een paar zaken uitgelicht
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
21 Januari 2018 | Bonaire, Kralendijk
Het normale leven op Bonaire lijkt weer te zijn teruggekeerd. De kerstmannen en sneeuwpoppen zijn leeggelopen en de kerstbomen en versieringen zijn weggehaald. Er staat een bepaalde tijd voor de versierselen rond Kerstmis en dan moet het gewoon over zijn. Dat zo’n opruimdag dan een zondag is maakt niet uit.
De afgelopen drie weken kenmerkte zich door een betrekkelijke rust. Natuurlijk waren er wel wat incidenten en heb ik me echt niet hoeven te vervelen.
Spectaculair was de aanhouding van een persoon die allerlei mensen woordelijk bedreigde. Er werd bepaald dat hij buiten heterdaad kon worden aangehouden. Hoewel hij wel een vast woonadres had, lukte het maar niet om hem te vatten. Tijdens de surveillance zag ik hem op zijn fiets door Kralendijk rijden. Snel gekeerd en achter hem aan, maar hij koos ervoor om tegen het verkeer in te rijden door de drukste winkelstraat die Kralendijk rijk is. Alleen hij had de pech dat er van de andere kant ook nog een patrouille onderweg was. Toen hij die zag besloot hij toch maar weer om te keren. Omdat het een beetje drukkig was met verkeer hebben we de auto stilgezet, zijn we de auto uitgesprongen en zijn we rennend de winkelstraat ingegaan. Onder het toeziend oog van heel veel toeristen konden we de man aanhouden. Toen de situatie onder controle was is Alex teruggegaan naar de dienstauto omdat die ook midden op de weg was achtergelaten met de deuren wijd open.
Een dronken dronken vent (dan ben je echt heel erg dronken) werd voor ‘levenloos’ aangetroffen in de wegberm. Hoewel hij weinig reactie gaf was wel duidelijk dat hij nog in leven was. Het enige onderdeel van zijn lichaam die actief bewoog waren zijn voeten. Ja, die wilden wel verder, maar als de rest niet meer zo meewerkt dan ga je het niet redden ook al is je huisje 50 meter verderop. Guido en ik hebben hem toch een beetje op de benen gezet en met aan beide zijde een politieman hebben we hem wat ondersteund en in zijn tuin zittend tegen de muur achtergelaten. De rest moest hij dan maar zelf regelen. Toen we een paar uur later nog eens voorbij reden lag hij inmiddels in zijn tuin. Het was een bekende, zelfs voor mij, omdat we al eerder met hem te maken hadden gehad toen hij tijdens de Regatta rondom dronken was en we hem toen naar het bureau hadden gebracht. Het enige verschil met toen was dat hij die keer nog even in de laadbak van de politieauto werd gelegd om hem naar het ziekenhuis te brengen omdat hij een beetje onhandig met zijn hoofd op straat was gevallen.
Momenteel wordt er veel ingebroken met alle narigheid voor de slachtoffers van dien. Een verdachte van een diefstal met geweld kon worden aangehouden en de rechter commissaris ging ook mee met een huiszoeking. Door de recherche werden de gestolen goederen van die aangifte aangetroffen en meegenomen. Aan het bureau werd er nog wat nagepraat en ik sprak over een eerdere inbraak waarbij wat unieke goederen waren gestolen. De collega had waarschijnlijk die spullen zien liggen en die zullen later alsnog in beslag worden genomen. Zo zie je dat een beetje sparren soms tot mooi resultaat leidt. De man kon worden gelinkt aan tenminste twee eerdere inbraken. Toen Janique en ik hem begeleidden naar de gevangenis bleek de ingenomen drugs al wat uitwerkingen te hebben naar ongecontroleerd gedrag; achterdocht en een gevecht met zijn kussen omdat die net even te hoog was voor zijn hoofd. Bij de recent gepleegde inbraken worden veelal laptops en mobieltjes weggenomen. En er zijn dan ook wel weer bijzondere inbraken met een vreemde buit. Laurienne en ik werden gestuurd naar een knoek, een gebied in de vrije natuur. Beiden wisten niet precies waar we moesten zijn omdat er geen huisnummer werd doorgegeven. Gelukkig was een betrokkene met de auto naar de verharde weg gereden en die heeft ons keurig in de ‘middle of nowhere’ gebracht. Een deel van de keukeninventaris (borden, bestek, een koelkastje), een sofa, 2 grote gasflessen, materialen voor een hekwerk en dan ook nog eens drie geiten en vier bokken werd buitgemaakt. Hier is de werkwijze ter plaatse de aangifte opnemen en dan aan het bureau uitwerken. De aangever haalt dan zelf de aangifte op en kan dan nog wat toevoegen als er meer weg is dan eerder doorgegeven. En indien gewenst is kan hier ook een beroep gedaan worden op medewerkers van slachtofferhulp.
