het weer & leven met en tussen (on)gedierte
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
26 Augustus 2012 | Zuid Sudan, Yambio
Nu de zomer in Nederland ook zijn intrede heeft gedaan durf ik het wel aan om iets te schrijven over het weer in Zuid-Sudan en Yambio in het bijzonder.
Tijdens mijn verblijf hier is het nog niet kouder geweest dan 25 graden. En ik kan zeggen dat dit een heerlijke temperatuur is om in de ochtend het eerst buitenzijn te ondergaan. Binnen in mijn container blijft de temperatuur doorgaans rond de 22 graden schommelen. Dat komt mede omdat de airco overdag zijn werk doet en in de nachtelijke uren kan ik het zodoende zonder doen.
’s Morgens is het met enige regelmaat een beetje heiig en dat geeft ook wel weer een bepaalde sfeer over de compound. Als de koperen ploert dan wat doorbreekt lopen de temperaturen ook direct flink op. Rond de middag komt het kwik uit op zo’n 40+. Geen temperatuur om eens lekker in het zonnetje te gaan zitten, dat doe ik meestal rond een uurtje of vijf. De rest van de vrije tijd zit ik voor mijn container in de schaduw, het is daar dan aangenaam toeven.
Maar… het is hier momenteel regentijd en dat is ook wel weer te merken. Was het enkele maanden terug nog om de dag dat er meestal ’s nachts een regenbui viel, momenteel is het om de paar dagen dat er overdag een geweldig noodweer losbreekt. Donkere grillige luchten kondigen dan de verandering van weer aan. De wind steekt op en de sluizen in de hemel gaan open. Binnen de kortste keren staat een deel van de compound onder water. Verrassend is dan wel weer dat dit ook zo weer is opgenomen door de aarde.
Ik zal maar zeggen, de wildlife hier is in ruime mate aanwezig. En dan bedoel ik niet de olifanten, giraffen etc. want daar is in de Western Equatoria State niks meer van te vinden. Het schijnt dat deze dieren in het verleden zijn afgeschoten om als vlees opgegeten te worden. Zeker in de periode van de langdurige burgeroorlog was dit één van de manieren om aan voedsel te komen.
Nee, het kleine ongedierte daar is hier nog voldoende van te vinden. In de beginperiode van mijn verblijf hier kwamen de ‘vliegende kikkers’ over mij. Op de betonnen paden (om toch nog wat droge voeten te houden bij hevige regenval) was het oppassen om niet zo’n beestje te pletten. Werkelijk overal kwamen die dingen voor en pas op het laatste moment sprongen ze weg en soms tegen je aan. Het toppunt waren wel de dagen dat de douchebakken en wasbakken echt vol lagen met die beesten. Een beter begin van de dag kun je zeker wensen. En plotseling zijn die beesten dan ook allemaal weer verdwenen. Kennelijk om plaats te maken voor het volgende vliegje, torretje,mug, wesp of één van de vele soorten mieren.
Sommige wespen zijn wel heel bijzonder, met een beetje fantasie lijkt het wel een heel kleine helikopter met lange poten en grote vleugels. Recent werden we gewaarschuwd om die beesten, als ze op je waren geland, alleen weg te schuiven. Ze bleken namelijk giftig te zijn.
Ook giftig zijn sommige slangen die op onze compound zijn gesignaleerd. Dat is ook iets van deze periode. De zwarte Mamba is zelfs zeer giftig! en is dus al gezien (achter mijn container). Toen ik dat van de week hoorde was ik er wat minder gerust op. Een paar dagen geleden heb ik met eigen ogen gezien dat er een kleine slang werd gestenigd door de locals. Men vertelde dat dit de zwarte Mamba was, maar de zwarte kleur bleek niet de kleur te zijn die past bij de Mamba. Wel was het er één die kennelijk ook giftig was. Ik heb het sowieso niet zo op slangen want ik ben nog niet één slang tegengekomen waarop duidelijk stond dat die niet/wel giftig was.
Als je mag kiezen dan kun je beter de kakkerlak hebben. Het is me nog niet gelukt het beest uit mijn container te werken omdat het beest razendsnel is en zich verschuilt tussen mijn spullen. Uiteraard blijf ik het nog wel proberen, want het zijn gewoon vieze beesten. Het keukentje naast mijn container daar is het helemaal een walhalla van kakkerlakken. Stap je er binnen om een pannetje groente af te gieten dan vliegen ze alle kanten op. En daar wen je dan ook wel weer een beetje aan. Toen ik twee van de drie toegestuurde magnetronmaaltijden met dat machientje wilde klaarmaken bleken er ook uit deze magnetron wat van die kakkerlakken te voorschijn te komen. En wat doe je dan? Gewoon deurtje open, deurtje dicht, knoppen instellen en draaien met die schijf en wachten op de piep. Toen ik zeker wist dat er niet zo’n beestje mijn maaltijd had verziekt heb ik er toch van kunnen genieten. Soms moet je je wat aanpassen aan de situatie, maar liever zonder kakkerlakken!
Om alle zorg van jullie alvast weg te nemen; eten koken doe ik in mijn eigen container, met die ene kakkerlak.
En heb je pech dan weten de termieten precies een heuvel te maken onder je container. Op zich niet heel erg maar die heuvel die groeit maar en groeit maar en ook gewoon door de vloer van je container heen. Soms heb je geluk dan krijg je alleen de situatie dat de container van zijn voetstuk wordt gestoten. Dus met enige regelmaat wordt er een container ontruimd om de vloer eruit te breken om daarna de heuvel af te kunnen breken. Bij de overburen moest dat gebeuren en ook Janet haar container stond een beetje scheef door een termietenheuvel. De Koninginnetermiet ziet er trouwens ook niet plezierig uit.
Op de compound ben ik verder nog tegengekomen: diverse vlinders, waar je ook helemaal gestoord van wordt; een soort reuze duizendpoot; sprinkhanen; vleermuizen, een rat; een paar katten die uiteindelijk het gevecht moeten aangaan met de slangen. En boven het geluid van de altijd aanwezige vogels uit hoor je het gejank van, volgens mij de kat die het gevecht niet aankan.
En dan is het ook wel weer mooi om uiteindelijk de wandelende tak te spotten in de vetplant voor mijn container. Bij het uitvergroten van de foto blijkt dat het er toch wel heel bijzonder uitziet en zou je er ook bang van kunnen worden.
Ik wil jullie besparen om een gehele opsomming te geven wat hier verder nog rondspringt, -fladdert of -vliegt. Deels omdat ik het eigenlijk niet wil weten en omdat het soms errug klein is en ook malaria overbrengt. Voorlopig sluit ik mij ’s nachts op in mijn dome en hoop dat de beestjes mij daar met rust laten.
Dinsdag was de mug-out van Olaf. Hij heeft enkele weken de werkzaamheden als Deputy State Adviser waargenomen. Bij de sollicitatie naar de eigenlijke functie van DSA was hij aangenomen, maar dan wel in Bor in de staat Jonglei. Wel jammer dat hij vertrekt want ik kon goed met hem opschieten. De laatste keer werd er bij een vertrek van een collega een diner genuttigd bij één van de weinige gelegenheden in Yambio of de directe omgeving daarvan. Het is niet praktisch, maar ook minder gezellig. Daarom hebben we een feestje georganiseerd op de compound. Sabina, Janet en Nelly, Ruud en ik zijn in de ochtend boodschappen gaan doen. Niet in een supermarkt, maar gewoon de markt op voor de rijst, groeten en ingrediënten, de kip kwam uit de vrieskist van een plaatselijke poelier en het vlees gewoon uit een stalletje op de markt. Zo’n stalletje waar het vlees al een poosje hangt te hangen en waar vliegen ook zijn te vinden. Ik heb het niet gezien, maar anders kan het niet zijn geweest. De softdrinks en een kratje bier werd uit een soort opslagruimte verkocht en de prijs verschilt telkens weer. De dames uit Zambia en Zuid-Afrika hebben de middag het koken en maken van salades op zich genomen. Ruud en ik hebben ons verdienstelijk gemaakt met het opblazen van zo’n 30 ballonnen en het versieren van het welfarehouse. Uiteindelijk bleven er een goeie 20 ballonnen over. De avond was helemaal top, een mug-out zoals een mug-out hoort te zijn; gezellig met muziek, politiecollega’s en ook de verschillende burgers van de compound, lekker eten en een drankje. Als alles gaat zoals verwacht dan zijn Ruud en ik de volgende die de missie gaan verlaten en willen graag ook zo’n mug-out.
De dag erop was het vertrek van Olaf vanaf de airstrip Yambio naar Juba. Alle collega’s van CSB en SHQ waren daar om hem uit te zwaaien, zelfs de collega’s die vakantie hadden en in Yambio waren. En nog mooier, de helikopter bracht Serhii, Lok, Anthony, 2 nieuwe collega’s uit Rwanda en 2 collega’s uit Bosnië mee. Onder het staartstuk van de helikopter zijn we nog even met alle medewerkers op de foto gezet.
En toen hadden we zomaar een langdurige ‘power cut’ op de compound. Meestal duurt dat enkele minuten en dat is dan meer om van de ene generator over te schakelen naar de andere. Deze keer was het tijdstip al anders en was ik gelukkig net klaar met het verzenden van de rapportages R&R en GCVPP. Want na de verbouwing is er met de computers toch iets niet helemaal goed. Bij een stroomonderbreking klappen de computers er ook gewoon uit, niks geen kans om je werk snel op te slaan. Wat overblijft is een zwart scherm en een repeterende pieptoon om aan te geven dat de stroomvoorziening niet werkt. Nou die pieptoon kan er wat mij betreft wel af, want dat er geen stroom is dat heb je dan al opgemerkt. Omdat de stroomonderbreking deze keer wat langer duurde werd het al wat onrustiger op de compound, temeer omdat het al etenstijd werd en het ook al donker begon te worden. Er werd geïnformeerd en uiteindelijk bleek dat er een graafmachine van de UN een stroomkabel had stuk gereden. Eentje van polsdikte en dat is dan niet zo snel weer gerepareerd en een omleiding zat er ook al niet in. Kennelijk zijn die jongens van het leger uit Rwanda echt van alle markten thuis. Toen ik namelijk ook de ‘rampplek’ bezocht was men al druk bezig om het euvel te verhelpen. Na 2 uur konden we weer elektrisch koken, zien wat we deden en konden de alternatieve lichtbronnen worden gedoofd. Even was het, juist vandaag ontvangen, waxinelichtje een belangrijke lichtbron.
Vrijdag heb ik dus ook weer een aantal pakketjes ontvangen met wat handige attributen en eten. Ruud en ik kunnen tot aan het einde van de missie overleven op de spullen die we er nu bij hebben gekregen. Manon, Arjan, Jolande en Lyda & Nick bedankt voor het opsturen. Alleen jammer dat er ook een paar rekeningen bij zaten die nog moesten worden betaald. Ook een bericht van een zekere instantie CJIB uit Leeuwarden was aan mij gericht. Ook deze keer was ik het niet die is betrapt, omdat ik niet op 29 juni 2012, om 16.30 uur op de Bovenkerkerweg in Amstelveen was. Ik heb wel alvast betaald...!
Doeg!
Tijdens mijn verblijf hier is het nog niet kouder geweest dan 25 graden. En ik kan zeggen dat dit een heerlijke temperatuur is om in de ochtend het eerst buitenzijn te ondergaan. Binnen in mijn container blijft de temperatuur doorgaans rond de 22 graden schommelen. Dat komt mede omdat de airco overdag zijn werk doet en in de nachtelijke uren kan ik het zodoende zonder doen.
’s Morgens is het met enige regelmaat een beetje heiig en dat geeft ook wel weer een bepaalde sfeer over de compound. Als de koperen ploert dan wat doorbreekt lopen de temperaturen ook direct flink op. Rond de middag komt het kwik uit op zo’n 40+. Geen temperatuur om eens lekker in het zonnetje te gaan zitten, dat doe ik meestal rond een uurtje of vijf. De rest van de vrije tijd zit ik voor mijn container in de schaduw, het is daar dan aangenaam toeven.
