een bijzonder 'kerstcadeau'
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
22 December 2011 | Nederland, Marken
Begin december bezocht ik de bijeenkomst die werd georganiseerd door de coördinator internationale betrekkingen van de politieregio Zaanstreek-Waterland. Paul had de collega’s uitgenodigd die (net) terug zijn van een missie en zij die binnenkort vertrekken of zich hebben opgegeven voor een toekomstige missie. Zo’n 15 collega’s uit de politieregio Noord-Holland Noord, Kennemerland en Zaansteek-Waterland kwamen samen bij het opleidingscentrum van de Koninklijke Marechaussee op Schiphol. Die plek was niet helemaal voor niets gekozen. Tenslotte is het de plek waar uitzendingen starten en waar de mensen ook weer terugkomen. Het was goed om enkele bekenden weer te zien en over hun ervaringen te vernemen. De inzet van Jos als kwartiermaker in Afghanistan kwam uitgebreid aan de orde en de belevenissen van Ron over zijn periode op uitzending voor UNIFIL begin jaren 80, was interessant. Een leuk idee was om van allen die al eens op missie waren geweest de 10 mooiste “foto-momenten” doorlopend te vertonen. Een goede afspraak werd gemaakt om elk jaar bij elkaar te komen. Ik heb alvast toegezegd dan de belevenissen van Zuid Sudan te presenteren.
Via facebook was inmiddels te lezen dat de collega’s van de Koninklijke Marechaussee waren gebeld voor het interview. De één na de ander kon melden dat het interview was geweest en dat het wel te doen was, er flink werd doorgevraagd en het soms bijna een uur duurde. De stress kwam al enigszins over mij. En nog meer stress toen ook Ruud meldde dat hij was gebeld en ik nog steeds niet. Omdat het voor mij toch ook niet lang meer zou duren heb ik nogmaals mijn CV eens goed doorgenomen en ook de aandachtspunten die mogelijk zouden kunnen worden gevraagd. Een gemiste oproep en een ingesproken voicemail (die ik met geen mogelijkheid kon afluisteren) gaven mij in ieder geval wel het idee dat ik de volgende dag zou worden gebeld. Niet dat ik een soort voorspellende ideeën heb, maar dat had ik inmiddels wel weer begrepen van de anderen.
Dus ik stond en lag op scherp. Allerlei zinnen en uitleg in het Engels spookten door mijn kop. Vellen papier uitgespreid over de vloer en tafel en de laptop paraat met het vertaalprogramma voor de woordjes die ik zo snel niet in het Engels paraat zou hebben. En toen ging de telefoon….
Op vrijdag 9 december 2011, 08.29 uur werd ik mijn bed uitgebeld en kwam een aardig klinkende Canadese dame aan de telefoon. Of het mij schikte om het interview nu te doen? Uiteraard heb ik ingestemd omdat ik er klaar voor was en eigenlijk ook wel weer zo spoedig mogelijk dat stress-moment kwijt wilde zijn. Maar geen gelegenheid om even de laptop op te starten….
Het gesprek verliep voorspoedig, het Engels was goed te volgen en ik kon ook alle tijd nemen om rustig te antwoorden. Ik kon duidelijkheid brengen in o.a. de human rights, gender, waarom ik naar Zuid Sudan wilde, welke schoolopleiding ik had genoten en wat ik allemaal voor ervaring had op het gebied van administration, logistic, planning, training, investigation, operetions, traffic, community policing en computers. En bij al deze onderwerpen hoeveel jaar ervaring daarin. De organisatie van onze politie is anders dan die in het buitenland. Community policing, de huidige basis politiezorg, doe ik eigenlijk al vanaf mijn eerste werkzaamheden in de praktijk, dus 32 jaar. Veel andere onderdelen ook wel een aantal jaren. Echter zij tellen al die jaren op en dan komt het simpele antwoord: “dat kan niet, want dan ben je op dit moment wel over de 100 jaar oud”! En zo plotseling, uit je slaap gehaald, in het Engels vertellen wat de BPZ inhoudt is niet zo eenvoudig als het lijkt.
