de gevaren in de bufferzone
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
20 Juni 2009 | Cyprus, Pyla
Het werk ging ook deze afgelopen week weer gewoon zijn gangetje. In de bufferzone een auto gestopt die daar was en eigenlijk niet mocht zijn. De bestuurder was een opgewond standje en helemaal toen we aangaven dat hij hier niet mocht rijden. Deze keer gebruikte hij de bufferzone alleen om op een snelle manier van Troulli naar Oroklini te rijden. Maar daarover had hij wel een beetje gejokt, want de plek waar hij reed had geen enkele verbinding met die beide plaatsen. Een dergelijk truck kun je natuurlijk uithalen bij mensen die onbekend zijn. Ik weet inmiddels aardig de weg, dus het verhaal dat hij ophing klopte gewoon van geen kanten. In een dergelijk situatie is het de bedoeling om de gegevens te noteren van de bestuurder en de inzittenden (in dit geval 4 personen) en hen de bufferzone uit te begeleiden. Vragen naar een identiteitsbewijs kan, maar krijgen; ho maar. Veelal krijg je dan wel de gegevens en die worden dan in een increp verwerkt. Of die gegevens dan ook de juiste zijn, ik denk het niet.
In verband met de two leaders meeting op de UNPA was ik verzocht om aanwezig te zijn in mijn best dress. Omdat alle inzetbare Nederlanders van het contingent andere bezigheden hadden werd het verzoek aan mij gedaan. Samen met de Ier Paul van het bureau Dherinia vormden wij de erewacht. Is deze meeting veelal in de ochtend, juist deze keer werd het gehouden om 15.00 uur. En op dat tijdstip is het dan erg warm kan ik je vertellen, zeker in Nicosia. Kennelijk was er deze keer veel te bespreken want pas om 17.45 uur waren de heren klaar. Ik heb na afloop nog eens goed geluisterd naar de mededeling aan de pers. De voortgang om tot de eenwording te komen is er nog steeds. Echter helaas kon ik geen getuige zijn van de finale onderhandeling of mededeling van zo’n resultaat. De bijeenkomsten zullen dus worden voortgezet.
Dutchcon bestaat wel uit zeven manschappen, maar af en toe zijn er ook wat verplichtingen in de persoonlijke sfeer tijdens de vrije dagen, vakantiedagen etc. Zo is Brigitte weer tijdelijk herenigd met haar Ed, bracht Parick een verrassingsbezoek aan Nathalie, hadden Matthijs en Lisette een goede vriend over en Nander had bezoek van zijn broer en een vriendin en maken de omgeving van Ayia Napa onveilig. Ruud en Ray zijn nog steeds erg druk met het zijn van CAPLO en SCAT en ikzelf werk ook mijn diensten.
Verder is Ray met zijn vrouw een beetje officieel door ons welkom geheten. Dat hebben we gedaan door te gaan eten in Troulli. Een prima Cypriotische meze maaltijd in een niet al te chique restaurant. De dag daarop ben ik nog even aangeschoven bij een informeel bezoek van de nieuwe senior police adviser aan het bureau in Pyla. Ik had wel een vrije dag, maar er zijn van die gelegenheden waar je toch even bij aanwezig dient te zijn.
Maar goed. Het bovenstaande dekt natuurlijk niet de lading van de titel van deze week. De missie UNFICYP kent een acceptabel risico, maar kent ook enkele serieuze gevaren. Daar heb je niet teveel last van als je tenminste blijft opletten.
Op de eerste plaats staat het risico van aardbevingen in dit gebied. Nou heb ik daar tot op heden weinig van gevoeld, maar ik ben er op voorbereid. Tijdens de introductiecursus hebben we informatie gehad om bij het schudden van de aarde zo snel mogelijk een gebouw te verlaten en anders onder een bureau of tafel te gaan zitten. Als je het materiaal ziet in het bureau in Pyla dan is mijn keuze snel gemaakt.