Maar… het is hier momenteel regentijd en dat is ook wel weer te merken. Was het enkele maanden terug nog om de dag dat er meestal ’s nachts een regenbui viel, momenteel is het om de paar dagen dat er overdag een geweldig noodweer losbreekt. Donkere grillige luchten kondigen dan de verandering van weer aan. De wind steekt op en de sluizen in de hemel gaan open. Binnen de kortste keren staat een deel van de compound onder water. Verrassend is dan wel weer dat dit ook zo weer is opgenomen door de aarde.
Ik zal maar zeggen, de wildlife hier is in ruime mate aanwezig. En dan bedoel ik niet de olifanten, giraffen etc. want daar is in de Western Equatoria State niks meer van te vinden. Het schijnt dat deze dieren in het verleden zijn afgeschoten om als vlees opgegeten te worden. Zeker in de periode van de langdurige burgeroorlog was dit één van de manieren om aan voedsel te komen.
Nee, het kleine ongedierte daar is hier nog voldoende van te vinden. In de beginperiode van mijn verblijf hier kwamen de ‘vliegende kikkers’ over mij. Op de betonnen paden (om toch nog wat droge voeten te houden bij hevige regenval) was het oppassen om niet zo’n beestje te pletten. Werkelijk overal kwamen die dingen voor en pas op het laatste moment sprongen ze weg en soms tegen je aan. Het toppunt waren wel de dagen dat de douchebakken en wasbakken echt vol lagen met die beesten. Een beter begin van de dag kun je zeker wensen. En plotseling zijn die beesten dan ook allemaal weer verdwenen. Kennelijk om plaats te maken voor het volgende vliegje, torretje,mug, wesp of één van de vele soorten mieren.
Sommige wespen zijn wel heel bijzonder, met een beetje fantasie lijkt het wel een heel kleine helikopter met lange poten en grote vleugels. Recent werden we gewaarschuwd om die beesten, als ze op je waren geland, alleen weg te schuiven. Ze bleken namelijk giftig te zijn.
Ook giftig zijn sommige slangen die op onze compound zijn gesignaleerd. Dat is ook iets van deze periode. De zwarte Mamba is zelfs zeer giftig! en is dus al gezien (achter mijn container). Toen ik dat van de week hoorde was ik er wat minder gerust op. Een paar dagen geleden heb ik met eigen ogen gezien dat er een kleine slang werd gestenigd door de locals. Men vertelde dat dit de zwarte Mamba was, maar de zwarte kleur bleek niet de kleur te zijn die past bij de Mamba. Wel was het er één die kennelijk ook giftig was. Ik heb het sowieso niet zo op slangen want ik ben nog niet één slang tegengekomen waarop duidelijk stond dat die niet/wel giftig was.
Als je mag kiezen dan kun je beter de kakkerlak hebben. Het is me nog niet gelukt het beest uit mijn container te werken omdat het beest razendsnel is en zich verschuilt tussen mijn spullen. Uiteraard blijf ik het nog wel proberen, want het zijn gewoon vieze beesten. Het keukentje naast mijn container daar is het helemaal een walhalla van kakkerlakken. Stap je er binnen om een pannetje groente af te gieten dan vliegen ze alle kanten op. En daar wen je dan ook wel weer een beetje aan. Toen ik twee van de drie toegestuurde magnetronmaaltijden met dat machientje wilde klaarmaken bleken er ook uit deze magnetron wat van die kakkerlakken te voorschijn te komen. En wat doe je dan? Gewoon deurtje open, deurtje dicht, knoppen instellen en draaien met die schijf en wachten op de piep. Toen ik zeker wist dat er niet zo’n beestje mijn maaltijd had verziekt heb ik er toch van kunnen genieten. Soms moet je je wat aanpassen aan de situatie, maar liever zonder kakkerlakken!
Om alle zorg van jullie alvast weg te nemen; eten koken doe ik in mijn eigen container, met die ene kakkerlak.
