een erg drukke dienst & ziekenhuisopname/operatie
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
02 Augustus 2018 | Bonaire, Kralendijk
Eerst maar eens over het werk. Misschien hadden jullie de indruk gekregen dat het allemaal erg relaxed is, maar soms is het tegengestelde ook het geval. Ik wil jullie deelgenoot maken van de drukste nachtdienst die ik hier tot nog toe heb gedraaid. Het begon allemaal nog vrij eenvoudig met het wegbrengen van een eerder aangehouden verdachte naar het nachtverblijf in de gevangenis. Vanwege de veiligheid van de bewakers en de bezetting gaat er tijdens de avonden en nachten altijd één van ons mee bij de insluiting.
We waren daar net klaar mee toen werd gemeld dat er drie gemaskerde mannen waren gezien bij een hotelketen en dat die ook nog iets in hun handen hadden. Deze informatie kwam van de beveiliging die één en ander op de camerabeelden kon zien. Het vermoeden was dat er een overval zou worden gepleegd c.q. inmiddels gaande was. Gezamenlijk met de andere patrouille zijn we erop af gegaan. De laatste positie werd doorgegeven waar de mannen waren en na wat zoeken werd die plek ook gevonden. Net voordat wij daar waren werd verteld dat de mannen waren weggerend richting de tuin en hotelkamers. Het gehele complex werd zo goed en kwaad als het kon uitgekamd, maar de verdachten werden helaas niet meer gevonden. Achteraf werd vastgesteld dat er was ingebroken bij een bar aan het strand van het complex.
Kort erop zijn we nogmaals naar het complex gedirigeerd omdat er een verdachte auto was weggereden. Helaas geen kenteken bekend, dus dan is het ook lastig om daar verder iets mee te kunnen.
Onderweg naar een aanrijding zonder letsel in het centrumgebied stuitten we zelf op een aanrijding die net was gebeurd. Beide voertuigen waren zwaar beschadigd, alleen hoe het nu precies was gebeurd konden de bestuurders niet vertellen. Aan de hand van de sporen aan de auto’s en op de weg werd in ieder geval een botsplaats gevonden. Met verder puzzelen zijn we er toch achter kunnen komen hoe deze aanrijding was gebeurd.
Net toen we ter plaatse waren in het centrumgebied voor de eerder gemelde aanrijding werd door Laurienne doorgegeven dat zij en haar maat met de dienstauto tegen een electriciteitspaal waren gereden. Dus direct doorgereden naar dit incident. Ter plaatse bleek dat Laurienne als passagier met haar hoofd tegen de voorruit was geslagen en last had van hoofdpijn, haar nek en een pijnlijke arm. Omdat de 1e ambulance die de eerste controle deed al een patiënt in de auto had werd de 2e ambulance opgeroepen. Uiteindelijk is Laurienne vervoerd naar de afdeling spoedeisende hulp van het ziekenhuis. Oorzaak van dit ongeval was een plaatselijke regenbui die voor een glad wegdek zorgde waardoor de politieauto in een slip raakte. De airbag was niet uitgeklapt en dat wordt nog nader onderzocht.
De ambulance was nog maar net vertrokken toen er een hit&run gemeld werd. Geen spektakel, maar er waren wat betonnen paaltjes en 2 verkeersborden uit de weg gereden en de veroorzaker was er vandoor gegaan. Wel was er een bumper achtergebleven. Dus hup daar naartoe onderweg gegaan. Helaas aan de bumper was geen kentekenplaat bevestigd, dus daar konden we niet veel meer mee. Wel was er een oliespoor achtergelaten op het wegdek en die verraadde de weggereden rijrichting. Nog voordat we dit spoor konden volgen werd er nog een aanrijding met letsel doorgegeven waarbij de kennelijk zwaargewonde bestuurder was weggelopen. Ter plaatse een grote chaos aangetroffen en omstanders wezen ons de ‘vluchtroute’ van de gewonde. Die was ook redelijk makkelijk te volgen want het bloedspoor van mogelijk een slagaderlijke bloeding aan het muurtje gaf de looprichting aan. Maar dat muurtje hield op en toen was er ook geen spoor meer te volgen. In de tuinen en omgeving gezocht naar de gewonde persoon maar niemand gevonden. Uiteindelijk kwam bericht dat de gewonde was komen aanlopen bij zijn broer en daar zwaargewond lag te zijn. In afwachting van de ambulance de eerste maatregelen getroffen en omdat de man erg recalcitrant was ging mijn collega met de ambulance mee. Op de spoedeisende hulp de arts en verpleging moeten bijstaan omdat de man alle medewerking weigerde, maar zeker moest worden geholpen aan zijn verwondingen. Dus de man werd zo goed en kwaad als mogelijk in bedwang gehouden zodat de meest noodzakelijke zorg kon worden verleend.
