien van van belang zijnde attributen waren op verlof of waren juist op dat moment erg druk met hun eigen agenda. En dat bleef de dagen daarop eigenlijk ook wel zo. Woensdag kon ik dan eindelijk mijn vuurwapen en pepperspray in ontvangst nemen en in de middag ben ik door de korpschef deheer Jose Rosales beëdigd. Het ging om de eed van zuivering (dat ik op een eerlijke manier het ambt heb gekregen en dat ik niemand steekpenningen heb betaald) en de eed van trouw aan de Koning en de wetten en verordeningen die van kracht zijn in het Koninkrijk. Na het voorlezen van de tekst waarvoor ik allemaal de eed moest afleggen en staand voor de vlaggen van Bonaire, Saba, Sint Eustatius, Nederland en de Korpsvlag, op de kamer van de hoofdcommissaris, heb ik dit kunnen bekrachtigen met de woorden: “Zo waarlijk helpe mij God almachtig.” En vanaf dat moment was ik dan officieel toegetreden tot het Korps Politie Caribisch Nederland in de rang van hoofdagent. Niet dat ik ben gedegradeerd, maar hier word je van agent eerst brigadier en daarna stroom je door naar hoofdagent.
Met het afleggen van de eed kan ik ook daadwerkelijk aan de gang en dat gebeurde vrijdag, dus 7 dagen na mijn aankomst op Bonaire. De dienst was juist begonnen toen ik al werd gestuurd naar de adres waar de bewoner al enige tijd niet was gezien en er wat ongedierte tegen de ramen opkroop. Meestal niet zo’n goed teken, maar deze vermoedelijke dode man, deed toch zelf de voordeur open. Na de briefing nog naar het noordelijk deel van het eiland gereden om een jongeman op te halen omdat die zijn medicatie niet innam. Uiteindelijk werd hij in een huis aangetroffen en ging hij toch vrijwillig met ons mee. Hem bij de PAAZ afdeling aan de arts overgedragen, maar die wilde toch wel graag dat wij erbij zouden blijven. Omdat hij o.a. last had van een pratende kip die hem allerlei opdrachten gaf kreeg hij de mededeling dat hij voor verdere behandeling naar Curaçao zou worden gevlogen. Dat wilde hij niet, maar uiteindelijk nam hij toch zijn medicatie om wat rustig te worden. Wij werden bedankt, maar 2 uurtjes later mochten we toch weer even langskomen. De jongeman had zijn ruimte wat vernield en of wij even wilde helpen bij het in bedwang brengen om hem nog een prikje te geven zodat hij op een veilige wijze per ambulancevliegtuig kon worden overgevlogen. Tja ook hier gaat dat zo.
De rest van de dienst wat drukkig geweest met het vervoer van 4 verdachten die bij de rechter commissaris nader moesten worden gehoord. Met de lichtingsbriefjes de binnenplaats van het bureau overgestoken en zo in de gevangenis beland. De drie mannen en één vrouw werden geboeid aan ons overgedragen en een ritje van 5 minuten naar de rechtbank gemaakt. Dus niet veel tijd kwijt om de verdachten daar af te leveren, maar wel om daar verder bij te blijven en uiteindelijk weer terug te brengen naar de gevangenis. De opgewektheid van hen verviel toen zij hoorden dat zij toch nog even langer moeten blijven.
En zo ging de eerste dagdienst in uniform voorbij. De dag daarop was het geen spektakel, de parade begeleiden over de ‘boulevard’ was wel het hoogtepunt. Een parade is hier een optocht en in dit geval iets over zeemeerminnen en de zee. De jeugd en enkele ouderen waren dus verkleed als zeemeermin, duiker of piraat.