De laatste tijd wordt Bonaire met enige regelmaat bezocht door allerlei hoogwaardigheidsbekleders. Politieke kopstukken, Kamerleden en eerder nog een kleine afvaardiging van de Nationale Politie. De laatsten bezochten ook nog de andere gebieden naar aanleiding van de inzet van politiemensen na de orkaan Irma. Men wilde spreken met de collega’s daar. Hoewel de orkaan op Bonaire niet heeft gewaaid, maar Saba en Eustatius kregen er toen wel flink van langs. Op Bonaire zijn zes politiemensen van de Nationale Politie werkzaam, maar met de vier uit de basispolitiezorg is geen contact geweest. Trouwens we moesten uit de krant lezen dat zij waren geweest.
Door een groepje demonstranten van de groepering “Nos Ke Boneiru Bàk“ werd de komst van de staatsecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties de heer R. Knops aangegrepen om hem alvast maar aandacht te vragen voor hun idealen. Niet in een gesprek, nee met borden en spandoeken. De mannen van rond de 50 jaar zijn aangesproken en zij vertelden dat zij geen kwaad zullen doen, niet de weg gaan blokkeren en niet met dingen gaan gooien. Zij beloofden wel dat zij bij een volgend bezoek tot een hardere opstelling zullen overgaan. En dat gaan we dan wel even zien.
Bijzonder was de melding dat we een controle moesten uitvoeren bij een adres omdat er twee minderjarige jongens zouden zijn opgesloten in het ouderlijk huis. Eén van de jongens had dit telefonisch gemeld aan zijn moeder. Toen we daar waren bleek het wel mee te vallen. De jongens waren niet opgesloten en stonden ons gewoon te woord in de tuin. Ze kregen eten en de vader had ook nog gezorgd dat er toezicht was door een oudere tijdens zijn afwezigheid. Dat de moeder de melder was en geen goed contact heeft met de vader en de aan hem toegewezen kinderen zal waarschijnlijk de reden zijn geweest dat wij daar naartoe moesten.
In een huisje was een uitslaande brand geweest en de volgende dag wilde de eigenaar nog wat spullen uit het huis meenemen. Met de brandweer ben ik daar geweest, maar de brand was zo hevig geweest dat er nagenoeg niets meer over was van de inboedel. Een fiets was nog het meest in tact.
Nu was het al een klein huis en het vermoeden van bewoning in allemaal kleine ruimtes werd nog eens bevestigd. Dat daar dan illegalen verblijven is haast wel zeker, maar voorlopig is het onbewoonbaar.
