Miami Beach en nog wat eilanden
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
10 Maart 2018 | Verenigde Staten, Miami Beach
Zo werd er rond 16.30 uur gemeld dat er twee wandelaars waren verdwaald in de mundi. Dit echtpaar had het zelf telefonisch doorgegeven en wisten wel waar zij waren gestart met de wandeling, hoe zij hadden gelopen, welke tijd zij hadden gelopen na het afslaan naar een niet aangegeven pad en waar zij uiteindelijk niet meer de weg konden terugvinden. Het enige herkenbare was een steen met een nummer erop. Via het kadaster en een ranger kon worden bepaald waar zij zouden zijn. Een onherbergzaam gebied dat niet anders was te bereiken dan lopend. Overwogen werd om een helikopter van de kustwacht in te zetten, maar die is gestationeerd op Curaçao. Zij waren met een klus bezig en als zij bij Bonaire aan zouden komen dan was het al donker. Die optie viel dus al snel af. Laurienne en Guido, samen met de ranger, zijn de wandelaar achternagelopen en na ruim twee uur ook aangetroffen. Inmiddels was het 3 uur verder en moesten zij dezelfde route weer teruglopen. De ranger gebruikte daarvoor een oude truc, namelijk lintjes bevestigen aan de takken. Hoewel; aan het einde van de tocht waren die dus ook op... Mijn bijdrage in het geheel was ‘meeleven’, meedenken met betrekking tot de inzet van de kustwacht en de wandelaars (nu vijf in getal), vervoeren van de plek waar zij de mundi waren uitgekomen naar de plaats waar zij de auto hadden achtergelaten. Dat was trouwens ook nog een behoorlijke afstand.
Nog een klein succesje was dat een aangetroffen IPhone met een Nederlands telefoonnummer kon worden terugbezorgd bij de eigenaar. Door slim gebruik te maken van de Nederlandse politiesystemen en het aantreffen van een visitekaartje van een schilder kon ik uiteindelijk het emailadres krijgen van de eigenaar. Nadat die was gemaild om contact op te nemen, bleek dat hij nog op Bonaire verbleef en kon zijn mobieltje worden terugbezorgd. Een kleine moeite met een groot gemak.
In een hotelkamer was een dode man aangetroffen en de ambulancedienst vertrouwde dit niet. Uit een ingesteld onderzoek bleek dat de man al wat ziekelijk was en een natuurlijke dood was gestorven. Omdat de man wat corpulent was en er geen lift beschikbaar was, werd de vraag gesteld of de politie wilde helpen met het vervoer van het stoffelijk overschot van de eerste verdieping naar de begane grond. Niet te beroerd om de handen uit de mouwen te steken heb ik geholpen. Uiteindelijke waren we met z’n drieën en keek de rest van de aanwezige 6 politiemensen toe hoe we de man met veel moeite beneden kregen.
Vanwege het bezoek van Annemarie aan Sjoerd zijn we met z’n drieën uit eten geweest om eens de nieuwtjes uit Castricum te vernemen. Het was een gezellige avond en kennelijk was er ook veel te bespreken, want we verlieten als laatsten het restaurant. De uitnodiging van Annemarie om over tweeënhalve week haar geheel op eigen wijze samengestelde hachee te proeven heb ik alvast met beide handen aangenomen. Overigens ik weet uit ervaring dat zo’n maaltijd bijzonder in de smaak zal vallen.
De laatste tijd regent het hier veel en zelfs de locals geven aan dat dit wel heel uitzonderlijk is. En niet al dat water kan snel worden afgevoerd of blijft als stilstaand water ergens in achter, bijvoorbeeld de regengoot of oude autobanden. Gevolg is dat dit een broedplaats kan zijn voor onder andere de Dengue-mug. Een beestje dat zeer besmettelijke ziekten kan overbrengen, zelfs zo besmettelijk dat er nog geen vaccinatie tegen is ontdekt. Daarom staan er op tal van plaatsen waarschuwingsborden voor dit ongedierte. En ook een waarschuwing voor Zika en Chikungunya is van kracht, maar hoe herken je die beesten? Voor mij is een mug een mug, maar eenmaal gestoken zal achteraf dan moeten blijken of het één uit de gevarenklasse was. Tenslotte ging dat in Zuid Sudan ook zo met die verraderlijke malariamug.
