leaders meeting, extra long wind patrol, ANZAC-day
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
25 April 2009 | Cyprus, Leonarisso
Als ik zo de aantallen keren zie dat deze site wordt bekeken mag ik niet mopperen over de belangstelling. Echter het aantal reacties op de verslagen lijkt de laatste twee weken wat achter te blijven. Ik ga er maar vanuit dat het interessant is om te lezen waar ik mee bezig ben, wat ik meemaak en hoe het mij vergaat. Ik kan niet zien wie mijn weblog allemaal bezoeken, maar het achterlaten van een reactie is fijn om te lezen en geeft mij weer een beetje beeld wie mij volgt. Dus voel je vooral vrij om eens te reageren.
In het vorige verslag schreef ik al dat er toenaderingen zijn tussen het noordelijke en zuidelijk deel van Cyprus. Bijna wekelijks komen beide leiders bijeen op de UNPA om over onderwerpen te spreken die aan de eenwording voorafgaan. Door de UN police wordt de pers begeleid naar de locatie waar de onderhandelingen plaatsvinden. De Turks Cypriotische media komt via de Morphou gate binnen en de Grieks Cypriotische media maken gebruik van de hoofdingang. Zo ben ik enkele weken geleden daar ook voor ingezet. Elke keer weer een heel mediacircus. Twee collega’s worden zo’n dag ook uitgemaakt om in ‘best dress’ aanwezig te zijn om aan te treden bij aankomst en vertrek van de presidenten. En die taak had ik afgelopen dinsdag. Dus in pakkie deftig naar de United Nations Development Programme compount op de UNPA en daar vormde ik samen met de Kroaat Boris de erewacht. Eerst arriveerde de Chief of Mission van UNFICYP, de heer Tayé-Brook Zerihoun en daarna kwam de president van de republiek Cyprus, de heer Dimitris Christofias en de Turks Cypriotische president, de heer Mehmet Talat aangereden. Uiteraard met een heel gevolg aan veiligheidsmensen en stafmedewerkers. En deze delegaties werden weer voorafgegaan door de force military police unit, een hele colonne dus. Tijdens de gesprekken stonden de auto’s netjes opgesteld achter het gebouw en was er ook nog even gelegenheid daar een plaatje van te schieten.
Omdat niet bekend is wanneer zo’n bijeenkomst is afgelopen moet je de hele tijd op je hoede zijn. Plotseling was er drukte van beveiligers en dat is dan een teken dat je weer moet aantreden. In dit geval al na ruim anderhalf uur. De pers had daar ook al niet opgerekend. Dus die hebben wij weer in beweging gekregen. Na vertrek van de presidenten gaf de Chief of Mission nog een korte samenvatting van wat was besproken en kon de boel weer worden afgebroken om op 5 mei weer opgebouwd te worden. Volgens de informatie die ik heb gekregen, was ik ook in beeld en stond ik er goed op. Ik ben, staand aan de ‘zijlijn van de vredesbesprekingen’, de hele wereld overgegaan via de BBC.
Hoe de besprekingen verder gaan is nog wat onzeker. Afgelopen zondag waren er namelijk verkiezingen in het noordelijk deel van Cyprus en de leider Talat heeft behoorlijk verloren. Dus een nieuwe politieke partij is aan de macht en die zien een hereniging op Cyprus eigenlijk niet zo zitten. Sinds de uitslag is er ook duidelijk sprake dat er wat meer militaire bewegingen zijn waar te nemen aan de noordzijde van de bufferzone.
Vorige week was de medalparade voor een groep politiemensen. Een gezellig samenzijn van alle unpol’ers en officiële genodigden. Ook de Nederlandse ambassadeur en zijn vrouw waren officieel genodigd. Deze keer kregen collega’s uit Kroatië, Australië, Argentinië en El Salvador de medaille uitgereikt door de Chief of Mission. Omdat Peter voor de 2e keer in deze missie zijn werkzaamheden doet en hij al een medaille heeft komt hij in aanmerking voor het cijfer 2. Maar die uitreiking geschiedt op een informele wijze en niet bij dit feest. Terechte teleurstelling omdat er op deze manier geen recht wordt gedaan aan hetzelfde werk dat ieder doet. De lovende woorden die worden uitgesproken gelden natuurlijk ook voor Peter, maar hij mag niet even in het middelpunt van de belangstelling staan. En ook het Nederlandse volkslied klonk deze medalparade niet. De volgende keer zal het Wilhelmus wel klinken, maar dan zal ik ook dit hoogtepunt van deze missie vanaf een stoeltje volgen. Deze ongeschreven UN policy verander je niet zo eenvoudig maar stiekem hoop ik dat er ook rekening wordt gehouden met de zienswijze van de oudgedienden.