Eindelijk ben ik dan in het rijke bezit gesteld van een sedula. Dit document koop je als de Immigratie- en Naturalisatiedienst akkoord is met je langer verblijf hier en heb je nodig als je hier bent gaan wonen. Het is gelijk ook een officieel identiteitsdocument. Omdat ik al had gehoord dat het slim is om een afspraak te maken heb ik die goede raad opgevolgd. Met de noodzakelijke papieren kwam ik aan de balie bij de afdeling burgerzaken. Ik kreeg een nummertje en kon plaatsnemen bij al die anderen die ook zo’n nummertje hadden gekregen. Bijna een uur verder was ik dan aan de beurt. Een kopietje van mijn bewijsstukken dat ik echt uitgeschreven was uit de gemeente Langedijk, dat ik ook echt ben geboren en de ‘beschikking tot het verlenen van een verklaring Toelating van Rechtswege’ van de IND, zeg maar een tijdelijke verblijfsvergunning, werd gemaakt en in een dossier verwerkt. Ik moest nog wel even praten, want het uittreksel van de geboorteakte was eigenlijk niet goed, het moest het kopie zijn uit het geboorteregister. Dus ik had eigenlijk nog even naar de gemeente Zaanstad moeten gaan om uit het boekjaar 1959 van de toenmalige gemeente Zaandam de geschreven geboorteakte te laten kopiëren. Dat had trouwens toch niet meer gekund omdat ik pas op Bonaire hoorde dat zo’n uittreksel nodig was. En waarom?, de bekende Joost mag het weten. Als je dan denkt dat het geregeld is, niet dus. Het maken van mijn sedula en de afgifte daarvan moest gebeuren bij een ander loket en daarvoor gold; een nummertje halen aan de balie…
Ik heb nog een uur op mijn beurt moeten wachten en toen kreeg ik dan eindelijk het document.
Bij het betrekken van mijn nieuwe woning aan de Kaya Den Haag is het strandje van CoCo Beach wat dichterbij gelegen. Niet van het hele mooie witte zand en wat meer stenen vlak onder de kant. Maar als je die hobbel hebt gehad dan kun je daar ook prima snorkelen. Eén van de keren daar had ik het geluk een zeeschildpad te treffen en ook een heel mooi getekende murene. Die laatste laten zich niet zo snel zien en verstoppen zich meestal in spleten. Uiteraard waren de in ruime mate aanwezige mooi gekleurde vissen daar ook te zien.
En als ik tijd en zin heb doe ik ook nog af en toe een rondje hardlopen. Geen wereldafstanden en -tijden, maar wel op een snelle manier van Den Haag, via Alkmaar, een stukje Leeuwarden en Utrecht terug naar Den Haag. Zeg maar een half rondje Nederland. Eigenlijk hoort er voor de plaatsen het woord Kaya, maar dan zouden jullie al gelijk denken dat het allemaal wel meevalt. Zonder Kaya klinkt het nog wat.
En ik heb inmiddels al drie kijkers gehad in mijn appartement voor de periode na 1 februari als ik deze plek weer ga verlaten. Het is ook een leuk appartement in een rustige buurt op een soort afgesloten woonerf. Ook over deze accommodatie ben ik tevreden, maar kijk ook wel uit naar de bungalow bij Waterlands Village. Dat wordt weer verhuizen.
Doeg!
De afgelopen drie weken kenmerkte zich door een betrekkelijke rust. Natuurlijk waren er wel wat incidenten en heb ik me echt niet hoeven te vervelen.
Spectaculair was de aanhouding van een persoon die allerlei mensen woordelijk bedreigde. Er werd bepaald dat hij buiten heterdaad kon worden aangehouden. Hoewel hij wel een vast woonadres had, lukte het maar niet om hem te vatten. Tijdens de surveillance zag ik hem op zijn fiets door Kralendijk rijden. Snel gekeerd en achter hem aan, maar hij koos ervoor om tegen het verkeer in te rijden door de drukste winkelstraat die Kralendijk rijk is. Alleen hij had de pech dat er van de andere kant ook nog een patrouille onderweg was. Toen hij die zag besloot hij toch maar weer om te keren. Omdat het een beetje drukkig was met verkeer hebben we de auto stilgezet, zijn we de auto uitgesprongen en zijn we rennend de winkelstraat ingegaan. Onder het toeziend oog van heel veel toeristen konden we de man aanhouden. Toen de situatie onder controle was is Alex teruggegaan naar de dienstauto omdat die ook midden op de weg was achtergelaten met de deuren wijd open.