Bijna elke dag meren er een of twee cruiseschepen aan in Kralendijk. Gevolg is dat het gelijk een gezellige reuring met zich brengt. En mensen kijken blijft leuk en het commentaar op hen leveren is soms nog wel leuker. Vooral de manier waarop zij aan land gaan. De nette korte broek met daaronder de schoenen met opgetrokken witte sokken verraden al snel dat dit een Amerikaanse oudere is. In badkleding door de winkelstraat is hier ook niet ongewoon en dat zijn niet altijd de jonkies. Maar goed, bij het zien van die grote cruiseschepen krijg je wel zin om op te stappen. Dat gaat natuurlijk niet, maar ik heb wel iets anders bedacht.
Ik heb een reisje geboekt naar Miami om vandaaruit een cruise te gaan maken naar de Oostelijke Cariben.
Vanuit mijn nieuwe tijdelijke woning op het Waterlands Village ben ik naar de luchthaven gewandeld en na lang wachten met een klein vliegtuig naar Aruba gebracht. Niet direct want er werd nog een stop gemaakt op Curaçao. Heb ik toch even in anderhalve uur gepresteerd alle benedenwindse eilanden aan te doen.
Op Aruba werd al een schifting gemaakt van passagiers die door gingen naar de Verenigde Staten. Door een medewerker van de immigratiedienst werd mij het hemd van het lijf gevraagd. Ik kon alle makkelijke en soms wat lastige vragen beantwoorden en ik kreeg een aantekening in mijn paspoort die mij officieel toegang gaf tot de USA. Tenminste op de plaats van bestemming daar, namelijk Miami. En dat ging alleemaal zoals voorspeld. Vanuit het vliegtuig mijn bagage opgepakt en door de deur naar buiten. Niks geen controles meer. Alleen de taxichauffeur die mij naar het hostel Bed ’n Drinks in Miami Beach zou gaan brengen kreeg ik niet te pakken omdat het internet even niet werkte. Tja, zo’n testbericht van de avond daarvoor werkte prima en ik had al een plaatje meegestuurd gekregen van de auto van de chauffeur. Na een belletje en goed uitkijken naar de juiste grote Amerikaanse bak werd ik toch opgepikt en netjes voor het hostel afgeleverd.
Met veel zaken is het wel even een cultuurshock in vergelijk met Bonaire. Drukte, glimmende auto’s, veel gebouwen en hoge hoogbouw en dan ook nog eens met 8 mensen op één kamer. Ik moest mijn bed delen met een nog onbekende gast. Gelukkig waren het stapelbedden! De volgende morgen bleek dat één jonge dame het geluk had met vijf mannen te hebben mogen slapen…
Het hostel ligt dicht bij het strand van Miami en daar moest ik natuurlijk ook even zijn. Een prachtig breed zandstrand met om de paar honderd meter een post van een lifeguard. De temperatuur van het zeewater was zeer aangenaam en ik heb daar ook heerlijk in gedobberd, afgekoeld en daaraan weer wat meer bijgekleurd.
De dag daarop was de start van de cruise. Met een shuttle werd ik naar de cruise terminal gebracht in Miami Port. Het was daar allemaal goed georganiseerd en ik kon al snel aan boord gaan van de Carnival Glory voor mijn reis door de oostelijke Cariben. Mijn verblijf voor de komende week is een hut op dek één van twaalf. Dus lekker dicht bij de ‘grond’ en door een flink raam uitzicht op zee.
