terug in Nederland
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
08 December 2012 | Nederland, Marken
De laatste dag op Kreta was er ook al één van afscheid nemen. Maar eerst was er een kamerinspectie aangekondigd, het moet toch niet gekker worden. Ik heb niet in militaire dienst gezeten, maar heb er voldoende verhalen over gehoord. Een bepaalde gedachte had ik er wel bij. Ik ben te gast in een hotel en dan gaat het militaire apparaat even bepalen dat ik een kamerinspectie dien te ondergaan. Dus om 12.00 uur zat ik voor mijn kamer klaar. Door twee medewerkers van Defensie werd even in mijn kamer gekeken en geconstateerd werd dat ik niets had vernield en ook niets had meegenomen wat niet mocht. Dus kamerinspectie OK.
Na een heerlijke maaltijd was het toch tijd om de staff gedag te zeggen. De senior had nog een korte mededeling aan ons en hierna heb ik de vrouwen en mannen een hand gedrukt. Hierna werden we uitgezwaaid door de staff, die zich vervolgens kon voorbereiden op de volgende groep militairen uit Afghanistan.
Op de luchthaven van Kreta was het niet bepaald druk. De enige vlucht was die naar Athene en zonder enig oponthoud kon het inchecken beginnen en na even wachten bracht Olympic Airlines ons naar Athene. Ook daar was het maar even wachten om een plaats in te nemen in een vliegtuig van de Koninklijke die ons ‘vliegensvlug’ naar Schiphol bracht. Onderweg een broodje kaas, alvast een beetje kennismaken met het Nederlandse lekkers.
Op vrijdag 2 november 2012, om 19.40 uur zette de piloot het vliegtuig op het echte Nederlandse grondgebied en was ik dan ook echt terug in Nederland. Buiten de slurf werden we al opgewacht door enkele marechaussees die mij verzochten om niet direct door te lopen naar de bagageband, maar links om de hoek even te wachten. Daar werden we welkom geheten door de commandant van het wapen der Koninklijke Marechaussee, de heer Leijtens en Ruud en Wim, respectievelijk de accountmanager en plaatsvervangend hoofd buitenland van IPOL. Ook het thuisfrontcomité van de Koninklijke Marechaussee was daar aanwezig. En tussendoor was er nog een man die probeerde foto’s te maken van dit bijzondere gebeuren.
Toen iedereen was verzameld werden we kort toegesproken door Leijtens en zijn we als groep nog eens vastgelegd. De foto is opgenomen bij dit verslag, maar ik mag de foto alleen gebruiken als ik vermeld dat deze is gemaakt door W. Saris AVDD. Dus bij deze gebeurd en vraag me maar niet wat de afkorting betekent.
De eerste cadeautjes stroomden al binnen, want van het thuisfrontcomité kreeg ik een rode roos en een ‘welkom thuis’-penning.
Bij de bagageband 13 kon de bagage worden opgehaald. Ik weet niet of het aan het nummer lag, maar niet iedereen zijn bagage kwam te voorschijn en na wat vragen bleek dat er wat was misgegaan en kwam van 3 man de bagage toch nog tevoorschijn. Maar niet die van Angela, haar bagage was achtergebleven in Athene en daar hebben we niet meer op gewacht. Na deze informatie konden we dan gezamenlijk door de douane en herenigd worden met familie, vrienden en bekenden.
Het was even zoeken en met een aanwijzing van Ruud (die inmiddels tussen de afhalers was gepositioneerd) trof ik mijn zus Lyda en zwager Nick. Na een hartelijk welkom en een mooie kaart bleek dat zij niet alleen waren gekomen. Vanuit het korps waren de coördinator internationale betrekkingen Paul, de wijkteamchef Merel en de wijkagent Arjan aanwezig. Patrick als maatje uit Cyprus en verrassend Marten van het reddingstation van de KNRM Marken. Ook de HID Jacco en de senior Bart, die 14 dagen eerder in Nederland waren teruggekeerd, hadden de moeite genomen om mij en ons te verwelkomen. Ik mag wel opmerken een flinke groep mensen die mijn welkom een bijzonder welkom maakte!
Was hun aanwezigheid al een cadeautje, ik kreeg ook nog een grote mand met de eerste levensbehoeften uitgereikt. Zo kon ik het weekeind zonder boodschappen doen toch overleven met allerlei lekkernijen. Goed gedaan!
Voordat ik het frisse weer tegemoet ging hebben Lyda, Nick, Merel, Arjan en Paul eerst maar een kop koffie gedronken en onderwijl kon ik mijn eerste live ervaringen al een beetje delen. En toen was het echt tijd om naar mijn eigen huis te vertrekken. Ik wist gelijk wat voor een snertweer Nederland kent en ook dat het niet al te warm was. Bij het bureau Monnickendam ben ik in mijn auto gestapt en reed ik eenzaam en alleen naar huis. Een rare ervaring om na bijna 7 maanden weer thuis te zijn. Tussen de post lagen een paar kaarten met een ‘welkom thuis’-boodschap en zaterdags werd een mooie bos bloemen bezorgd namens IPOL.
Tijdens mijn verlof van 7 (!) dagen heb ik geprobeerd mijn leventje hier weer op te pakken en ik kan verwoorden dat dit nog niet zo eenvoudig was. Vanuit mijn werkgever was er goede aandacht en de korpschef heeft ook nog gebeld. Overigens was dit laatste niet verrassend, het was al aangekondigd maar ik had ook niet anders verwacht.
Na de verlofperiode ben ik langzaam aan weer gestart op het werk. Gelukkig was ik ingepland voor alleen dagdiensten en was er op deze manier gelegenheid om een aantal zaken op een makkelijke manier te regelen en weer te wennen aan de ‘drukte’ hier.
En tussendoor nog de afhandeling van een aantal verplichte zaken. Een vaccinatie om de cyclus van 4 tegen de Rabiës compleet te maken, een laatste vervolg vaccinatie tegen Hepatitus B, een mantoux prik om vast te kunnen stellen dat ik geen TBC zou hebben opgelopen en alvast een uitgebreide keuring bij de Tropenpoli van het AMC te Amsterdam.
De uitslag van de mantoux prik was in ieder geval goed, alleen het onderzoek bij de Tropenpoli had wel wat aan het licht gebracht…
Vastgesteld was dat ik drager was geworden van het MRSA-bacterie of het ziekenhuisbacterie. Meestal gaan de ziekenhuisdeuren voor je open, maar als je dit hebt dan sluiten de deuren per direct. Omdat ik niet hoefde te worden opgenomen hoefde ik ook niet in quarantaine verpleegd te worden. Maar ik kreeg wel een kuurtje mee, eigenlijk meer een kuur, twee soorten antibiotica, een neuszalfje en twee flacons betadine shampoo om mij dagelijks van top tot teen in te smeren (en weer af te spoelen). Verder alle kleding (ook uniform) dagelijks schoon aan en de gedragen kleding wassen en verder elke dag schoon beddengoed en ook weer wassen. Ik had het zo in eens druk met wassen en kan mij niet herinneren dat ik zoveel en zo vaak heb gewassen in zo’n korte periode.
Ik ben er ook achtergekomen dat het ‘kreukherstellend’-programma van mijn wasautomaat voor de uniformbroeken niet werkt. Na de wasbeurt kwam het er zeer gekreukt uit en ik heb het strijken daarvan maar opgegeven en deze uniformstukken aangeboden bij de stomerij. Ik ben wel benieuwd hoelang het gaat duren voor er iemand gaat opmerken dat ik in zo’n korte tijd zoveel uniformkleding heb kunnen aanbieden.
De voorbereiding voor de uitzending naar Zuid-Sudan was al uitgebreid, de terugkeer en de nazorg op deze uitzending wordt zeer serieus opgepakt. Inmiddels heb ik een gesprek gehad met een mevrouw van het instituut voor psychotrauma en de debriefing bij de dienst IPOL in Zoetermeer. Een drietal sessies bij het bedrijfsmaatschappelijk werk staat nog te gebeuren en ook de medische uitkeuring bij een arts in Den Haag. In verband met dat bacterie is deze afspraak verplaatst naar volgend jaar. En verder ook nog de 'titer-bepaling' naar aanleiding van de laatste vaccinatie tegen Hepatitus B.
Volgende week heb ik de ‘nacontrole’ bij de tropenpoli in het AMC en dan verneem ik een paar dagen later of het MRSA-bacterie is verdwenen of dat het noodzakelijk is dat er een nieuwe kuur moet volgen.
Dit was het finale verslag van de voorbereidingen, het daadwerkelijk verblijf en de afloop van mijn uitzending naar Zuid-Sudan. Ik kijk terug op een fantastische missie en mis het nog steeds. Ik ben niet geheel ongeschonden uit de strijd gekomen, maar verwacht dat mijn gezondheid wel weer normaal zal worden. Ik ben geland, maar heb nog niet echt de dagelijkse gang in Nederland kunnen vatten, de overgang is daarvoor te groot. Het is in Nederland zo (over)geregeld, druk met verkeer, zo ontzettend veel normale wegen met asfalt, zo wijds en ontzettend blank etc. etc..
Nogmaals wil ik jullie bedanken voor het meelezen en daardoor mee beleven van mijn periode UNMISS 1. Het was het meer dan waard!!
Tot slot vanaf een wit gekleurd en ijzig Marken een hartelijke groet, fijne Kerstdagen en een sprankelend 2013 gewenst.
Doeg!
Na een heerlijke maaltijd was het toch tijd om de staff gedag te zeggen. De senior had nog een korte mededeling aan ons en hierna heb ik de vrouwen en mannen een hand gedrukt. Hierna werden we uitgezwaaid door de staff, die zich vervolgens kon voorbereiden op de volgende groep militairen uit Afghanistan.
Op de luchthaven van Kreta was het niet bepaald druk. De enige vlucht was die naar Athene en zonder enig oponthoud kon het inchecken beginnen en na even wachten bracht Olympic Airlines ons naar Athene. Ook daar was het maar even wachten om een plaats in te nemen in een vliegtuig van de Koninklijke die ons ‘vliegensvlug’ naar Schiphol bracht. Onderweg een broodje kaas, alvast een beetje kennismaken met het Nederlandse lekkers.
Op vrijdag 2 november 2012, om 19.40 uur zette de piloot het vliegtuig op het echte Nederlandse grondgebied en was ik dan ook echt terug in Nederland. Buiten de slurf werden we al opgewacht door enkele marechaussees die mij verzochten om niet direct door te lopen naar de bagageband, maar links om de hoek even te wachten. Daar werden we welkom geheten door de commandant van het wapen der Koninklijke Marechaussee, de heer Leijtens en Ruud en Wim, respectievelijk de accountmanager en plaatsvervangend hoofd buitenland van IPOL. Ook het thuisfrontcomité van de Koninklijke Marechaussee was daar aanwezig. En tussendoor was er nog een man die probeerde foto’s te maken van dit bijzondere gebeuren.
Toen iedereen was verzameld werden we kort toegesproken door Leijtens en zijn we als groep nog eens vastgelegd. De foto is opgenomen bij dit verslag, maar ik mag de foto alleen gebruiken als ik vermeld dat deze is gemaakt door W. Saris AVDD. Dus bij deze gebeurd en vraag me maar niet wat de afkorting betekent.
De eerste cadeautjes stroomden al binnen, want van het thuisfrontcomité kreeg ik een rode roos en een ‘welkom thuis’-penning.
Bij de bagageband 13 kon de bagage worden opgehaald. Ik weet niet of het aan het nummer lag, maar niet iedereen zijn bagage kwam te voorschijn en na wat vragen bleek dat er wat was misgegaan en kwam van 3 man de bagage toch nog tevoorschijn. Maar niet die van Angela, haar bagage was achtergebleven in Athene en daar hebben we niet meer op gewacht. Na deze informatie konden we dan gezamenlijk door de douane en herenigd worden met familie, vrienden en bekenden.
Het was even zoeken en met een aanwijzing van Ruud (die inmiddels tussen de afhalers was gepositioneerd) trof ik mijn zus Lyda en zwager Nick. Na een hartelijk welkom en een mooie kaart bleek dat zij niet alleen waren gekomen. Vanuit het korps waren de coördinator internationale betrekkingen Paul, de wijkteamchef Merel en de wijkagent Arjan aanwezig. Patrick als maatje uit Cyprus en verrassend Marten van het reddingstation van de KNRM Marken. Ook de HID Jacco en de senior Bart, die 14 dagen eerder in Nederland waren teruggekeerd, hadden de moeite genomen om mij en ons te verwelkomen. Ik mag wel opmerken een flinke groep mensen die mijn welkom een bijzonder welkom maakte!
Was hun aanwezigheid al een cadeautje, ik kreeg ook nog een grote mand met de eerste levensbehoeften uitgereikt. Zo kon ik het weekeind zonder boodschappen doen toch overleven met allerlei lekkernijen. Goed gedaan!
Voordat ik het frisse weer tegemoet ging hebben Lyda, Nick, Merel, Arjan en Paul eerst maar een kop koffie gedronken en onderwijl kon ik mijn eerste live ervaringen al een beetje delen. En toen was het echt tijd om naar mijn eigen huis te vertrekken. Ik wist gelijk wat voor een snertweer Nederland kent en ook dat het niet al te warm was. Bij het bureau Monnickendam ben ik in mijn auto gestapt en reed ik eenzaam en alleen naar huis. Een rare ervaring om na bijna 7 maanden weer thuis te zijn. Tussen de post lagen een paar kaarten met een ‘welkom thuis’-boodschap en zaterdags werd een mooie bos bloemen bezorgd namens IPOL.
Tijdens mijn verlof van 7 (!) dagen heb ik geprobeerd mijn leventje hier weer op te pakken en ik kan verwoorden dat dit nog niet zo eenvoudig was. Vanuit mijn werkgever was er goede aandacht en de korpschef heeft ook nog gebeld. Overigens was dit laatste niet verrassend, het was al aangekondigd maar ik had ook niet anders verwacht.
Na de verlofperiode ben ik langzaam aan weer gestart op het werk. Gelukkig was ik ingepland voor alleen dagdiensten en was er op deze manier gelegenheid om een aantal zaken op een makkelijke manier te regelen en weer te wennen aan de ‘drukte’ hier.
En tussendoor nog de afhandeling van een aantal verplichte zaken. Een vaccinatie om de cyclus van 4 tegen de Rabiës compleet te maken, een laatste vervolg vaccinatie tegen Hepatitus B, een mantoux prik om vast te kunnen stellen dat ik geen TBC zou hebben opgelopen en alvast een uitgebreide keuring bij de Tropenpoli van het AMC te Amsterdam.
De uitslag van de mantoux prik was in ieder geval goed, alleen het onderzoek bij de Tropenpoli had wel wat aan het licht gebracht…
Vastgesteld was dat ik drager was geworden van het MRSA-bacterie of het ziekenhuisbacterie. Meestal gaan de ziekenhuisdeuren voor je open, maar als je dit hebt dan sluiten de deuren per direct. Omdat ik niet hoefde te worden opgenomen hoefde ik ook niet in quarantaine verpleegd te worden. Maar ik kreeg wel een kuurtje mee, eigenlijk meer een kuur, twee soorten antibiotica, een neuszalfje en twee flacons betadine shampoo om mij dagelijks van top tot teen in te smeren (en weer af te spoelen). Verder alle kleding (ook uniform) dagelijks schoon aan en de gedragen kleding wassen en verder elke dag schoon beddengoed en ook weer wassen. Ik had het zo in eens druk met wassen en kan mij niet herinneren dat ik zoveel en zo vaak heb gewassen in zo’n korte periode.
Ik ben er ook achtergekomen dat het ‘kreukherstellend’-programma van mijn wasautomaat voor de uniformbroeken niet werkt. Na de wasbeurt kwam het er zeer gekreukt uit en ik heb het strijken daarvan maar opgegeven en deze uniformstukken aangeboden bij de stomerij. Ik ben wel benieuwd hoelang het gaat duren voor er iemand gaat opmerken dat ik in zo’n korte tijd zoveel uniformkleding heb kunnen aanbieden.
De voorbereiding voor de uitzending naar Zuid-Sudan was al uitgebreid, de terugkeer en de nazorg op deze uitzending wordt zeer serieus opgepakt. Inmiddels heb ik een gesprek gehad met een mevrouw van het instituut voor psychotrauma en de debriefing bij de dienst IPOL in Zoetermeer. Een drietal sessies bij het bedrijfsmaatschappelijk werk staat nog te gebeuren en ook de medische uitkeuring bij een arts in Den Haag. In verband met dat bacterie is deze afspraak verplaatst naar volgend jaar. En verder ook nog de 'titer-bepaling' naar aanleiding van de laatste vaccinatie tegen Hepatitus B.
Volgende week heb ik de ‘nacontrole’ bij de tropenpoli in het AMC en dan verneem ik een paar dagen later of het MRSA-bacterie is verdwenen of dat het noodzakelijk is dat er een nieuwe kuur moet volgen.
Dit was het finale verslag van de voorbereidingen, het daadwerkelijk verblijf en de afloop van mijn uitzending naar Zuid-Sudan. Ik kijk terug op een fantastische missie en mis het nog steeds. Ik ben niet geheel ongeschonden uit de strijd gekomen, maar verwacht dat mijn gezondheid wel weer normaal zal worden. Ik ben geland, maar heb nog niet echt de dagelijkse gang in Nederland kunnen vatten, de overgang is daarvoor te groot. Het is in Nederland zo (over)geregeld, druk met verkeer, zo ontzettend veel normale wegen met asfalt, zo wijds en ontzettend blank etc. etc..
Nogmaals wil ik jullie bedanken voor het meelezen en daardoor mee beleven van mijn periode UNMISS 1. Het was het meer dan waard!!
Tot slot vanaf een wit gekleurd en ijzig Marken een hartelijke groet, fijne Kerstdagen en een sprankelend 2013 gewenst.
Doeg!
-
08 December 2012 - 13:25
Dirk:
Wat een verrassing! Waarbenjij.nu blijkt nog steeds gevuld te worden door jou. Alex, fijn dat je na het werken daar weer terug bent in Nederland. Kijk terug op een geweldige periode die je leven verrijkt heeft. En nu? Och, acclimatiseren in ons welvarende landje. Ik zelf kon niet op Schiphol aanwezig zijn maar ben blij dat er velen waren je te verwelkomen. Komende maand ben ik op de Filipijnen zodat ik je pas komend jaar weer eens kan zien. Vanuit deze kant "Fijne kerstdagen en een 2013 in goede gezondheid" -
08 December 2012 - 13:30
Els Steen:
Dag Alex. Fijn dat je weer veilig terug bent. Je verslagen heb ik met enorm veel plezier gelezen.
groeten Els. -
08 December 2012 - 13:32
Hans Van Kouwen:
Alex,
Welkom weer in Nederland en het was voor mij een genoegen om elke week jouw verhalen te mogen lezen. Alleen nu nog zien af te komen van de MRSA bacterie. Ik hoop je snel weer te zien.
Met respectvolle groet,
Hans van Kouwen. -
08 December 2012 - 13:33
Marion:
Hallo Alex,
welkom in het koude Holland. Zoals ik al lees erg wennen voor je. In ieder geval voor de komende periode veel gezondheid toegewenst en uiteraard fijne feestdagen!!! We zien elkaar vast wel weer eens in Monnickendam.
groeten Marion -
08 December 2012 - 13:49
Wim Slootmaker:
Dag Alex.
Zojuist je laatste verslag gelezen van je UNMISS 1. Fijn dat je weer thuis ben gekomen zonder noemenswaardige schade te hebben opgelopen. Zo'n MSRA-bacterie is maar "een kleinigheid". Desondanks wensen we je beterschap hiermee.
Wat betreft de afkorting AVDD kan ik je wel uit de droom helpen: audio visuele dienst defensie.
Ook wij hebben je verslagen met veel interesse en belangstelling gelezen en op die manier toch enigszins een beeld kunnen vormen hoe zo'n uitzending er uitziet. Bedankt voor dit alles. We hopen dat je de draad weer op mag pakken en dan zal je zien dat er in dat half jaar niet veel is veranderd: zeuren, klagen enz.om kleine dingen..................! Typische Nederlands.
Het ga je goed en wellicht wel weer een keer tot ziens!
HG Maatje en Wim -
08 December 2012 - 17:11
Bromsnor:
Ha die Lex,
Je kunt het niet laten he...Ik begrijp dat het even" afkicken " is. Maar het komt goed...en anders gaan we gewoon toch nog een keer :-)
3 A's
Bromsnor
-
09 December 2012 - 11:22
André Van Der Kolk:
Hallo Alex,
Zoals al je verslagen heb je nu een fantastische Grand Finale geschreven.
Tja het is even wennen om na lange tijd weer terug in Nederland te zijn, maar het went snel.
Je sluit je verhaal af met onder andere het woord (over)geregeld. Dit is mij ook altijd bijgebleven en als je daar bent geweest ga je veel meer relativeren.
Ik heb je vorige week in Doorn gezien en het was goed om je weer te hebben gesproken.
We zien elkaar nog wel een keer.
Groetjes uit Hardenberg,
André. -
09 December 2012 - 14:04
Ton Koene:
Hoi Alex,
Je laatste verhaal ook weer vol enthousiasme geschreven en vooral weer leuk om te lezen! Kast inspectie is soms wel eens goed als je zo'n tijd weg bent geweest, orde en regelmaat, maar daar schort het bij jou niet aan denk ik. In ieder geval weer veilig thuis. En dan weer " gewoon" het normale leven. Hoop je nog eens te ontmoeten in het waterlandse en tot zover een hartelijke groet,
Ton Koene -
09 December 2012 - 17:18
Neus:
Hallo Alex,
Mooie afsluiting van je Sudan, waarbenjij enz. Die MSRA raak je vast wel kwijt voor je volgende controle.
Wel jammer dat je zo snel weer aan het werk moest van onze baas. Hopenlijk maakt de minister zijn belofte in Doorn waar en wordt de regeling eenduidig uitgelegd voor en door de bazen. Het voordeel van NL is wel dat je snel transport hebt zonder op een lijste te moeten staan. Altijd de positieve kanten van de zaken belichten he. Wel mate see you some time next year. Happy hollidays.
Peter -
09 December 2012 - 17:36
Luc:
Hoi Alex,
Zelfs jouw afsluitende belevenissen van je missie wist je weer boeiend weer te geven. Beterschap met je bacterie. Inmiddels zul je al wel weer aardig gewend zijn aan het Nederlandse weer. Oost west, thuis is het ook weer fijn...
Hartelijke groet,
Luc. -
10 December 2012 - 15:00
Alex:
Hallo Alex,
Fijn te lezen, dat je een warm welkom wachtte op Schiphol.
Inmiddels ben je alweer een maand thuis in Nederland..., wat vliegt de tijd.
We hopen van harte, dat het vevolgonderzoek zal uitwijzen, dat je vrij bent van de MRSA-bacterie.
Dat scheelt je immers antibiotica slikken, zalf in je neus smeren en je met betadineshampoo wassen en afspoelen, naast de extra huishoudelijke taken, zoals dagelijks een berg was- en strijkwerk.