Omdat we toch zo bezig waren op de spoedeisende hulp konden we ook de voortgang van behandeling van Laurienne wat volgen. Uiteindelijk mocht ze tegen het einde van de dienst naar huis.
En de gewonde man die was inmiddels tot bedaren gekomen en lag in een diepe slaap. Dus we konden even bijkomen op het bureau. Daar werd ook net de auto van de eerdere crash gebracht en toen bleek dat de auto van de gewonde man geen voorbumper had….
Veel tijd om even bij te komen was er echter niet omdat er een onderzoek werd verlangd naar een verdacht vaartuig dat vanaf de richting Curaçao naar Pink Beach voer. De collega’s van de Kustwacht en Koninklijke Marechaussee waren gezamenlijk met een boot onderweg en of wij konden ondersteunen vanaf de walkant. Uiteindelijk is het vaartuig gecontroleerd en alles was in orde.
Met gepaste snelheid naar het bureau om alle bevindingen ook nog te verwerken in de rapportages en dat is gelukt binnen de diensttijd. Een drukke nachtdienst en deze keer zelfs geen tijd gehad om even te chillen en fatsoenlijk te eten.
De resterende vijf werkdagen was het allemaal wat minder druk, wat meer verdeeld zal ik maar zeggen. Een inbraak woning bij een toerist waarbij een kluis uit een kast werd gesloopt, een dronken man die zijn vriendin en kind had mishandeld, een stenengooier, een spoedzoeking in het kader van de Opiumwet BES. Gelukkig kon hierbij een hond van de douane worden ingezet en uiteindelijk werd een flinke hoeveel marihuana gevonden.
Bloederig was ook nog een melding van een vechtpartij bij een Latino bar. Een vechtpartij was er niet geweest, maar meer een vervelende dronken vent die vrouwen lastigviel. Hij was uitgegleden en daarbij had hij een flinke hoofdwond opgelopen omdat hij met zijn hoofd in zijn eigen flesje drank viel die hij nog vasthield.
En er werd ook deze dagen weer wat bemiddeld om onder andere spullen terug te krijgen na huiselijk geweld.
Naar aanleiding van het verkeersongeval met Laurienne werd vrijdags na het ongeval bepaald dat iedereen in een dienstauto een autogordel diende te dragen ingaande de maandag daaropvolgend….
Voor een collega van de Kmar en mij zal er niets veranderen, omdat wij de enige twee zijn die de autogordel al droegen.
Gevaarlijke beesten komen bijna niet voor op Bonaire. Schorpioenen wel, maar de kans om zo’n beestje te treffen is niet zo groot. Dat mag dan wel zo zijn, maar ik trof er dus wel één. In de badkamer een klein lichtbruin kleurig beestje en na wat beter kijken alle uiterlijke verschijnselen van een schorpioen. Deze keer heb ik deze indringer zelf gevangen en op een flinke afstand van mijn bungalow de vrijheid teruggegeven. Na wat speurwerk op internet bleek het te gaan om de Centruroides Hasethi oftewel de gele schorpioen, niet gevaarlijk maar als hij steekt is het wel pijnlijk. Voor de zekerheid heb ik mijn dienstschoenen van de vloer maar verplaatst naar een plank twee meter hoger.
Na mijn gezondheidsprobleem op Aruba heb ik, na terugkeer op Bonaire, een afspraak gemaakt in het San Francisco Hospital/Fundashon Mariadal te Kralendijk. Ik had mijn medisch dossier meegekregen en daarop stond een opmerking van vervolgafspraak met een chirurg. Dus een afspraak gemaakt bij zo’n dokter. Dat viel nog niet eens zo mee. Eerst inschrijven in het ziekenhuis als patiënt en dat gaf al direct problemen. Wel een sedula en geen verzekering op Bonaire, dat was niet mogelijk en dan ook nog eens geen Bonairiaans telefoonnummer was ook al een probleempje. Maar goed ik werd toch als patiënt aangenomen met als volgnummer: 77179. Of ik nog wel even naar het zorgkantoor wilde gaan om mij in te laten schrijven. Daar was dat niet mogelijk omdat ik geen salaris krijg van mijn werkgever, het Korps Politie Caribisch Nederland, maar gewoon via Nederland betaald krijg.
Met die bevindingen terug naar het ziekenhuis en een eerste afspraak gemaakt met een chirurg. In de tussentijd heb ik nog een aanval gekregen van galstenen. Gelukkig kon de pijn wat worden verminderd met de medicatie die ik vanaf Aruba had meegekregen. En achteraf beredenerend heb ik zeker vijf keer eerder zo’n pijnaanval gekregen. Ik heb het toen afgedaan met een buikgriepje of iets verkeerds gegeten, inmiddels weet ik dus wel beter.
Uiteindelijk zijn de onderzoeken van Aruba op Bonaire herhaald met het enige verschil dat dat niet allemaal op een dag en binnen een paar uur was geregeld. Dus het werden allemaal uurtjes ziekenhuis voor bloedprikken, een echo, een vervolgconsult, een verdere afspraak met een internist, weer bloedprikken en toch een CT-scan. Dat laatste was nog een dingetje. Opnieuw moest ik laten bloedprikken om te kunnen vaststellen of mijn nieren de contrastvloeistof die ging worden gebruikt wel aankonden. Na een uurtje kwam de uitslag; geen probleem. En de medewerker had nog een extra verrassing meegebracht. Een grote kan met vloeistof, of ik die liter water even in een half uurtje wilde opdrinken…, na een blikje cola zit ik al goed vol, dus dat maal 3. Ok, het koste wat moeite, maar ik heb de kan leeggedronken.
Een week later werd het resultaat van al die ontberingen met mij besproken. De galstenen waren gezien en een operatieve verwijdering van de galblaas was de enige manier om ervan af te raken. Dit kon in principe worden gedaan middels een kijkoperatie, de zogenaamde laparoscopische cholecystectomie. Inmiddels weten jullie hoeveel alleen zo’n operatie dus kost.
Via de zorgverzekering heb ik kunnen regelen dat zij in ieder geval deze operatie en de daarbij behorende zorg(kosten) gaan betalen en dat ik dus verlost ben van telkens voorschieten van die zorgkosten. Ik kan schrijven dat de bedragen al aardig begonnen op te lopen en dat mijn eigen bijdrage al ruimschoots was opgebruikt.
Een week voor de operatie ben ik nog op bezoek geweest bij de anesthesioloog voor de intake operatie en op dinsdag 24 juli ’s morgens vroeg heb ik mij gemeld op de afdeling special care. Ik was de eerste en na de voorbereidingen werd ik een uurtje later naar de operatiekamer gereden en werd ik nog onderworpen aan de laatste controles (naam, geboortedatum en waarvoor ik kwam). Wat daarna is gebeurd ben ik even kwijt, maar ik werd uiteindelijk weer wakker op de afdeling special care. Al op deze afdeling kreeg ik bezoek van twee leidinggevenden van het korps. Toen ik goed wakker was kon ik naar de verpleegafdeling worden gebracht. De chirurg kwam nog even langs en kon mij vertellen dat de operatie volgens de bedoelde methode was uitgevoerd en was goed gegaan. In de anderhalf uur durende operatie is de inmiddels ontstoken galblaas verwijderd en een steentje die de blokkade (en alle ellende had veroorzaakt) uitgenomen. Ik had er al op gerekend dat ik een nachtje moest blijven. Een tweepersoonskamer met een zeer onrustige medepatiënt, die voor veel lawaai zorgde en mij helaas wel de hele nacht wakker heeft gehouden. Trouwens dat gespook was al aan de gang sinds ik op zaal kwam. Achteraf bleek het een luidruchtige junk op leeftijd te zijn.
De dag na de operatie kwam de dienstgroep Alex, Guido, Relanio en Desi op bezoek en kreeg ik een grote fruitmand met ballon ‘get well soon!’. Later die middag mocht ik naar huis. Ik heb al snel gebruik moeten maken van de toegezegde hulp van de collega’s. Ik mag nog niet zwaar tillen en de fruitmand was van een dusdanig gewicht dat ik die heb laten ophalen en die is bij mij thuis afgeleverd.
Inmiddels ben ik herstellende en het lijkt voorspoedig te gaan. Het verwachte herstel is veelal 14 dagen en die periode heb ik mij ook ziekgemeld.
Doeg!
We waren daar net klaar mee toen werd gemeld dat er drie gemaskerde mannen waren gezien bij een hotelketen en dat die ook nog iets in hun handen hadden. Deze informatie kwam van de beveiliging die één en ander op de camerabeelden kon zien. Het vermoeden was dat er een overval zou worden gepleegd c.q. inmiddels gaande was. Gezamenlijk met de andere patrouille zijn we erop af gegaan. De laatste positie werd doorgegeven waar de mannen waren en na wat zoeken werd die plek ook gevonden. Net voordat wij daar waren werd verteld dat de mannen waren weggerend richting de tuin en hotelkamers. Het gehele complex werd zo goed en kwaad als het kon uitgekamd, maar de verdachten werden helaas niet meer gevonden. Achteraf werd vastgesteld dat er was ingebroken bij een bar aan het strand van het complex.
Kort erop zijn we nogmaals naar het complex gedirigeerd omdat er een verdachte auto was weggereden. Helaas geen kenteken bekend, dus dan is het ook lastig om daar verder iets mee te kunnen.
Onderweg naar een aanrijding zonder letsel in het centrumgebied stuitten we zelf op een aanrijding die net was gebeurd. Beide voertuigen waren zwaar beschadigd, alleen hoe het nu precies was gebeurd konden de bestuurders niet vertellen. Aan de hand van de sporen aan de auto’s en op de weg werd in ieder geval een botsplaats gevonden. Met verder puzzelen zijn we er toch achter kunnen komen hoe deze aanrijding was gebeurd.
Net toen we ter plaatse waren in het centrumgebied voor de eerder gemelde aanrijding werd door Laurienne doorgegeven dat zij en haar maat met de dienstauto tegen een electriciteitspaal waren gereden. Dus direct doorgereden naar dit incident. Ter plaatse bleek dat Laurienne als passagier met haar hoofd tegen de voorruit was geslagen en last had van hoofdpijn, haar nek en een pijnlijke arm. Omdat de 1e ambulance die de eerste controle deed al een patiënt in de auto had werd de 2e ambulance opgeroepen. Uiteindelijk is Laurienne vervoerd naar de afdeling spoedeisende hulp van het ziekenhuis. Oorzaak van dit ongeval was een plaatselijke regenbui die voor een glad wegdek zorgde waardoor de politieauto in een slip raakte. De airbag was niet uitgeklapt en dat wordt nog nader onderzocht.
De ambulance was nog maar net vertrokken toen er een hit&run gemeld werd. Geen spektakel, maar er waren wat betonnen paaltjes en 2 verkeersborden uit de weg gereden en de veroorzaker was er vandoor gegaan. Wel was er een bumper achtergebleven. Dus hup daar naartoe onderweg gegaan. Helaas aan de bumper was geen kentekenplaat bevestigd, dus daar konden we niet veel meer mee. Wel was er een oliespoor achtergelaten op het wegdek en die verraadde de weggereden rijrichting. Nog voordat we dit spoor konden volgen werd er nog een aanrijding met letsel doorgegeven waarbij de kennelijk zwaargewonde bestuurder was weggelopen. Ter plaatse een grote chaos aangetroffen en omstanders wezen ons de ‘vluchtroute’ van de gewonde. Die was ook redelijk makkelijk te volgen want het bloedspoor van mogelijk een slagaderlijke bloeding aan het muurtje gaf de looprichting aan. Maar dat muurtje hield op en toen was er ook geen spoor meer te volgen. In de tuinen en omgeving gezocht naar de gewonde persoon maar niemand gevonden. Uiteindelijk kwam bericht dat de gewonde was komen aanlopen bij zijn broer en daar zwaargewond lag te zijn. In afwachting van de ambulance de eerste maatregelen getroffen en omdat de man erg recalcitrant was ging mijn collega met de ambulance mee. Op de spoedeisende hulp de arts en verpleging moeten bijstaan omdat de man alle medewerking weigerde, maar zeker moest worden geholpen aan zijn verwondingen. Dus de man werd zo goed en kwaad als mogelijk in bedwang gehouden zodat de meest noodzakelijke zorg kon worden verleend.
Omdat we toch zo bezig waren op de spoedeisende hulp konden we ook de voortgang van behandeling van Laurienne wat volgen. Uiteindelijk mocht ze tegen het einde van de dienst naar huis.
En de gewonde man die was inmiddels tot bedaren gekomen en lag in een diepe slaap. Dus we konden even bijkomen op het bureau. Daar werd ook net de auto van de eerdere crash gebracht en toen bleek dat de auto van de gewonde man geen voorbumper had….
Veel tijd om even bij te komen was er echter niet omdat er een onderzoek werd verlangd naar een verdacht vaartuig dat vanaf de richting Curaçao naar Pink Beach voer. De collega’s van de Kustwacht en Koninklijke Marechaussee waren gezamenlijk met een boot onderweg en of wij konden ondersteunen vanaf de walkant. Uiteindelijk is het vaartuig gecontroleerd en alles was in orde.
Met gepaste snelheid naar het bureau om alle bevindingen ook nog te verwerken in de rapportages en dat is gelukt binnen de diensttijd. Een drukke nachtdienst en deze keer zelfs geen tijd gehad om even te chillen en fatsoenlijk te eten.
De resterende vijf werkdagen was het allemaal wat minder druk, wat meer verdeeld zal ik maar zeggen. Een inbraak woning bij een toerist waarbij een kluis uit een kast werd gesloopt, een dronken man die zijn vriendin en kind had mishandeld, een stenengooier, een spoedzoeking in het kader van de Opiumwet BES. Gelukkig kon hierbij een hond van de douane worden ingezet en uiteindelijk werd een flinke hoeveel marihuana gevonden.
Bloederig was ook nog een melding van een vechtpartij bij een Latino bar. Een vechtpartij was er niet geweest, maar meer een vervelende dronken vent die vrouwen lastigviel. Hij was uitgegleden en daarbij had hij een flinke hoofdwond opgelopen omdat hij met zijn hoofd in zijn eigen flesje drank viel die hij nog vasthield.
En er werd ook deze dagen weer wat bemiddeld om onder andere spullen terug te krijgen na huiselijk geweld.
Naar aanleiding van het verkeersongeval met Laurienne werd vrijdags na het ongeval bepaald dat iedereen in een dienstauto een autogordel diende te dragen ingaande de maandag daaropvolgend….
Voor een collega van de Kmar en mij zal er niets veranderen, omdat wij de enige twee zijn die de autogordel al droegen.
Gevaarlijke beesten komen bijna niet voor op Bonaire. Schorpioenen wel, maar de kans om zo’n beestje te treffen is niet zo groot. Dat mag dan wel zo zijn, maar ik trof er dus wel één. In de badkamer een klein lichtbruin kleurig beestje en na wat beter kijken alle uiterlijke verschijnselen van een schorpioen. Deze keer heb ik deze indringer zelf gevangen en op een flinke afstand van mijn bungalow de vrijheid teruggegeven. Na wat speurwerk op internet bleek het te gaan om de Centruroides Hasethi oftewel de gele schorpioen, niet gevaarlijk maar als hij steekt is het wel pijnlijk. Voor de zekerheid heb ik mijn dienstschoenen van de vloer maar verplaatst naar een plank twee meter hoger.
Na mijn gezondheidsprobleem op Aruba heb ik, na terugkeer op Bonaire, een afspraak gemaakt in het San Francisco Hospital/Fundashon Mariadal te Kralendijk. Ik had mijn medisch dossier meegekregen en daarop stond een opmerking van vervolgafspraak met een chirurg. Dus een afspraak gemaakt bij zo’n dokter. Dat viel nog niet eens zo mee. Eerst inschrijven in het ziekenhuis als patiënt en dat gaf al direct problemen. Wel een sedula en geen verzekering op Bonaire, dat was niet mogelijk en dan ook nog eens geen Bonairiaans telefoonnummer was ook al een probleempje. Maar goed ik werd toch als patiënt aangenomen met als volgnummer: 77179. Of ik nog wel even naar het zorgkantoor wilde gaan om mij in te laten schrijven. Daar was dat niet mogelijk omdat ik geen salaris krijg van mijn werkgever, het Korps Politie Caribisch Nederland, maar gewoon via Nederland betaald krijg.
Met die bevindingen terug naar het ziekenhuis en een eerste afspraak gemaakt met een chirurg. In de tussentijd heb ik nog een aanval gekregen van galstenen. Gelukkig kon de pijn wat worden verminderd met de medicatie die ik vanaf Aruba had meegekregen. En achteraf beredenerend heb ik zeker vijf keer eerder zo’n pijnaanval gekregen. Ik heb het toen afgedaan met een buikgriepje of iets verkeerds gegeten, inmiddels weet ik dus wel beter.
Uiteindelijk zijn de onderzoeken van Aruba op Bonaire herhaald met het enige verschil dat dat niet allemaal op een dag en binnen een paar uur was geregeld. Dus het werden allemaal uurtjes ziekenhuis voor bloedprikken, een echo, een vervolgconsult, een verdere afspraak met een internist, weer bloedprikken en toch een CT-scan. Dat laatste was nog een dingetje. Opnieuw moest ik laten bloedprikken om te kunnen vaststellen of mijn nieren de contrastvloeistof die ging worden gebruikt wel aankonden. Na een uurtje kwam de uitslag; geen probleem. En de medewerker had nog een extra verrassing meegebracht. Een grote kan met vloeistof, of ik die liter water even in een half uurtje wilde opdrinken…, na een blikje cola zit ik al goed vol, dus dat maal 3. Ok, het koste wat moeite, maar ik heb de kan leeggedronken.
Een week later werd het resultaat van al die ontberingen met mij besproken. De galstenen waren gezien en een operatieve verwijdering van de galblaas was de enige manier om ervan af te raken. Dit kon in principe worden gedaan middels een kijkoperatie, de zogenaamde laparoscopische cholecystectomie. Inmiddels weten jullie hoeveel alleen zo’n operatie dus kost.
Via de zorgverzekering heb ik kunnen regelen dat zij in ieder geval deze operatie en de daarbij behorende zorg(kosten) gaan betalen en dat ik dus verlost ben van telkens voorschieten van die zorgkosten. Ik kan schrijven dat de bedragen al aardig begonnen op te lopen en dat mijn eigen bijdrage al ruimschoots was opgebruikt.
Een week voor de operatie ben ik nog op bezoek geweest bij de anesthesioloog voor de intake operatie en op dinsdag 24 juli ’s morgens vroeg heb ik mij gemeld op de afdeling special care. Ik was de eerste en na de voorbereidingen werd ik een uurtje later naar de operatiekamer gereden en werd ik nog onderworpen aan de laatste controles (naam, geboortedatum en waarvoor ik kwam). Wat daarna is gebeurd ben ik even kwijt, maar ik werd uiteindelijk weer wakker op de afdeling special care. Al op deze afdeling kreeg ik bezoek van twee leidinggevenden van het korps. Toen ik goed wakker was kon ik naar de verpleegafdeling worden gebracht. De chirurg kwam nog even langs en kon mij vertellen dat de operatie volgens de bedoelde methode was uitgevoerd en was goed gegaan. In de anderhalf uur durende operatie is de inmiddels ontstoken galblaas verwijderd en een steentje die de blokkade (en alle ellende had veroorzaakt) uitgenomen. Ik had er al op gerekend dat ik een nachtje moest blijven. Een tweepersoonskamer met een zeer onrustige medepatiënt, die voor veel lawaai zorgde en mij helaas wel de hele nacht wakker heeft gehouden. Trouwens dat gespook was al aan de gang sinds ik op zaal kwam. Achteraf bleek het een luidruchtige junk op leeftijd te zijn.
De dag na de operatie kwam de dienstgroep Alex, Guido, Relanio en Desi op bezoek en kreeg ik een grote fruitmand met ballon ‘get well soon!’. Later die middag mocht ik naar huis. Ik heb al snel gebruik moeten maken van de toegezegde hulp van de collega’s. Ik mag nog niet zwaar tillen en de fruitmand was van een dusdanig gewicht dat ik die heb laten ophalen en die is bij mij thuis afgeleverd.
Inmiddels ben ik herstellende en het lijkt voorspoedig te gaan. Het verwachte herstel is veelal 14 dagen en die periode heb ik mij ook ziekgemeld.
Doeg!
-
02 Augustus 2018 - 06:50
Manon:
Hoi Alex,
Wat een dienst!
Hopelijk vergaat het Laurienne goed. En wat een ellende met die galblaas, hopelijk knap je binnen de 2 weken op.
Beterschap en sterkte!
Lieve groet,
Manon -
02 Augustus 2018 - 07:28
Kees:
Nou nou, wat n verhalen. De foto’s bij je facebookbericht deden me denken aan wéér n gebroken been, maar die stonden gelukkig gipsloos op de foto. Gelukkig ben je nooit zo’n galspuwer geweest, dus je dat blaasje kun je missen. Dan maar wat minder vette hap.... Beterschap hoor! En tot gauw. Groeten ook van Annemieke. -
02 Augustus 2018 - 08:18
Bert En Margaret:
Alex,
De operatieve ingreep is inmiddels achter de rug en nu ga je hopelijk opknappen heen.
Dat zo'n galsteen je zo dwars kan zitten!
Wij wensen je van harte een voorspoedig herstel toe.
Groetjes,
Bert en Margaret -
02 Augustus 2018 - 08:21
Lyda:
Hoi Alex,
Fijn dat de operatie geslaagd is en doe het maar even rustig aan. Verstandig dat je je ziek gemeld hebt.
Dapper dat je de het gele monstertje zelf hebt verwijderd, ik zou het niet graag tegen komen.
Verder hadden jullie inderdaad een hele drukke dienst zoals we konden lezen, maar gelukkig is dat geen dagelijkse kost.
Heel veel beterschap ook voor je collega en groetjes uit een bijna tropisch Zaandam.
Doeg Lyda. -
02 Augustus 2018 - 08:23
Jan En Agnes:
Hallo Alex, wat een verhaal en drukte, dit word een spannend boek als je dit gaat bundelen. Hoop op volledig herstel als je weer naar huis komt. Toch wel weer een ingreep. Geen vette dingen meer eten, maar ook dat went. Groetjes Jan en Agnes.
-
02 Augustus 2018 - 09:16
Wim Slootmaker:
Hallo Alex. Zijn we weer.
Weer genoten van je verhaal. T.a.v. je fysieke gesteldheid: van harte beterschap toegewenst. Lekker uitzieken en ieder die voor je werkt is je knecht eh.......!
HG Wim en Maatje -
02 Augustus 2018 - 10:54
Harrie:
bon dia Alex,
weinig rust in de Antillen. Je maakt veel mee zeg. Mooie verhalen! Beterschap Alex. Ik wens dat je heel snel weer op de been bent. groet uit Groningen. Harrie -
02 Augustus 2018 - 10:53
Alexandra:
Lieve galblaasloze Alex,
Fijn te lezen dat je weer aan de betere hand bent en dat je nog genoeg te doen hebt daar. Rust lekker uit en geniet even van je rust! Doen wij ook hier, want met deze hoge temperaturen kunnen we niet anders.
Dikke kus van Aal -
02 Augustus 2018 - 12:17
Petra Wessel:
Hoi Alex,
Vanuit Nederland beterschap, en probeer je aan je bedrust te houden.
Des te sneller knap je weer op.
Groetjes,
Petra -
02 Augustus 2018 - 15:53
Gerrit:
Hoi alex,
Weer een mooi verhaal qua werk hoef je je niet te vervelen.
pech dat je last bleef houden van de galsteen maar die is er
inmiddels uit dus ben je verlost van de pijn als het goed is.
Beterschap en lekker uitzieken zodat je volgende maand weer
gezond naar Nederland kunt.
Groeten vanuit een tropisch Zweden
waar ik sinds 1 augustus woonachtig ben.
groetjes
gerrit -
02 Augustus 2018 - 17:42
Brom:
Hallo Alex,
Weer een mooi verhaal. Eigenlijk een "gewone" nachtdienst op zaterdag hier. Sneu dat je even in de lappenmand zit. Ouder worden is niet zo erg maar als je eenmaal in het ziekenhuis beland..vinden ze altijd wat. Zag trouwens dat je net zo'n littekens heb als ik, begin dit jaar ..Zeg maar "drie op een rij" en een in het midden. Wat dat betreft doen ze "het" daar !! net zoals hier.
Beterschap.. en wanneer kunnen de Munk en ik nou eens die gordijnen bij je bewonderen ?
Groet Brom -
02 Augustus 2018 - 18:19
Ellen:
Hey Alex
Zo da's een heftige nachtdienst geweest, pfffff vliegt wel om, hoop dat je collega er verder goed van af is gekomen en geen vervelende nasleep aan over heeft gehouden.
Maar geen gordels.........??? Je vertelde al eerder van de soepele regeltjes maar om ze in de dienstauto niet te gebruiken....ze zitten er gelukkig wel in, je was zo ( eigen) wijs, ze gewoon wel om te doen, zeer verstandig!! Beterschap en ook na je ziekteverlof maar rustigjes aan, je moet je tenslotte ook nog voorbereiden op de terugreis naar Nederland, dan komt Broek weer naar Broek waar het op moment om 19.55 uur nog 26 graden is. Morgen ook weer tropisch warm, ongekend voor Nederland, waar het gras overal ( behalve bij jou thuis uiteraard) niet groener maar al geler wordt.
Groetjes,
Ellen -
02 Augustus 2018 - 18:35
De Caplo:
Beterschap ouwe stenenverzamelaar
Doe rustig aan en knap snel op.
-
02 Augustus 2018 - 19:26
Jeroen Vergouw:
Hee Alex,
Wat een verhalen weer. Je hoeft je niet te vervelen in ieder geval.
Veel beterschap! -
02 Augustus 2018 - 21:02
Carrie:
Tjemig Alex,
Wat heftig allemaal zeg.
Vanuit het tropische Nederland wens ik je een spoedig herstel toe. Netjes je fruitmand leeg eten en je even rustig houden.
-
03 Augustus 2018 - 07:01
Hans Van Kouwen:
Hoi Alex,
Even geen werk. Even bijkomen van de operatie en goed herstellen da's het belangrijkste nu voor jou. En je collega Laurienne had ook al geen mazzel, ook beterschap voor haar.
Vanuit een (momenteel) zeer warm Nederland,
Doeg.
Hans van Kouwen -
03 Augustus 2018 - 08:15
Amy:
Lieve Alex,
Wat een verhaal. Beterschap!
xxx -
03 Augustus 2018 - 08:48
Peter D:
Waar je als kleine Man groot in kan zijn. Mooi verhaal van de dagelijkse realiteit. Beterschap and keep it cool. -
03 Augustus 2018 - 12:24
Ingrid:
Beterschap Alex! Hoop dat je idd binnen de gestelde tijd hersteld.
Dikke kus.
Ingrid -
03 Augustus 2018 - 17:25
Harrie:
Alex,
Wat een belevenissen. Hopelijk ben je weer snel hersteld. groet uit Holland
-
03 Augustus 2018 - 20:46
Joke:
een heel verhaal weer ik wens je heel veel beterschap
groetjes uit een warm castricum. Joke -
06 Augustus 2018 - 12:34
Pim Hopman:
Alex, van harte beterschap of misschien ben je al helemaal hersteld. Wat maak je toch veel mee. Is het niet aan den lijve dan wel in de politiedienst Ik heb weer genoten van je verhaal.
Met een beemstergroet van Pim. -
08 Augustus 2018 - 07:54
Ted:
Weer mooie om te lezen en beterschap -
15 Augustus 2018 - 09:41
Eugene:
Hoi Alex, mooi verhaal weer en sterkte met herstel. Blijf gezond.
Groet Eugene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