De dienstgroep waarin ik werkzaam ben bestaat uit acht personen. De vaste wachtcommandant is met verlof, twee man waren ter assistentie op Sint-Maarten en we bleven dus met twee agenten en twee aspiranten over. Dus de rol van wachtcommandant heb ik maar op mij genomen. Voor de komende diensten, een avonddienst en twee nachten was dat zeker niet zo heel moeilijk. Enige lastige is wel dat ik nog een aantal attributen niet heb om fatsoenlijk de dienst te kunnen doen. Zo mis ik een toegangspas waarmee ik zonder vragen het bureau binnen kan gaan. Overigens dat is niet zo erg, maar zonder pas kan je er ook niet meer uit. En als je dan alleen in het bureau bent en de toiletten twee afgesloten deuren verderop zijn…..
Maar er wordt aan gewerkt. Ik heb in ieder geval wel een eigen bedrijfs-emailadres gekregen en met een beetje geluk kan ik na 14 oktober ook in het systeem waarin de mutaties en processenverbaal worden gemaakt.
De afgelopen dagen was Bonaire in de ban van een benzinecrisis. Er was wel benzine op het eiland, maar de ene tankauto had een ongelukje gehad en de andere tankauto die het eiland rijk was, was defect. Dus de paar tankstations konden niet meer worden bevoorraad. Het was het gesprek van de dag en ook twee dienstauto raakte al behoorlijk door de brandstof heen. Voor collega’s werd het ook wel spannend of zij in hun voertuig nog het werk zouden halen.
Donderdag kwam het bericht dat de tankstations ’s avond zouden worden bevoorraad. Dus om 16.00 uur stonden de eerste auto’s al in de rij, en die rij werd alleen maar langer. Omdat ook het gehele terrein van het tankstation vol geparkeerd stond was het niet meer mogelijk dat de tankauto zijn vracht kon lossen. Dus met enige takt is er ruimte gemaakt, de weg afgesloten en kon de tankauto lossen en direct de vele jerrycans, flessen en autotanks worden gevuld met het kostbare vocht.
Ik heb die avond heel wat mensen gesproken waarvan de benzinemeter al flink in het rood stond en die ik blij kon maken met de mededeling dat er zo’n 100 auto’s voor hen in de rij stonden.
Verder bestaat het werk tot nu toe uit allerlei bemiddelingen, een aanrijding letsel, een vechtpartij, een natuurbrand, een bericht over het horen van schoten en ook het aanwezig zijn bij de inhoudelijke behandeling van een strafzaak; diefstal van een scooter door 4 jongens met gebruik van vuurwapens. Vanwege de veiligheid was de eigen security, 6 man van de Dienst Justitiële Inrichtingen en de politie aanwezig. De eis van de Officier van Justitie was fors met voor drie verdachten 4 jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf en voor één verdachte 5 jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Uitspraak over 3 weken.
Doeg!
Er werd zelfs een weer-alarm voor Bonaire afgegeven. De gevoelstemperatuur tikte bijna de 50 graden aan en er werd geadviseerd zo weinig mogelijk te doen, vooral niet teveel buiten te zijn en vooral niet te sporten. De scholen gingen eerder dicht of de leerlingen werden al vroeg naar huis gestuurd. En voor de politie ging het werk door zoals gewoonlijk, niks van al die voordeeltjes. Ja een beetje op jezelf letten dat je voldoende water dronk en het niet te gek maken. Water drinken deed ik al en nu nog meer. Wat ik erin goot, kwam er op een beetje andere manier met dezelfde gang weer uit. Zo is het hier en dat is even wennen. De overgang van Europees Nederland met dit Nederland was zo gezegd wel wat extreem. Inmiddels is de wind weer terug en ben ik enigszins gewend aan de constante warmte.
Wat er verder nog te merken valt aan de orkanen verderop is dat het platform op de luchthaven, dus bij mij om de hoek, vol geparkeerd staat met sportvliegtuigjes en middelgrote vliegmachines. Zo’n 16 stuks afkomstig vanaf Sint-Maarten en wachtend op het voorbijtrekken van de orkaan.