Een dronken dronken vent (dan ben je echt heel erg dronken) werd voor ‘levenloos’ aangetroffen in de wegberm. Hoewel hij weinig reactie gaf was wel duidelijk dat hij nog in leven was. Het enige onderdeel van zijn lichaam die actief bewoog waren zijn voeten. Ja, die wilden wel verder, maar als de rest niet meer zo meewerkt dan ga je het niet redden ook al is je huisje 50 meter verderop. Guido en ik hebben hem toch een beetje op de benen gezet en met aan beide zijde een politieman hebben we hem wat ondersteund en in zijn tuin zittend tegen de muur achtergelaten. De rest moest hij dan maar zelf regelen. Toen we een paar uur later nog eens voorbij reden lag hij inmiddels in zijn tuin. Het was een bekende, zelfs voor mij, omdat we al eerder met hem te maken hadden gehad toen hij tijdens de Regatta rondom dronken was en we hem toen naar het bureau hadden gebracht. Het enige verschil met toen was dat hij die keer nog even in de laadbak van de politieauto werd gelegd om hem naar het ziekenhuis te brengen omdat hij een beetje onhandig met zijn hoofd op straat was gevallen.
Momenteel wordt er veel ingebroken met alle narigheid voor de slachtoffers van dien. Een verdachte van een diefstal met geweld kon worden aangehouden en de rechter commissaris ging ook mee met een huiszoeking. Door de recherche werden de gestolen goederen van die aangifte aangetroffen en meegenomen. Aan het bureau werd er nog wat nagepraat en ik sprak over een eerdere inbraak waarbij wat unieke goederen waren gestolen. De collega had waarschijnlijk die spullen zien liggen en die zullen later alsnog in beslag worden genomen. Zo zie je dat een beetje sparren soms tot mooi resultaat leidt. De man kon worden gelinkt aan tenminste twee eerdere inbraken. Toen Janique en ik hem begeleidden naar de gevangenis bleek de ingenomen drugs al wat uitwerkingen te hebben naar ongecontroleerd gedrag; achterdocht en een gevecht met zijn kussen omdat die net even te hoog was voor zijn hoofd. Bij de recent gepleegde inbraken worden veelal laptops en mobieltjes weggenomen. En er zijn dan ook wel weer bijzondere inbraken met een vreemde buit. Laurienne en ik werden gestuurd naar een knoek, een gebied in de vrije natuur. Beiden wisten niet precies waar we moesten zijn omdat er geen huisnummer werd doorgegeven. Gelukkig was een betrokkene met de auto naar de verharde weg gereden en die heeft ons keurig in de ‘middle of nowhere’ gebracht. Een deel van de keukeninventaris (borden, bestek, een koelkastje), een sofa, 2 grote gasflessen, materialen voor een hekwerk en dan ook nog eens drie geiten en vier bokken werd buitgemaakt. Hier is de werkwijze ter plaatse de aangifte opnemen en dan aan het bureau uitwerken. De aangever haalt dan zelf de aangifte op en kan dan nog wat toevoegen als er meer weg is dan eerder doorgegeven. En indien gewenst is kan hier ook een beroep gedaan worden op medewerkers van slachtofferhulp.
De laatste tijd wordt Bonaire met enige regelmaat bezocht door allerlei hoogwaardigheidsbekleders. Politieke kopstukken, Kamerleden en eerder nog een kleine afvaardiging van de Nationale Politie. De laatsten bezochten ook nog de andere gebieden naar aanleiding van de inzet van politiemensen na de orkaan Irma. Men wilde spreken met de collega’s daar. Hoewel de orkaan op Bonaire niet heeft gewaaid, maar Saba en Eustatius kregen er toen wel flink van langs. Op Bonaire zijn zes politiemensen van de Nationale Politie werkzaam, maar met de vier uit de basispolitiezorg is geen contact geweest. Trouwens we moesten uit de krant lezen dat zij waren geweest.
Door een groepje demonstranten van de groepering “Nos Ke Boneiru Bàk“ werd de komst van de staatsecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties de heer R. Knops aangegrepen om hem alvast maar aandacht te vragen voor hun idealen. Niet in een gesprek, nee met borden en spandoeken. De mannen van rond de 50 jaar zijn aangesproken en zij vertelden dat zij geen kwaad zullen doen, niet de weg gaan blokkeren en niet met dingen gaan gooien. Zij beloofden wel dat zij bij een volgend bezoek tot een hardere opstelling zullen overgaan. En dat gaan we dan wel even zien.