Na een verkennende ronde over het schip de “Carnival Glory”, gewacht op de verplichte veiligheidsinstructie (lifeboat drill). Die werd van tevoren aangekondigd en er was al bepaald wat je in zo’n situatie moet doen en vooral ook moet laten. Deze keer hoefde het reddingvest niet mee. Vanuit mijn hut werd ik persoonlijk verzocht naar het Muster station E te gaan. Personeel voorzien van opvallende groene caps met daarop ‘muster’ wezen de passagiers de goede weg naar drie verdiepingen hoger. Daar werden we opgewacht door personeel met een oranje cap met daarop ‘checker’. De sail & signcard, een soort creditcard met alle persoonlijke gegevens werd gescand en ik kon in een rij gaan staan voor de groep reddingboten die voor ‘onze’ groep beschikbaar waren. Dit alles onder toezicht van een officier in wit uniform en, hoe kan het ook anders, een witte cap met daarop het woord ‘controller’. Na een paar mededelingen, het signaal van 7x kort en 1x lang (het sein om daar te verzamelen) en na een demonstratie van het aantrekken van het reddingvest werd iedereen bedankt. Kennelijk was niet iedereen aanwezig bij de drill, maar die krijgen nog een persoonlijke herkansing. In ieder geval waren alle passagiers die bij Muster station E moesten verzamelen compleet. Aan het einde van de middag heeft de “Carnival Glory” Miami achter zich gelaten en is onderweg gegaan naar Half Moon.
Half Moon Cay
Een nacht varen en in de ochtend ben ik aangekomen op een van de 700 eilanden die onderdeel uitmaken van de Bahama’s. Deze keer het eiland Half Moon Cay. Omdat dit eiland geen mogelijkheid heeft om zo’n groot cruiseschip aan een kade af te meren ging het voor de kust voor anker en zorgden pontjes voor transport naar de vaste wal. Ook dat was nog een hele onderneming. Aan boord had ik al een excursie geboekt en dat was een eco bike & hike tour. Dus op de fiets een tochtje over het eiland met een paar fraaie uitzichtpunten, het verhaal van wat de natuur te bieden heeft en als beloning een colaatje.
Buiten de drukte om van al die passagiers dan in een paar uur het eilandje aan komen doen, hadden de lifeguards het ook druk. Het was hoogwater, dus het strand werd overspoeld met zeewater. Daardoor was een deel afgezet en zij zorgden ervoor dat de mensen op dat deel zelfs niet mochten wandelen. En had ook niet het lef om op een stapel ligbedjes te gaan zitten ook al stonden die tegen het duin aan. Vanwege een ongelukje met een bemanningslid werd het vertrek ruim een uur uitgesteld.
Uiteindelijk zijn de ankers opgehaald en is er koers gezet naar Sint Thomas. Om daar te komen moet er wel een dag en nog een nacht worden gevaren. De ogenschijnlijk vlakke zee geeft voor sommige passagiers de ongemakken van zeeziekte. Ik heb die ervaring niet en het is overigens heerlijk om op die manier in slaap te worden gewiegd.
Sint Thomas is onderdeel van de United States Virgin Islands en na een hele tijd op zee was er eindelijk weer (ei)land in zicht. Aan de kade lagen nog 2 cruiseschepen en daardoor was het op de kade ook gelijk erg druk met passagiers en de taxi’s die deze passagiers naar hun bestemde excursie moesten brengen. Gemiddeld 3000 passagiers per schip dus dan is het wel druk als die zo’n beetje allemaal rond dezelfde tijd van boord gaan. Ik had ingeschreven voor de Ultimate Island Experience. Met de hier gebruikelijke grote taxi met een opbouw waar plaats is voor 20 passagiers werd ik gebracht naar een mooi uitzichtpunt. Zicht op een deel van de eilanden reeks en een mooie lichtblauwe zee. De bedoeling was om op één van die stranden te gaan verblijven, maar vanwege het slechte weer van de laatste tijd waren die stranden gesloten. Een alternatief strand werd er geboden bij Emerald. Geen wit zand en heel erg druk op een relatief klein strand. Overigens op dit eiland zijn de gevolgen van de recente orkanen ook goed zichtbaar.
Het plaatsje staat vooral bekend om de mogelijkheid met flinke korting te shoppen en dan vooral in de categorie sieraden. Ik ben maar wat door de straatjes gaan dolen en dat was ook heel aardig met fraaie panden met gekleurde gevels. In ieder geval was dit meer dan de moeite waard.