Omdat ik vanuit Nederland ben geëmigreerd is het gebruikelijk om ook weer eens ergens te gaan immigreren. Dat is dus Kralendijk geworden op Bonaire en de instantie die mij daarin kan bijstaan is de Immigratie- en Naturalisatiedienst Caribisch Nederland. Dus daar eerst eens op bezoek geweest. Na anderhalf uur was ik aan de beurt en toen bleek mijn paspoort en een verklaring omtrent gedrag niet voldoende was. Ik moest nog een formulier ‘aanvraag voor een werkvergunning’ ingevuld aanleveren en ook nog een verklaring van bewoning was nodig. Dus met een formuliertje rijker naar het bureau en daar de gegevens ingevuld en iemand bereid gevonden een formulier op te stellen op een stuk papier met een officieel briefhoofd van het Korps Politie Caribisch Nederland. De volgende dag weer opnieuw naar de IND en met de papieren en nog een verklaring uitzending, dat voldeed als een werkgeversverklaring, kreeg ik dan uiteindelijk mijn tijdelijke werkvergunning als sticker in mijn paspoort.
Maandag mijn eerste dag in de nieuwe werkomgeving. Na het melden aan de balie bij een medewerkster intake & service werd ik al welkom geheten. Barend was er nog niet en uiteindelijk, na een half uurtje wachten in de hal, kon ik door hem worden binnengelaten. Ik werd aan wat mensen voorgesteld en Edwin, hoofd basispolitiezorg, nam mij verder wat op sleeptouw. Juist de mensen die mij moesten voorzien van van belang zijnde attributen waren op verlof of waren juist op dat moment erg druk met hun eigen agenda. En dat bleef de dagen daarop eigenlijk ook wel zo. Woensdag kon ik dan eindelijk mijn vuurwapen en pepperspray in ontvangst nemen en in de middag ben ik door de korpschef deheer Jose Rosales beëdigd. Het ging om de eed van zuivering (dat ik op een eerlijke manier het ambt heb gekregen en dat ik niemand steekpenningen heb betaald) en de eed van trouw aan de Koning en de wetten en verordeningen die van kracht zijn in het Koninkrijk. Na het voorlezen van de tekst waarvoor ik allemaal de eed moest afleggen en staand voor de vlaggen van Bonaire, Saba, Sint Eustatius, Nederland en de Korpsvlag, op de kamer van de hoofdcommissaris, heb ik dit kunnen bekrachtigen met de woorden: “Zo waarlijk helpe mij God almachtig.” En vanaf dat moment was ik dan officieel toegetreden tot het Korps Politie Caribisch Nederland in de rang van hoofdagent. Niet dat ik ben gedegradeerd, maar hier word je van agent eerst brigadier en daarna stroom je door naar hoofdagent.
Met het afleggen van de eed kan ik ook daadwerkelijk aan de gang en dat gebeurde vrijdag, dus 7 dagen na mijn aankomst op Bonaire. De dienst was juist begonnen toen ik al werd gestuurd naar de adres waar de bewoner al enige tijd niet was gezien en er wat ongedierte tegen de ramen opkroop. Meestal niet zo’n goed teken, maar deze vermoedelijke dode man, deed toch zelf de voordeur open. Na de briefing nog naar het noordelijk deel van het eiland gereden om een jongeman op te halen omdat die zijn medicatie niet innam. Uiteindelijk werd hij in een huis aangetroffen en ging hij toch vrijwillig met ons mee. Hem bij de PAAZ afdeling aan de arts overgedragen, maar die wilde toch wel graag dat wij erbij zouden blijven. Omdat hij o.a. last had van een pratende kip die hem allerlei opdrachten gaf kreeg hij de mededeling dat hij voor verdere behandeling naar Curaçao zou worden gevlogen. Dat wilde hij niet, maar uiteindelijk nam hij toch zijn medicatie om wat rustig te worden. Wij werden bedankt, maar 2 uurtjes later mochten we toch weer even langskomen. De jongeman had zijn ruimte wat vernield en of wij even wilde helpen bij het in bedwang brengen om hem nog een prikje te geven zodat hij op een veilige wijze per ambulancevliegtuig kon worden overgevlogen. Tja ook hier gaat dat zo.