Bijzonder was de melding dat we een controle moesten uitvoeren bij een adres omdat er twee minderjarige jongens zouden zijn opgesloten in het ouderlijk huis. Eén van de jongens had dit telefonisch gemeld aan zijn moeder. Toen we daar waren bleek het wel mee te vallen. De jongens waren niet opgesloten en stonden ons gewoon te woord in de tuin. Ze kregen eten en de vader had ook nog gezorgd dat er toezicht was door een oudere tijdens zijn afwezigheid. Dat de moeder de melder was en geen goed contact heeft met de vader en de aan hem toegewezen kinderen zal waarschijnlijk de reden zijn geweest dat wij daar naartoe moesten.
In een huisje was een uitslaande brand geweest en de volgende dag wilde de eigenaar nog wat spullen uit het huis meenemen. Met de brandweer ben ik daar geweest, maar de brand was zo hevig geweest dat er nagenoeg niets meer over was van de inboedel. Een fiets was nog het meest in tact.
Nu was het al een klein huis en het vermoeden van bewoning in allemaal kleine ruimtes werd nog eens bevestigd. Dat daar dan illegalen verblijven is haast wel zeker, maar voorlopig is het onbewoonbaar.
Eindelijk ben ik dan in het rijke bezit gesteld van een sedula. Dit document koop je als de Immigratie- en Naturalisatiedienst akkoord is met je langer verblijf hier en heb je nodig als je hier bent gaan wonen. Het is gelijk ook een officieel identiteitsdocument. Omdat ik al had gehoord dat het slim is om een afspraak te maken heb ik die goede raad opgevolgd. Met de noodzakelijke papieren kwam ik aan de balie bij de afdeling burgerzaken. Ik kreeg een nummertje en kon plaatsnemen bij al die anderen die ook zo’n nummertje hadden gekregen. Bijna een uur verder was ik dan aan de beurt. Een kopietje van mijn bewijsstukken dat ik echt uitgeschreven was uit de gemeente Langedijk, dat ik ook echt ben geboren en de ‘beschikking tot het verlenen van een verklaring Toelating van Rechtswege’ van de IND, zeg maar een tijdelijke verblijfsvergunning, werd gemaakt en in een dossier verwerkt. Ik moest nog wel even praten, want het uittreksel van de geboorteakte was eigenlijk niet goed, het moest het kopie zijn uit het geboorteregister. Dus ik had eigenlijk nog even naar de gemeente Zaanstad moeten gaan om uit het boekjaar 1959 van de toenmalige gemeente Zaandam de geschreven geboorteakte te laten kopiëren. Dat had trouwens toch niet meer gekund omdat ik pas op Bonaire hoorde dat zo’n uittreksel nodig was. En waarom?, de bekende Joost mag het weten. Als je dan denkt dat het geregeld is, niet dus. Het maken van mijn sedula en de afgifte daarvan moest gebeuren bij een ander loket en daarvoor gold; een nummertje halen aan de balie…
Ik heb nog een uur op mijn beurt moeten wachten en toen kreeg ik dan eindelijk het document.
Bij het betrekken van mijn nieuwe woning aan de Kaya Den Haag is het strandje van CoCo Beach wat dichterbij gelegen. Niet van het hele mooie witte zand en wat meer stenen vlak onder de kant. Maar als je die hobbel hebt gehad dan kun je daar ook prima snorkelen. Eén van de keren daar had ik het geluk een zeeschildpad te treffen en ook een heel mooi getekende murene. Die laatste laten zich niet zo snel zien en verstoppen zich meestal in spleten. Uiteraard waren de in ruime mate aanwezige mooi gekleurde vissen daar ook te zien.