Na afloop was er evengoed een leuk feestje en gelijk ook een receptie voor Carla van Maris die eind april UNFICYP gaat verlaten.
Het Grieks-orthodoxe paasfeest werd als een groots feest gevierd. De kerken werden goed bezocht en er was vanaf donderdag tot en met zondag bijna iedere dag wel een viering. Geen processies maar wel veel knalvuurwerk. Precies om middernacht van zaterdag op zondag werd er nog een mooi siervuurwerk afgestoken. Vanaf mijn balkon was dit goed te zien. Verder werden overal grote paaseieren, paashazen, kippen etc. geplaatst. De plaatsen werden dus volop versierd met deze 2 meter grote attributen.
En er was de afgelopen tijd ook nog tijd om behoorlijk de toerist uit te hangen. Vanwege de verandering van het weer schijnt de zon volop en komen de temperaturen ruim boven de 25 graden uit. Strandweer dus en ook aangenaam om verkoeling te zoeken in zee. Met Peter, Nander, Ed en Ruud zijn we nog een dagje naar Paphos geweest. Dit havenplaatsje ligt in het zuidwesten van het eiland. We verzamelden op een terrasje aan de haven en zijn daarna onder de bezielende leiding van Peter de oudheid ingetrokken. Eerst bekeken we het kasteel op de kop van de haven. Helaas was dit dicht, maar de buitenzijde is ook best mooi. Daarna hebben we de mozaïeken uit de Romeinse tijd bezocht. Een kunststukje op zich en nog goed bewaard of inmiddels goed gerestaureerd. Na deze historie kwamen we al snel weer terug in het heden op een ander terras. Daarna hebben we nog de Koningsgraven bezocht. De graven zijn leeggehaald, maar het gaf een prima overzicht hoe de koningen in die dagen werden begraven. De grafkelders waren voor een groot deel onder de grond verdwenen maar inmiddels weer tevoorschijn gehaald. Het was in ieder geval bijzonder interessant. Vanwege de geestelijke en lichamelijke inspanning werd het weer tijd voor een drankje en zo belandden we weer op een terras en hadden we goed zicht op al het moois wat aan ons voorbij trok. Er werd zogezegd flink geflaneerd op dit deel van de boulevard. ’s Avonds zijn we nog gaan karten met de collega’s van sector 1 en ben ik eens geen laatste geworden. Het ging zelfs zo goed dat ik maar één keer ben ingehaald door Nander en er nog een mooi gevecht was met Ruud. Door een stuurfoutje van mij stond ik dwars op de baan, dus lukte het mij niet meer om Ruud te verslaan.
De volgende dag hebben 3 Ieren; Tina, Jim en Joe met Nander, Ed en ik een dagje WaterWorld bij Ayia Napa gedaan. Dit is een attractiepark met allerlei glijbanen eindigend in een waterbak. De moeilijkheidsgraad van deze banen is veelal de hoogte en de dalingshoek. Ik ben weer behoorlijk grensverleggend bezig geweest en heb mijn hoogteangst een aantal keren overwonnen. Het is haast niet te beschrijven hoe het was, maar die glijbanen in de doorsnee zwembaden in Holland zijn er niets bij. Dus een lekker internationaal dagje uit.
Na 5 dagen vrij ben ik weer voor een week neergestreken in Leonarisso. De enige bezigheid in deze periode was de “extra north wind patrol”. Hierbij worden de home visits in de Karpas Villages gehouden. De Grieks Cyprioten die na de invasie van 1974 zijn achtergebleven in het noordelijke deel van Cyprus worden dan bezocht.Deze dag waren bezoeken gepland bij een alleenstaande vrouw in Leonarisso, een ouder echtpaar in Ayos Triada en het Turks koffiehuis in Rizokarpasso.
Zelfstandig door dit gebied rijden met UN voertuigen of in uniform mag niet, dus ook deze keer werden we geëscorteerd door de Turks Cypriotische politie. Deze politieman was ook aanwezig bij de bezoeken aan de mensen en sprak en verstond ook Grieks. De bedoeling van deze house visites is dat wij met deze mensen spreken over allerlei zaken en of zij nog moeilijkheden ondervinden. Natuurlijk is het soms erg lastig de gestelde vragen te beantwoorden als zij niet vrijuit kunnen spreken. Omdat mijn Grieks ook erg te wensen overlaat hadden we een vertaalster mee die voor de UN werkt.
Na zo’n gesprek kregen we drinken en speciaal gemaakt paasbrood aangeboden. Ook nu weer een bijzondere nieuwe ervaring.
