een reis door het verleden in Syrië
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
17 Mei 2009 | Syrië, Damascus
Een vakantie in het vooruitzicht vanaf een vakantieland is toch eigenlijk wel heel aardig. En dat stond mij te gebeuren vanaf maandag 11 mei. Het vliegtuig vanaf Larnaka zat zeker niet vol. Ongeveer 20 personen die met mij meereisden naar de bestemming Damascus. Omdat er een aantal passagiers niet kwam opdagen werd begonnen met een zogenaamde ‘kofferparade’. Al de koffers werden weer uit het ruim van het vliegtuig gehaald en op het platvorm neergezet. Op aanwijzen van je eigen koffer ging het weer mee in het vliegtuig. En dan een uurtje later… bestemming bereikt.
Al voor de douane stond de gids mij op te wachten en regelde de formaliteiten om ook daadwerkelijk wat te gaan zien in Syrië.
Van dat zien kwam natuurlijk niet veel terecht want het was midden in nacht en pikkedonker, maar de eerste indrukken deed ik alvast op. Ze rijden hier rechts, hebben hele brede wegen en zo af en toe wordt er wat getoeterd. Niet slecht dus. Helemaal niet slecht was dat ik de volgende morgen pas om 10.00 uur daadwerkelijk startte met de reis door het oude verleden. Deze keer niet in een groep, want er waren geen andere belangstellenden voor deze reis. Dus 7 dagen een eigen chauffeur met minibusje en daarbij een gids, ook helemaal voor mijzelf alleen.
De betrekkelijke rust had in ieder geval plaatsgemaakt voor heel veel drukte in het verkeer en dat verkeer is ook een grote chaos, 5 rijen dik en dan van rechts naar links racen om maar zo weinig mogelijk te hoeven stilstaan. En zo af en toe rijdt er een auto rond die nog niet rondom is ingedeukt. Want botsen doen ze hier zeer regelmatig. Bij elke kruising van wegen of rotonde wordt het verkeer geregeld door verkeerslichten + meerdere politiemensen. Al zwaaiend met een stok houden ze het verkeer in de gaten en zorgen zij voor een goede (?) doorstroming. Verder heel veel gele taxi’s die hier eigenlijk het straatbeeld bepalen. Wat mensen betreft is het een mengelmoes van hoe men gekleed gaat, modern zonder hoofddoek, met hoofddoek maar vooral veel vrouwen in het zwart gekleed en niets aan ‘bloot’ zichtbaar.
Het programma in Damascus moest al gelijk worden aangepast want het nationale museum was gesloten. Eerst een klein stukje met de minibus en daarna een korte wandeling door een tuin met een moskee en de daarbij behorende leefgemeenschap rond de moskee. De huisjes waren meest ingericht als winkel en het duurde dus maar heel kort voor ik in zo’n winkel met kleden en doeken werd uitgenodigd. Een heel verhaal over al dat moois en toen hoopte de beste man natuurlijk dat ik nog wat zou gaan kopen. Jammer voor hem, maar gekocht heb ik niets. Hierna ging de wandeling in de richting van de oude stad met de overdekte souk met de bazaars. Een heerlijke wandeling om goed de sfeer te kunnen proeven. Trouwens bij een ijssalon waar al meer dan 100 jaar ijs wordt gemaakt volgens een oud recept een ijsje gekocht. Nou ja een ijsje, een flinke oubliehoorn met een niet zo’n flauwe hoeveelheid ijs erin en erop. De souk zelf was wel een bijzonderheid, geheel overdekt en het dak was voorzien van gaten die dan weer een sterrenhemel symboliseerden. Een gekrioel van mensen maar geen moment om zorgen te hebben om je veiligheid en om gerold te worden. Daarna heb ik een bezoek gebracht aan de Umayyad moskee met daarin een relikwieënkastje van de baptist St. John en het Salladin mausoleum. Een geweldig complex in zo’n drukke stad. Hierna op, ik geloof het enige terras in deze omgeving koffie gedronken en ook nog even actief meegerookt met de waterpijp. Dat duurde maar erg kort want ik heb niet zoveel met roken. Het is zogezegd mijn ding niet. Een stukje verderop bezocht ik het kerkje van St. Ananias, de plek waar St. Paul was gedoopt en halverwege de middag vanaf de berg, waar nieuw Damascus tegenaan is gebouwd had ik een prachtig uitzicht over deze bijzondere wereldstad. Volgens de overlevering zelfs de oudste constant bewoonde stad in de wereld.
De volgende dag heb ik de karavaantocht gereden. Een rit van Damascus naar Palmyra en al snel buiten Damascus een verandering van de omgeving. 250 kilometer door de woestijn, niet allemaal zand, maar wel erg dor en zo af en toe een kleine nederzetting. En dan zomaar een restaurantje in die grote zandbak; “Bagdad-café”, een plek om even bij te komen. Trouwens kort bij elkaar nog 2 van zulke soortgelijke cafés en ze heten allemaal Bagdad-cafe. Onderweg nog 2 dienders van de Syrische politie geholpen en hen een lift aangeboden van hun checkpoint naar het politiebureau 25 kilometer verderop.
Vlakbij Palmyra bezocht ik een oude opgraving van ruïnes. Een oude stad uit de Romeinse tijd was hier goed zichtbaar. Niet alleen maar een stapel stenen, maar het gaf een goede indruk zoals dat in het verre verleden er had uitgezien met een tempelcomplex, een Arch of Triumph met een straat met tal van zuilen en een theater. Buiten de stad waren graftombes als grote torens in het landschap zichtbaar. Een rustplaats voor tientallen in één zo’n tombe. Palmyra is als een oase in het landschap gelegen en straalde een heerlijke rust uit en de tijd leek er ook wel een beetje te hebben stilgestaan. Een groepsreis van Baobab was ook neergestreken in Palmyra en ik werd als ‘alleen’ reizende uitgenodigd om bij hen aan tafel aan te schuiven en gezellig mee te lunchen. In de avond nog met heel veel toeristen de zonsondergang bekeken. De zon ging ook deze avond weer onder maar door de nevel was het niet bepaald spectaculair te noemen.
Na een dag in Palmyra ging de route verder naar de volgende bestemming in het noorden, namelijk Aleppo. Een vruchtbaar gebied en ook behoorlijk groen. Onderweg nog even een stop gemaakt in Hama en daar een plek bekeken waar een groot waterrad zorgt voor de verplaatsing van het water van een rivier naar het hoger gelegen irrigatiestelsel. Ook nog een Grieks Romeinse opgraving bekeken bij Aphamea. Een deel was inmiddels gerestaureerd, maar het grootste deel ligt nog onder moeder aarde mooi te zijn. Een ander deel van het complex is vernield door een aardbeving en ook zijn de stenen gebruikt voor de huizenbouw van de dorpsjes in de omgeving. Aleppo is wel een wereldstad maar straalt toch een zekere mate van rust uit. Het hotel waarin ik verbleef is een aaneenschakeling van huisjes die in vroeger tijd werden bewoond. Nu verbouwd tot hotel maar met een sfeer van vroeger.
Het verdere programma voor de komende twee dagen moest ook hier worden aangepast omdat in de meeste Arabische landen de vrijdag de rustdag is en dan bijna alle winkels dicht zijn. Dus nog snel naar de overdekte souk, allemaal heel smal en weer met heel veel winkeltjes. De handelwijze was hier wel wat opdringeriger dan in Damascus. Al snel was bekend dat je Nederlander was en dat werd weer doorgegeven aan de andere verkopers. Een familielid en daar weer een vriendje van etc..
De grote moskee en het klooster van St. Simeon heb ik nog bezocht. Ook de citadel werd niet overgeslagen, een plek waar in die tijd zo’n 2500 mensen woonden. En met wat fantasie, geholpen door de verklede figuranten voor een film, waande je ook weer in die tijd. En ook heb ik nog een bezoek gebracht aan een echte hammam die al meer dan 100 jaar als zodanig in gebruik is. Dit is een soort badhuis waar een heel ritueel aan gekoppeld is. Dus werd ik meegenomen en met handen en voeten werd mij duidelijk gemaakt wat de bedoeling was. Wassen met water en zeep, toen werd ik hardhandig van mijn oude dode huidcellen ontdaan (men gebruikt daarvoor een soort schuurspons) en weer opnieuw ingezeept. Hierna volgde een massage, niet op één of andere massagetafel, maar gewoon op de stenen vloer. Dat ik al mijn ribben nog in goede staat heb is haast een wonder te noemen. Volgens mij had er ook nog wat moeten volgen van een stoombad, maar dat was zeker vergeten. Wel werd ik nog ingepakt met een paar doeken en kon ik helemaal tot rust komen in de centrale ruimte. Later op de middag kwam ik de groep Baobab'ers weer tegen. Met een klein groepje van hen op het enige terras in de omgeving lekker zitten kletsen en ook maar gelijk met die 5 mensen gaan dineren. Een leuk stel mensen die na Syrië nog naar Jordanië gaan.
De volgende dag de route naar het westen en zuiden gereden om uiteindelijk weer te belanden in Damascus. Onderweg de regio Crac des Chevaliers bezocht met opvallend een geweldig kasteel in het bergachtig gebied. Van de buitenzijde al imposant, maar binnen tal van kleine ruimten, die in gebruik waren voor verschillende doeleinden. In die tijd huisden er 4000 mensen in het kasteel en werden er 500 paarden gebruikt, die in twee grote stallen in het kasteel werden verzorgd. Er was volop gelegenheid om alle ruimten te bekijken en te fotograferen.
De laatste dag van deze mini reis was nog even inhalen wat ik de eerste dag had gemist in Damascus. Dus een bezoek gebracht aan het nationale museum en het Azem-paleis uit de 18e eeuw. Ook dit paleis lag middenin de oude stad en gaf een goed beeld over de wijze waarop men hier vroeger leefde. De diverse kamers waren als een soort museum ingericht. De rest van de dag was om nog eens te kunnen proeven van de sfeer in deze drukke wereldstad en de 3 verschillende wijken in de oude stad. Met zo’n hele oude gele taxi heb ik me nog door het drukke verkeer laten rijden. Dat alleen al is een ervaring en ook wel weer heel leuk dat je toch uitkomt waar je wilt zijn. Ik moet wel zeggen dat het briefje met de Arabische tekst van het hotel, de souk en het restaurant daarbij goed hebben geholpen.
Ik heb weer genoten van een andere plek op deze wereld en de culturen en gebruiken die daarbij horen. En zo maakte ik een reis door vele eeuwen heen. Van perioden van voor onze jaartelling en ook kort na de start van onze jaartelling en telkens weer terugkerend in het heden. Een machtige ervaring!
Doeg!
Al voor de douane stond de gids mij op te wachten en regelde de formaliteiten om ook daadwerkelijk wat te gaan zien in Syrië.
Van dat zien kwam natuurlijk niet veel terecht want het was midden in nacht en pikkedonker, maar de eerste indrukken deed ik alvast op. Ze rijden hier rechts, hebben hele brede wegen en zo af en toe wordt er wat getoeterd. Niet slecht dus. Helemaal niet slecht was dat ik de volgende morgen pas om 10.00 uur daadwerkelijk startte met de reis door het oude verleden. Deze keer niet in een groep, want er waren geen andere belangstellenden voor deze reis. Dus 7 dagen een eigen chauffeur met minibusje en daarbij een gids, ook helemaal voor mijzelf alleen.
De betrekkelijke rust had in ieder geval plaatsgemaakt voor heel veel drukte in het verkeer en dat verkeer is ook een grote chaos, 5 rijen dik en dan van rechts naar links racen om maar zo weinig mogelijk te hoeven stilstaan. En zo af en toe rijdt er een auto rond die nog niet rondom is ingedeukt. Want botsen doen ze hier zeer regelmatig. Bij elke kruising van wegen of rotonde wordt het verkeer geregeld door verkeerslichten + meerdere politiemensen. Al zwaaiend met een stok houden ze het verkeer in de gaten en zorgen zij voor een goede (?) doorstroming. Verder heel veel gele taxi’s die hier eigenlijk het straatbeeld bepalen. Wat mensen betreft is het een mengelmoes van hoe men gekleed gaat, modern zonder hoofddoek, met hoofddoek maar vooral veel vrouwen in het zwart gekleed en niets aan ‘bloot’ zichtbaar.