En heb je pech dan weten de termieten precies een heuvel te maken onder je container. Op zich niet heel erg maar die heuvel die groeit maar en groeit maar en ook gewoon door de vloer van je container heen. Soms heb je geluk dan krijg je alleen de situatie dat de container van zijn voetstuk wordt gestoten. Dus met enige regelmaat wordt er een container ontruimd om de vloer eruit te breken om daarna de heuvel af te kunnen breken. Bij de overburen moest dat gebeuren en ook Janet haar container stond een beetje scheef door een termietenheuvel. De Koninginnetermiet ziet er trouwens ook niet plezierig uit.
Op de compound ben ik verder nog tegengekomen: diverse vlinders, waar je ook helemaal gestoord van wordt; een soort reuze duizendpoot; sprinkhanen; vleermuizen, een rat; een paar katten die uiteindelijk het gevecht moeten aangaan met de slangen. En boven het geluid van de altijd aanwezige vogels uit hoor je het gejank van, volgens mij de kat die het gevecht niet aankan.
En dan is het ook wel weer mooi om uiteindelijk de wandelende tak te spotten in de vetplant voor mijn container. Bij het uitvergroten van de foto blijkt dat het er toch wel heel bijzonder uitziet en zou je er ook bang van kunnen worden.
Ik wil jullie besparen om een gehele opsomming te geven wat hier verder nog rondspringt, -fladdert of -vliegt. Deels omdat ik het eigenlijk niet wil weten en omdat het soms errug klein is en ook malaria overbrengt. Voorlopig sluit ik mij ’s nachts op in mijn dome en hoop dat de beestjes mij daar met rust laten.
Dinsdag was de mug-out van Olaf. Hij heeft enkele weken de werkzaamheden als Deputy State Adviser waargenomen. Bij de sollicitatie naar de eigenlijke functie van DSA was hij aangenomen, maar dan wel in Bor in de staat Jonglei. Wel jammer dat hij vertrekt want ik kon goed met hem opschieten. De laatste keer werd er bij een vertrek van een collega een diner genuttigd bij één van de weinige gelegenheden in Yambio of de directe omgeving daarvan. Het is niet praktisch, maar ook minder gezellig. Daarom hebben we een feestje georganiseerd op de compound. Sabina, Janet en Nelly, Ruud en ik zijn in de ochtend boodschappen gaan doen. Niet in een supermarkt, maar gewoon de markt op voor de rijst, groeten en ingrediënten, de kip kwam uit de vrieskist van een plaatselijke poelier en het vlees gewoon uit een stalletje op de markt. Zo’n stalletje waar het vlees al een poosje hangt te hangen en waar vliegen ook zijn te vinden. Ik heb het niet gezien, maar anders kan het niet zijn geweest. De softdrinks en een kratje bier werd uit een soort opslagruimte verkocht en de prijs verschilt telkens weer. De dames uit Zambia en Zuid-Afrika hebben de middag het koken en maken van salades op zich genomen. Ruud en ik hebben ons verdienstelijk gemaakt met het opblazen van zo’n 30 ballonnen en het versieren van het welfarehouse. Uiteindelijk bleven er een goeie 20 ballonnen over. De avond was helemaal top, een mug-out zoals een mug-out hoort te zijn; gezellig met muziek, politiecollega’s en ook de verschillende burgers van de compound, lekker eten en een drankje. Als alles gaat zoals verwacht dan zijn Ruud en ik de volgende die de missie gaan verlaten en willen graag ook zo’n mug-out.
De dag erop was het vertrek van Olaf vanaf de airstrip Yambio naar Juba. Alle collega’s van CSB en SHQ waren daar om hem uit te zwaaien, zelfs de collega’s die vakantie hadden en in Yambio waren. En nog mooier, de helikopter bracht Serhii, Lok, Anthony, 2 nieuwe collega’s uit Rwanda en 2 collega’s uit Bosnië mee. Onder het staartstuk van de helikopter zijn we nog even met alle medewerkers op de foto gezet.