Na een half uur wist de mevrouw en de meeluisterende collega uit Namibië en een derde waarvan ik niet meer weet uit welk land hij kwam, voldoende. Zij gaf nog aan dat hun bevindingen zou worden gerapporteerd aan New York en dat ik binnen 14 dagen zou horen of alles in orde was om mij op te nemen in UNMISS.
Na het gesprek moest ik nog wel even bijkomen en daarna heb ik de zaken opgepakt die voor die dag op het programma stonden.
21 december nog steeds geen bericht over mijn deelname aan UNMISS. En inmiddels verscheen ook in de media een niet hoopvol gevend bericht. De Tweede Kamer had die dag kennelijk nog geen duidelijkheid kunnen krijgen over de deelname van politiemensen en Koninklijke Marechaussee aan de missie in Zuid Sudan. Er zou veel onduidelijkheid zijn over het doel, de beveiliging van de Nederlanders en de veiligheidsituatie in het land. Voor donderdag zou de Kamer moeten worden geïnformeerd zodat die mensen verder konden debatteren en ook een standpunt konden innemen. Ik dacht dat dat al een gepasseerd station was, maar niets bleek dus minder waar.
En vandaag vond ik ook nog een berichtje in mijn mailbox. Een felicitatie omdat de benoeming voor UNMISS was bevestigd! HET GAAT DOOR!! Eigenlijk was deze bekendmaking op maandagavond 19 december 2011 al via het ministerie van Veiligheid en Justitie bekend geworden bij Ipol, maar pas nu bekend geworden bij ons. Want ook Mariska en Ruud gaan naar Zuid Sudan. De VN streeft naar utzending in maart 2012. De mensen van de Koninklijke Marechaussee weten vooralsnog nog niets. Uiteraard hoop ik dat zij spoedig ook te horen krijgen dat zij meegaan. We zijn met elkaar opgetrokken tijdens de voorbereidingen en gaan ook met elkaar op pad in het verdere traject!
In ieder geval een super mooi ‘kerstcadeautje’, temeer omdat ook de Tweede Kamer vandaag met een ruime meerderheid akkoord is gegaan met deelname aan UNMISS door politie en Koninklijke Marechaussee. Men heeft de politiek kunnen overtuigen van onze deelname. Wij gaan de Zuid Sudanese politie bijstaan en trainen. De VN garandeert de veiligheid en indien nodig gaat zij zorgdragen voor evacuatie. We krijgen extra medische middelen en verbindingsapparatuur mee. Volgens mij kregen we die al mee, dus daarin was al voorzien. Nederland heeft verder afgesproken met de VN dat wij niet worden geplaatst op bases die een gevaar voor de gezondheid opleveren vanwege de afgelegen ligging of de primitieve omstandigheden. Overigens de veiligheidssituatie in het nieuwe land Zuid Sudan is nog steeds instabiel, maar we zullen worden beveiligd.
Allemaal goeie berichten dus. Aan het einde van dit verhaal wil ik de lezer Gezellige Kerstdagen wensen en een plezierige overgang van het ‘oude’ 2011 naar het ‘nieuwe’ 2012. Veel geluk, liefde en alles wat verder wenselijk is in het nieuwe jaar.
Doeg!
Via facebook was inmiddels te lezen dat de collega’s van de Koninklijke Marechaussee waren gebeld voor het interview. De één na de ander kon melden dat het interview was geweest en dat het wel te doen was, er flink werd doorgevraagd en het soms bijna een uur duurde. De stress kwam al enigszins over mij. En nog meer stress toen ook Ruud meldde dat hij was gebeld en ik nog steeds niet. Omdat het voor mij toch ook niet lang meer zou duren heb ik nogmaals mijn CV eens goed doorgenomen en ook de aandachtspunten die mogelijk zouden kunnen worden gevraagd. Een gemiste oproep en een ingesproken voicemail (die ik met geen mogelijkheid kon afluisteren) gaven mij in ieder geval wel het idee dat ik de volgende dag zou worden gebeld. Niet dat ik een soort voorspellende ideeën heb, maar dat had ik inmiddels wel weer begrepen van de anderen.
