military skills competition
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
30 Mei 2009 | Cyprus, Pyla
Twee keer per jaar vindt in de missie de military skills competition plaats. Een onderlinge wedstrijd tussen de verschillende onderdelen die werkzaam zijn in UNFICYP. Veelal teams samengesteld uit militairen uit de verschillende sectoren, maar ook een team van de UN police deed mee. Voorafgaand aan dit festijn werd er natuurlijk volop getraind. De militairen worden daarvoor vrijgemaakt en kunnen zo de vaardigheden aardig op peil houden.
Voor UNPOL ligt dat heel anders. De onderdelen zijn voor het leger vanzelfsprekend maar voor politiemensen nieuw of anders, maar het heeft in beperkte mate ook raakvlakken met ons werkterrein. Nadat het team was samengesteld konden wij ongeveer 5 weken van tevoren gaan oefenen. Tenminste als de dienst het toeliet.
Het uit elkaar halen van verschillende types geweren (die in deze missie worden gebruikt bij de militairen) en het weer in elkaar zetten. En als dat al niet moeilijk genoeg was moest het ook nog geblinddoekt. Daarna met hetzelfde geweer proberen de schietschijf te raken. Van tevoren was niet bekend welk wapen er gebruikt ging worden dus moest je de vier verschillende soorten wel kennen en het echte schieten kon pas één dag voor de daadwerkelijke competitie worden geoefend.
Een afmattingmars met een bepakking van 15 kilogram inhoud in een rugzak, een geweer en een lichtgewicht blauwe helm op je kop was niet heel erg moeilijk om te trainen want dat is eigenlijk alleen maar blik op oneindig en doorzetten.
Het herkennen van rangen, militaire voertuigen en attributen was natuurlijk wat lastiger. Wel belangrijk want hoe herken je nu de vijand. Met heel veel plaatjes moest dit toch eigenlijk niet heel moeilijk zijn om je eigen te maken.
Dat waren de onderdelen die we konden oefenen, maar er waren de dag van de competitie op 27 mei meer onderdelen te doen.
Al vroeg uit de veren om om 04.00 uur op tijd te zijn voor het gezamenlijk ontbijt op de UNPA in Nicosia. 05.00 uur briefing en om 06.00 uur begon deze enerverende dag dus echt.
Op acht verschillende onderdelen werden we beoordeeld en konden punten worden verzameld. Wat ik nog niet heb genoemd waren de onderdelen:
- taak van de commandant, waarbij de groep van 7 deelnemers door een denkbeeldig mijnenveld moest worden geloodst. Uiteraard met blinddoek op, behalve de leider.
- Reageren op een incident. In dit geval was er een auto op een mijn gereden en waren er verschillende slachtoffers die moesten worden geholpen en behandeld.
- Kaartlezen en een aantal malen een sitrap doorgeven.
- Een rijtest; met de auto moest een parcours worden afgelegd en theorievragen beantwoord worden
En als spektakelstuk de hindernisbaan met 8 verschillende hindernissen waarbij de hele groep een jerrycan met 20 liter water en een 30 kilogram zware munitiekist moest meenemen. Uiteraard mocht de jerrycan en munitiekist de grond en hindernissen niet raken.
Rond 14.00 uur hadden we alle onderdelen gedaan en waren we helemaal kapot. Uiteindelijk werd de uitslag bekend gemaakt en konden we vaststellen dat we het niet slecht hadden gedaan. We waren 9e geworden en er waren 9 verschillende teams die meededen. Winnen lukt nooit tussen al die lui die niets anders doen dan trainen en soms ook gewoon worden ingevlogen voor deze competitie. Het meedoen is al een overwinning en het versterkt het met elkaar gaan voor het beste resultaat èn de eindstreep.
Het was afzien deze dag!! Nu lijkt het er natuurlijk wel op dat ik ook één van de deelnemers was. Niets is minder waar. Tenslotte gaat het normale werk ook gewoon door en daarvoor was ik onder andere uitgemaakt. Er was zelfs geen gelegenheid om tussendoor naar de UNPA te rijden om de bikkels aan te moedigen.