En toen hadden we zomaar een langdurige ‘power cut’ op de compound. Meestal duurt dat enkele minuten en dat is dan meer om van de ene generator over te schakelen naar de andere. Deze keer was het tijdstip al anders en was ik gelukkig net klaar met het verzenden van de rapportages R&R en GCVPP. Want na de verbouwing is er met de computers toch iets niet helemaal goed. Bij een stroomonderbreking klappen de computers er ook gewoon uit, niks geen kans om je werk snel op te slaan. Wat overblijft is een zwart scherm en een repeterende pieptoon om aan te geven dat de stroomvoorziening niet werkt. Nou die pieptoon kan er wat mij betreft wel af, want dat er geen stroom is dat heb je dan al opgemerkt. Omdat de stroomonderbreking deze keer wat langer duurde werd het al wat onrustiger op de compound, temeer omdat het al etenstijd werd en het ook al donker begon te worden. Er werd geïnformeerd en uiteindelijk bleek dat er een graafmachine van de UN een stroomkabel had stuk gereden. Eentje van polsdikte en dat is dan niet zo snel weer gerepareerd en een omleiding zat er ook al niet in. Kennelijk zijn die jongens van het leger uit Rwanda echt van alle markten thuis. Toen ik namelijk ook de ‘rampplek’ bezocht was men al druk bezig om het euvel te verhelpen. Na 2 uur konden we weer elektrisch koken, zien wat we deden en konden de alternatieve lichtbronnen worden gedoofd. Even was het, juist vandaag ontvangen, waxinelichtje een belangrijke lichtbron.
Vrijdag heb ik dus ook weer een aantal pakketjes ontvangen met wat handige attributen en eten. Ruud en ik kunnen tot aan het einde van de missie overleven op de spullen die we er nu bij hebben gekregen. Manon, Arjan, Jolande en Lyda & Nick bedankt voor het opsturen. Alleen jammer dat er ook een paar rekeningen bij zaten die nog moesten worden betaald. Ook een bericht van een zekere instantie CJIB uit Leeuwarden was aan mij gericht. Ook deze keer was ik het niet die is betrapt, omdat ik niet op 29 juni 2012, om 16.30 uur op de Bovenkerkerweg in Amstelveen was. Ik heb wel alvast betaald...!
Doeg!
-
26 Augustus 2012 - 10:24
Lyda:
Hoi Alex,
Joh, wat een gedoe met al die verschillende beestjes. Ik zou er niet aan moeten denken, maar als je er tussenin zit heb je geen keus. Het enige voordeel is dat als je straks weer thuis bent je niet constant om je heen hoeft te kijken of er al die niet ergens een slang of iets anders rondspookt.
De foto's van de regenbuien zien er behoorlijk vertrouwd uit, als hier de hemelsluizen opengaan (wat zeer regelmatig gebeurt deze zomer) ontbreken alleen de modderpoelen, want verder staan ook hier de straten helemaal blank. En net zoals daar is het hier ook na een niet al te lange tijd weer weg.
Zo te zien was het een gezellige mug off, lekker eten en drinken en met z'n allen een feestje bouwen.
Ik gun jullie ook zo'n afscheid, en dat zal wel lukken want jullie hebben vast al wel hier en daar een hint gegeven.
Geen stroom dat is wel heel vervelend, handig om tussendoor als je met rapportages bezig bent het regelmatig even op te slaan dan ben je als de stroomvoorziening weer op gang komt niet alles kwijt.
Groetjes vanuit een alweer regenachtig Zaantje, maar als het goed is wordt het vanmiddag droog. -
26 Augustus 2012 - 10:27
Hans Van Kouwen:
Alex,
Na zonneschijn komt de regen, die dan nu ook met bakken naar beneden komt. Enig nadeel is dat het water niet direct in de aarde verdwijnt maar een tijdje op mijn gazonnetje blijft staan.
Slangen op de compound, voorzichtig dan maar. En Alex een zwarte Manba is niet zwart maar de binnenkant van zijn bek is zwart. Leuk dat ik jou ook wat kan leren. En giftig zijn ze, een beet is dodelijk. Volgens mij heb jij een hekel aan alles wat zich over de grond en langs muren voortbeweegt.
Een feestje, leuk man, Maar dat vlees hadden ze echt mogen houden. Het enige voordeel van dat vlees is dat voldoende is afgestorven, moet wel heel mals zijn geweest. Ik moet er niet aan denken. Maar op de foto's zag het er wel lekker uit.