Dus ik stond en lag op scherp. Allerlei zinnen en uitleg in het Engels spookten door mijn kop. Vellen papier uitgespreid over de vloer en tafel en de laptop paraat met het vertaalprogramma voor de woordjes die ik zo snel niet in het Engels paraat zou hebben. En toen ging de telefoon….
Op vrijdag 9 december 2011, 08.29 uur werd ik mijn bed uitgebeld en kwam een aardig klinkende Canadese dame aan de telefoon. Of het mij schikte om het interview nu te doen? Uiteraard heb ik ingestemd omdat ik er klaar voor was en eigenlijk ook wel weer zo spoedig mogelijk dat stress-moment kwijt wilde zijn. Maar geen gelegenheid om even de laptop op te starten….
Het gesprek verliep voorspoedig, het Engels was goed te volgen en ik kon ook alle tijd nemen om rustig te antwoorden. Ik kon duidelijkheid brengen in o.a. de human rights, gender, waarom ik naar Zuid Sudan wilde, welke schoolopleiding ik had genoten en wat ik allemaal voor ervaring had op het gebied van administration, logistic, planning, training, investigation, operetions, traffic, community policing en computers. En bij al deze onderwerpen hoeveel jaar ervaring daarin. De organisatie van onze politie is anders dan die in het buitenland. Community policing, de huidige basis politiezorg, doe ik eigenlijk al vanaf mijn eerste werkzaamheden in de praktijk, dus 32 jaar. Veel andere onderdelen ook wel een aantal jaren. Echter zij tellen al die jaren op en dan komt het simpele antwoord: “dat kan niet, want dan ben je op dit moment wel over de 100 jaar oud”! En zo plotseling, uit je slaap gehaald, in het Engels vertellen wat de BPZ inhoudt is niet zo eenvoudig als het lijkt.
Na een half uur wist de mevrouw en de meeluisterende collega uit Namibië en een derde waarvan ik niet meer weet uit welk land hij kwam, voldoende. Zij gaf nog aan dat hun bevindingen zou worden gerapporteerd aan New York en dat ik binnen 14 dagen zou horen of alles in orde was om mij op te nemen in UNMISS.
Na het gesprek moest ik nog wel even bijkomen en daarna heb ik de zaken opgepakt die voor die dag op het programma stonden.
21 december nog steeds geen bericht over mijn deelname aan UNMISS. En inmiddels verscheen ook in de media een niet hoopvol gevend bericht. De Tweede Kamer had die dag kennelijk nog geen duidelijkheid kunnen krijgen over de deelname van politiemensen en Koninklijke Marechaussee aan de missie in Zuid Sudan. Er zou veel onduidelijkheid zijn over het doel, de beveiliging van de Nederlanders en de veiligheidsituatie in het land. Voor donderdag zou de Kamer moeten worden geïnformeerd zodat die mensen verder konden debatteren en ook een standpunt konden innemen. Ik dacht dat dat al een gepasseerd station was, maar niets bleek dus minder waar.
En vandaag vond ik ook nog een berichtje in mijn mailbox. Een felicitatie omdat de benoeming voor UNMISS was bevestigd! HET GAAT DOOR!! Eigenlijk was deze bekendmaking op maandagavond 19 december 2011 al via het ministerie van Veiligheid en Justitie bekend geworden bij Ipol, maar pas nu bekend geworden bij ons. Want ook Mariska en Ruud gaan naar Zuid Sudan. De VN streeft naar utzending in maart 2012. De mensen van de Koninklijke Marechaussee weten vooralsnog nog niets. Uiteraard hoop ik dat zij spoedig ook te horen krijgen dat zij meegaan. We zijn met elkaar opgetrokken tijdens de voorbereidingen en gaan ook met elkaar op pad in het verdere traject!
