contingentsdag & pakketpost
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
01 Juli 2012 | Zuid Sudan, Juba
Woensdag was de contingentsdag voor het Nederlandse contingent. Een dag waarbij de Nederlandse politie/marechaussee vrouwen en -mannen van UNMISS 1 bij elkaar kwamen voor een gezellige dag. Deze dag was gepland in Juba, maar omdat de meesten over het gehele land Zuid-Sudan zijn gestationeerd moest je zelf iets regelen om in Juba te komen. Voor Ruud en mij is er alleen een vlucht van Yambio naar Juba op de maandag, woensdag en vrijdag. Dus onze contingentdag is wel één dag, maar het worden er wel vijf. Hoe de invulling van de andere dagen is moest nog even worden uitgezocht. Volgens de regels is er maar één dag als dienst in te vullen.
Ik heb Serhii een paar keer moeten vragen, maar uiteindelijk heeft hij de MOP (movement of personnel) klaargemaakt. Dit is een formulier waarop staat vermeld wanneer en waarom je gebruik wilt maken van een vervoermiddel van de UN. Met de handtekeningen van jezelf, de baas van het team, de baas van de security en een stempeltje voor het mooie, sta je dan op de lijst om te vertrekken.
Pas zondagmiddag rond 17.00 uur werd er op het mededelingenbord op de compound een manifest opgehangen met daarop de vertrektijden en de lijst van passagiers voor de vlucht van Yambio naar Juba. En Ruud en ik stonden er respectievelijk als 3e en 2e op, inchecktijd maandag om 10.45 uur.
Uiteraard heb ik mij maandag eerst op 08.00 uur ingeschreven in het boek op het bureau en daarna heb ik de dagelijkse briefing bijgewoond. Na deze briefing was het echt noodzakelijk om een kop koffie te drinken en te ontbijten. Daarna werd het wachten op vervoer naar de airstrip. De bagage voor 5 dagen en een dome werden ingeladen en we gingen op weg naar ‘Yambio airport’. Een collega uit Turkije regelde de incheckprocedure voor deze UN-vlucht, maar ik kreeg niet eerder een instapkaart voordat mijn tas aan een weeginstrument was gehangen. 6 kilogram bagage, niet gek toch?! en ik zat daarmee ruim onder het toegestane van 15 kilogram voor deze vlucht. Helaas ook deze keer niet met een helikopter, want er kwam een viermotorige propeller vliegtuig landen en dat voor maar 15 passagiers. Bij het uitladen van de cargo zag ik een bekende kleur zak tevoorschijn komen, en nog één, en nog meer…. Zoals ik wel verwachtte kwam dan ook eindelijk de pakketpost aan waar al 4 weken op werd gewacht. Ik heb zeven zakken geteld, een goed vooruitzicht voor als ik einde van de week terugkeer uit Juba.
Nadat de minister had plaatsgenomen in het vliegtuig mochten wij ook ons plekje uitzoeken. Het was wel een vreemd idee om in zo’n modern ding te zitten na een periode van ruim 2 maanden met weinig aan luxe behalve de ‘oude’ auto’s en de andere ouwe meuk. De vlucht verliep zonder problemen en ruim een uurtje later arriveerden we op de luchthaven van Juba.
Door Jacco werden Ruud en ik opgevangen en de eerste activiteit was eens een lunch scoren in het restaurant My Place. Toen we vanuit Juba vertrokken stond er nog een hele grote toekel en die was nu vervangen door een paar geschakelde containers, weg sfeer. Maar goed er werd nog steeds een heerlijke lunch geserveerd. Omdat John al in Juba was en zijn dag moest werken hebben wij in de toekel hem snel de hand geschut.
Later op de middag kwamen ook Meryam, Pieter, Robert en André in Juba aan. Een hartelijk weerzien van elkaar en direct kwamen de verhalen los over hun bezigheden en accommodaties. Jacco had georganiseerd dat wij onderdak kregen op het militaire kamp van de Indiërs, Nepalezen en Mongolen. Daarvoor moesten we wel net doen of we militair waren. Ik kan zeggen dat de marechaussee daar iets beter in was dan ik. De accommodatie was helemaal achteraan de compound, het was nog betrekkelijk nieuw en we sliepen met 5 man op een kamer. Dat was al een feest op zich. Omdat de militairen uit die landen alleen uit mannen bestaan heb ik Meryam even beschermd tijdens het douchen. Ik ben pontificaal voor de ingang gaan zitten en heb elke man, die toen even de natte ruimte wilde ingaan om iets te gaan doen, verwezen naar de andere container. Zeg maar een klein gebaar en een groot gemak.
Met de groep zijn we uit eten gegaan bij een Thais restaurant. Een goede sfeer in de tuin, alleen de bestelling was niet helemaal overgekomen. Hoewel ik hetzelfde menu (aan de hand van een nummer) had besteld kreeg ik een grote kom soep met een ondefinieerbare substantie erin. Niet lekker en al helemaal niet hetzelfde als de anderen, maar ik ben niet omgekomen van de trek omdat mijn buurman spontaan een deel van zijn eten afstond.
Omdat dinsdag Ruud van Ipol en Harm van de Koninklijke Marechaussee op informeel bezoek kwamen zijn die ‘ontvangen’ door Jacco, Ruud en ik. Ze zijn naar het hotel vlakbij de luchthaven gebracht en daarna zijn wij doorgegaan naar de luchthaven van de UN op de compound. Daar waren inmiddels Angela, Maarten, Karel, Mark, Arnold, Eltjo, Jeff en Johan aangekomen. Ook hun weer te zien was fantastisch. Later zijn we met Ruud gaan lunchen in de stad en was er volop gelegenheid om eens lekker bij te praten over de missie, hoe het ons vergaat, de dienst Ipol en gewoon van alles wat. Mariska trof ik later die dag. ’s Avond zijn we met z’n allen uit eten geweest bij een giga Chinees restaurant in Juba.
Voor de contingentsdag was er wel een programma gemaakt, dus de dag was niet gevuld met niks doen. Allereerst was het vertrek om 07.00 uur en werden we met een UN bus vervoerd naar de Jebel Kujur (berg van de heks). Dit is de enige berg die Juba rijk is en die gingen wij trotseren. Voordat we startten had Jacco nog de laatste instructies voor ons, waaronder het dringende advies om geen foto’s te maken van het kampement van de SPLA dat op de wandelroute lag.
Aan de voet van deze berg ligt een plek waar de koeien worden geslacht. Toen we er op een afstandje zicht op hadden was dat ook wel te ruiken ook. En verderop was het te zien ook, want er lagen allemaal delen van kaken en hoorns van die dode koeien. Onderweg kwamen we ook nog wat van dat afval tegen.
Met de nodige rustpunten was de route goed te doen en de ‘jonkies’ onder ons konden alvast vooruit. Als de ‘oudjes’ wat waren bijgetrokken konden we gezamenlijk van de fantastische vergezichten genieten. En uiteraard hebben we allemaal het hoogste punt bereikt en werd dit ook besteed aan een paar fotomomenten. Vanaf de top was te zien dat er grote stukken steen, via een pad naar beneden werden gerold om uiteindelijk door vrouwen en kinderen bewerkt te worden. Dat bewerken bestond uit het kapotslaan tot heel kleine stukjes steen, een heidens karwei of monnikenwerk.
De route terug is ook weer gewonnen door de ‘jonkies’, maar uiteindelijk is iedereen veilig en wel beneden gekomen. Het passeren van het kamp van de SPLA ging deze keer niet helemaal vlekkeloos. Een deel van de lessen die we in Nederland op de school voor vredesmissies hebben gehad moest nu in de praktijk worden toegepast. Verder kan ik er via dit medium niet teveel over schrijven. Voordat jullie denken dat ik er heel direct bij was betrokken; No, it was not me.
Na dit spannende avontuur zijn we naar de Jebel lodge gewandeld en daar was een zwembad!! Allemaal kregen we een polo uitgereikt met het logo van de UN met daaronder 1 (NLD) Det UNMISS, de Nederlandse en Zuid-Sudanese vlag. Omdat ik kennelijk wat had gemist in de instructie had ik mijn zwemspullen achtergelaten in de bus en die stond weer op de compound, maar na een telefoontje met de chauffeur bleek dat mijn tasje nog in die bus lag. Omdat Jacco toch nog het één en ander moest regelen op de compound ben ik weer mee teruggereden en kon ik mijn zwemspullen toch nog in ontvangst nemen. Tussendoor nog even Karel uitgezwaaid voor zijn verlof naar Nederland, een colaatje bij het hotel van Jacco, het (ook weer spannende) wisselen van dollars in Sudanese ponden, terug naar de lodge en ZWEMMEN!! Ik mag wel schrijven dat dit echt een heerlijkheid was na zo’n lange tijd. De rest van de tijd was er volop gelegenheid elkaar te spreken, te zwemmen, lekker eten, te zonnen en het avontuur van die ochtend door te nemen. ’s Avond een heerlijk diner in de lodge en rond 20.00 uur zijn we teruggebracht naar de compound, nagenietend van de contingentsdag en genietend van een bijzonder schouwspel van weerlichten achter de Jebel Kujut.
In de slaapaccomodatie bleef het nog een tijdje erg gezellig en ‘onrustig’.
Donderdag was het tijd om afscheid te nemen van onze gasten Ruud en Harm en later ook van een aantal van ons en dat herhaalde zich op de vrijdag. Het voelt vreemd want ieder gaat weer naar zijn eigen werkplek en waarschijnlijk pas tegen het eind van de missie gaan we elkaar weer met de hele groep treffen.
Met een klein vliegtuigje zijn Ruud en ik vrijdag teruggevlogen naar Yambio met een tussenlanding in Maridi. Een welkomstcomité was opgesteld toen we landden op de airstrip van Yambio. Ook het muziekkorps van de SSPS stond opgesteld en begon te spelen. Een mooier welkom kun je toch niet krijgen en dat allemaal voor Ruud en mij……of was het toch voor de gouverneur van de staat Western Equatoria State? Het bleek toch voor de gouverneur te zijn, maar ook wij kregen een hartelijk welkom door de collega’s die ons stonden op te wachten en dat herhaalde zich nog een aantal keren op de compound, zelfs de schoonmaaksters zijn helemaal blij als ze je weer zien. Er wordt zo meegeleefd op de compound en het valt ook direct op als je er een paar dagen niet bent. Dat zijn dan ook weer de voordelen van een kleine compound. Het voelt goed en je komt ook weer echt thuis.
Eén van de eerste dingen die ik heb gedaan is de 7 zakken met postpakketten opgehaald. Samen met Ruud hebben we de zakken geopend en de pakketjes uitgestald. Helaas waren er 4 zakken met pakketten voor de collega’s die zijn gestationeerd in Aweil (en waarschijnlijk een aantal zakken voor Ruud en mij in Aweil). Maar er bleef gelukkig nog voldoende voor ons over. Ik ben weer voorzien van wat levensbehoeften en snaai. Hoewel Nederland het niet zo goed heeft gedaan met het Europese kampioenschap voetbal was er ook nog wat ‘oranje’ meegestuurd. Het zal evengoed worden gebruikt. Bij deze post zat ook de briefwisseling van de bank inclusief een nieuwe bankpas. Ik kan weer internetbankieren, dat is ook zo’n beetje het enige want een geldautomaat is er in Zuid-Sudan niet te vinden. Ik heb mijn ‘schuld’ voor mijn eerste vakantie naar Uganda inmiddels kunnen inlossen en over anderhalve week ga ik daar op safari.
Doeg!
Ik heb Serhii een paar keer moeten vragen, maar uiteindelijk heeft hij de MOP (movement of personnel) klaargemaakt. Dit is een formulier waarop staat vermeld wanneer en waarom je gebruik wilt maken van een vervoermiddel van de UN. Met de handtekeningen van jezelf, de baas van het team, de baas van de security en een stempeltje voor het mooie, sta je dan op de lijst om te vertrekken.
Pas zondagmiddag rond 17.00 uur werd er op het mededelingenbord op de compound een manifest opgehangen met daarop de vertrektijden en de lijst van passagiers voor de vlucht van Yambio naar Juba. En Ruud en ik stonden er respectievelijk als 3e en 2e op, inchecktijd maandag om 10.45 uur.
Uiteraard heb ik mij maandag eerst op 08.00 uur ingeschreven in het boek op het bureau en daarna heb ik de dagelijkse briefing bijgewoond. Na deze briefing was het echt noodzakelijk om een kop koffie te drinken en te ontbijten. Daarna werd het wachten op vervoer naar de airstrip. De bagage voor 5 dagen en een dome werden ingeladen en we gingen op weg naar ‘Yambio airport’. Een collega uit Turkije regelde de incheckprocedure voor deze UN-vlucht, maar ik kreeg niet eerder een instapkaart voordat mijn tas aan een weeginstrument was gehangen. 6 kilogram bagage, niet gek toch?! en ik zat daarmee ruim onder het toegestane van 15 kilogram voor deze vlucht. Helaas ook deze keer niet met een helikopter, want er kwam een viermotorige propeller vliegtuig landen en dat voor maar 15 passagiers. Bij het uitladen van de cargo zag ik een bekende kleur zak tevoorschijn komen, en nog één, en nog meer…. Zoals ik wel verwachtte kwam dan ook eindelijk de pakketpost aan waar al 4 weken op werd gewacht. Ik heb zeven zakken geteld, een goed vooruitzicht voor als ik einde van de week terugkeer uit Juba.
Nadat de minister had plaatsgenomen in het vliegtuig mochten wij ook ons plekje uitzoeken. Het was wel een vreemd idee om in zo’n modern ding te zitten na een periode van ruim 2 maanden met weinig aan luxe behalve de ‘oude’ auto’s en de andere ouwe meuk. De vlucht verliep zonder problemen en ruim een uurtje later arriveerden we op de luchthaven van Juba.
Door Jacco werden Ruud en ik opgevangen en de eerste activiteit was eens een lunch scoren in het restaurant My Place. Toen we vanuit Juba vertrokken stond er nog een hele grote toekel en die was nu vervangen door een paar geschakelde containers, weg sfeer. Maar goed er werd nog steeds een heerlijke lunch geserveerd. Omdat John al in Juba was en zijn dag moest werken hebben wij in de toekel hem snel de hand geschut.
Later op de middag kwamen ook Meryam, Pieter, Robert en André in Juba aan. Een hartelijk weerzien van elkaar en direct kwamen de verhalen los over hun bezigheden en accommodaties. Jacco had georganiseerd dat wij onderdak kregen op het militaire kamp van de Indiërs, Nepalezen en Mongolen. Daarvoor moesten we wel net doen of we militair waren. Ik kan zeggen dat de marechaussee daar iets beter in was dan ik. De accommodatie was helemaal achteraan de compound, het was nog betrekkelijk nieuw en we sliepen met 5 man op een kamer. Dat was al een feest op zich. Omdat de militairen uit die landen alleen uit mannen bestaan heb ik Meryam even beschermd tijdens het douchen. Ik ben pontificaal voor de ingang gaan zitten en heb elke man, die toen even de natte ruimte wilde ingaan om iets te gaan doen, verwezen naar de andere container. Zeg maar een klein gebaar en een groot gemak.
Met de groep zijn we uit eten gegaan bij een Thais restaurant. Een goede sfeer in de tuin, alleen de bestelling was niet helemaal overgekomen. Hoewel ik hetzelfde menu (aan de hand van een nummer) had besteld kreeg ik een grote kom soep met een ondefinieerbare substantie erin. Niet lekker en al helemaal niet hetzelfde als de anderen, maar ik ben niet omgekomen van de trek omdat mijn buurman spontaan een deel van zijn eten afstond.
Omdat dinsdag Ruud van Ipol en Harm van de Koninklijke Marechaussee op informeel bezoek kwamen zijn die ‘ontvangen’ door Jacco, Ruud en ik. Ze zijn naar het hotel vlakbij de luchthaven gebracht en daarna zijn wij doorgegaan naar de luchthaven van de UN op de compound. Daar waren inmiddels Angela, Maarten, Karel, Mark, Arnold, Eltjo, Jeff en Johan aangekomen. Ook hun weer te zien was fantastisch. Later zijn we met Ruud gaan lunchen in de stad en was er volop gelegenheid om eens lekker bij te praten over de missie, hoe het ons vergaat, de dienst Ipol en gewoon van alles wat. Mariska trof ik later die dag. ’s Avond zijn we met z’n allen uit eten geweest bij een giga Chinees restaurant in Juba.
Voor de contingentsdag was er wel een programma gemaakt, dus de dag was niet gevuld met niks doen. Allereerst was het vertrek om 07.00 uur en werden we met een UN bus vervoerd naar de Jebel Kujur (berg van de heks). Dit is de enige berg die Juba rijk is en die gingen wij trotseren. Voordat we startten had Jacco nog de laatste instructies voor ons, waaronder het dringende advies om geen foto’s te maken van het kampement van de SPLA dat op de wandelroute lag.