De rest van de dienst wat drukkig geweest met het vervoer van 4 verdachten die bij de rechter commissaris nader moesten worden gehoord. Met de lichtingsbriefjes de binnenplaats van het bureau overgestoken en zo in de gevangenis beland. De drie mannen en één vrouw werden geboeid aan ons overgedragen en een ritje van 5 minuten naar de rechtbank gemaakt. Dus niet veel tijd kwijt om de verdachten daar af te leveren, maar wel om daar verder bij te blijven en uiteindelijk weer terug te brengen naar de gevangenis. De opgewektheid van hen verviel toen zij hoorden dat zij toch nog even langer moeten blijven.
En zo ging de eerste dagdienst in uniform voorbij. De dag daarop was het geen spektakel, de parade begeleiden over de ‘boulevard’ was wel het hoogtepunt. Een parade is hier een optocht en in dit geval iets over zeemeerminnen en de zee. De jeugd en enkele ouderen waren dus verkleed als zeemeermin, duiker of piraat.
De dienstgroep waarin ik werkzaam ben bestaat uit acht personen. De vaste wachtcommandant is met verlof, twee man waren ter assistentie op Sint-Maarten en we bleven dus met twee agenten en twee aspiranten over. Dus de rol van wachtcommandant heb ik maar op mij genomen. Voor de komende diensten, een avonddienst en twee nachten was dat zeker niet zo heel moeilijk. Enige lastige is wel dat ik nog een aantal attributen niet heb om fatsoenlijk de dienst te kunnen doen. Zo mis ik een toegangspas waarmee ik zonder vragen het bureau binnen kan gaan. Overigens dat is niet zo erg, maar zonder pas kan je er ook niet meer uit. En als je dan alleen in het bureau bent en de toiletten twee afgesloten deuren verderop zijn…..
Maar er wordt aan gewerkt. Ik heb in ieder geval wel een eigen bedrijfs-emailadres gekregen en met een beetje geluk kan ik na 14 oktober ook in het systeem waarin de mutaties en processenverbaal worden gemaakt.
De afgelopen dagen was Bonaire in de ban van een benzinecrisis. Er was wel benzine op het eiland, maar de ene tankauto had een ongelukje gehad en de andere tankauto die het eiland rijk was, was defect. Dus de paar tankstations konden niet meer worden bevoorraad. Het was het gesprek van de dag en ook twee dienstauto raakte al behoorlijk door de brandstof heen. Voor collega’s werd het ook wel spannend of zij in hun voertuig nog het werk zouden halen.
Donderdag kwam het bericht dat de tankstations ’s avond zouden worden bevoorraad. Dus om 16.00 uur stonden de eerste auto’s al in de rij, en die rij werd alleen maar langer. Omdat ook het gehele terrein van het tankstation vol geparkeerd stond was het niet meer mogelijk dat de tankauto zijn vracht kon lossen. Dus met enige takt is er ruimte gemaakt, de weg afgesloten en kon de tankauto lossen en direct de vele jerrycans, flessen en autotanks worden gevuld met het kostbare vocht.
Ik heb die avond heel wat mensen gesproken waarvan de benzinemeter al flink in het rood stond en die ik blij kon maken met de mededeling dat er zo’n 100 auto’s voor hen in de rij stonden.
Verder bestaat het werk tot nu toe uit allerlei bemiddelingen, een aanrijding letsel, een vechtpartij, een natuurbrand, een bericht over het horen van schoten en ook het aanwezig zijn bij de inhoudelijke behandeling van een strafzaak; diefstal van een scooter door 4 jongens met gebruik van vuurwapens. Vanwege de veiligheid was de eigen security, 6 man van de Dienst Justitiële Inrichtingen en de politie aanwezig. De eis van de Officier van Justitie was fors met voor drie verdachten 4 jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf en voor één verdachte 5 jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Uitspraak over 3 weken.