Hopelijk ontmoeten we elkaar op Eerste Kerstdag bij Lyda, Nick en Martijn in Zaandam tijdens het jaarlijkse familie "kerst"diner.
We wensen jou "sfeervolle kerstdagen, een gezellige jaarwisseling en voor 2013 liefde, gezondheid en geluk".
Hartelijke groeten,
Bert en Margaret
-
11 December 2012 - 20:14
Lyda:
Hé broer,
Mooi slot dit laatste verslag van je UNMISS 1 missie.
Hopelijk is de MRSA bacterie snel uit je lichaam, zodat je weer kunt zeggen dat je voor "100% procent" gezond bent.
Wij hebben met veel plezier en interesse je verhalen en belevenissen gevolgd.
Tot 1e Kerstdag.
Groetjes,
Lyda, Nick en Martijn. -
11 December 2012 - 22:37
Marlies En Hub:
Hallo Alex, Welkom thuis na een hele lange periode in Afrika. We hebben echt genoten van jouw uitgebreide verslagen met de daarbij behorende foto's. We willen echt geloven dat er nog een lange aanpassingstijd volgt en jouw gezondheid een beetje aangetast is. We hopen dat je snel weer de Alex bent van vóór de Afrika periode. Je boft wel dat er voor mensen zoals jullie een goede nazorg is, niet alleen voor jou zelf maar ook voor jouw omgeving. Het is beslist geen 100% vakantie-uitje geweest en beslist soms erg moeilijk, niet alleen voor jou maar ook jouw collega's. Het was een knap stuk werk jongens.
Ook wij zijn inmiddels al weer een maand terug van vakantie en de volgende staat al weer op ons te wachten. Het was een schitterende reis, vooral op Sulawesi, Flores en Bali. Hebben erg genoten van de cultuur en natuur. Willen weer terug naar alleen Bali en dan voor een maand. De volgende reis start op 9 februari en dan naar Zuid India voor 4 weken. Daarna hebben we ook nog Ghana, Togo en Benin op de rol staan voor komend jaar. We zullen wel zien.
Alex nogmaals bedankt voor de fijne info van jouw missie en we hopen dat we bij een volgende uitzending weer mogen genieten van jouw bezigheden. Het ga jou goed en hopelijk tot ziens.
Veel groeten vanuit Schinnen van
Marlies en Hub Janssen -
11 December 2012 - 22:42
Marlies En Hub:
Hoi Alex,
Ook voor jou natuurlijk heel fijne feestdagen en het allerbeste voor 2013.
Zoals wij hier zeggen: ne gooje roetsch nao ut nuuje jaor.
Marlies en Hub -
19 December 2012 - 10:03
Wilma:
Ha Alex,
Fijn dat je weer heelhuids terug bent en zo goed terugkijkt. Voor nu veel beterschap gewenst en succes met wennen!
Tot ergens begin 2013.
Groeten,
Wilma en mannen -
17 Januari 2013 - 12:36
Renée Van Pamelen:
Hallo Alex
Ik was voor mijn bezoek aan Yambio even aan het googlen en toen kwam ik jouw dagboek tegen. Leuk hoor, vooral ook de post-RSS ervaringen op Kreta en op Schiphol vond ik leuk om te zien. Want na Juba heb ik jullie natuurlijk niet meer gezien.
Het beste en de groetjes vanuit de ambassade in Juba. -
27 Mei 2013 - 10:45
Yves Rocourt:
Geachte meneer Broek,
het Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIMH) is bezig om internationale operaties waar Nederland aan heeft bijgedragen te beschrijven en samen te voegen in de Encyclopedie Militaire Operaties (online te vinden via de website van het NIMH). Als stagiair bij het NIMH houd ik mij bezig met het 'updaten' van deze encyclopedie. Momenteel ben ik bezig met UNMISS.
Dat brengt mij op mijn vraag: zou ik u mogen interviewen over uw ervaringen en werkzaamheden in Zuid-Soedan?
Ik hoor graag van u.
Met vriendelijke groet,
Yves Rocourt
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