Aan de voet van deze berg ligt een plek waar de koeien worden geslacht. Toen we er op een afstandje zicht op hadden was dat ook wel te ruiken ook. En verderop was het te zien ook, want er lagen allemaal delen van kaken en hoorns van die dode koeien. Onderweg kwamen we ook nog wat van dat afval tegen.
Met de nodige rustpunten was de route goed te doen en de ‘jonkies’ onder ons konden alvast vooruit. Als de ‘oudjes’ wat waren bijgetrokken konden we gezamenlijk van de fantastische vergezichten genieten. En uiteraard hebben we allemaal het hoogste punt bereikt en werd dit ook besteed aan een paar fotomomenten. Vanaf de top was te zien dat er grote stukken steen, via een pad naar beneden werden gerold om uiteindelijk door vrouwen en kinderen bewerkt te worden. Dat bewerken bestond uit het kapotslaan tot heel kleine stukjes steen, een heidens karwei of monnikenwerk.
De route terug is ook weer gewonnen door de ‘jonkies’, maar uiteindelijk is iedereen veilig en wel beneden gekomen. Het passeren van het kamp van de SPLA ging deze keer niet helemaal vlekkeloos. Een deel van de lessen die we in Nederland op de school voor vredesmissies hebben gehad moest nu in de praktijk worden toegepast. Verder kan ik er via dit medium niet teveel over schrijven. Voordat jullie denken dat ik er heel direct bij was betrokken; No, it was not me.
Na dit spannende avontuur zijn we naar de Jebel lodge gewandeld en daar was een zwembad!! Allemaal kregen we een polo uitgereikt met het logo van de UN met daaronder 1 (NLD) Det UNMISS, de Nederlandse en Zuid-Sudanese vlag. Omdat ik kennelijk wat had gemist in de instructie had ik mijn zwemspullen achtergelaten in de bus en die stond weer op de compound, maar na een telefoontje met de chauffeur bleek dat mijn tasje nog in die bus lag. Omdat Jacco toch nog het één en ander moest regelen op de compound ben ik weer mee teruggereden en kon ik mijn zwemspullen toch nog in ontvangst nemen. Tussendoor nog even Karel uitgezwaaid voor zijn verlof naar Nederland, een colaatje bij het hotel van Jacco, het (ook weer spannende) wisselen van dollars in Sudanese ponden, terug naar de lodge en ZWEMMEN!! Ik mag wel schrijven dat dit echt een heerlijkheid was na zo’n lange tijd. De rest van de tijd was er volop gelegenheid elkaar te spreken, te zwemmen, lekker eten, te zonnen en het avontuur van die ochtend door te nemen. ’s Avond een heerlijk diner in de lodge en rond 20.00 uur zijn we teruggebracht naar de compound, nagenietend van de contingentsdag en genietend van een bijzonder schouwspel van weerlichten achter de Jebel Kujut.
In de slaapaccomodatie bleef het nog een tijdje erg gezellig en ‘onrustig’.
Donderdag was het tijd om afscheid te nemen van onze gasten Ruud en Harm en later ook van een aantal van ons en dat herhaalde zich op de vrijdag. Het voelt vreemd want ieder gaat weer naar zijn eigen werkplek en waarschijnlijk pas tegen het eind van de missie gaan we elkaar weer met de hele groep treffen.
Met een klein vliegtuigje zijn Ruud en ik vrijdag teruggevlogen naar Yambio met een tussenlanding in Maridi. Een welkomstcomité was opgesteld toen we landden op de airstrip van Yambio. Ook het muziekkorps van de SSPS stond opgesteld en begon te spelen. Een mooier welkom kun je toch niet krijgen en dat allemaal voor Ruud en mij……of was het toch voor de gouverneur van de staat Western Equatoria State? Het bleek toch voor de gouverneur te zijn, maar ook wij kregen een hartelijk welkom door de collega’s die ons stonden op te wachten en dat herhaalde zich nog een aantal keren op de compound, zelfs de schoonmaaksters zijn helemaal blij als ze je weer zien. Er wordt zo meegeleefd op de compound en het valt ook direct op als je er een paar dagen niet bent. Dat zijn dan ook weer de voordelen van een kleine compound. Het voelt goed en je komt ook weer echt thuis.