Die bon van het CJIB alvast betaald! Nou, dan heb je nog wat tegoed als je terug komt naar Nederland.
Nou Alex, blijf kijken waar je loopt en tot het volgende verslag.
Hans van Kouwen -
26 Augustus 2012 - 12:35
Bert En Margaret:
Alex,
In je wooncontainer is het overdag, dankzij de airco, 22 graden..., bij ons in het appartement is de temperatuur inmiddels gedaald van 30 graden naar 28 graden!
De "huis" dieren, in je leef- en woonomgeving hebben geen hoge aaibaarheidsfactor en knuffelbeesten zijn het ook al niet. Pas maar op, dat er geen eitjes gelegd worden tussen je kleding!
Wij worden vrijwel dagelijks geconfronteerd met zilvervisjes, die o.a. via de lichtleidingen zelfs op de zolder (> 8 hoog) in groten getale voorkomen. Niet uit te roeien!
Je bijgevoegde foto's laten zien, dat de mug-out van Olaf een gezellige aangelegenheid was.
De dames uit Zambia en Zuid-Afrika kokkerelden naar hartelust en zo te zien lieten de gerechten van rijst, groenten, kip en vlees zich goed smaken.
Ruud en jij willen ook wel zo'n afscheidsfeestje..., de hint is gegeven..., dus afwachten maar!
Geconfronteerd met een langdurige stroomstoring doet je beseffen, dat tussentijds opslaan van verslagen erg nuttig kan zijn, maar dat wist je natuurlijk al.
Gelukkig, dat de jongens uit het leger van Rwanda het euvel konden verhelpen.
Tussen de pakketten zat deze keer dus een echte "cadeaubon": een bekeuring via het Centraal Justitieel Incasso Bureau.
Jij wast je handen in onschuld, maar heb je je auto soms uitgeleend?
Bij thuiskomst is er voor jou dus gelijk werk aan de winkel: "de dader achterhalen"!
Blijf allert, zorg goed voor jezelf en elkaar..., je hebt elkaar hard nodig..., dat bleek weer uit je verslag.
Groetjes vanuit een grauw en nat Utrecht,
Bert en Margaret
-
26 Augustus 2012 - 13:36
Wim Slootmaker:
Hallo Alex.
Wederom bedankt voor het verkrijgen van je zoveelste verslag. Ook deze keer met open mond het verslag gelezen. Geweldig man....!
Hoe is het met je voetontsteking?
Qua temperatuur hebben we de afgelopen tijd ook niet te klagen gehad. Gisteren is daar resoluut verandering in gekomen. Flinke hoosbuien langs de kustprovincies en midden van het land, maar het was wel weer nodig. Alles heeft weer lekker water gekregen. Dan hoeven we niet meer te spuiten.
Je moest de groeten hebben van Ton Riemslag. Ik ontmoette hem in de trein naar Roosendaal. Over alles en nog wat gepraat. Ook jij kwam ter sprake, vandaar.
Ik weet niet meer wanneer je term erop zit, maar het kan volgens mij niet zo lang meer duren. Hou je taai, de laatste loodjes wegen nog altijd het zwaarst.
Tot het volgende verslag
HG Wim en Maatje -
26 Augustus 2012 - 13:58
Jess:
Hoihoi! wat een heerlijke verhalen om te lezen! En kippevel van al de meerpotige, glibberige en gevleugelde fauna.. brrr.. Greetz!! -
26 Augustus 2012 - 20:21
Henny Korswagen:
Alex dank voor je uitgebreide compound verhaal. Bij het lezen voel ik de warmte, hoor ik de airco, en het gepruttel van de pannen op de kookplaat. Mn het termietenverhaal kwam me bekend voor daar mijn container 2x in de heftruck heeft gehangen. Idd de termieten waren weg, maar ik wacht nog op een claim van CJIB South Sudan. Ik kreeg nl het advies na wat aarde te hebben verwijderd om er ongeveer 10 liter diesel op te gooien. -
27 Augustus 2012 - 11:41
André Van Der Kolk:
Hallo Alex,
Weer een verhaal om van te 'smullen' met al die dieren.