Vanwege de warmte en droogte is er een wezenlijk gevaar van brand in de bufferzone en uiteraard ook daarbuiten. Dus zo her en der staan borden om daarvoor te waarschuwen. De UN voertuigen hebben wat materialen mee om het begin van brand te kunnen doven. Nou hebben we wel een brandbestrijdingscurusus doorlopen, maar het aanpakken van natuurbranden is toen niet aan de orde geweest. En die branden zijn er ook daadwerkelijk. Met enige regelmaat zie je dikke rookpluimen de lucht ingaan en weet je weer dat het even mis is. In mijn gebied gaat het nog steeds goed, hoewel er zeer recent een grote fik was in het aangrenzende deel van de SBA. Bij Limassol was er woensdag ook een zeer grote brand. Ook vanuit de lucht werd het vuur bestreden met twee blushelikopters.
Het gevaar is in het verkeer is volgens mij nog het grootst. Ze rijden allemaal aan de verkeerde kant van de weg, maar daar verander je niets aan, dat is een overblijfsel van de Engelse invloeden. Motorrijders maken het met enige regelmaat wel erg bont. Een wheely op de doorgaande provinciale weg tussen de twee rijstroken in (met rijdend verkeer in twee richtingen) is geen uitzondering. Snelheidsbeperkingen gelden kennelijk ook niet voor hen. En als het dan fout gaat, dan is het ook gelijk goed fout. Een schuiver maken zonder enige beschermende kleding lijkt me geen pretje. Meestal hebben ze nog wel een helm op hun hoofd.
Ook de andere weggebruikers doen natuurlijk veel dingen anders dan in Nederland. Rode verkeerslichten lijken er te zijn om aan te geven dat je gewoon door kunt en voor het parkeren zijn er regels die helemaal niet lijken te bestaan. En dat telefoneren en autorijden ook geen goede combinatie is blijkt telkens weer. De snelheid gaat eruit en/of de eigen rijstrook is niet meer voldoende. Er valt zogezegd nog wel wat aan te passen hier.
In mijn gebied zijn er toch nog enkele plaatsen waar wordt gewaarschuwd voor mijnen. Dat wordt op verschillende manieren gedaan. Een afgezet gebied met prikkeldraad en bordjes aan dat prikkeldraad is de meest ideale manier van waarschuwen. Maar soms zijn die er niet of zijn die door de vegetatie aan het oog onttrokken. Bij OP124 ligt een vreemd voorwerp dat kennelijk ook gevaarlijk is. Met veel prikkeldraad is dit omgeven, maar de waarschuwingsbordjes ontbreken. Mijn kennis over deze materie is te beperkt om al te kunnen spreken van een afgeworpen, achtergelaten of afgevuurd object. Zelfs twee keer de mijnenschool in Reek, als voorbereiding op deze missie en die van 2005, kan hier geen verandering in brengen.
Net buiten Troulli ligt een mijnenveld en waarom nu juist daar? Ik weet het niet. Andere locaties zijn wat meer voor de hand liggend. Als bescherming voor de posten van de Nationale Garde en de buffer naar de posten van het Turkse leger. Het belangrijkste is in ieder geval WEGBLIJVEN uit die gebieden. Als het goed is dan kun je de tekst op de borden blijven lezen. Als dat niet meer het geval is dan sta je zeer waarschijnlijk aan de verkeerde kant van het prikkeldraad en daarbij in een zeer gevaarlijke positie!
Er zijn al behoorlijk wat mijnen geruimd en men is daar nog steeds druk mee. Een groep mensen uit Mozambique is gelegerd op de UNPA en zorgt dat de bekende gebieden onderzocht worden en zogezegd ‘mijnenvrij’ worden gemaakt. Dat klinkt heel makkelijk maar daar is wel even wat voorbereiding voor nodig en het ruimen op zich is een erg secuur werk. En als je dan vlak langs zo’n mijnenveld rijdt dan krijg ik toch wel een onbestemd gevoel.