In ieder geval een super mooi ‘kerstcadeautje’, temeer omdat ook de Tweede Kamer vandaag met een ruime meerderheid akkoord is gegaan met deelname aan UNMISS door politie en Koninklijke Marechaussee. Men heeft de politiek kunnen overtuigen van onze deelname. Wij gaan de Zuid Sudanese politie bijstaan en trainen. De VN garandeert de veiligheid en indien nodig gaat zij zorgdragen voor evacuatie. We krijgen extra medische middelen en verbindingsapparatuur mee. Volgens mij kregen we die al mee, dus daarin was al voorzien. Nederland heeft verder afgesproken met de VN dat wij niet worden geplaatst op bases die een gevaar voor de gezondheid opleveren vanwege de afgelegen ligging of de primitieve omstandigheden. Overigens de veiligheidssituatie in het nieuwe land Zuid Sudan is nog steeds instabiel, maar we zullen worden beveiligd.
Allemaal goeie berichten dus. Aan het einde van dit verhaal wil ik de lezer Gezellige Kerstdagen wensen en een plezierige overgang van het ‘oude’ 2011 naar het ‘nieuwe’ 2012. Veel geluk, liefde en alles wat verder wenselijk is in het nieuwe jaar.
Doeg!
-
22 December 2011 - 20:21
Carrie:
Hee Alex,
Gefeliciteerd dan met je bijzondere kerstcadeau! Dit is ook wat je graag wilde na al die voorbereidingen. Weer een nieuwe uitdaging. En voor ons weer mooie verhalen om te lezen.
Voor jou ook mooie kerstdagen natuurlijk. Maar bovenal een bijzonder mooi en enerverend jaar 2012 toegewenst!
-
22 December 2011 - 21:50
Amy:
Lieve alex,
Gefeliciteerd! Je hebt geduld moeten hebben,maar dan ga je toch!
Laat die spullen die resterende maanden nu maar in de gang staan.. Jij bent er klaar voor!
Op naar het avontuur in barre omstandigheden...
Helemaal jouw ding! Het wordt vast een onvergetelijke ervaring!!
Zoen,
Amy -
23 December 2011 - 07:37
Wim Slootmaker:
Goede morgen Alex.
Fantastisch bericht, toch.......!
gr. Wim Sl -
23 December 2011 - 07:45
Kirsten:
Lieve schat....wát een geweldig bericht!! Super leuk voor je! Gefeliciteerd! Ik ben blij dat je er nu tóch naar uit kan kijken weg te gaan. Je opnieuw in te zetten voor een vreedzamere planet....als dát geen kerstgedachte is, dan weet ik het niet meer hahaha!! Ik ben nú al trots op je! En dan in al die sollicitatiestress ook nog tijd vinden om kerstkaartjes te schrijven...pff neem mijn pet diep voor je af xxxxx Fijne feestdagen en een warme kerstknuffel! -
23 December 2011 - 07:51
Stephanie:
Super Alex!! Gefeliciteerd!
groetjes! -
23 December 2011 - 12:55
Bert En Margaret:
Alex,
Eindelijk is de kogel door de kerk..., de beslissing is gevallen..., je uitzending naar Zuid-Sudan
gaat door..., waarschijnlijk in maart 2012..., dus nog even geduld oefenen.
Van harte gelukgewenst met dit voor jou bijzondere kerstcadeau.
Wij hopen, dat je nu op eerste kerstdag in Zaandam bij het "familie" kerstdiner aanwezig zult zijn.
Verder wensen wij je "sfeervolle kerstdagen", "een gezellige jaarwisseling" en
voor 2012: "liefde, gezondheid en geluk".
Bert en Margaret
-
23 December 2011 - 19:15
PETER:
HOI ALEX, DOE HET MAAR FF IN HOOFDLETTERS ANDERS DENK JE DAT IK JE STUKKIES NIET LEES, HAHA. -
23 December 2011 - 19:17
Peter:
Oke te snel met de toetsen dus hier volgt deel II. Gefeliciteerd kerel met dit mooie bericht. Een leuk kado van Ned.regering en de VN. zo tijdens de Kerst. Geniet van alles en bedankt voor je kerstkaartje. Ga je zien in 2012 Cheers mate. -
24 December 2011 - 07:22
Hans Van Kouwen:
Nou Alex de kogel is door de kerk. Prachtig cadeau zo vlak voor de kerst. Wij (vrouw en ik) willen je hele fijne dagen wensen en een mooi nieuw jaar maar, dat mooie nieuwe jaar is voor jou eigenlijk al een beetje begonnen. Ik blijf je volgen.