Bij het koffiehuis werden we nog aangesproken door een vrouw die meldde dat haar 17 jarige dochter was gekidnapt door haar vriend. Het meisje was een Grieks Cyprioot en haar vriend een Turk van het vaste land. Een dergelijke relatie ligt hier natuurlijk al wat gevoelig en de vrouw uitte twijfels over de medewerking die de politie gaf bij het onderzoek. De Turkse politieman stond erbij, er werd volop Grieks gesproken dat weer werd vertaald in het Engels en mijn maten waren twee Indiase collega’s die onderling ook van alles aan het doorspreken waren in het Indiaas. Een soort Babylonische spraakverwarring dus. Als iedereen op deze aardkloot nou eens gewoon Nederlands gaat spreken…….
Gisteren heb ik nog een extra dienst gedraaid in sector 2. Er was een demonstratie georganiseerd in Nicosia bij Ledra Palace. Omdat er vorig jaar wat stenen waren gegooid vanuit die groep was er extra mankracht op de been gebracht. Gevolg dat ik tweeënhalf uur naar activisten heb geluisterd zonder er één woord van te begrijpen. Een flinke opgave. Tijdens de demonstratie werd er vanf het noordelijk gedeelte van Cyprus, vlakbij de bufferzone, siervuurwerk afgestoken met flinke knallen. Ook dit was wel erg raar want rond het oude hotel Ledra Palace is flink gevochten. Zo moet het ook geklonken hebben bij de gevechten in het verleden. Omdat een klein groepje demonstranten nog wat vervelend deed bij Ledra Street moesten we nog langer paraat blijven.
Uiteindelijk waren er geen moeilijkheden meer te verwachten en konden we om 23.00 uur naar huis. In mijn geval het huis van Ruud in Nicosia vanwege de ANZAC-day.
Vanmorgen was de ANZAC-day herdenking. ANZAC staat voor Australian and New Zealand Army Corps, Australische en Nieuw Zeelandse troepen die gezamenlijk optraden in oorlogstijd. Op 25 april worden alle slachtoffers herdacht die tijdens inzet wereldwijd zijn gevallen. Slachtoffers die zijn gevallen in de 1e Wereldoorlog bij de slag in Gallipoli (Turkije), Palestina, West Vlaanderen en Frankrijk; de 2e Wereldoorlog in het Verre Oosten, Egypte, Abessynië, Noord-Afrika en Italië en heel recent de Vietnam-oorlog in de zestiger jaren. In dit geval vond deze ceremonie om 05.00 uur plaats op de oorlogsbegraafplaats in Nicosia gelegen in de bufferzone. Een erewacht bij de toegang tot de begraafplaats en daar kreeg iedere belangstellende een rozemarijntakje opgespeld, een symbool voor herinnering/herdenking. Een uitleg over de geschiedenis van ANZAC-day werd gegeven, een korte herdenkingsdienst geleid door een geestelijke en vervolgens werden kransen, met daarin de red poppies verwerkt, gelegd bij de graven van de omgekomen Australische en Nieuw Zeelandse militairen en bij het kruis van opoffering. Er was een actieve bijdrage van de Australische collega’s van de UN police. Het spelen van de ‘last post’ en de 2 minuten stilte waarna de vlaggen van Australië en Nieuw Zeeland in top gingen was bijzondere om te ervaren. En zeker op deze plek in de bufferzone waarbij op een afstand de militairen van het Turkse leger hun posten hadden.
Na deze indrukwekkende ceremonie was er een gezamenlijk ontbijt in de UNPOL-club op de UNPA.
Doeg!
In het vorige verslag schreef ik al dat er toenaderingen zijn tussen het noordelijke en zuidelijk deel van Cyprus. Bijna wekelijks komen beide leiders bijeen op de UNPA om over onderwerpen te spreken die aan de eenwording voorafgaan. Door de UN police wordt de pers begeleid naar de locatie waar de onderhandelingen plaatsvinden. De Turks Cypriotische media komt via de Morphou gate binnen en de Grieks Cypriotische media maken gebruik van de hoofdingang. Zo ben ik enkele weken geleden daar ook voor ingezet. Elke keer weer een heel mediacircus. Twee collega’s worden zo’n dag ook uitgemaakt om in ‘best dress’ aanwezig te zijn om aan te treden bij aankomst en vertrek van de presidenten. En die taak had ik afgelopen dinsdag. Dus in pakkie deftig naar de United Nations Development Programme compount op de UNPA en daar vormde ik samen met de Kroaat Boris de erewacht. Eerst arriveerde de Chief of Mission van UNFICYP, de heer Tayé-Brook Zerihoun en daarna kwam de president van de republiek Cyprus, de heer Dimitris Christofias en de Turks Cypriotische president, de heer Mehmet Talat aangereden. Uiteraard met een heel gevolg aan veiligheidsmensen en stafmedewerkers. En deze delegaties werden weer voorafgegaan door de force military police unit, een hele colonne dus. Tijdens de gesprekken stonden de auto’s netjes opgesteld achter het gebouw en was er ook nog even gelegenheid daar een plaatje van te schieten.
Omdat niet bekend is wanneer zo’n bijeenkomst is afgelopen moet je de hele tijd op je hoede zijn. Plotseling was er drukte van beveiligers en dat is dan een teken dat je weer moet aantreden. In dit geval al na ruim anderhalf uur. De pers had daar ook al niet opgerekend. Dus die hebben wij weer in beweging gekregen. Na vertrek van de presidenten gaf de Chief of Mission nog een korte samenvatting van wat was besproken en kon de boel weer worden afgebroken om op 5 mei weer opgebouwd te worden. Volgens de informatie die ik heb gekregen, was ik ook in beeld en stond ik er goed op. Ik ben, staand aan de ‘zijlijn van de vredesbesprekingen’, de hele wereld overgegaan via de BBC.
Hoe de besprekingen verder gaan is nog wat onzeker. Afgelopen zondag waren er namelijk verkiezingen in het noordelijk deel van Cyprus en de leider Talat heeft behoorlijk verloren. Dus een nieuwe politieke partij is aan de macht en die zien een hereniging op Cyprus eigenlijk niet zo zitten. Sinds de uitslag is er ook duidelijk sprake dat er wat meer militaire bewegingen zijn waar te nemen aan de noordzijde van de bufferzone.
Vorige week was de medalparade voor een groep politiemensen. Een gezellig samenzijn van alle unpol’ers en officiële genodigden. Ook de Nederlandse ambassadeur en zijn vrouw waren officieel genodigd. Deze keer kregen collega’s uit Kroatië, Australië, Argentinië en El Salvador de medaille uitgereikt door de Chief of Mission. Omdat Peter voor de 2e keer in deze missie zijn werkzaamheden doet en hij al een medaille heeft komt hij in aanmerking voor het cijfer 2. Maar die uitreiking geschiedt op een informele wijze en niet bij dit feest. Terechte teleurstelling omdat er op deze manier geen recht wordt gedaan aan hetzelfde werk dat ieder doet. De lovende woorden die worden uitgesproken gelden natuurlijk ook voor Peter, maar hij mag niet even in het middelpunt van de belangstelling staan. En ook het Nederlandse volkslied klonk deze medalparade niet. De volgende keer zal het Wilhelmus wel klinken, maar dan zal ik ook dit hoogtepunt van deze missie vanaf een stoeltje volgen. Deze ongeschreven UN policy verander je niet zo eenvoudig maar stiekem hoop ik dat er ook rekening wordt gehouden met de zienswijze van de oudgedienden.
Na afloop was er evengoed een leuk feestje en gelijk ook een receptie voor Carla van Maris die eind april UNFICYP gaat verlaten.
Het Grieks-orthodoxe paasfeest werd als een groots feest gevierd. De kerken werden goed bezocht en er was vanaf donderdag tot en met zondag bijna iedere dag wel een viering. Geen processies maar wel veel knalvuurwerk. Precies om middernacht van zaterdag op zondag werd er nog een mooi siervuurwerk afgestoken. Vanaf mijn balkon was dit goed te zien. Verder werden overal grote paaseieren, paashazen, kippen etc. geplaatst. De plaatsen werden dus volop versierd met deze 2 meter grote attributen.
En er was de afgelopen tijd ook nog tijd om behoorlijk de toerist uit te hangen. Vanwege de verandering van het weer schijnt de zon volop en komen de temperaturen ruim boven de 25 graden uit. Strandweer dus en ook aangenaam om verkoeling te zoeken in zee. Met Peter, Nander, Ed en Ruud zijn we nog een dagje naar Paphos geweest. Dit havenplaatsje ligt in het zuidwesten van het eiland. We verzamelden op een terrasje aan de haven en zijn daarna onder de bezielende leiding van Peter de oudheid ingetrokken. Eerst bekeken we het kasteel op de kop van de haven. Helaas was dit dicht, maar de buitenzijde is ook best mooi. Daarna hebben we de mozaïeken uit de Romeinse tijd bezocht. Een kunststukje op zich en nog goed bewaard of inmiddels goed gerestaureerd. Na deze historie kwamen we al snel weer terug in het heden op een ander terras. Daarna hebben we nog de Koningsgraven bezocht. De graven zijn leeggehaald, maar het gaf een prima overzicht hoe de koningen in die dagen werden begraven. De grafkelders waren voor een groot deel onder de grond verdwenen maar inmiddels weer tevoorschijn gehaald. Het was in ieder geval bijzonder interessant. Vanwege de geestelijke en lichamelijke inspanning werd het weer tijd voor een drankje en zo belandden we weer op een terras en hadden we goed zicht op al het moois wat aan ons voorbij trok. Er werd zogezegd flink geflaneerd op dit deel van de boulevard. ’s Avonds zijn we nog gaan karten met de collega’s van sector 1 en ben ik eens geen laatste geworden. Het ging zelfs zo goed dat ik maar één keer ben ingehaald door Nander en er nog een mooi gevecht was met Ruud. Door een stuurfoutje van mij stond ik dwars op de baan, dus lukte het mij niet meer om Ruud te verslaan.
De volgende dag hebben 3 Ieren; Tina, Jim en Joe met Nander, Ed en ik een dagje WaterWorld bij Ayia Napa gedaan. Dit is een attractiepark met allerlei glijbanen eindigend in een waterbak. De moeilijkheidsgraad van deze banen is veelal de hoogte en de dalingshoek. Ik ben weer behoorlijk grensverleggend bezig geweest en heb mijn hoogteangst een aantal keren overwonnen. Het is haast niet te beschrijven hoe het was, maar die glijbanen in de doorsnee zwembaden in Holland zijn er niets bij. Dus een lekker internationaal dagje uit.
Na 5 dagen vrij ben ik weer voor een week neergestreken in Leonarisso. De enige bezigheid in deze periode was de “extra north wind patrol”. Hierbij worden de home visits in de Karpas Villages gehouden. De Grieks Cyprioten die na de invasie van 1974 zijn achtergebleven in het noordelijke deel van Cyprus worden dan bezocht.Deze dag waren bezoeken gepland bij een alleenstaande vrouw in Leonarisso, een ouder echtpaar in Ayos Triada en het Turks koffiehuis in Rizokarpasso.
Zelfstandig door dit gebied rijden met UN voertuigen of in uniform mag niet, dus ook deze keer werden we geëscorteerd door de Turks Cypriotische politie. Deze politieman was ook aanwezig bij de bezoeken aan de mensen en sprak en verstond ook Grieks. De bedoeling van deze house visites is dat wij met deze mensen spreken over allerlei zaken en of zij nog moeilijkheden ondervinden. Natuurlijk is het soms erg lastig de gestelde vragen te beantwoorden als zij niet vrijuit kunnen spreken. Omdat mijn Grieks ook erg te wensen overlaat hadden we een vertaalster mee die voor de UN werkt.
Na zo’n gesprek kregen we drinken en speciaal gemaakt paasbrood aangeboden. Ook nu weer een bijzondere nieuwe ervaring.
Bij het koffiehuis werden we nog aangesproken door een vrouw die meldde dat haar 17 jarige dochter was gekidnapt door haar vriend. Het meisje was een Grieks Cyprioot en haar vriend een Turk van het vaste land. Een dergelijke relatie ligt hier natuurlijk al wat gevoelig en de vrouw uitte twijfels over de medewerking die de politie gaf bij het onderzoek. De Turkse politieman stond erbij, er werd volop Grieks gesproken dat weer werd vertaald in het Engels en mijn maten waren twee Indiase collega’s die onderling ook van alles aan het doorspreken waren in het Indiaas. Een soort Babylonische spraakverwarring dus. Als iedereen op deze aardkloot nou eens gewoon Nederlands gaat spreken…….
Gisteren heb ik nog een extra dienst gedraaid in sector 2. Er was een demonstratie georganiseerd in Nicosia bij Ledra Palace. Omdat er vorig jaar wat stenen waren gegooid vanuit die groep was er extra mankracht op de been gebracht. Gevolg dat ik tweeënhalf uur naar activisten heb geluisterd zonder er één woord van te begrijpen. Een flinke opgave. Tijdens de demonstratie werd er vanf het noordelijk gedeelte van Cyprus, vlakbij de bufferzone, siervuurwerk afgestoken met flinke knallen. Ook dit was wel erg raar want rond het oude hotel Ledra Palace is flink gevochten. Zo moet het ook geklonken hebben bij de gevechten in het verleden. Omdat een klein groepje demonstranten nog wat vervelend deed bij Ledra Street moesten we nog langer paraat blijven.
Uiteindelijk waren er geen moeilijkheden meer te verwachten en konden we om 23.00 uur naar huis. In mijn geval het huis van Ruud in Nicosia vanwege de ANZAC-day.