Doeg!
-
08 Oktober 2017 - 11:54
Hans Van Kouwen:
Hoi Alex,
Weer een mooi relaas van jou werkzaamheden op Bonaire. Toch best nog wel veel meldingen gehad in een korte tijd voor zo'n klein eiland/gebied.
Maar ik merk al wel dat de werkwijze, en dan met name toegang tot systemen en gebouwen, hetzelfde werkt als in Nederland, traag dus!!!
Niet teveel inspanningen leveren en vooral blijven drinken. Als er geen wind staat dan vooral in de buurt blijven van airco's of fan's.
Wachten maar weer op je volgende bijdrage.
Doei, Hans van Kouwen. -
08 Oktober 2017 - 12:03
Bert En Margaret:
Hallo Alex,
Met veel belangstelling jouw verslag gelezen.
Je ben al aardig ingeburgerd en op dreef gekomen in het politiewerk aldaar.
Het verbaasd ons telkens weer hoe snel je de draad oppakt en aan de slag gaat.
Wij wensen je veel succes in het werk en we hopen dat je in je vrije tijd ook nog een beetje geniet van het schitterende eiland!
Hartelijke groet vanuit een zonnige Domstad Utrecht, het hart van Nederland.
Bert en Margaret -
08 Oktober 2017 - 12:08
Bert En Margaret:
Alex,
Trouwens, zijn "jouw" pelikanen in het echt geen flamingo's?
Bert en Margaret -
08 Oktober 2017 - 12:50
Ingrid Andriessen:
Hoi Alex,
Wat mooi om te lezen wat je allemaal meemaakt -
08 Oktober 2017 - 13:28
Brom:
Ha..die Alex,
Zijn goed te eten hoor.. die "pelikanen" van jou.
Wat betreft brandstof tekort, kan mij herinneren dat wij ook elke dag een rittenboek moesten invullen en een max. aantal kilometers mochten rijden.
Hebben ze daar ook een meldkamer of bellen ze zoals vroeger gewoon naar het bureau.
Zo te horen vermaak je je prima. En je weet het he...poco poco !!!
Groeten Brom
-
08 Oktober 2017 - 22:00
Eugène:
Hahaha, snel ingeburgerd en on the job! Suc6 verder en blijf zeker genieten. Petje op tegen de zon -
09 Oktober 2017 - 01:20
Peter Op Sint M:
Welkom bij de KPC Alex. Heel herkenbaar verhaal , verbaas u niet verwonder u slechts.
Er zijn hier inderdaad collega's van de KPC en VKC aan het werk. Fijne dienst toegewenst.
-
09 Oktober 2017 - 09:40
Gerrit:
hoi, alex
Weer een mooi verhaal en nu maak je zelf mee hoe het is om in te burgeren.
verder is er genoeg te doen en te beleven.
een goed verblijf daar ik wacht je volgende verslag af.
groeten gerrit.
-
09 Oktober 2017 - 13:19
Dirk:
Hoi Alex. Blijf lekker schrijven zodat wij lekker kunnen lezen. Velen genieten van je werkzaamheden en avonturen daar op Bonaire. Wat raar, jij behulpzaam op Bonaire bij de politie daar en geen pasje om het bureau in en uit te komen. Echt belachelijk! Bij gebrek aan benzine kan je misschien je politieautootje omruilen voor een politiepaard. Geef het paard en jezelf voldoende water en alles komt in orde. Alex, doe je werk, doe je best en geniet van alles. Gr. Dirk -
09 Oktober 2017 - 13:47
Pim Hopman:
Dag Alex, Het lijkt wel of je op Bonaire moet inburgeren. Het is toch een onderdeel van het koninkrijk? Nou ja, het ziet er in ieder geval heel anders uit als het vochtige en koude Nederland. Ooit was ik als 4-jarig jongetje op vakantie op Bonaire. De herinnering gaat terug met het bekijken van de foto's, die toen nog zwart-wit waren.