En als ik tijd en zin heb doe ik ook nog af en toe een rondje hardlopen. Geen wereldafstanden en -tijden, maar wel op een snelle manier van Den Haag, via Alkmaar, een stukje Leeuwarden en Utrecht terug naar Den Haag. Zeg maar een half rondje Nederland. Eigenlijk hoort er voor de plaatsen het woord Kaya, maar dan zouden jullie al gelijk denken dat het allemaal wel meevalt. Zonder Kaya klinkt het nog wat.
En ik heb inmiddels al drie kijkers gehad in mijn appartement voor de periode na 1 februari als ik deze plek weer ga verlaten. Het is ook een leuk appartement in een rustige buurt op een soort afgesloten woonerf. Ook over deze accommodatie ben ik tevreden, maar kijk ook wel uit naar de bungalow bij Waterlands Village. Dat wordt weer verhuizen.
Doeg!
-
21 Januari 2018 - 19:19
Peter D:
Hallo vriend Alex, (en als ik zeg vriend dan ....) je weet het weer mooi te beschrijven. Geniet van je verhalen en vooral wat tussen de regels staat. Geweldig man ga zo door.
Verbaas je nergens over, verwonder je slechts. hahaha -
21 Januari 2018 - 20:12
Bert En Margaret:
Hallo Alex,
Hoe vaak ben jij inmiddels verhuisd? In Nederland was je redelijk honkvast, maar over de grenzen?
Jij maakt van je werk een hobby en van een hobby je werk!
Fantastisch hoe jij je overal ter wereld weet aan te passen.
En dat schrijverstalent..., van wie heb je dat? Weet, dat wij met veel plezier jouw verslagen lezen.
Geniet van al het moois wat Bonaire te bieden heeft.
Hartelijke groet,
Bert en Margaret
-
21 Januari 2018 - 23:19
Marja Brinkman :
Prachtig verslag weer, Alex
-
22 Januari 2018 - 09:35
Ted:
Mooi verhaal leuk om te lezen -
22 Januari 2018 - 09:42
Harrie Bols:
Wat heerlijk om je verslagen te lezen Alex. En ik ben verschrikkelijk jaloers! Zon, zee, snorkelen. Al zal het ook vast flink aanpoten zijn op je werk. Succes met alles!
Hartelijke groet
Harrie -
22 Januari 2018 - 11:19
Liesbeth:
Dat had ik toch graag willen zien zo'n spectaculaire aanhouding in die drukke winkelstraat. Je kan het weer prachtig beschrijven.
Een beetje hardlopen af en toe is dan inderdaad niet overbodig.
Groetjes,
Liesbeth -
22 Januari 2018 - 15:08
Amy:
Lieve Alex,
Drukker met verhuizen dan met werken...;-)
Boeiend verslag weer van je wel en wee!!!
X -
23 Januari 2018 - 09:08
Peter:
Hallo Alex,
Leuk om je verhalen weer te lezen. Het werk lijkt niet veel te schelen met Nederland!! Alleen het weer is even wat anders!!
Groet,
Peter -
23 Januari 2018 - 16:24
Dick Wools:
Wat weer een leuk stukje. Ik geniet elke keer weer van je schrijfsels. -
24 Januari 2018 - 05:28
Hans Van Kouwen:
Alex,
Ook dit leesvoer weer tot mij genomen. Een rondje Nederland op Bonaire dat zou ik ook nog wel volhouden.
Tot het volgende verslag dan maar weer. Doeg vanuit een koud en wit Oostenrijk.
Hans van Kouwen. -
24 Januari 2018 - 20:02
Gerrit:
Hoi Alex
Weer een leuk verhaal met de nodige afwisseling er in.
Ondanks het kleine eiland blijft er voldoende te beleven en
aan politiewerk geen gebrek.
Gerrit
-
26 Januari 2018 - 13:56
Eugène:
Always on the move! Blijf genieten en vooral schrijven.
Greetz Eugène -
19 Februari 2018 - 15:58
Pim Hopaman:
Het lijkt wel gewoon politiewerk en dat is het natuurlijk ook. Prachtig hoor, zoals je dat allemaal minutieus beschrijft. Ook mooie plaatjes. Bedankt!
Met een beemstergroet. Pim.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