En soms zijn er van die onverlaten die met hun geweer denken dat borden een soort schietschijf zijn. Ik ga er maar van uit dat het lui zijn die het niet voorzien hebben op de mensen van de UN want dan lopen we echt een gevaar. Soms is het een hagelgeweer dat wordt gebruikt en ook het wat zwaarder kaliber wordt gehanteerd. Het resultaat is van al die soorten niet fijn. Nu alleen zichtbaar aan de grote gaten in de borden, gelukkig maar. Tijdens de jachtperiode loopt men in ieder geval hier met van die geweren rond en worden die ook gebruikt tegen al die beestjes die hier (nog) voorkomen. Enige takt met het spreken van die gasten is dan echt wel nodig. In Nederland zijn jagers gewend om hun geweer te ‘breken’ als je met ze aan het praten bent. Hier is dat niet gebruikelijk. Nu is het ook niet zo dat ik erg bang ben, maar je moet er altijd op bedacht blijven.
De stropers van vogeltjes zijn weer actief en die gebruiken geen geweren. Maar je weet het maar nooit of ze niet toevallig zo’n ding bij zich hebben, dus ook hier blijft het oppassen geblazen.
Als laatste gevaar is de warmte en hitte te noemen. Ik heb die er zelf maar bij bedacht, want er wordt niet algemeen voor gewaarschuwd. De algemene regel is wel veel drinken en als je pies een beetje donkerder kleurt dan drink je te weinig. Trouwens dan voel je je waarschijnlijk al niet zo lekker met een beetje (veel) hoofdpijn. Als wereldreiziger wist ik dat natuurlijk al.
Op de UNPA wordt een zogenaamde “HQ heat stress index” bijgehouden. Aan de hand van de temperaturen wordt een kleur aangegeven. Die kleur komt weer overeen met wat je wel en zeker niet mag doen. En boven de 33 graden mag er eigenlijk niet zo heel veel meer… (work: esential duty only). Ja, op de UNPA, maar daarbuiten kennen we die index niet. Ik heb nog niet ervaren dat we geen werk meer verzette bij de huidige temperaturen. En die komen echt aardig in de buurt van de 40 graden. Dus we doen het bij die hitte gewoon een beetje rustiger aan en zetten de airco in de truck aan om toch een beetje aangenaam de dienst te kunnen verrichten en dan nog druppelt het zweet van je hoofd en veel andere plekjes af.
En dan wordt er toch met deze hitte een triatlon georganiseerd door UNPOL. Ik was ook één van de deelnemers…om te helpen bij de organisatie. Tenslotte moest er wel worden gecontroleerd of de toch nog 31 deelnemers het aantal rondes fietsten die de gehele afstand vertegenwoordigde voor dit onderdeel. Dus dat was mijn bescheiden bijdrage aan dit evenement. Ik moest er wel vroeg voor uit mijn mandje omdat ik al om 07.00 uur in Nicosia werd verwacht. Alles verliep naar wens en daarna heb ik de rest van de dag ingevuld met alleen het zwemgedeelte van een triatlon in het 49 meter-bad op de UNPA. Beetje zwemmen, beetje opdrogen in de zon (37 graden) en weer een beetje afkoelen. En uiteraard heb ik met enige regelmaat gedacht dat jullie nu het verslag van mijn bezigheden niet op het gebruikelijke tijdstip konden lezen.
Vandaag was het eens iets anders dan het toezicht in de bufferzone en het strand.
Doeg!
In verband met de two leaders meeting op de UNPA was ik verzocht om aanwezig te zijn in mijn best dress. Omdat alle inzetbare Nederlanders van het contingent andere bezigheden hadden werd het verzoek aan mij gedaan. Samen met de Ier Paul van het bureau Dherinia vormden wij de erewacht. Is deze meeting veelal in de ochtend, juist deze keer werd het gehouden om 15.00 uur. En op dat tijdstip is het dan erg warm kan ik je vertellen, zeker in Nicosia. Kennelijk was er deze keer veel te bespreken want pas om 17.45 uur waren de heren klaar. Ik heb na afloop nog eens goed geluisterd naar de mededeling aan de pers. De voortgang om tot de eenwording te komen is er nog steeds. Echter helaas kon ik geen getuige zijn van de finale onderhandeling of mededeling van zo’n resultaat. De bijeenkomsten zullen dus worden voortgezet.