Hierna zijn we een nacht doorgevaren naar San Juan, de hoofdstad van Puerto Rico en voor deze dag had ik geen specifieke excursies geboekt. Ik ben op eigen gelegenheid de oude stad gaan bezoeken met het fort. Elke keer weer als ik zo’n immens gebouw bezoek dan denk ik: Hoe hebben ze dat in die tijd toch kunnen bouwen zonder al die hulpmiddelen die we nu ter beschikking hebben? Met hetzelfde toegangsbewijs was het andere fort, nabij de haveningang ook nog te bezoeken. En toen had ik wel weer een beetje gehad met al die historie. Rond 16.00 uur moesten we terug zijn aan boord en na vertrek heeft het schip nog bijna 4 uur dwars voor de haveningang gelegen. Er was iets met het anker en dat moest worden losgemaakt. Uiteindelijk hebben we met een anker minder koers gezet naar Grand Turk.
Grand Turk was de volgende bestemming en met een uiteindelijke vertraging van 2½ uur meerde het schip aan bij het eilandje Grand Turk. Ik had het ook even niet paraat, maar deze locatie is wel bekend omdat de astronaut John Glenn van de ‘Friendship 7’ op 20 februari 1962 hier in zijn capsule in de oceaan terechtkwam. Op het pleintje is nog een replica van die capsule en van hemzelf neergezet. Met wat informatiepanelen is het een soort openluchtmuseumpje. Mijn geboekte excursie was vanwege de vertraging ook wat verderop de dag gepland. Ik heb even behoorlijk de toerist uitgehangen. Met een Segway een deel van het kleine eiland bekeken. Eerst moest ik wel even laten zien dat ik de beheersing had over zo’n ding op twee wielen. Met een paar pionnen was een parcours uitgezet en een paar keer slalommen, voor- en achteruit manoeuvreren en een soort hellingproef, kreeg ik de ‘high five’. Een rit over het asfalt, maar ook over het strand en eigenlijk is het best leuk met zo’n Segway. Tijdens de rit vertelde de gids alle wetenwaardigheden van het stadje en de verwoestingen die de twee orkanen van zo’n 6 maanden geleden, ook hier hadden aangebracht. En dat was ook wel te zien ook.
De kapitein was de passagiers goed gezind, want het vertrek werd ook met anderhalf uur verlaat zodat er niet hoefde te worden gehaast.
De bestemming was Miami Port en daarvoor moesten we een flink stuk varen. Een dagje zee zoals het dan wordt genoemd en dan ook alle gelegenheid om uit te slapen, gebruik te maken van een brunch en veel doen aan boord. Het zonnen was er deze dag niet bij omdat het zonnetje wat schuilging achter de bewolking. Maar er waren nog voldoende dingen te doen aan boord. En bovenal natuurlijk uitrusten want het is toch vakantie.
De volgende morgen meerde de “Carnival Glory” aan in Miami en zaten de zeven dagen cruisen erop. De debarkation verliep vlot en om 10.15 uur stond ik weer op de wal. De taxi shuttle van het hostel bracht me weer terug naar de plek waar ik al eerder had overnacht. Ik zal nog twee volle dagen in Miami Beach blijven en dan op naar de hachee van Annemarie. Deze keer niet op de strandpost in Castricum, maar in het appartement van Sjoerd ook op Bonaire.
Doeg!
-
10 Maart 2018 - 22:19
De Caplo:
Fijne vakantie bro! -
10 Maart 2018 - 22:53
Ton Sas:
Alex, heel leuk je reis/ ervarings verslag met de vele foto's, ik heb genoten. Veel herkenbare plaatsen waarvan ik me veel kan herinneren uit mijn diensdiensttijdtijd toen ik 9 maande op kosten van de marine daar in de regio heb mogen rondneuzen.
Zal echter wel veel veranderd zijn, ik spreek over meer dan 40 jaar geleden -
11 Maart 2018 - 00:27
Amy:
Lieve Alex,
Een totaal andere vakantie/ reis dan dat je normaal onderneemt!
Ontzettend fijn en leuk om weer je avonturen te lezen!
Xxx -
11 Maart 2018 - 00:29
Amy:
En op een segway..wat Stoer!! -
11 Maart 2018 - 10:39
Lyda:
Hoi Alex,
Wat een belevenissen weer, leuk om te lezen wat je daar allemaal meemaakt.
Wie had kunnen denken dat je nog eens voor een cruisevakantie zou kiezen, maar zo te zien heb je je prima vermaakt.