Het programma in Damascus moest al gelijk worden aangepast want het nationale museum was gesloten. Eerst een klein stukje met de minibus en daarna een korte wandeling door een tuin met een moskee en de daarbij behorende leefgemeenschap rond de moskee. De huisjes waren meest ingericht als winkel en het duurde dus maar heel kort voor ik in zo’n winkel met kleden en doeken werd uitgenodigd. Een heel verhaal over al dat moois en toen hoopte de beste man natuurlijk dat ik nog wat zou gaan kopen. Jammer voor hem, maar gekocht heb ik niets. Hierna ging de wandeling in de richting van de oude stad met de overdekte souk met de bazaars. Een heerlijke wandeling om goed de sfeer te kunnen proeven. Trouwens bij een ijssalon waar al meer dan 100 jaar ijs wordt gemaakt volgens een oud recept een ijsje gekocht. Nou ja een ijsje, een flinke oubliehoorn met een niet zo’n flauwe hoeveelheid ijs erin en erop. De souk zelf was wel een bijzonderheid, geheel overdekt en het dak was voorzien van gaten die dan weer een sterrenhemel symboliseerden. Een gekrioel van mensen maar geen moment om zorgen te hebben om je veiligheid en om gerold te worden. Daarna heb ik een bezoek gebracht aan de Umayyad moskee met daarin een relikwieënkastje van de baptist St. John en het Salladin mausoleum. Een geweldig complex in zo’n drukke stad. Hierna op, ik geloof het enige terras in deze omgeving koffie gedronken en ook nog even actief meegerookt met de waterpijp. Dat duurde maar erg kort want ik heb niet zoveel met roken. Het is zogezegd mijn ding niet. Een stukje verderop bezocht ik het kerkje van St. Ananias, de plek waar St. Paul was gedoopt en halverwege de middag vanaf de berg, waar nieuw Damascus tegenaan is gebouwd had ik een prachtig uitzicht over deze bijzondere wereldstad. Volgens de overlevering zelfs de oudste constant bewoonde stad in de wereld.
De volgende dag heb ik de karavaantocht gereden. Een rit van Damascus naar Palmyra en al snel buiten Damascus een verandering van de omgeving. 250 kilometer door de woestijn, niet allemaal zand, maar wel erg dor en zo af en toe een kleine nederzetting. En dan zomaar een restaurantje in die grote zandbak; “Bagdad-café”, een plek om even bij te komen. Trouwens kort bij elkaar nog 2 van zulke soortgelijke cafés en ze heten allemaal Bagdad-cafe. Onderweg nog 2 dienders van de Syrische politie geholpen en hen een lift aangeboden van hun checkpoint naar het politiebureau 25 kilometer verderop.
Vlakbij Palmyra bezocht ik een oude opgraving van ruïnes. Een oude stad uit de Romeinse tijd was hier goed zichtbaar. Niet alleen maar een stapel stenen, maar het gaf een goede indruk zoals dat in het verre verleden er had uitgezien met een tempelcomplex, een Arch of Triumph met een straat met tal van zuilen en een theater. Buiten de stad waren graftombes als grote torens in het landschap zichtbaar. Een rustplaats voor tientallen in één zo’n tombe. Palmyra is als een oase in het landschap gelegen en straalde een heerlijke rust uit en de tijd leek er ook wel een beetje te hebben stilgestaan. Een groepsreis van Baobab was ook neergestreken in Palmyra en ik werd als ‘alleen’ reizende uitgenodigd om bij hen aan tafel aan te schuiven en gezellig mee te lunchen. In de avond nog met heel veel toeristen de zonsondergang bekeken. De zon ging ook deze avond weer onder maar door de nevel was het niet bepaald spectaculair te noemen.