Eén van de eerste dingen die ik heb gedaan is de 7 zakken met postpakketten opgehaald. Samen met Ruud hebben we de zakken geopend en de pakketjes uitgestald. Helaas waren er 4 zakken met pakketten voor de collega’s die zijn gestationeerd in Aweil (en waarschijnlijk een aantal zakken voor Ruud en mij in Aweil). Maar er bleef gelukkig nog voldoende voor ons over. Ik ben weer voorzien van wat levensbehoeften en snaai. Hoewel Nederland het niet zo goed heeft gedaan met het Europese kampioenschap voetbal was er ook nog wat ‘oranje’ meegestuurd. Het zal evengoed worden gebruikt. Bij deze post zat ook de briefwisseling van de bank inclusief een nieuwe bankpas. Ik kan weer internetbankieren, dat is ook zo’n beetje het enige want een geldautomaat is er in Zuid-Sudan niet te vinden. Ik heb mijn ‘schuld’ voor mijn eerste vakantie naar Uganda inmiddels kunnen inlossen en over anderhalve week ga ik daar op safari.
Doeg!
-
01 Juli 2012 - 09:19
De Caplo ---- :
Hey Buddiebud,
na weken lukt het dan eindelijk een keer om erop te komen, op je site dan, uiteraard... Was een geweldige week en veel gelachen en sommigen hebben ook nog foto's kunnen maken. T' was gezellie en leuk en op naar de vakantie in U. zou ik zo zeggen! Ga zo door en niet teveel foto's maken anders leg je het internet weer plat hier..))
Bedankt voor de fun! -
01 Juli 2012 - 09:30
Dirk:
Zondagochtend... en ja hoor, het mobieltje meldt weer dat je weer wat te melden hebt. Dat wordt dus weer de laptop en gmail opstarten voor een nummertje leesplezier. Ook deze keer heb je weer je uiterste best gedaan ons op de hoogte te houden van je reilen en zeilen. Ga lekker door zo. Fijn is het te lezen dat het niet alleen werken is. Ook voor het er met elkaar samen op uit trekken moet tijd zijn en gelukkig is die tijd er ook soms zoals afgelopen periode. Beetje zwemmen, lekker eten en beschermheer spelen voor Meryam bij de douches. (behoorlijk charmant).
Het ga je goed. Op naar de volgende zondag. -
01 Juli 2012 - 10:11
Wim Slootmaker:
Hallo Alex.
Zojuist weer je uitgebreide verslag gelezen. Hartelijk dank hiervoor. Ik moet zeggen:"een avontuurlijk verslag ,maar wel mooi lijkt me!" Het moet die week een prachtige ervaring zijn geweest.
Succes en sterkte verder.
HG Wim en Maatje -
01 Juli 2012 - 12:44
Bert En Margaret:
Hallo Alex,
Wat kun je in een week veel meemaken..., maar dat geldt ook voor ons!
Je maakte de Nederlandse contingentendag in Juba mee, hetgeen je een paar vrije dagen kostte.
Ach, wat geeft dat..., achteraf heb je vele bekenden ontmoet, heerlijk gegeten (Chinees en Thais),
en de "Jebel Kujur" beklommen.
Men heeft daar veel van het sprookje van Hans en Grietje geleerd..., zij vinden de weg in elk geval terug door allerlei botten van koeien enz..
Ben je eindelijk in de gelegenheid om heerlijk te gaan zwemmen en laat je je zwemspullen in de bus liggen Toch heb je nog heerlijk kunnen spartelen in het zwembad van de "Jebel Lodge".
De gouverneur, (Ruud en jij) werd(en) met muziek onthaald in Yumbio, maar de ontvangst door al het personeel op de compound was zeker zo hartelijk en gemeend!
Hoera... de postpakketten zijn eindelijk op de plaats van bestemming aangekomen!
Het lijkt wel pakjesavond..., je lijkt als een kind zo blij!
Voorlopig kun je er weer even tegen..., je bankpas werkt..., je schuld is afbetaald..., tijd voor een welverdiende vakantie...over anderhalve week OP SAFARI.
Groetjes vanuit het hart van Nederland,
Bert en Margaret
-
01 Juli 2012 - 12:53
Sarah:
Hoi Alex,
Ik was al een tijd niet op je site geweest maar heb gelijk al je verhalen gelezen. Erg boeiend. Wat een contrast met de politie zoals wij die in Nederland kennen. Fijn om te lezen dat je ook tijd hebt om naast je werk ook nog wat te ondernemen. Heel veel succes daar de komende tijd!