Dus Carlos en ik hebben onze eigen milskills gedaan deze dag. Patrouille in de bufferzone met een temperatuur van ongeveer 30 graden. Even hebben we nog gedacht een soort rally voor ons zelf te organiseren. Een rondje apple track, Troulli, banana track met start en finish bij Camp Alcatraz (OP126). De plek waar een bemande observatiepost van de UN is en waar we inmiddels hele goede contacten hebben opgedaan met de militairen van het Slowaakse leger; een koffieadres, een plek om de auto’s te wassen en ook een plek voor een barbecue. Maar de deelname met één team was wel erg mager. Trouwens had ook niet gekund want we mogen maar maximaal 25 kilometer per uur rijden op de tracks, dus een dergelijk rondje duurt dan ongeveer 2 uur.
Het echte team van de milskills was gevarieerd samengesteld met politiemensen uit Australië, Ierland, India, El Salvador en Nederland. De Nederlandse deelnemers waren Ed (teamleader), Matthijs en Nander. Drie van de zeven Nederlandse missiegangers is toch een forse vertegenwoordiging!
Als jullie denken dat alles echt op z’n gat ligt met het gevaar van de giftige slangen kan ik melden dat er toch zo af en toe nog wel wat te doen valt aan de handhaving van het mandaat. Van de bouw van een schapenschuur in de bufferzone was inmiddels bekend geworden dat dit een illegaal bouwwerk was en de werkzaamheden waren stilgelegd. Een mededeling aan de constructie was overduidelijk en daarop stond vermeld dat er geen verdere activiteit mocht plaatsvinden. Maar kennelijk had de eigenaar daar weinig boodschap aan. Er werd toch weer gewoon gewerkt en, in dit geval beton gestort. En juist op dat moment kwamen Carlos en ik langs….
Er volgde snel telefonisch overleg plaats met de sector 4 civiele zaken team (SCAT) en inderdaad er was geen vergunning voor het bouwwerk en zo’n vergunning kwam er ook niet, dus stilleggen de boel. De eigenaar was best meewerkend in het gesprek maar van ophouden van het storten van het beton wilde hij niet weten. Deze keer beriep deze Turkse Cyprioot zich op de bouw in het HollyLand. In ieder geval claimde hij dat hij op dit grondgebied dus wel mocht bouwen en de UN daarvoor geen toestemming mocht en hoefde te geven. Maar goed, hij zou toch stoppen nadat hij de bekisting van het gebouw had volgestort met beton. Hij wist natuurlijk heel goed dat hij van de UN niets mocht doen en voor het gemak had hij de mededeling daarover maar verwijderd en opgehangen aan een grote uitkijkpost van de UN (OP124) net alsof dit bouwwerk dus illegaal was. Dat zei hij niet met zoveel woorden, maar de glimlach op zijn gezicht toen ik erover sprak bevestigde mijn vermoeden. Ook maakte hij er geen punt van om die mededeling weg te halen van OP124 en weer op zijn eigen constructie te binden.
Voorlopig zijn er geen activiteiten op die plek meer geconstateerd, maar op termijn zal er wel weer mogen worden afgebouwd. Net als die 3 boerderijen op dat gedeelte en een paar kasten van woningen die aan de rand van, maar wel in de bufferzone zijn verrezen. Allemaal zonder vergunning neergezet en in gebruik bij de Turks Cyprioten. Maar daar gaan de Grieks Cyprioten natuurlijk niet mee akkoord en ziedaar er is weer een conflict(je) geboren.
Doeg!
Voor UNPOL ligt dat heel anders. De onderdelen zijn voor het leger vanzelfsprekend maar voor politiemensen nieuw of anders, maar het heeft in beperkte mate ook raakvlakken met ons werkterrein. Nadat het team was samengesteld konden wij ongeveer 5 weken van tevoren gaan oefenen. Tenminste als de dienst het toeliet.
Het uit elkaar halen van verschillende types geweren (die in deze missie worden gebruikt bij de militairen) en het weer in elkaar zetten. En als dat al niet moeilijk genoeg was moest het ook nog geblinddoekt. Daarna met hetzelfde geweer proberen de schietschijf te raken. Van tevoren was niet bekend welk wapen er gebruikt ging worden dus moest je de vier verschillende soorten wel kennen en het echte schieten kon pas één dag voor de daadwerkelijke competitie worden geoefend.