Na een dag in Palmyra ging de route verder naar de volgende bestemming in het noorden, namelijk Aleppo. Een vruchtbaar gebied en ook behoorlijk groen. Onderweg nog even een stop gemaakt in Hama en daar een plek bekeken waar een groot waterrad zorgt voor de verplaatsing van het water van een rivier naar het hoger gelegen irrigatiestelsel. Ook nog een Grieks Romeinse opgraving bekeken bij Aphamea. Een deel was inmiddels gerestaureerd, maar het grootste deel ligt nog onder moeder aarde mooi te zijn. Een ander deel van het complex is vernield door een aardbeving en ook zijn de stenen gebruikt voor de huizenbouw van de dorpsjes in de omgeving. Aleppo is wel een wereldstad maar straalt toch een zekere mate van rust uit. Het hotel waarin ik verbleef is een aaneenschakeling van huisjes die in vroeger tijd werden bewoond. Nu verbouwd tot hotel maar met een sfeer van vroeger.
Het verdere programma voor de komende twee dagen moest ook hier worden aangepast omdat in de meeste Arabische landen de vrijdag de rustdag is en dan bijna alle winkels dicht zijn. Dus nog snel naar de overdekte souk, allemaal heel smal en weer met heel veel winkeltjes. De handelwijze was hier wel wat opdringeriger dan in Damascus. Al snel was bekend dat je Nederlander was en dat werd weer doorgegeven aan de andere verkopers. Een familielid en daar weer een vriendje van etc..
De grote moskee en het klooster van St. Simeon heb ik nog bezocht. Ook de citadel werd niet overgeslagen, een plek waar in die tijd zo’n 2500 mensen woonden. En met wat fantasie, geholpen door de verklede figuranten voor een film, waande je ook weer in die tijd. En ook heb ik nog een bezoek gebracht aan een echte hammam die al meer dan 100 jaar als zodanig in gebruik is. Dit is een soort badhuis waar een heel ritueel aan gekoppeld is. Dus werd ik meegenomen en met handen en voeten werd mij duidelijk gemaakt wat de bedoeling was. Wassen met water en zeep, toen werd ik hardhandig van mijn oude dode huidcellen ontdaan (men gebruikt daarvoor een soort schuurspons) en weer opnieuw ingezeept. Hierna volgde een massage, niet op één of andere massagetafel, maar gewoon op de stenen vloer. Dat ik al mijn ribben nog in goede staat heb is haast een wonder te noemen. Volgens mij had er ook nog wat moeten volgen van een stoombad, maar dat was zeker vergeten. Wel werd ik nog ingepakt met een paar doeken en kon ik helemaal tot rust komen in de centrale ruimte. Later op de middag kwam ik de groep Baobab'ers weer tegen. Met een klein groepje van hen op het enige terras in de omgeving lekker zitten kletsen en ook maar gelijk met die 5 mensen gaan dineren. Een leuk stel mensen die na Syrië nog naar Jordanië gaan.
De volgende dag de route naar het westen en zuiden gereden om uiteindelijk weer te belanden in Damascus. Onderweg de regio Crac des Chevaliers bezocht met opvallend een geweldig kasteel in het bergachtig gebied. Van de buitenzijde al imposant, maar binnen tal van kleine ruimten, die in gebruik waren voor verschillende doeleinden. In die tijd huisden er 4000 mensen in het kasteel en werden er 500 paarden gebruikt, die in twee grote stallen in het kasteel werden verzorgd. Er was volop gelegenheid om alle ruimten te bekijken en te fotograferen.
De laatste dag van deze mini reis was nog even inhalen wat ik de eerste dag had gemist in Damascus. Dus een bezoek gebracht aan het nationale museum en het Azem-paleis uit de 18e eeuw. Ook dit paleis lag middenin de oude stad en gaf een goed beeld over de wijze waarop men hier vroeger leefde. De diverse kamers waren als een soort museum ingericht. De rest van de dag was om nog eens te kunnen proeven van de sfeer in deze drukke wereldstad en de 3 verschillende wijken in de oude stad. Met zo’n hele oude gele taxi heb ik me nog door het drukke verkeer laten rijden. Dat alleen al is een ervaring en ook wel weer heel leuk dat je toch uitkomt waar je wilt zijn. Ik moet wel zeggen dat het briefje met de Arabische tekst van het hotel, de souk en het restaurant daarbij goed hebben geholpen.