Ziet er allemaal geweldig uit.
Groetjes uit een regenachtig Zaandam.
-
11 Maart 2018 - 11:28
Wim Slootmaker:
Hoi Alex. Weer een prachtig verhaal. Hartelijk dank hiervoor. Zo te merken vermaak je je best.
Fijne tijd verder.
Vanuit inmiddels droog Goes (na 33 mm regen hedennacht en gistermiddag) de hartelijke groeten van Maatje en Wim Slootmaker. -
11 Maart 2018 - 14:45
Peter:
Hallo vriend, weer een prachtig verhaal. Kuifje komt echt overal. Wel lekker zunig in een hostel, dat dan weer wel. haha. Ik ben gewoon jaloers op je verblijf daar. Stay cool en stay safe Alex.
groetjes neus. -
11 Maart 2018 - 18:47
Brom:
Hallo Alex,
Doe je goed. Ik zie dat je het maximale uit je verblijft in de het Caribisch gebied haalt. Mis alleen nog het bloemetjes shirt en de camera op je buik. Wordt wel weer heel wat vlaggetjes prikken op de wereldkaart.
Groet Brom
-
11 Maart 2018 - 19:55
Bert En Margaret:
Hallo Alex,
Dank je wel, dat je ons telkens weer deelgenoot maakt van jouw belevenissen in de Caraïben.
Wat zal jij een "fotoalbum" in jouw hoofd hebben, want wat wij te zien krijgen is natuurlijk maar een klein gedeelte. Tjonge, jij zet wel heel veel landen voor ons op jouw wereldkaart..., het wordt een kleurrijk geheel! We kijken nu al uit naar jouw volgende reportage.
Geniet met volle teugen! Bert en Margaret
-
12 Maart 2018 - 14:24
Annemarie:
Hallo Alex
Weer een mooi verslag van je belevenissen! We (Sjoerd en ik) kijken uit naar morgenavond. Lekker tijdens het traditionele stranddiner, hachee-aardappelen-rode kool, naar je verhalen luisteren.
Tot morgenavond, groetjes Annemarie -
12 Maart 2018 - 17:11
Gerrit:
Weer een nieuwe belevenis toegevoegd aan het vieren
van vakantie en ditmaal op een cruiseschip. Het maakt
bij mij weer herinneringen los van mijn eigen cruise.
Je hebt er zo te lezen volop van genoten.
Ik zie weer uit naar je volgende verslag.
gerrit. -
18 Maart 2018 - 13:38
Claudia Dompeling:
Hi Alex,
Wow, wat geweldig dat je nog lekker genoten hebt van een vakantie daar. Schitterende foto's weer en de Segway staat je goed hoor. ;-) Vind vooral de foto's van Sint Thomas mooi zeg! Wat een belevenissen zo allemaal, geweldig! Zo maak je toch wat mee zeg....
Je bericht over de vele regen en daarmee de kans op meer muggen maakt me wel wat huiverig.
Ben niet zo van die kleine beestjes. Veel te allergisch voor en ze nemen mij ook veel te veel ziektes mee, maar ja. Ze horen bij moeder natuur hé. Hopelijk valt de overlast mee...
Ik hoop ook dat je hebt genoten van je cruise en veel succes weer op je werkplek straks.
Groetjes Claudia. -
19 Maart 2018 - 14:33
Pim Hopman:
Wat een andere wereld is dit!. Genoeg om te zien en te beleven. Dit is wel wat anders als die andere missies die je gedaan hebt. Veel luxer allemaal. Geniet ervan. Ik blijf je volgen met die mooie verhalen en plaatjes.
Met een Beemster groet van Pim. -
19 Maart 2018 - 21:08
Annette Marieke Kriek:
Alex Rene, Dat KEUFJE shirt ken niet meer hoor hahahah..mooie foto s maar die viel echt op..
jij moet boeken schrijver worden ofzo...zoals jij het neerzet zie ik het voor mij...
hele dikke smakkerd -
21 Maart 2018 - 17:51
Eugène:
Hahaha, Alex de toerist! Moet niet gekker worden. Weer veel meegemaakt, geleefd en beleefd. Blijf genieten en vooral delen. Amuseer je nog!
Greetz Eugène
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley