makamba, taalbarrière & een beetje discriminatie
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
24 Augustus 2018 | Curaçao, Piscadera
Met enige regelmaat laten de Bonairianen op een duidelijke wijze weten dat zij niet zo blij zijn met de Europese Nederlander, zeg maar de ‘blanke Nederlander’. Dit heeft te maken met de slavernij van heel lang geleden en de bemoeizucht in de huidige tijd. Omdat de inwoners op 10 oktober 2010 zelf hebben gekozen voor de bijzondere gemeente van Nederland was daar ook aan gekoppeld de inmenging vanuit Den Haag en dan in het bijzonder het toewijzen van (project)subsidies en de verplichtingen die daaraan zijn verbonden. Het simpel geld ontvangen en dat niet verantwoord besteden kan niet. En dat daar dan controle op is, is mij niet vreemd.
De blanke Nederlander heeft hier de bijnaam, of misschien wel een soort scheldnaam, van makamba. Ik ben dus ook zo’n makamba en vanwege een ander kleurtje val ik natuurlijk al snel op tussen de locals. Vooral de jeugd verwacht dat die makamba ook nog eens Papiaments spreekt, waarbij men wel voorbijgaat aan het feit dat die makamba’s soms maar voor een korte tijd op het eiland zijn en het Papiaments toch niet zo’n eenvoudige taal is om even te leren. Tenminste dat geldt voor mij.
Bij de overheid is het gebruikelijk om Nederlands te spreken en de briefwisseling ook in het Nederlands te voeren. Dat geldt dus ook voor de politie. Processen-verbaal en rapportages in het computersysteem is in het Nederlands en dat geldt ook voor de meldingen die bij de meldkamer binnenkomen. Alleen bij de meldkamer heeft men bepaald dat er Papiaments wordt gesproken. Dus alle meldingen worden uitgegeven in het Papiaments, waarbij ik dan met enige regelmaat aan mijn collega moet vragen wat de melding is, waar we naar toe gaan en of er bijzonderheden zijn. Inmiddels informeren zij mij over het eerdergenoemde, maar als het een beetje spannende melding betreft schiet dat er wel bij in. En dan is het juist van belang dat ik ook weet wat ons te wachten staat.
Sommige centralisten vertikken het Nederlands te spreken en als ik dan eens een vraag heb over iets of nog iets wil doorgeven dan krijg ik simpel weg geeneens antwoord. En volgens mij is dat niet omdat men het dan te druk heeft.
De dagelijkse briefing wordt ook in het Papiaments gegeven. Uit beleefdheid ben ik aanwezig en kan gelukkig de tekst van de sheets gewoon meelezen omdat die dan weer in het Nederlands zijn opgesteld. En bijzonder is dan weer wel als een collega van Bonaire voorstelt om de briefing gewoon in de Nederlandse taal te houden, aan zo’n opmerking voorbij wordt gegaan.
Eén van de jonge collega’s wil helemaal geen Nederlands spreken, terwijl hij onder de anderen in het Papiaments het grootste woord heeft. Vervelend is het wel en al helemaal als we samen een zaak hebben opgedaan en hij dan aan de wachtcommandant vraagt zijn opgestelde werkstuk na te kijken op het juist gebruik van het Nederlands…. Tja daar loop dan je dan ook tegenaan in dit overzees gebied.
Na een bemiddeling in een civiele zaak was één van de partijen het niet eens met de gang van zaken en achteraf hoorde ik dat zij had gezegd dat ‘die makamba’ niet meer hoefde te komen. Toevallig was ik ‘die makamba’. Opvallend in deze zaak was dat die mevrouw wel een makamba had als vriendinnetje; dat dan weer wel.
Dus kort samengevat een vorm van discriminatie naar de makamba is er en dat zal zeker nog wel even voortduren.
Inmiddels ben ik na de operatie vijftien dagen aan het herstellen geweest en na controle bij de chirurg was er reden tot tevredenheid. De vier ‘steekwonden’ zagen er rustig uit en ik mocht weer aan het werk. Dat heb ik nog maar even niet gedaan, omdat ik nog elf dagen vakantie had ingepland. De bestemming heb ik iets moeten aanpassen naar aanleiding van de operatie en de nacontrole. Eigenlijk werd het een last-minute reis naar Curaçao. Overigens was dat nog niet zo makkelijk omdat de vluchten veelal waren volgeboekt. Toen ik een vlucht had gevonden en ging kijken of het ook uitkwam met de periode bij de accommodatie (en dat kwam uit), bleek de laatste zitplaats juist door een andere reiziger geboekt te zijn.
Maar na veel surfen op internet heb ik toch een stoel kunnen bemachtigen bij Insel Air en deze luchtvaartmaatschappij heeft mij naar Hato Curaçao gebracht en na acht dagen mij weer naar Flamingo airport Bonaire teruggebracht.
En in die tussenliggende tijd heb ik mijn intrek genomen in een B&B hostel direct gelegen aan het strand van Piscadera en naast het Hilton hotel. Vanuit mijn bed en balkon zicht op het strand en zee, een fantastische plek en met mijn huurauto heb ik het eiland verder verkend. Helemaal top en ook heerlijk om er weer even tussenuit te zijn. De pontjesbrug is en blijft een bijzonderheid en volgens mij dé toeristische attractie op Curaçao.
Mooi is dan dat het ook weer heel plezierig is om weer terug te zijn op Bonaire. Het knusse en herkenbare weer te ervaren.
Anderhalve maand geleden zijn Tjitte en Luttie gearriveerd om op Bonaire te gaan werken in de basispolitiezorg. En deze week zijn Savannah en Mourad uit Nederland komen aanvliegen. Een noodzakelijke aanvulling in de verschillende dienstgroepen.
Ik ben inmiddels ook weer aan het werk gegaan, tenminste voor de paar dagen die ik nog te gaan heb. Een melding die nieuw voor mij was, was die van een vermiste snorkelaar. Zij was van een strandje zee opgegaan en niet meer teruggekomen. Op het moment dat wij bij hert strandje aankwamen kwam er ook een jonge dame het water uitgeklauterd voorzien van zwemvliezen en duikbril met snorkel. Het bleek om de vermiste persoon te gaan, dus de inmiddels in gang gezette actie werd direct afgeblazen. Verder een verwarde gestoorde die de mensen de stuipen op het lijf jaagde; voor de 3e keer op hetzelfde vakantieadres een inbraak woning; een verdachte die moest worden getoetst bij de Rechter-Commissaris; een brommerbestuurder die was gebotst met een andere bromfietser en eerst wel wachtte, maar er daarna razendsnel vandoor ging; een verdachte situatie bij een bankinstellingen, waarbij een auto al een paar keer heel langzaam voorbij was gereden terwijl er met een geldauto een groot bedrag aan geld werd overgeladen. Uiteindelijk bleek dat de bestuurder zijn vrouw wilde oppikken, maar die had wat oponthoud in de bank zelf. En verder natuurlijk het normale surveillance werk.
Volgens mij heb ik nog niet eerder iets geschreven over het rooster. Nou daar komt die dan. We draaien hier doorgaans vier verschillende diensten, namelijk een dagdienst (07.30 uur tot 16.30 uur), een vroege avond (12.00 uur tot 20.00 uur), een avonddienst (16.00 uur tot 24.00 uur) of een nachtdienst (00.00 uur tot 08.00 uur).
Na mijn vakantie had ik dus achtereenvolgens een dagdienst, een late dienst, een vroege avonddienst en een dagdienst. Dan een dag vrij en daarna het blok van drie nachtdiensten. Als ik dit verslag publiceer moet ik die drie nachtdiensten nog draaien en heb ik nog één avonddienst te gaan. Op 30 augustus heb ik mijn laatste werkdag en dan kan ik beginnen met de overwerkuren terug te nemen en ook heb ik nog een paar dagen vakantie te goed. Met een 40-urige werkweek bouw je natuurlijk iets meer vakantie uren op en dat moet ik tijdens mijn uitzending op Bonaire ook opmaken. Niks mis mee en ik heb nog wel een paar dingen die ik wil zien en doen. Dus daar zal ik nog over berichten in het volgende verslag en dan nog steeds vanaf Bonaire.
Doeg!
De blanke Nederlander heeft hier de bijnaam, of misschien wel een soort scheldnaam, van makamba. Ik ben dus ook zo’n makamba en vanwege een ander kleurtje val ik natuurlijk al snel op tussen de locals. Vooral de jeugd verwacht dat die makamba ook nog eens Papiaments spreekt, waarbij men wel voorbijgaat aan het feit dat die makamba’s soms maar voor een korte tijd op het eiland zijn en het Papiaments toch niet zo’n eenvoudige taal is om even te leren. Tenminste dat geldt voor mij.
Bij de overheid is het gebruikelijk om Nederlands te spreken en de briefwisseling ook in het Nederlands te voeren. Dat geldt dus ook voor de politie. Processen-verbaal en rapportages in het computersysteem is in het Nederlands en dat geldt ook voor de meldingen die bij de meldkamer binnenkomen. Alleen bij de meldkamer heeft men bepaald dat er Papiaments wordt gesproken. Dus alle meldingen worden uitgegeven in het Papiaments, waarbij ik dan met enige regelmaat aan mijn collega moet vragen wat de melding is, waar we naar toe gaan en of er bijzonderheden zijn. Inmiddels informeren zij mij over het eerdergenoemde, maar als het een beetje spannende melding betreft schiet dat er wel bij in. En dan is het juist van belang dat ik ook weet wat ons te wachten staat.
Sommige centralisten vertikken het Nederlands te spreken en als ik dan eens een vraag heb over iets of nog iets wil doorgeven dan krijg ik simpel weg geeneens antwoord. En volgens mij is dat niet omdat men het dan te druk heeft.
De dagelijkse briefing wordt ook in het Papiaments gegeven. Uit beleefdheid ben ik aanwezig en kan gelukkig de tekst van de sheets gewoon meelezen omdat die dan weer in het Nederlands zijn opgesteld. En bijzonder is dan weer wel als een collega van Bonaire voorstelt om de briefing gewoon in de Nederlandse taal te houden, aan zo’n opmerking voorbij wordt gegaan.
Eén van de jonge collega’s wil helemaal geen Nederlands spreken, terwijl hij onder de anderen in het Papiaments het grootste woord heeft. Vervelend is het wel en al helemaal als we samen een zaak hebben opgedaan en hij dan aan de wachtcommandant vraagt zijn opgestelde werkstuk na te kijken op het juist gebruik van het Nederlands…. Tja daar loop dan je dan ook tegenaan in dit overzees gebied.
Na een bemiddeling in een civiele zaak was één van de partijen het niet eens met de gang van zaken en achteraf hoorde ik dat zij had gezegd dat ‘die makamba’ niet meer hoefde te komen. Toevallig was ik ‘die makamba’. Opvallend in deze zaak was dat die mevrouw wel een makamba had als vriendinnetje; dat dan weer wel.
Dus kort samengevat een vorm van discriminatie naar de makamba is er en dat zal zeker nog wel even voortduren.
Inmiddels ben ik na de operatie vijftien dagen aan het herstellen geweest en na controle bij de chirurg was er reden tot tevredenheid. De vier ‘steekwonden’ zagen er rustig uit en ik mocht weer aan het werk. Dat heb ik nog maar even niet gedaan, omdat ik nog elf dagen vakantie had ingepland. De bestemming heb ik iets moeten aanpassen naar aanleiding van de operatie en de nacontrole. Eigenlijk werd het een last-minute reis naar Curaçao. Overigens was dat nog niet zo makkelijk omdat de vluchten veelal waren volgeboekt. Toen ik een vlucht had gevonden en ging kijken of het ook uitkwam met de periode bij de accommodatie (en dat kwam uit), bleek de laatste zitplaats juist door een andere reiziger geboekt te zijn.
Maar na veel surfen op internet heb ik toch een stoel kunnen bemachtigen bij Insel Air en deze luchtvaartmaatschappij heeft mij naar Hato Curaçao gebracht en na acht dagen mij weer naar Flamingo airport Bonaire teruggebracht.
En in die tussenliggende tijd heb ik mijn intrek genomen in een B&B hostel direct gelegen aan het strand van Piscadera en naast het Hilton hotel. Vanuit mijn bed en balkon zicht op het strand en zee, een fantastische plek en met mijn huurauto heb ik het eiland verder verkend. Helemaal top en ook heerlijk om er weer even tussenuit te zijn. De pontjesbrug is en blijft een bijzonderheid en volgens mij dé toeristische attractie op Curaçao.
Mooi is dan dat het ook weer heel plezierig is om weer terug te zijn op Bonaire. Het knusse en herkenbare weer te ervaren.
Anderhalve maand geleden zijn Tjitte en Luttie gearriveerd om op Bonaire te gaan werken in de basispolitiezorg. En deze week zijn Savannah en Mourad uit Nederland komen aanvliegen. Een noodzakelijke aanvulling in de verschillende dienstgroepen.
Ik ben inmiddels ook weer aan het werk gegaan, tenminste voor de paar dagen die ik nog te gaan heb. Een melding die nieuw voor mij was, was die van een vermiste snorkelaar. Zij was van een strandje zee opgegaan en niet meer teruggekomen. Op het moment dat wij bij hert strandje aankwamen kwam er ook een jonge dame het water uitgeklauterd voorzien van zwemvliezen en duikbril met snorkel. Het bleek om de vermiste persoon te gaan, dus de inmiddels in gang gezette actie werd direct afgeblazen. Verder een verwarde gestoorde die de mensen de stuipen op het lijf jaagde; voor de 3e keer op hetzelfde vakantieadres een inbraak woning; een verdachte die moest worden getoetst bij de Rechter-Commissaris; een brommerbestuurder die was gebotst met een andere bromfietser en eerst wel wachtte, maar er daarna razendsnel vandoor ging; een verdachte situatie bij een bankinstellingen, waarbij een auto al een paar keer heel langzaam voorbij was gereden terwijl er met een geldauto een groot bedrag aan geld werd overgeladen. Uiteindelijk bleek dat de bestuurder zijn vrouw wilde oppikken, maar die had wat oponthoud in de bank zelf. En verder natuurlijk het normale surveillance werk.
Volgens mij heb ik nog niet eerder iets geschreven over het rooster. Nou daar komt die dan. We draaien hier doorgaans vier verschillende diensten, namelijk een dagdienst (07.30 uur tot 16.30 uur), een vroege avond (12.00 uur tot 20.00 uur), een avonddienst (16.00 uur tot 24.00 uur) of een nachtdienst (00.00 uur tot 08.00 uur).
Na mijn vakantie had ik dus achtereenvolgens een dagdienst, een late dienst, een vroege avonddienst en een dagdienst. Dan een dag vrij en daarna het blok van drie nachtdiensten. Als ik dit verslag publiceer moet ik die drie nachtdiensten nog draaien en heb ik nog één avonddienst te gaan. Op 30 augustus heb ik mijn laatste werkdag en dan kan ik beginnen met de overwerkuren terug te nemen en ook heb ik nog een paar dagen vakantie te goed. Met een 40-urige werkweek bouw je natuurlijk iets meer vakantie uren op en dat moet ik tijdens mijn uitzending op Bonaire ook opmaken. Niks mis mee en ik heb nog wel een paar dingen die ik wil zien en doen. Dus daar zal ik nog over berichten in het volgende verslag en dan nog steeds vanaf Bonaire.
Doeg!
-
24 Augustus 2018 - 06:30
Peter D.:
Hallo Alex,
Lastig verhaal voor wat betreft de Makamba's maar ik denk dat ze jou zeker gaan missen.
Veel henkenbare foto's van Willemstad, bedankt.
Hou nog ff vol en goede reis terug naar Hollanda. -
24 Augustus 2018 - 07:01
Eugene:
Hoi makamba, toch wel bijzonder hoe het verleden een rol blijft spelen in het heden. Je tijd zit er weer bijna op! Thx voor je mooie verhalen, foto's en en feit dat je ons deelgenoot hebt gemaakt van je geweldig avontuur. Veel succes nog tijdens je "laatste" uren op het eiland, geniet er nog van. Voor straks een behouden vaart naar huis en keep safe!
Groetjes Eugène -
24 Augustus 2018 - 09:05
Bert En Margaret:
Alex,
Na een voorspoedig herstel ben je even heerlijk bijgekomen op Curaçao.
Nog geen volle week meer te gaan en dan zit het werk er op Bonaire voor jou op en
kun je nog even volop genieten van een welverdiende vakantie, opgebouwd uit overuren.
Zo te lezen heb je ook niet stil gezeten en ben je vele ervaringen rijker.
Binnenkort zien we je terug in Nederland en kun je je definitieve intrek weer
nemen in je woning in Broek op Langedijk.
Ook in ons "kikkerlandje" valt een hoop te zien en te beleven.
Een goede vlucht huiswaarts en een veilige thuiskomst.
Groetjes,
Bert en Margaret
-
24 Augustus 2018 - 10:03
Wim Slootmaker:
Hallo Alex. Weer met groot genoegen je verslag gelezen. Fijn te lezen dat je weer hersteld en aan het werk bent. Hopelijk brengen de laatste paar dagen van je verblijf op Bonaire geen problemen meer met zich mee t.a.v. collega's die de blanke Nederlanders kennelijk niet zo gezind zijn. Maak je tijd vol op een poko poko manier!
bij het zien van de mooie foto's van Curacao ging mijn hart weer open. Ondanks dat het inmiddels weer 27 jaar geleden is, zag ik toch weer bekende plekjes en geniet ik weer bij het zien daarvan.