Veel dieren die jij opnoemde herken ik. 's Avonds een 'diner' (mag de naam niet hebben) waarvan je bord niet leeg raakte. In de kantine bij ons zaten zoveel sprinkhanen die bijna van je bord mee zaten te eten.
Termieten hadden we niet op onze compound maar wel grote 'monitors'. Deze lijken heel veel op leguanen en zijn 1,5 tot 2 meter lang. Deze zaten bij mij onder de container. Eén geluk, ze waren banger voor mij dan ik voor hun.
Het is altijd jammer dat een collega waar je goed contact mee hebt naar een andere compound vertrekt en ik kan erover meepraten. Een geruststelling; er komen altijd weer leuke collega's voor terug.
De eerste keer keek ik vreemd op naar die hoge betonnen paden voor de containers langs. Het was toen nog droog, maar als je de stortbuien van Sudan kent, is dat geen luxe.
Ga zo door met die mooie verhalen.
Groetjes. -
27 Augustus 2012 - 15:42
Jos Van 't Hof:
Hallo Alex,
Al lang had ik mij voorgenomen je "waar ben ik" even op te zoeken. Nu eindelijk heb ik het ook werkelijk gedaan. Mooie belevenissen en fijne manier van schrijven laat je op deze site zien.
Fijn dat de malaria weer achter de rug is en je weer aan het normale leven kunt deelnemen. Geniet er nog even van. Voor je het weet geniet je weer van het regenseizoen in Nederland.
Groet, Jos -
27 Augustus 2012 - 19:51
Carrie:
Hey Alex,
Gatver, wat een verhaal over dat gespuis rondom en in jouw leefwereldje. Jakkes, 'k krijg er bijna jeuk van als ik het lees en dat spul op de foto zie.
Maar gelachen heb ik er ook wel weer om, net als dat verhaal over die stroomonderbreking. Jij moet toch wel weten dat je altijd je werk tussentijds op moet slaan. Ik vergelijk het maar even met de politiesystemen van enige tijd terug. Hadden we daar ook niet op regelmatige basis verstoringen in en kreeg het VTSPN er weer eens van langs als ze niet snel genoeg hun klussie gingen doen? Het gaat gelukkig een stuk beter tegenwoordig! :-) Met belangstelling wacht ik je volgende verslag weer af. Groetjes!
-
28 Augustus 2012 - 07:03
Monique Neels:
Goedemorgen Alex,
Tjee man, zou niet met je willen ruilen. Ben niet echt bang voor beestjes, maar zoveel, neee, laat mij dan maar hier met de plaatselijke beestjes. Nog even aan het regenseizoen begint ook hier, soms al een voorproefje gehad om ff te wennen, denk ik. Geniet nog even van je tijd daar, kijk uit aar je volgende bericht.
Groetjes XX Monique -
01 September 2012 - 13:26
Brom:
Ha die Alex,
Dag jongen fijn om te horen dat de pakjes aangekomen zijn. Ook die mooie " blauwe " envelop wilde ik je niet onthouden. :-) :-)
Toch duurt het kennelijk een week of vier voor het pakje daar is. Daar moeten we wel even rekening mee houden als het zo richting 02 novermber loopt.
En ik maar denken dat je de hele week aan het "droog voer" zit. Complete vier gangen maaltijden zit meneer daar naar binnen te werken. Mug-out, Mug-in, Mug in je klamboe !! ja zo.. kun je overal wel een feestje voor verzinnen. Maar alle gekheid op een stokje je moet het daar met een klein clubje zien te rooien dus ik kan me voorstellen dat dat een band schept.
He..jochie hou je haaks,
Brom
-
08 September 2012 - 10:39
Annette MARIEKE KRIEK:
GATVERRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR damme zeg die vieze BUGS enzo...ik zou gillend en met gierende banden naar HEUS zijn gereden lekker in Zaanstad..Ik ben al bang voor een langpoot spinnetje...
weet je zeker dat je geen extra vlees had in je magnetron maaltijd???
Hou je goed he Rene???
dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
