veel is er (on)duidelijk en/of (on)zeker

Afgelopen woensdag was mijn ‘laatste’ dag in het korps Zaanstreek-Waterland. In dat ‘laatste’ schuilt wel meer dan je zou denken. De organisatie van de nationale politie is momenteel in volle gang en het zou zomaar kunnen zijn dat het echt mijn laatste dag in dit korps was. Na mijn uitzending zal Zaanstreek-Waterland, Noord-Holland Noord en Kennemerland zijn opgegaan in nieuwe regio Noord West Holland.
Ik blijf natuurlijk nog wel mijn loon krijgen en ik zal ook bvcm (urenverantwoording) nog wel moeten vullen. Echt surveillancediensten draaien is niet waarschijnlijk omdat ik nog wat verlof moet opmaken, waaronder het inschepingverlof. Verder ben ik nog niet helemaal uit beeld want er zijn nog wat andere zaken die moeten worden afgehandeld, zeker de diploma-uitreiking van Manon, handjes schudden, waarschijnlijk nog een gesprek met de korpschef, inleveren van bewapening en het in ontvangst nemen van de ‘kraaltjes en spiegeltjes’. Ik ben inmiddels al wel voorzien van een ruime hoeveelheid ballonnen, opblaasballen en tollen met het logo van het huidige korps.

Zoals het er nu uitziet zal ik 15 april vertrekken voor mijn 3e vredesmissie voor de Verenigde Naties. Dus nog 42 dagen te gaan. Het is niet zo dat ik nu lekker niets meer hoef te toen, niets is minder waar.
Voor de komende 4 weken staat er weer een missie gerichte opleiding te gebeuren op de Harskamp. In de herhaling deze keer. Een pilot voor toekomstige opleidingen naar missiegebieden. Wat mij te wachten staat is volstrekt onduidelijk, maar ik ga het meemaken.
Zeker is in ieder geval dat er ook een bivak inzit. BIVAK!!, klinkt als veel doen met weinig. Nou heb ik de militaire vaardigheden gemist omdat de ‘lichting 1959’ uitviel. Ja toen werd er ook al bezuinigd. Dus ik hoefde toen niet voor mijn nummer in militaire dienst. En uiteindelijk ga ik het toch meemaken en ervaren. Ik laat me verrassen en wellicht gaan anderen verrast zijn. Uiteraard zal het zeker nog wel voldoende stof opleveren om er een verhaal over te schrijven. Die houden jullie uiteraard tegoed. Daarbij zal ik dan ook nog verwoorden hoe de verdere voorbereidingen vanaf nu zijn.