Ik heb weer genoten van een andere plek op deze wereld en de culturen en gebruiken die daarbij horen. En zo maakte ik een reis door vele eeuwen heen. Van perioden van voor onze jaartelling en ook kort na de start van onze jaartelling en telkens weer terugkerend in het heden. Een machtige ervaring!
Doeg!
-
18 Mei 2009 - 09:16
Dirk:
Zo,dat was een heerlijke reis als ik dat zo lees. Wel mis ik of je nou door een vrouw of een man onderhanden bent genomen in het "badhuis". Al met al heb je weer een hoop beleefd en meegemaakt. En het leven hier? Nou, gewoon elke dag werken. -
18 Mei 2009 - 09:20
Janet, Wim En Ivo:
HOi Alex,
Eindelijk ook eens een berichtje uit Bavel. Met heel veel plezier lezen we weer over jouw avonturen daar in Cyprus. Je hebt het goed daar. Geniet ervan...ik lees net dat je over 88 dagen al weer in Nederland zult zijn...de tijd vliegt.
Hopelijk lukt het na jouw terugkomst om snel een datum te prikken, zodat we weer bij kunnen kletsen.
Hier alles OK...weinig nieuws, het gewone dagelijkse leven. Wij gaan er over 3 weekjes even tussenuit...naar Bretagne..ook leuk !
Groetjes van ons alledrie !! -
18 Mei 2009 - 09:31
Kirsten:
Ha die Alex, fijn om te lezen dat je 't nog steeds naar je zin hebt. Ook de verhalen over je vakantie klinken goed! En wat leuk dat je daar een Baobab reis tegenkwam!
Hier gaat alles goed. Niks bijzonders te melden eigenlijk hahaha...
Mijn nieuwe baan is druk maar gelukkig wel leuk. Maar eerlijk is eerlijk de reiskriebels zitten er weer! Helemaal na het lezen van jouw verhaal...
Hou je taai kanjer, lieve groeten uit Hoorn
Kirsten -
18 Mei 2009 - 09:35
Peter:
He Alex,
Prachtig verhaal. ik denk dat je maar een boek moet schrijven met reisverhalen. Door het lezen van jou verhalen krijg ik ook veel zin om te reizen. Ik ben inmiddels weer terug op vaderlandse bodem en begin langzaam weer aan het gezinsleven te wennen. Ik blijf aan je denken en volg je natuurlijk op de voet. Wacht met smart op je foto's -
18 Mei 2009 - 10:16
Joke:
heyy Alex
Super reisje heb je weer gemaakt, leuk dat het allemaal zo naar je zin gaat daar,en zeker de hammam,dat gaat inderdaad niet zo zachtaardig, ik heb ook een ervaring in Turkije en de masseur daar drukte mij zowat door de stenen vloer waar op ik lag heen, een grote turk en een klein meissie van 58 kilo hahahahah nou ja ik heb het overleefd en kwam er wel relaxt uit. ik zie dat je alweer een beetje aan het aftellen bent ,geniet er maar ff van, want voor het weer hoef je niet terug te komen regen harde wind en 11 graden hier aan de castricumse kust.
lieve groetjes Joke -
18 Mei 2009 - 10:44
Bert En Margaret:
Alex,
Voel je je nu al een beetje een VIP..., 7 dagen een eigen gids, een eigen chauffeur met minibusje?!
Dit is wel erg luxe..., op zo'n manier kun je heel veel van het land te weten komen!
Je hebt in die week erg veel gezien...,
dat kunnen we opmaken uit je verslag.
Wat een indrukken moet dit alles op je gemaakt hebben!
Tot slot nog een taxirit door het drukke verkeer van Damascus..., heb je geen peentjes zitten zweten?
Enfin, je hebt het er gelukkig heelhuids van afgebracht.
Opnieuw kun je een vlaggetje aan je bezochte landen toevoegen!
Ontvang onze hartelijke groeten uit een zonnig, maar winderig Utrecht.