Dutchcon bestaat wel uit zeven manschappen, maar af en toe zijn er ook wat verplichtingen in de persoonlijke sfeer tijdens de vrije dagen, vakantiedagen etc. Zo is Brigitte weer tijdelijk herenigd met haar Ed, bracht Parick een verrassingsbezoek aan Nathalie, hadden Matthijs en Lisette een goede vriend over en Nander had bezoek van zijn broer en een vriendin en maken de omgeving van Ayia Napa onveilig. Ruud en Ray zijn nog steeds erg druk met het zijn van CAPLO en SCAT en ikzelf werk ook mijn diensten.
Verder is Ray met zijn vrouw een beetje officieel door ons welkom geheten. Dat hebben we gedaan door te gaan eten in Troulli. Een prima Cypriotische meze maaltijd in een niet al te chique restaurant. De dag daarop ben ik nog even aangeschoven bij een informeel bezoek van de nieuwe senior police adviser aan het bureau in Pyla. Ik had wel een vrije dag, maar er zijn van die gelegenheden waar je toch even bij aanwezig dient te zijn.
Maar goed. Het bovenstaande dekt natuurlijk niet de lading van de titel van deze week. De missie UNFICYP kent een acceptabel risico, maar kent ook enkele serieuze gevaren. Daar heb je niet teveel last van als je tenminste blijft opletten.
Op de eerste plaats staat het risico van aardbevingen in dit gebied. Nou heb ik daar tot op heden weinig van gevoeld, maar ik ben er op voorbereid. Tijdens de introductiecursus hebben we informatie gehad om bij het schudden van de aarde zo snel mogelijk een gebouw te verlaten en anders onder een bureau of tafel te gaan zitten. Als je het materiaal ziet in het bureau in Pyla dan is mijn keuze snel gemaakt.
Vanwege de warmte en droogte is er een wezenlijk gevaar van brand in de bufferzone en uiteraard ook daarbuiten. Dus zo her en der staan borden om daarvoor te waarschuwen. De UN voertuigen hebben wat materialen mee om het begin van brand te kunnen doven. Nou hebben we wel een brandbestrijdingscurusus doorlopen, maar het aanpakken van natuurbranden is toen niet aan de orde geweest. En die branden zijn er ook daadwerkelijk. Met enige regelmaat zie je dikke rookpluimen de lucht ingaan en weet je weer dat het even mis is. In mijn gebied gaat het nog steeds goed, hoewel er zeer recent een grote fik was in het aangrenzende deel van de SBA. Bij Limassol was er woensdag ook een zeer grote brand. Ook vanuit de lucht werd het vuur bestreden met twee blushelikopters.
Het gevaar is in het verkeer is volgens mij nog het grootst. Ze rijden allemaal aan de verkeerde kant van de weg, maar daar verander je niets aan, dat is een overblijfsel van de Engelse invloeden. Motorrijders maken het met enige regelmaat wel erg bont. Een wheely op de doorgaande provinciale weg tussen de twee rijstroken in (met rijdend verkeer in twee richtingen) is geen uitzondering. Snelheidsbeperkingen gelden kennelijk ook niet voor hen. En als het dan fout gaat, dan is het ook gelijk goed fout. Een schuiver maken zonder enige beschermende kleding lijkt me geen pretje. Meestal hebben ze nog wel een helm op hun hoofd.
Ook de andere weggebruikers doen natuurlijk veel dingen anders dan in Nederland. Rode verkeerslichten lijken er te zijn om aan te geven dat je gewoon door kunt en voor het parkeren zijn er regels die helemaal niet lijken te bestaan. En dat telefoneren en autorijden ook geen goede combinatie is blijkt telkens weer. De snelheid gaat eruit en/of de eigen rijstrook is niet meer voldoende. Er valt zogezegd nog wel wat aan te passen hier.
In mijn gebied zijn er toch nog enkele plaatsen waar wordt gewaarschuwd voor mijnen. Dat wordt op verschillende manieren gedaan. Een afgezet gebied met prikkeldraad en bordjes aan dat prikkeldraad is de meest ideale manier van waarschuwen. Maar soms zijn die er niet of zijn die door de vegetatie aan het oog onttrokken. Bij OP124 ligt een vreemd voorwerp dat kennelijk ook gevaarlijk is. Met veel prikkeldraad is dit omgeven, maar de waarschuwingsbordjes ontbreken. Mijn kennis over deze materie is te beperkt om al te kunnen spreken van een afgeworpen, achtergelaten of afgevuurd object. Zelfs twee keer de mijnenschool in Reek, als voorbereiding op deze missie en die van 2005, kan hier geen verandering in brengen.
Net buiten Troulli ligt een mijnenveld en waarom nu juist daar? Ik weet het niet. Andere locaties zijn wat meer voor de hand liggend. Als bescherming voor de posten van de Nationale Garde en de buffer naar de posten van het Turkse leger. Het belangrijkste is in ieder geval WEGBLIJVEN uit die gebieden. Als het goed is dan kun je de tekst op de borden blijven lezen. Als dat niet meer het geval is dan sta je zeer waarschijnlijk aan de verkeerde kant van het prikkeldraad en daarbij in een zeer gevaarlijke positie!
Er zijn al behoorlijk wat mijnen geruimd en men is daar nog steeds druk mee. Een groep mensen uit Mozambique is gelegerd op de UNPA en zorgt dat de bekende gebieden onderzocht worden en zogezegd ‘mijnenvrij’ worden gemaakt. Dat klinkt heel makkelijk maar daar is wel even wat voorbereiding voor nodig en het ruimen op zich is een erg secuur werk. En als je dan vlak langs zo’n mijnenveld rijdt dan krijg ik toch wel een onbestemd gevoel.
En soms zijn er van die onverlaten die met hun geweer denken dat borden een soort schietschijf zijn. Ik ga er maar van uit dat het lui zijn die het niet voorzien hebben op de mensen van de UN want dan lopen we echt een gevaar. Soms is het een hagelgeweer dat wordt gebruikt en ook het wat zwaarder kaliber wordt gehanteerd. Het resultaat is van al die soorten niet fijn. Nu alleen zichtbaar aan de grote gaten in de borden, gelukkig maar. Tijdens de jachtperiode loopt men in ieder geval hier met van die geweren rond en worden die ook gebruikt tegen al die beestjes die hier (nog) voorkomen. Enige takt met het spreken van die gasten is dan echt wel nodig. In Nederland zijn jagers gewend om hun geweer te ‘breken’ als je met ze aan het praten bent. Hier is dat niet gebruikelijk. Nu is het ook niet zo dat ik erg bang ben, maar je moet er altijd op bedacht blijven.
De stropers van vogeltjes zijn weer actief en die gebruiken geen geweren. Maar je weet het maar nooit of ze niet toevallig zo’n ding bij zich hebben, dus ook hier blijft het oppassen geblazen.
Als laatste gevaar is de warmte en hitte te noemen. Ik heb die er zelf maar bij bedacht, want er wordt niet algemeen voor gewaarschuwd. De algemene regel is wel veel drinken en als je pies een beetje donkerder kleurt dan drink je te weinig. Trouwens dan voel je je waarschijnlijk al niet zo lekker met een beetje (veel) hoofdpijn. Als wereldreiziger wist ik dat natuurlijk al.
Op de UNPA wordt een zogenaamde “HQ heat stress index” bijgehouden. Aan de hand van de temperaturen wordt een kleur aangegeven. Die kleur komt weer overeen met wat je wel en zeker niet mag doen. En boven de 33 graden mag er eigenlijk niet zo heel veel meer… (work: esential duty only). Ja, op de UNPA, maar daarbuiten kennen we die index niet. Ik heb nog niet ervaren dat we geen werk meer verzette bij de huidige temperaturen. En die komen echt aardig in de buurt van de 40 graden. Dus we doen het bij die hitte gewoon een beetje rustiger aan en zetten de airco in de truck aan om toch een beetje aangenaam de dienst te kunnen verrichten en dan nog druppelt het zweet van je hoofd en veel andere plekjes af.