Vanmorgen was de ANZAC-day herdenking. ANZAC staat voor Australian and New Zealand Army Corps, Australische en Nieuw Zeelandse troepen die gezamenlijk optraden in oorlogstijd. Op 25 april worden alle slachtoffers herdacht die tijdens inzet wereldwijd zijn gevallen. Slachtoffers die zijn gevallen in de 1e Wereldoorlog bij de slag in Gallipoli (Turkije), Palestina, West Vlaanderen en Frankrijk; de 2e Wereldoorlog in het Verre Oosten, Egypte, Abessynië, Noord-Afrika en Italië en heel recent de Vietnam-oorlog in de zestiger jaren. In dit geval vond deze ceremonie om 05.00 uur plaats op de oorlogsbegraafplaats in Nicosia gelegen in de bufferzone. Een erewacht bij de toegang tot de begraafplaats en daar kreeg iedere belangstellende een rozemarijntakje opgespeld, een symbool voor herinnering/herdenking. Een uitleg over de geschiedenis van ANZAC-day werd gegeven, een korte herdenkingsdienst geleid door een geestelijke en vervolgens werden kransen, met daarin de red poppies verwerkt, gelegd bij de graven van de omgekomen Australische en Nieuw Zeelandse militairen en bij het kruis van opoffering. Er was een actieve bijdrage van de Australische collega’s van de UN police. Het spelen van de ‘last post’ en de 2 minuten stilte waarna de vlaggen van Australië en Nieuw Zeeland in top gingen was bijzondere om te ervaren. En zeker op deze plek in de bufferzone waarbij op een afstand de militairen van het Turkse leger hun posten hadden.
Na deze indrukwekkende ceremonie was er een gezamenlijk ontbijt in de UNPOL-club op de UNPA.
Doeg!
-
26 April 2009 - 05:36
Hans Van Kouwen:
Hoi Alex,
Fijn dat jullie toch ook nog kunnen ontspannen en ff nergens aan hoeven te denken. Ook de paasdagen ben je goed doorgekomen.
Tijdens de demonstratie werd er op een gegeven moment vuurwerk afgestoken. Ben je toen niet erg geschrokken? Gelet op het feit dat er voorheen flinke gevechten hebben plaatsgevonden lijkt mij dat in de eerste seconden ff schrikken, dat vuurwerk.
De ANZAC day moet wel indrukwekkend zijn geweest. Vooral het tijdstip van aanvang moet je erg hebben aangesproken (niet dus) hahaha.
Ben alweer benieuwd naar je volgend verhaal over je missie.
O ja, zorg je wel goed voor jezelf daar, drink je wel genoeg met die hoge temperaturen daar ;-)) Hier in Nederland wordt het soms ook al bijna 20 graden.
Gegroet Hans. -
26 April 2009 - 08:33
Peter:
Je bent weer druk geweest met schrijven, het lijkt wel werken. Ik neem met jou welvinden het verhaal van anzac day over want beter kan ik het niet vertellen. Bedankt voor je steun over de uitreiking van mijn nummertje 2. Ik ga nogmaals proberen het te veranderen. Verder veel sterkte in Pyla met je collega/vrienden. -
26 April 2009 - 08:50
Nick:
Hoi Alex,
Je wekelijks verslag is iedere week weer verbazend wat je nou weer mee hebt gemaakt. Je verslagen zijn erg welkom en we lezen ze dan ook met veel plezier.
Van jou als echte waterrat had ik toch wel verwacht dat je met glijbanen niet zo'n probleem zou hebben. Thuis gaat alles zo z'n gangetje. Niets bij zonders te melden behalve dat we al menig ritje op de motor hebben op zitten. Vandaag een rustdag en volgende week gaan we weer een landelijke rit doen in Zuid-Holland. Vanuit een regenachtig Zaandam groeten en tot het volgende verslag.
Nick, Lyda en Martijn -
26 April 2009 - 19:05
André:
Hallo Alex,
ik volg altijd deze site, zowel die van jou als van Peter. Vorige keer keek ik ernaar en kmoest toen ineens weg waardoor ik geen boodschap heb kunnen achterlaten.
Het is heerlijk om het van jou weer te ervaren wat je er meemaakt, hoe het daar geregeld wordt en de plaatsjes erbij. Voor mij is het net als 'gisteren'.
Aan de hand van de foto's kan ik zien dat jullie in ieder geval niet afvallen.
Anzac Day vond ik zelf ook heel indrukwekkend, maar het was 4 jaar geleden in 'pakkie net' toch wel heel erg fris. Je moest ruim voor 5 uur 's morgens al op de begraafplaats zijn. Een goedmakertje was dat je bij het ontbijt een glaasje sterke drank kreeg. De rst van de dag vieredn de Aussies hun ANZAC (en wij deden mee).