Een afmattingmars met een bepakking van 15 kilogram inhoud in een rugzak, een geweer en een lichtgewicht blauwe helm op je kop was niet heel erg moeilijk om te trainen want dat is eigenlijk alleen maar blik op oneindig en doorzetten.
Het herkennen van rangen, militaire voertuigen en attributen was natuurlijk wat lastiger. Wel belangrijk want hoe herken je nu de vijand. Met heel veel plaatjes moest dit toch eigenlijk niet heel moeilijk zijn om je eigen te maken.
Dat waren de onderdelen die we konden oefenen, maar er waren de dag van de competitie op 27 mei meer onderdelen te doen.
Al vroeg uit de veren om om 04.00 uur op tijd te zijn voor het gezamenlijk ontbijt op de UNPA in Nicosia. 05.00 uur briefing en om 06.00 uur begon deze enerverende dag dus echt.
Op acht verschillende onderdelen werden we beoordeeld en konden punten worden verzameld. Wat ik nog niet heb genoemd waren de onderdelen:
- taak van de commandant, waarbij de groep van 7 deelnemers door een denkbeeldig mijnenveld moest worden geloodst. Uiteraard met blinddoek op, behalve de leider.
- Reageren op een incident. In dit geval was er een auto op een mijn gereden en waren er verschillende slachtoffers die moesten worden geholpen en behandeld.
- Kaartlezen en een aantal malen een sitrap doorgeven.
- Een rijtest; met de auto moest een parcours worden afgelegd en theorievragen beantwoord worden
En als spektakelstuk de hindernisbaan met 8 verschillende hindernissen waarbij de hele groep een jerrycan met 20 liter water en een 30 kilogram zware munitiekist moest meenemen. Uiteraard mocht de jerrycan en munitiekist de grond en hindernissen niet raken.
Rond 14.00 uur hadden we alle onderdelen gedaan en waren we helemaal kapot. Uiteindelijk werd de uitslag bekend gemaakt en konden we vaststellen dat we het niet slecht hadden gedaan. We waren 9e geworden en er waren 9 verschillende teams die meededen. Winnen lukt nooit tussen al die lui die niets anders doen dan trainen en soms ook gewoon worden ingevlogen voor deze competitie. Het meedoen is al een overwinning en het versterkt het met elkaar gaan voor het beste resultaat èn de eindstreep.
Het was afzien deze dag!! Nu lijkt het er natuurlijk wel op dat ik ook één van de deelnemers was. Niets is minder waar. Tenslotte gaat het normale werk ook gewoon door en daarvoor was ik onder andere uitgemaakt. Er was zelfs geen gelegenheid om tussendoor naar de UNPA te rijden om de bikkels aan te moedigen.
Dus Carlos en ik hebben onze eigen milskills gedaan deze dag. Patrouille in de bufferzone met een temperatuur van ongeveer 30 graden. Even hebben we nog gedacht een soort rally voor ons zelf te organiseren. Een rondje apple track, Troulli, banana track met start en finish bij Camp Alcatraz (OP126). De plek waar een bemande observatiepost van de UN is en waar we inmiddels hele goede contacten hebben opgedaan met de militairen van het Slowaakse leger; een koffieadres, een plek om de auto’s te wassen en ook een plek voor een barbecue. Maar de deelname met één team was wel erg mager. Trouwens had ook niet gekund want we mogen maar maximaal 25 kilometer per uur rijden op de tracks, dus een dergelijk rondje duurt dan ongeveer 2 uur.
Het echte team van de milskills was gevarieerd samengesteld met politiemensen uit Australië, Ierland, India, El Salvador en Nederland. De Nederlandse deelnemers waren Ed (teamleader), Matthijs en Nander. Drie van de zeven Nederlandse missiegangers is toch een forse vertegenwoordiging!
Als jullie denken dat alles echt op z’n gat ligt met het gevaar van de giftige slangen kan ik melden dat er toch zo af en toe nog wel wat te doen valt aan de handhaving van het mandaat. Van de bouw van een schapenschuur in de bufferzone was inmiddels bekend geworden dat dit een illegaal bouwwerk was en de werkzaamheden waren stilgelegd. Een mededeling aan de constructie was overduidelijk en daarop stond vermeld dat er geen verdere activiteit mocht plaatsvinden. Maar kennelijk had de eigenaar daar weinig boodschap aan. Er werd toch weer gewoon gewerkt en, in dit geval beton gestort. En juist op dat moment kwamen Carlos en ik langs….