En dan wordt er toch met deze hitte een triatlon georganiseerd door UNPOL. Ik was ook één van de deelnemers…om te helpen bij de organisatie. Tenslotte moest er wel worden gecontroleerd of de toch nog 31 deelnemers het aantal rondes fietsten die de gehele afstand vertegenwoordigde voor dit onderdeel. Dus dat was mijn bescheiden bijdrage aan dit evenement. Ik moest er wel vroeg voor uit mijn mandje omdat ik al om 07.00 uur in Nicosia werd verwacht. Alles verliep naar wens en daarna heb ik de rest van de dag ingevuld met alleen het zwemgedeelte van een triatlon in het 49 meter-bad op de UNPA. Beetje zwemmen, beetje opdrogen in de zon (37 graden) en weer een beetje afkoelen. En uiteraard heb ik met enige regelmaat gedacht dat jullie nu het verslag van mijn bezigheden niet op het gebruikelijke tijdstip konden lezen.
Vandaag was het eens iets anders dan het toezicht in de bufferzone en het strand.
Doeg!
-
20 Juni 2009 - 22:54
Dirk:
Tjonge, tjonge wat een foto is die eerste. Na het lezen van je proza snap ik het. Brandgevaaar, mijnenvelden en schietschijven. Ja, daar wordt je niet vrolijk van. Gelukkig ook een foto met de titel "uitkijken". Dat straalt macht uit. Houden zo. En als echte motorrijder doet het me zeer als de motorrijders daar zo gek doen. Gelukkig valt het in Nederland met die motorrijders best wel mee. Gekken heb je altijd maar gelukkig zijn ze in de minderheid.
Gisteren ben ik op mijn vakantieadres in Andijk aangekomen. Nu maar hopen dat het lekker weer wordt. De temperaturen die jij daar hebt zal ik wel niet halen. Ik ben al blij wanneer het droog is.
Wel, Alex, blijf lekker schrijven en geniet van je verblijf daar.
-
21 Juni 2009 - 10:04
Mart,Aal,Wout,Iris:
Ondanks het late tijdstip(voor mensen met kleine kinderen dan) toch nog zo'n verslag weten te schrijven! Knap hoor! Ik bekijk eerst altijd de foto's. Leuk al die bordjes dacht ik, maar na het verslag gelezen te hebben begreep ik het pas. In ieder geval is het lekker warm daar. Hier nog niet. Regen en zonnenschijn wisselen elkaar af. Komende week wordt het mooier zeggen ze. Nou werkse en doe rustig aan.
Kus -
21 Juni 2009 - 11:28
Bert En Margaret:
Alex,
Ook wij hebben de "IKON" uitzending "Paul Rosenmöller en de grenzen van Europa" bekeken. Een mooie aanvulling op je wekelijkse verslagen. Het leeft bij ons nu toch iets meer!
Explosie in Pyla en omgeving..., en jij ligt heerlijk te bakken op het strand? Denk je wel om je gezondheid?
Wel of geen mijn..., een ontploffing is zeker!
Dat dit wederzijdse spanningen teweegbrengt, is duidelijk.
Milieudag: als politie, belast met het toezicht op de openbare orde en veiligheid, heb je toch maar een voorbeeldfunctie neergezet. Iedereen blij!
Hopelijk werkt dit door bij alle Cyprioten.
Jij bent overal een welkome gast, deze keer bij een barbecue van de Slovaakse militairen in OP126 "Alcatraz".
Inmiddels heb je ons zelfs een beetje wegwijs gemaakt in Pyla..., Turkse en Grieks Cyprioten leven daar samen..., alles dubbel..., maar toch...?!
Ja, je kent de omgeving op een prikje..., de bewoners hoeven je geen knollen voor citroenen te verkopen.
Één van de erewachten bij de "two leaders" meeting op de UNPA van 15.00 uur - 17.45 uur in de hitte in vol ornaat..., dat zal "peentjes zweten" geweest zijn!
Dan de gevaren, die er heersen: aardbevingen, mijnen, branden, mensen met wapens, het verkeer en de extreme temperaturen.