Omdat we elkaar al een langere periode niet meer hadden gezien en er toch nog wel wat informatie te delen was werd er een bijeenkomst belegd in Nieuw Milligen. Ook 3 nieuwkomers van de marechaussee voor UNMISS 1 waren aanwezig. Ik heb kennisgemaakt met Pim die als medewerker van de Koninklijke Marechausee ons vooruit gaat reizen en in Juba zaken voor ons gaat regelen.
Duidelijkheid werd verschaft hoe een missie tot stand komt en dan vooral wat er dan in Den Haag wordt geregeld. Het waren de grote lijnen die kenbaar werden gemaakt, maar de vragen die bij onze groep leefden konden niet altijd naar tevredenheid worden beantwoord. Bekend werd gemaakt dat wij worden gestationeerd in de provincies Lakes, Western Equatoria, Central Equatoria of Eastern Equatoria. Ook de bagage en vooral de hoeveelheid kilo’s dat mag worden meegenomen, is niet zeker. Maar omdat het niet een missie is waarbij we maar een weekeindje weggaan en ook de nodige winkels er niet zijn, is het wel noodzakelijk om hier snel duidelijkheid in te krijgen.
Wel kreeg ik dan eindelijk mijn dienstpaspoort met een stempel dat ik een heuse ambtenaar ben van de Nederlandse overheid.
Twee oude rotten in de missie UNMIS (toen nog voor geheel Sudan, dus zonder de ‘s’ van South) Hennie en Bert konden nog wel wat waardevolle tips meegeven. Op een levendige manier brachten zij die informatie.
De plannen om nog met elkaar te gaan sporten was er niet meer van gekomen. Deels omdat het programma wat uitliep, maar misschien nog wel meer omdat de het weer een beetje tegenzat. Buitensport met 10 graden onder het vriespunt kan niet goed zijn.
Het avondprogramma kon wel gewoon doorgang vinden en het bleef nog enige tijd ‘onrustig’ op het doorgaans verlaten militaire terrein. En de volgende dag WEERALARM!
Een waarschuwing voor sneeuw en ontregeling van het dagelijkse leven. Nou ik kan verklappen dat het prachtig vriezend weer was (-18 graden) met een zonnetje erbij, van gevaar was geen sprake. Maar goed om die reden op tijd uit Nieuw Milligen vertrokken en pas bij Amersfoort begon het licht te sneeuwen. Nog steeds geen reden voor een weeralarm dacht ik nog. Maar in de buurt van de Zaanstreek ging het los. Een flinke sneeuwbui van een paar uur legde het dagelijks leven zo goed als stil. Een witte deken over Holland en de nodige pret die dat met zich brengt. En gelijk ook de pech dat de sneeuw de ijsaangroei belemmerde en dat de Elfstedentocht niet doorging.

Deze week verdere informatie gekregen. Bart, een overste van de landmacht is aangesteld als senior voor de missie. Dat betekent zoiets van leider van de groep uitgezonden militairen en politiemensen. Inmiddels blijkt dat het een groepje van zo’n 30 personen betreft. Dit is ook conform de afspraken met de regering.
Jacco wordt ook wel een heel belangrijke militair in de missie omdat hij Hoofd Interne Dienst wordt. Hij gaat ons onderbrengen in Entebbe voor de eerste paar dagen, hij gaat ons begeleiden naar de eerste stappen in Juba en dan zorgt hij o.a. dat de post vanuit Nederland op de bestemming terechtkomt. Vanaf 1 april kan de bevoorrading met pakketten gaan starten! Verder gaat hij zorgen voor een Holland House.
De laatste actuele informatie over Zuid Soedan werd gepresenteerd door een medewerker van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Ook werd uitleg gegeven waarom wij als Nederland daar in Zuid Soedan een bijdrage leveren. Snel geschreven in het kader van ontwikkelingssamenwerking, waarbij stabiliteit en de-escalatie twee voorname aandachtspunten zijn. De stabiliteit zal vorm moeten krijgen met de items veiligheid en rechtsorde; voedselzekerheid en water.
Eén van de mindere berichten gaf hij ook maar gelijk door. Gedurende de periode april tot november is het daar regenseizoen. Gevolg slecht vervoer over de grond mogelijk. Dan toch maar de verstrekte laarzen inpakken, want die komen vast nog goed van pas.
Van de laatste spreker kregen we informatie over de hoeveelheid bagage en dat er dan toch aluminium kisten beschikbaar worden gesteld om goederen in op te sturen. Bijna zeker ook voor de kit, maar dit is niet geheel zeker…. In ieder geval krijgen we zeker per koppel een keukenuitzet, bestaande uit een kookplaat(je), een waterkoker, een paar pannen en een verlengsnoer. Ik denk zomaar dat dat bedoeld is om ook buiten te kunnen koken. Ook de vergoedingen kwamen nog aan de orde, waarbij ik alvast maar zal opmerken dat voor de accommodatie gewoon huur moet worden betaald.
En als klap op de vuurpijl kregen we te horen dat er in Zuid Soedan niet mag worden gefotografeerd. Kennelijk mag er wel een fotootje worden geschoten van de natuur, dus gaan we maar voor de ruime interpretatie van natuur. Misschien een beetje burgerlijk ongehoorzaam zijn….

Doeg!