Er volgde snel telefonisch overleg plaats met de sector 4 civiele zaken team (SCAT) en inderdaad er was geen vergunning voor het bouwwerk en zo’n vergunning kwam er ook niet, dus stilleggen de boel. De eigenaar was best meewerkend in het gesprek maar van ophouden van het storten van het beton wilde hij niet weten. Deze keer beriep deze Turkse Cyprioot zich op de bouw in het HollyLand. In ieder geval claimde hij dat hij op dit grondgebied dus wel mocht bouwen en de UN daarvoor geen toestemming mocht en hoefde te geven. Maar goed, hij zou toch stoppen nadat hij de bekisting van het gebouw had volgestort met beton. Hij wist natuurlijk heel goed dat hij van de UN niets mocht doen en voor het gemak had hij de mededeling daarover maar verwijderd en opgehangen aan een grote uitkijkpost van de UN (OP124) net alsof dit bouwwerk dus illegaal was. Dat zei hij niet met zoveel woorden, maar de glimlach op zijn gezicht toen ik erover sprak bevestigde mijn vermoeden. Ook maakte hij er geen punt van om die mededeling weg te halen van OP124 en weer op zijn eigen constructie te binden.
Voorlopig zijn er geen activiteiten op die plek meer geconstateerd, maar op termijn zal er wel weer mogen worden afgebouwd. Net als die 3 boerderijen op dat gedeelte en een paar kasten van woningen die aan de rand van, maar wel in de bufferzone zijn verrezen. Allemaal zonder vergunning neergezet en in gebruik bij de Turks Cyprioten. Maar daar gaan de Grieks Cyprioten natuurlijk niet mee akkoord en ziedaar er is weer een conflict(je) geboren.
Doeg!
-
30 Mei 2009 - 10:21
Dirk:
Keurig Alex! Zoals gwoonlijk netjes op tijd op zaterdagochtend met je nieuwe belevenissen. Wat jullie daar als spelletje doen moet eigenlijk gewoon in de voorbereiding van de uitzending zitten. En wanneer ik de foto's bekijk zie ik dat je een behoorlijke hekel hebt aan wapens. Wat een gezicht trek je! Nu raak je het wapen alleen maar aan. Kan je nagaan als je hem moet gebruiken.
En verder... wel ga lekker op controle op bouwvergunningen. Heb je geen wapen bij nodig.
Groeten uit een stralend zonnend Andijk. -
30 Mei 2009 - 12:43
Bert En Margaret:
Alex,
Wat kleuk, die onderlinge wedstrijd tussen de verschillende onderdelen, die werkzaam zijn voor UNFICYP.
Dat komt de onderlinge saamhorigheid ongetwijfeld ten goede! Drie van de zeven Nederlandse missiegangers maakten deel uit van het team van de military skills..., niet slecht.
Wij denken, dat je met alle plezier de gewone taken vervulde.
Een verbod op de bouw van een schapenschuur door een Turks Cyprioot in de bufferzone, die waarschijnlijk op termijn toch wordt afgebouwd..., onbegrijpelijk.
Zo blijven de conflicten tussen de Turkse en de Grieks Cyprioten toch bestaan?!
Een fijn Pinsterweekend gewenst.
Bert en Margaret
-
30 Mei 2009 - 15:30
Bromsnor:
Ha die lex,
Hier gaat alles zijn gewone gangetje..Net de luilak achter de rug en ja ik was wederom uitgenodigd.
Het was gewoon eng...rustig en er is niets noemenswaardig gebeurt.
Valt me toch wel een beetje tegen dat je niet deelnaam aan de skills competitie.
Kende vroeger een turner met biceps als tennisballen.
He maatje we zien/spreken elkaar binnenkort.
Groeten uit Troettown...
-
30 Mei 2009 - 18:13
De Buurman:
He buur!
Je hebt er weer een mooi verhaal van gemaakt zeg, had je de laptop mee naar buiten genomen of had je jezelf met de airco aan opgesloten?