Krijgen de mensen hun rijbewijs daar echt als bonus bij hun boodschappen?
Tot slot een triathlon, waarvan jij ook deel uitmaakte..., als "organisatie" talent.
Wat ons opvalt is dat je het nog steeds moeilijk hebt met het opstaan uit je vlooienbunkertje.
Ja, joh, het leven kan soms hard zijn.
Hopelijk tot volgende week.
Bert en Margaret
-
21 Juni 2009 - 13:18
Peter:
He kleine man,
Dat die Cyprioten bellen en gelijk auto rijden heeft een oorzaak en is lang zo gek nog niet hoor. Volgens Nander hebben ze iemand aan de lijn die hun steeds herinnerd aan het feit dat ze links moeten rijden en niet aan de voor ons goede rechter zijde. Ze horen dus steeds "links rijden, links rijden" in hun oor. Verder geef je een goed beeld van al de gevaren die je op de Cyprus missie moet handelen. Je moet de groeten hebben van Fulco Buijs. Hou je verder Ruud in de gaten dat hij niet nog meer gekke dingen gaat doen. Als oudere jongere moet je ze toch in de gaten blijven houden hoor.
Groeten vanuit regenachtig Andijk.. -
21 Juni 2009 - 13:55
Hans Van Kouwen:
Hoi Alex.
Het hele verhaal weer gelezen hebbend word ik (soms dan) minder jaloers op jou. Bommen en granaten houd ik niet van. De warmte lijkt mij goed te doen, op het strand of aan de rand van het zwembad dan wel te verstaan. Jij mag dan in uniform met die hitte je werkzaamheden verrichten. Petje af hoor.
Alex: "Ik ben trots op je."
Tot het volgend verhaal.
Hans.
PS. Hier is het root weer, regen en zo. -
22 Juni 2009 - 17:22
Tonny-kees:
Hoi Alex,Tonny knap al weer wat op ze komt al `n beetje op de rails.
Maarja je oudste zus veliezen is ook zwaar.Jij wordt ook goed bruin je kunt gelijk door naar Suriname.Ik schijf volgende week nog wel `n gewone mail daaaaaagTonny en Kees -
24 Juni 2009 - 11:18
Wilma:
Ha Alex,
Ik ben weer helemaal bij gelezen hoor! Toch nog uitkijken en werken naast het bruinbakken ^_^.
Hier is het weer inmiddels helemaal opgeknapt zodat wij ook ons kleurtje ook weer wat kunnen bijwerken.
Zondag komen Janet, Wim, Ivo, Harmina, Jack en Merel bij ons op bezoek. Helemaal gezellig!
Veel groeten,
Wilma (en ook van Peter natuurlijk) -
02 Juli 2009 - 13:44
André:
Hallo Alex,
het is al weer een tijdje geleden dat ik je geschreven heb. De laatste tijd regelmatig op training in den lande geweest voor de missie naar Sudan. Hier gaat veel tijd inzitten. Naast dat er veel wordt geregeld moet je zelf ook veel regelen. De foto's, hoe raar het ook klinkt, komen mij natuurlijk bekent voor. Ik mag graag naar de foto's kijken en dan kijk ik naar herkenningspunten waar ik 4,5 jaar geleden ook ben geweest. Het is toch de eerste missie van mij geweest en heb daar hele leuke herinneringen aan overgehouden.
Dat wij als UNPOLlers nog steeds als een dressman bij belangrijek ontmoetingen staan, zal wel nooit veranderen. Je ziet er toch wel strak uit. Het is toch een wonder dat we je natte rug van zweet niet zien.
Peter is inmiddels al weer enkele weken in het Hollandse en hem hem aan de lijn gehad en hebben even bijgepraat.
Als jij straks terug bent zal er een etentje worden gehouden, maar weet niet of ik die kan bijwonen ivm vertrekdatum naar Sudan (18/8).
Op dit moment zit ik met Monique en de 2 jongste dochters aan de Cote d'Azur voor een 2-weekse vakantie.
Ik blijf je volgen en doe de groetjes aan Nander. Ik zie je.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