Hans. -
24 December 2011 - 16:07
Ton Sas:
Hallo Alex,
Eindelijk ziet het er dan naar uit dat je volgend jaar op je missie gaat. je hebt er lang op moeten wachten en dacht eigenlijk dat je allang weg was.
Ook vanuit Castricum prettige feestdagen en alsvast een goed uiteinde toegewenst.
Ton -
24 December 2011 - 16:56
Brom:
Goed nieuws jongen. Het lijkt of eindelijk de kogel door de bekende kerk is.
Maart… het lijkt nog ver maar het is al rap. Hoewel we je hier… bij de drie A’s zullen missen, niets dan goeds toegewenst.
Brom
-
26 December 2011 - 11:10
Lyda En Nick:
Zo met een beetje hulp zijn we ook online en kunnen we je gaan volgen.
Eindelijk heb je duidelijkheid, gefeliciteerd met de bevestiging van de missie UNMISS.
Alvast veel succes gewenst en een heel goed 2012.
groetjes,
Nick en Lyda -
29 December 2011 - 13:15
Pieten Wilma Smits:
Hello Alex
Hartstikke mooie verhalen. Ik heb ze allemaal eens doorgenomen en genoten van jouw verhaaltrant.
Ik feliciteer je van Harte dat je nu eindelijk groen licht hebt gekregen om te gaan naar Sudan.
Jij staat in mijn favoriten en ik zal je op je reis volgen.
Mogelijk dat ik dit jaar iets ga vernemen van de missie Afghanistan. Als het zo gaat als bij jullie voorbereiding verwacht ik dat het wel 2013 zal worden. We zien het.
Het enige zekere is dat 2012 met 1 januari begint.
Veel goeds voor 2012
-
04 Januari 2012 - 11:39
Karin Immerzeel:
Wow Alex, wat een verhaal.
Fijn voor je dat je wat meer zekerheid hebt nu.
Een heel mooi, succesvol en veilig 2012 gewenst!
Groetjes, Karin -
05 Januari 2012 - 12:39
Dirk:
Gefeliciteerd. Een felicitatie omdat de benoeming voor UNMISS was bevestigd! HET GAAT DOOR!! Op naar Afrika. Ik kon niet eerder reageren omdat vanuit de binnenlanden van Kenia geen internetverbinding te maken was. Dus nu maar vanuit Zaandam na gisteren weer teruggekeerd te zijn. Voor jou de allerbeste wensen voor 2012 en op naar Sudan. Vanuit de lucht zag het er gisteren vrij vredig uit. Aan de grond zal het anders zijn. Ga voor de taak/missie die je op je genomen hebt. -
05 Januari 2012 - 15:27
Mark (Kmar):
Hallo Alex,
Dan zijn eindelijk goede berichten.
Ik volg het allemaal nog op de voet.
Ik hoop niet dat je in de buurt van Pibor terecht gaat komen als ik de laatste nieuwsberichten moet geloven..
Succes komende tijd nog.
Gr, Mark
(KMar, UNMIS-5 / UNMIS-9) -
07 Januari 2012 - 20:17
Drie A´s :
Dag jongen,
Ik zal ook maar eens reageren. Binnenkort moet ik maar weer eens naar de drukker gaan want er komt, naar ik begrepen heb, een nieuwe aflevering van Kuifje in...
Om het geheel wat aan te kleden zijn we zeer benieuwd naar de foto´s.
Ps. Alleen als je op die boot komt, kom ik op bezoek... (met hengels)
Groet, de drie A´s -
25 Februari 2012 - 17:06
Liesbeth:
hoi Alex,
Dan toch eindelijk weg. Je moet wel veel geduld hebben zeg.
Je stressbestendigheid is in ieder geval ruim voldoende die hoeven ze niet meer te testen.
Ik hoop je weer te volgen al valt er op dit moment nog niet veel te melden.
15 April vertrekken , op de verjaardag van Michiel(16) moet ik kunnen onthouden en als alles nu wel volgens planning gaat.
Nog bedankt voor je kaartje rond kerst.
Misschien kunnen we nog een keer afspreken voor April.
Groetjes,
Liesbeth
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