Ja, jammer van het resultaat, maar die militaire teams hebben dag en nacht gelegenheid om te trainen. Toch deed UNPOL het wel een stuk beter bij het onderdeel 'operational information', althans bij de observatieoefening. Want observeren kunnen dienders gelukkig wel!
De groeten van je achterbuur (die zijn Milskills blaren nu kwijt is) -
31 Mei 2009 - 06:33
Hans Van Kouwen:
Hoi Alex.
Ik heb de laatste keren (2 X dacht ik) niet gereageerd maar wel je verhalen gelezen. Met name de foto's van Syrië vond ik prachtig. Ook het bovenstaand verhaal heb ik gelezen. Leuk evenement dat Milskills. Het ernaar kijken vond ik al vermoeiend.
Typisch toch dat men illegaal kan gaan bouwen en dat er uiteindelijk niets aan gedaan zal worden. Wat jezelf al zei: ziedaar er is weer een conflict(je) geboren.
Zo komt men ook nooit van dit conflict af.
Maar goed, ik ga weer eens wat doen en kijk alweer uit naar je volgend verhaal.
PS: Alex is het niet wat om al je verhalen te bundelen en een boek(je) uit te brengen ;-))
Gegroet Hans. -
31 Mei 2009 - 13:01
Annette(marieke):
Hoi Rene, wat een leuke foto's en wat een boeiend verhaal weer, nou het gaat lekker zo met je denk ik.
Ik ga zo effe een SEUKERSPIN kopen op de kermis jammie, en ik denk dat ik er 3 ga eten...wil je ook?
kus van ons Annette, Maurice en kleine Bobbi -
31 Mei 2009 - 17:48
Lyda:
He Alex,
Wederom een leuk verhaal.
Ik moest wel lachen om het feit dat die Turks-Cyprioot het briefje op de UN uitkijkpost had gehangen. Humor toch.
Maar goed het mag natuurlijk niet.
Jammer dat je zelf niet mee mocht doen aan de military skills.
Maar ja, het gewone werk moet ook doorgaan.
Groetjes vanuit een zonnig en warm Zaantje, na het noodweer van afgelopen maandagnacht,
Lyda, Nick en Martijn. -
31 Mei 2009 - 17:51
Peter:
He Kleine man,
Je verhaal klopt als een bus wat de mill scills betreft. Jammer dat je niet de boel heb kunnen aanmoedigen aan het einde van de dag. Ik was wel even van mijn stuk gebracht in het begin van je verhaal. Alsof je zelf mee zou doen, maar gelukkig werd duidelijk dat je alleen maar de boel aan je lezers wilde uitleggen. Niet te soft met die bouwers omgaan hoor. Gewoon stoppen en opzouten. Oke neus, de groeten (ook van marjolijn) vanuit Andijk. -
01 Juni 2009 - 08:52
Aal,Mart,Wout,Iris:
Hallo daar,
Leuk verslag weer van de afgelopen week. Misschien moest je wel werken omdat die muur zo hoog was! Ha ha
volgende keer weer wat zelfportretten hoor. Wel leuk al die mensen, maar eigenlijk willen we jou zien.
kus -
01 Juni 2009 - 18:45
Roel:
zoals je weet waren wij in Macedonie een hecht team dus ook nog steeds worden de wetenswaardigheden uitgewisseld. Dus ook jouw deelname aan je tweede missie op Cyprus werd door gegeven en wat let mij dan om even een klein berichtje te schrijven aan iemand uit het mooie Zaanstreek waterlan. Ik heb gelezen dat alles goed gaat met je op het eiland en ik zal het een beetje blijven volgen want je weet nooit. Geniet er van en ik zal wel een keer gaan reageren op je stukje.
Roel -
04 Juni 2009 - 11:41
Pim:
Dat afbeulwerk is ook geen politiewerk eigenlijk. En dan in die warmte en al dat stof. Dan moet je eigenlijk op een overdekt terras met een glaasje ranja zitten. hahaha!
Jammer dat je met die illegale bouw niet je tanden kan laten zien. Betrokkene wacht gewoon weer af om later een volgende fase te voltooien. Lijkt me frustrerend, maar kennelijk ken je de realiteit daar.
Knap, hoor!
Een beemsterse groet van pim.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