Bert en Margaret -
18 Mei 2009 - 18:44
Lyda:
He broer,
Zo, je boft maar zo'n prive reis. Lijkt volgens mij leuker dan het is. Gelukkig heb je af en toe nog een andere groep gezien en gesproken en daar lekker gezamenlijk mee gegeten.
Weer een geweldig verhaal en mooie foto's.
Vooral die ene in de hammam. Jou staat ook werkelijk alles. Trouwens het spreekwoord zegt niet voor niets: "Wie mooi wil zijn moet pijn doorstaan".
Groetjes en een kus,
Lyda en natuurlijk ook van Nick en Martijn. -
19 Mei 2009 - 15:46
Patrick:
Allemachtig!!! -
19 Mei 2009 - 16:53
Rudie :
Heel Lex leuk dat weer bij ons bent. ongeloofelijk dat ze dat ijs zo lang goed houden, 100 jaar!!En dat met die warmte. ik snap t niet. Zie dat je je om hebt laten katten tot een Shjeik? die dode huidcellen verwijderen zijn ze toch wel een weekie mee bezig geweest, gezien je leeftijd haha? Nee zonder gekheid hoop dat je t leuk gehad hebt en welkom terug...Goosert... -
19 Mei 2009 - 18:35
Ray:
Hey Alex,
leuke uitdaging zo'n trip naar Syrie.
Alleen dat ritueel in dat zogenaamde badhuis.
Het komt bij mij over dat je in de maling genomen bent. Weet je zeker dat je, op die vloer, niet gewoon als inloopmat voor de Syriers hebt gefungeerd??
In ieder geval heb je nog tijd over om op Cyprus nieuwe schubben aan te kweken op je geraamte.
Even serieus, te gekke trip. Hoor je nog wel. -
20 Mei 2009 - 13:54
Pim:
Alex,prachtig om die oude cultuur van Damascus op te snuiven. Er heeft zich daar in het verleden, maar ook nu nog, veel afgespeeld. Daarbij vergeleken is Nederland maar niets. Leuk om jou zo in doeken te zien, dat lijkt wel dat kerstverhaal! Hahahaha. . .
Beemsterse groet van pim. -
20 Mei 2009 - 18:27
Amy:
Lieve Alex,
Wat een verhaal weer zeg!
Super! Ook die foto's!
Wat grappig dat je een groep bent tegen gekomen, zie je wel dat je het gewoon alleen makkelijk kan? (met behulp van je prive gids..)
Waarschijnlijk vonden ze jou wel een stoere vent (wat je natuurlijk ook bent...), alleen in Syrie en dat je dan ook nog peace keeper bent!
Nu is het werken voor jou dus weer begonnen??
En begint het inmiddels al "hot" te worden?
Kus,
Amy -
21 Mei 2009 - 15:32
Peter:
He kleine man,
De toegeveogde foto's zeggen een hoop. Veel oude stenen. Je staat er wel weer leuk op, ingewikkeld in die doeken.
gr.Peter -
22 Mei 2009 - 14:44
Aal,Mart,Wout,Iris:
Hallo daar,
Leuk om je verslag weer te lezen. We hebben je digitale kaarten ontvangen. Mart moet 'm alleen nog lezen, maar had wel zo'n vermoeden dat het voor z'n verjaardag was. Alles gaat goed hier. Erg druk dat kan ik je wel vertellen. We hebben een heel lief meisje erbij. Ze slaapt een gat in de dag en nacht. Huilt alleen om eten en als er iets niet naar d'r zin is.
Wat een weelde een gids voor jezelf en met chauffeur nog wel! Geniet weer van je eerste werkweek en we kijken uit naar je volgende verslag ter plaatsen.
Kus Aal en de rest -
31 Mei 2009 - 19:35
Nander:
Zo wat een oude stenen allemaal, weet je wel zeker dat ze je naar syrie hebben gevlogen en niet gewoon naar Paphos, dat zag er ook ongeveer zo uit.
-
05 Juni 2009 - 10:06
Monique:
Hallo Alex!
Hier 1 van de baobab'ers! leuk om je reisverslag te lezen! en de foto's erg herkenbaar ;)haha.
Jordanie was geweldig!
Groetjes Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