Geniet van dit mooie eiland. Ik blijf met interesse je verhalen lezen.
Met een Beemstergroet van Pim. -
10 Oktober 2017 - 10:27
Harrie Bols:
Bon Dia Alex!
Heerlijk om je verslag te lezen. En je bent er al heel snel ingedribbeld. Niet te hard gaan. In die warmte moet je je tempo een beetje aanpassen en regelmatig even een kijkje onder water nemen.
Ik zie uit naar je volgende verslag.
Een hele goede tijd gewenst!
Harrie -
10 Oktober 2017 - 12:52
Jos Van 't Hof:
Ha die Alex,
Het is net of je thuis aan het werk bent in een andere omgeving.
Leuk om te lezen,
Groet. Jos -
13 Oktober 2017 - 09:29
Jan En Agnes:
Allereerst weer een mooi verslag van jou gelezen. Heel mooi en interessant, maar 50 graden zou me wat te warm zijn. Wij willen je hartelijk feliciteren met je verjaardag en hopen dat je een fijne dag hebt. Het is wel vreemd hoor donderdag's. nou, tot de volgende keer maar weer, groetjes van Jan en Agnes. -
13 Oktober 2017 - 10:14
Annemarie:
Hallo Alex
Allereerst gefeliciteerd met je verjaardag en ik wens je nog veel mooie en gezonde jaren toe, waar ook in deze wereld. Met een glimlach en soms een lach heb ik je verslag gelezen. Het is weer een heel andere wereld waar je in beland bent. Fijn om te lezen dat je je zo aanpast aan de situatie, het is zoals het is, en soms zal dat niet makkelijk zijn. Ik wens je een fijne tijd en kijk uit naar je volgende verslag. Groetjes, Annemarie -
13 Oktober 2017 - 13:03
Liesbeth Singor:
Gefeliciteerd!! Ik haak weer aan. Je bent weer onderweg op je verjaardag heb ik gelezen. Liefs Liesbeth en Emiel -
13 Oktober 2017 - 14:27
Lyda:
Hoi Alex,
Gefeliciteerd met je verjaardag!
Goed bezig daar en ben benieuwd naar je volgende avonturen.
Groetjes uit het Zaantje.
-
13 Oktober 2017 - 21:14
Jacomien:
Hallo Alex,
Gefeliciteerd met je verjaardag!!!
Deze keer via deze weg ipv een kaart.
Groetjes Jacomien -
19 Oktober 2017 - 08:17
Marieke:
Hee Rene, uiteraad gefeliciteerd nog...
en wat een verhaal weer zo leuk om te lezen...
Hou je goed Rene
dikke smakkerd eut Krommenie
kuskus -
22 Oktober 2017 - 21:30
Claudia Dompeling :
Hi Alex,
Wouw! Gave belevenis weer zeg! Wel wat gedoetjes allemaal om op gang te komen, maar dat komt vast en zeker helemaal goed! Hopelijk wel een beetje rap. -
22 Oktober 2017 - 21:35
Claudia Dompeling :
Nou, gaat niet helemaal goed... De helft van mijn verhaal is geplaatst!
Beetje vreemd...
Maar wat ik nog meer vertelde is dat ik blij ben dat alles daar goed gaat.
De warmte en de bureaucratie is vervelend, maar dat kan jij wel aan.
Je hebt voor hetere vuren gestaan... -
23 December 2017 - 16:37
Justus:
Hey Alex. onwijs leuk deze foto's en verhalen. Ik had van al van Jack begrepen dat je daar lekker bezig bent. Jack en ik hebben de laatste tijd Bonaire in beeld. Niet om hard te werken maar om te relaxen. Zo het er nu voor staat komt Jack in februari naar het mooie eiland en ik heb geboekt voor April. het lijkt ons leuk je daar natuurlijk te treffen. Ook vanuit het OC meldkamer, hele fijne kerstdagen en een goed en gezond 2018.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