Hou je haaks en groeten je vanuit het Goesse land.
Wim en Maatje. -
25 Augustus 2018 - 10:52
Dirk Broek:
Alex het zit er bijna op. Ik, en vele anderen, hebben genoten van je 18 verhalen en 614 (!) foto's. Een mix van werken en de wereld verder verkennen. Wat heb je een hoop gezien en beleefd. (Was het nou werken of een lange vakantie?)
Over korte tijd terug naar Nederland, naar Broek op Langedijk. Nu maar hopen dat je door de strenge asielprocedures komt zodat je niet uitgezet wordt als geëmigreerde Nederlander.
Voordat ik weer voor wat maandjes naar de Filippijnen ga zien we elkaar nog wel. -
26 Augustus 2018 - 05:59
Harrie:
Bedankt voor de mooie verslagen Alex. Fijne laatste tijd gewenst!
Groet. Harrie -
26 Augustus 2018 - 08:00
Nick:
Hi Alex,
Blij dat je herstel na je operatie goed gaat. Tja dan maak je de andere vorm van discriminatie ook nog mee. Nog eventjes en je zit weer in het koude kikkerlandje, nou ja de dat koude kan dus ook heel anders zijn. Je hebt nog lekker even kunnen genieten van Curacao voordat je weer naar NL vertrekt. Alvast een goede thuisreis en we spreken elkaar wel weer in september.
Groeten, Nick -
26 Augustus 2018 - 19:39
Amy:
wat is het omgevlogen!!!!
we hebben wel.alle.facetten van je werk.en omstandigheden mogen mee beleven!
wordt straks nog een uitdaging om te wennen aan het Nederlandse leven, werk en klimaat!!!
xxxx -
27 Augustus 2018 - 20:44
Agnes En Jan:
Hoi Alex, leuk weer een nieuw verslag gelezen, hoop dat je weer bent opgeknapt na de operatie. Rustig en 30 augustus je laatste werkdag. Dan misschien nog een aantal dagen om bij te komen en een beetje vakantie vieren. Dan een welkom in Nederland, zal vreemd zijn voor jou en voor ons. Groetjes Jan en Agnes.
-
30 Augustus 2018 - 12:17
Claudia Dompeling:
Alex,
Zit je avontuur erop... Weer een geweldige ervaring rijker! Fantastisch!
We zullen je hier met open armen ontvangen, maar dat zal nog even duren.
Ik zal dan ondertussen voor een periode van een jaar bij de Basis Recherche zitten, maar we zien elkaar dan vast weer en mag je nog meer vertellen over je geweldige ervaring!
Blij om te lezen dat de operatie goed is gegaan en ook je herstel!
Geniet nog even van je vrije dagen en tot gauw!!
Groetjes Claudia. -
03 September 2018 - 21:10
Gerrit :
Hoi. Alex
.
Hier een berichtje uit je toekomstige verblijf plaats.
Het was weer een periode van herstel maar ook
Weer van werken. Een afwisselend geheel toch
Heel anders dan in Nederland .Nog een paar weken
En je tijd zit erop en kan je eindelijk weer gaan
Wonen in je eigen huisje in Broek op Langedijk.
Geniet van je vrije dagen en een goede reis terug.
Gerrit -
05 September 2018 - 11:28
Pim Hopman:
Het is toch wel eigenaardig werken als er zo´n weerstand is tegen blanke Nederlanders. Kennelijk ga je daar heel laconiek mee om. Knap hoor! Leuk om wat plaatjes van Curacao te zien. Als jongetje van 0 tot 4 jaar heb ik daar gebivakkeerd in Julianadorp, dat van de Shell was. Vele filmpjes en foto´s herinneren mij daar nog aan. Dank voor je mooie relaas.
Met een Beemster groet van Pim. -
07 September 2018 - 06:56
Hans Van Kouwen:
Alex,
Beetje laat maar ik heb jouw ervaringen weer gelezen. Idd. heel bijzonder dat de blanke mens nog steeds met de nek wordt aangekeken daar. Maar goed het omgekeerde komt in Nederland natuurlijk ook veel voor. Zal nog heel lang duren voor we daar vanaf zijn.
Nu nog de laatste loodjes. Maar zo te lezen zal dat je makkelijk afgaan met al je overuren. Ik weet natuurlijk niet wanneer je weer terug komt (zal snel zijn) maar.....tot dan.
Doeg.
Hans van Kouwen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