Het valt wel op dat toen ik op Ledra zat er geen demonstraties waren. Het zal met de uitstraling te maken hebben!
Nou succes en pas goed op en geniet met volle teugen van je verblijf daar.
Groet'n uut Hardnbarg. -
26 April 2009 - 20:46
Annemarie:
Hoi die hoi Alex
Eerst wil ik je bedanken voor de kaart die je me gestuurd hebt. Ik was erg verrast en het doet ons goed dat je aan ons denkt.
Het is maar goed dat ik minder ben gaan werken in april, nu kan ik de uitgebreide verslagen van je missie tenminste lezen. Het is heel bijzonder om je te volgen in je functie van'"vredesduif". We weten ongeveer wat je in Monnikkendam doet, maar dit is toch van een ander kaliber, heel interessant.
De examens in het zwembad zijn goed verlopen, iedereen is geslaagd!! Ook staan we weer op het strand, volgend weekend gaan de boten er ook naar toe heb ik gehoord, alsook de potten en pannen, ja Alex dat moet je weer even missen, de "gezonde en vooral goedkope strandmaaltijden". Martin en Alexandra hebben een dochter, Ilse, 7 pond en kerngezond.
Je bent bijgepraat en als er weer nieuwtjes zijn hoor je het.
Groetjes, ook van Piet, Annemarie -
26 April 2009 - 21:12
Carrie:
Wauw, wat een belevenissen weer Alex! Je houdt je wel goed staande tussen al die officiële plichtplegingen. Erg leuk om te lezen, want normaal gesproken heb je niet de luxe van een collega die je op de hoogte houdt van het werk en de diversiteit aan taken van de UN op Cyprus. Dus blijf ons hier verrassen met je belevenissen s.v.p.
Maar dan die toeristische capriolen van jullie in dat aquapark. Kicken! Gaaf. Leuk man! Ik heb nog een kortingskaartje van de Beekse bergen liggen. Die zal ik voor je bewaren, mag je in Nederland ook nog een keertje van de Aquashuttle! :-)
Groetjes uit Purmerend
-
27 April 2009 - 12:25
Joke:
Hoi Alex,
Met veel plezier lees ik iedere week je bestsellers hoor, jee wat een verhalen,en je maakt nog eens iets mee daar, zelfs in je vrije dagen ben je nog aktief,in de waterbanen doet je misschien wel een beetje denken aan de crb wel ietsje anders dan met de speed op zee maar ja,je foto's zijn ook leuk.zal je van de week nog ff mailen over het reilen en zeilen hier.en verder kijk ik alweer uit naar je vervolgstory next week bye bye groetjes Joke
groetjes Joke -
27 April 2009 - 17:07
Dirk:
Hé schrijver Alex. Ontevreden over het aantal reacties op je proza? Wanneer ik terugscroll zie ik behoorlijk wat verschillende namen. Allen zijn er stil van. Je geschiedenislessen zijn diepgaander dan die op onze middelbare scholen. Het verwerken en onthouden hier van kost dan wat tijd.
Blijf gewoon doorgaan met je proza. Het wordt zeker gewaardeerd. En, je weet er zijn ook altijd stille lezers.
Zelf weer genoten van je belevenissen en de reacties van alle anderen daarop. Geniet lekker van alle nieuwigheden en verrassingen in je nieuwe job en wissel het met veel plezier af met wat Cyprus en je collega's te bieden heeft. -
28 April 2009 - 11:37
Alex Drees Twente:
Hallo Alex,(naamgenoot)
Ik wilde je ff laten weten dat ik je verslagen met heel veel plezier lees. Je zult wel denken "wie is dit nu weer". Nou daar kan ik kort over zijn. Ik ben een van collega's die je ergens in augustus 2009 gaat aflossen. Via o.a. jou verhalen krijg ik een aardig beeld van wat mij daar straks allemaal te wachten staat. En als ik het zo lees dan wil ik nog liever vandaag dan morgen je diensten overnemen. :) Gelukkig voor jou duurt het nog vele dagen en ga je nog verschrikkelijk veel mooie/interessante zaken beleven. Ik heb inmiddels al contact met Nander Mul. Fred heeft ons twentenaren aan elkaar gekoppeld. Nander heeft mij via de mail ook al erg veel verteld. Erg fijn wanneer je iemand hebt die je de ins en outs ter plaatse duidelijk kan maken. Nou, voorlopig laat ik het hier ff bij. Weet je in ieder geval dat ook ik je volg op je missie.
Groeten vanuit een regenachtig Nederland. -
28 April 2009 - 20:48
Pim:
Beste Alex, maak je geen zorgen, al je verslagen worden door mij gelezen, al is het maar een tijdje later. Ik ben ook wel eens onderweg.
Leuk van dat takje rozemarijn, bij hen opgespeld op de kleding, bij mij van mijn struik in de tuin in de maaltijd.
Ik zie dat je echt veel geniet van je vrije uren in dat culturele gebied. Dat is nog eens uit te houden.
Ga door met je verslagen. Ik vind het fantastisch.
Groeten van Pim uit de Beemster. -
30 April 2009 - 04:46
Patrick:
En allen!? Hij heeft het zo verschrikkelijk druk, maar geloof me....zijn kleur is dusdanig dat je echt denkt dat hij de afgelopen drie maanden alleen maar aan het strand van Pyla heeft gelegen. -
30 April 2009 - 17:00
Bert En Margaret:
Alex,
Koninginnedag 2008 is voor jou ongetwijfeld een heel bijzondere geweest. Voor jou de onvergetelijke balkonscene op het bordes van het stadhuis op Marken als kersvers "Lid in de orde van Oranje-Nassau".
Wie weet wordt 30 april 2009 op Cyprus ook wel een bijzondere Koninginnedag..., nog niet wetend hoe deze dag in Apeldoorn zou verlopen! In Utrecht was de vrijmarkt gisteravond om 18.00 uur al van start gegaan.
Er heerste een gezellige drukte en een goede sfeer.
Vanmorgen werd de vlag met wimpel gehesen en om ons heen zagen we steeds meer "driekleuren" wapperen. Onder het genot van een kopje koffie nestelden wij ons voor de buis om mee te genieten van de "Koninginnedag" viering in Apeldoorn.
Er waren duizenden mensen op de been en ook daar was iedereen enthousiast, vrolijk en uitgelaten. De prinsen en prinsessen deden spontaan aan vele acktiviteiten mee...,
jong en oud genoot.
Rond 11.30 uur stapten de Koningin en haar familieleden en haar gevolg in een open bus om richting Paleis "'t Loo" te rijden.
Plotseling reed een zwarte Suzuki Swift met grote snelheid door een wegafzetting heen, de menigte in en kwam tot stilstand tegen het monument "De Naald".
Er vielen 4 doden en 13 gewonden.
Men spreekt van een mogelijke aanslag op "Ons Koningshuis".
Alle festiviteiten zijn direct afgelast..., de vlaggen hangen halfstok..., men spreekt van een ramp.
Er heerst een diepe verslagenheid in Nederland.
Betekent dit het einde van een jarenlange traditie?!
We zijn benieuwd of dit tragische nieuws ook Cyprus bereikt heeft.
Ontvang onze hartelijke groeten en wellicht tot morgen.
Bert en Margaret -
01 Mei 2009 - 13:07
Bert En Margaret:
Alex,
Je oproep om een reactie achter te laten heeft geholpen!
Nieuwe politieke ontwikkelingen op Cyprus..., meer militaire beweging in het noordelijke deel.
De Medal Parade, waarbij Peter het hoogtepunt vanaf de zijlijn volgde, omdat hij voor de 2e keer in deze missie zijn taak vervult. Geen Wilhelmus..., straks geldt dit ook voor jou!
Het Grieks-Orthodoxe Paasfeest is groots gevierd. De kerkdiensten werden drukbezocht.
Knal- en/of siervuurwerk..., dat hebben we zelfs op televisie gezien!
Metershoge Paasattributen..., heb je nog Paaseieren gezocht?
Naast werk ook nog tijd voor ontspannen en cultuur proeven in Paphos en Ayia Napa.
Worden de mensen, die thuis in de Karpas Villages bezocht worden,
van tevoren ingelicht over het bezoek?
Van hun armoe geven zij je nog te eten en te drinken..., ja zelfs nog een Paasbrood mee.
Een kidnapping van een kind..., een Babylonische spraakverwarring, tweeëneenhalf uur luisteren en geen woord verstaan en tot slot de ANZAC-Day herdenking.
Wij zijn benieuwd of er ook aandacht besteed wordt aan de dodenherdenking en/of bevrijdingsdag.
Te zijner tijd hopen we het in je verslag te lezen.
Bert en Margaret -
01 April 2011 - 20:27
Erik:
hallo, kunnen jullie mij het emailadres van nader mul geven?? Ik loop hier in spanje een ier tegen het lijf die jaren op cyprus heeft gewerkt voor politiezaken geloof ik.. Hij heeft zoveel goede herinneringen aan nander en nog een man maar hij kan ze niet contacten
bvd
mijn email e.lani@live.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