Groetjes Sarah -
01 Juli 2012 - 16:30
Lyda:
Hoi Alex,
Prachtig verhaal weer. Wat goed dat er een contingentsdag georganiseerd is zodat jullie elkaar weer hebben kunnen zien en spreken. Lijkt mij inderdaad top en belangrijk om samen de verschillende ervaringen uit te wisselen, want volgens mij heb je elkaar behoorlijk wat te vertellen.
Ik ben blij dat jullie na al die weken nu eindelijk weer eens post en pakketjes hebben ontvangen, dat is toch iets waar jullie elke week naar uit zullen zien. Hopenlijk worden de hobbels hier ook nog uitgehaald, zodat het iets regelmatiger zal arriveren.
Gelukkig is je nieuwe bankpas nog op tijd gekomen en kunnen jullie straks met een gerust hart op vakantie naar Uganda.
Heel veel plezier samen en geniet ervan.
Groetjes ook aan je buddybud.
Nick, Lyda en Martijn. -
01 Juli 2012 - 17:13
Ronald Bergkamp:
Hoi Alex,
Elke keer weer leuk om jou verslag en foto's te lezen en bekijken. Nog een verslag te gaan voor jou vakantie. Super bedankt weer en mocht er wat tussen komen alvast een hele fijne vakantie (Safari) toegwenst.
gr. Ronald -
01 Juli 2012 - 18:48
Peter D:
Hallo Kleine man weer een machtig verhaal. Maar goed dat je 2 ervaren caplo's mee had om te onderhandelen. haha......... Geniet van je safari met ome Arie. -
01 Juli 2012 - 18:51
Manon:
De foto's geven weer een mooi beeld van je bezigheden. Ik kan me goed voorstellen dat je het heerlijk vond om weer even te zwemmen! En post uitpakken blijft leuk, hopelijk is er nog weer voldoende naar je onderweg!
Groetjes!
-
01 Juli 2012 - 19:23
Paula Corbee:
Hoi Alex,
heb zojuist je verslag gelezen!
Wat kun jij goed opschrijven wat je daar allemaal beleeft!
Fijn dat het goed met je gaat!
We wensen je een fijne vakantie in Uganda!
Ik ben nu al benieuwd naar het verslag!
Groetjes, Paula en Nico Corbee -
01 Juli 2012 - 21:25
Anneke Spaans-Dudink:
hallo Alex,
Ik ben de zus van Jacco en ik vind het leuk om je verhalen te lezen en je foto,s te bekijken.
Kan op die manier zien wat mijn broer daar doet en vind dat leuk.
Veel plezier op je vakantie en succes verder.
gr. Anneke
-
02 Juli 2012 - 13:07
Gerrit:
Hoi alex
Alweer een week voorbij. Gezien het verhaal heb je weer genoeg beleefd.
Een contigents dag is altijd weer een leuke bezigheid, want je ziet dan
meestal iedereen die op missie is en kun je van elkaar horen hoe het op de
andere lokaties is.
De foto's geven weer een indruk van hoe het was deze afgelopen week.
groetje
Gerrit en Marjolein. -
03 Juli 2012 - 13:25
Paul Schilp:
Hoi Alex!
Mooi verslag heb je er (wederom) weer van heb gemaakt. Geeft mij goed (voor groot deel een duidelijk) beeld. Mooie foto's heb je gemaakt.
Ga zo door Alex, en ik blijf uiteraard je verslagen lezen.
Groetjes,
Paul -
06 Juli 2012 - 14:05
De Munk:
He Alex rene,
Goed te lezen dat je het lekker druk hebt met van alles. Dat past ook wel een beetje in je aard !.
Ik lees een paar goede momenten welke je daar met de "group" beleeft. Houden zo!!
Die soep, schijnt een lokale delicatesse te zijn. Ik heb begrepen dat ze die meestal "trekken van
de testikels van de komodovaraan". Als ie maar heet geserveerd is dan gaat het goed.!
Hier gaat alles gewoon door Jan Haringrace/Reuring etc.Ga straks nog weer even naar Aaltje om de post op te halen.
Spreek je en grtzzz
-
08 Juli 2012 - 09:15
André:
Vorige week is het mij ontgaan om dit verhaal te lezen.
Weer een mooi verhaal. Prachtig dat het Ruud (IPOL) nu wel is gelukt om jullie te bezoeken. Tijdens mijn verblijf was het nog Sudan en Khartoum gaf om de een of andere redenen geen visa af en kon dus niet komen. Nu is het een ander land met andere mogelijkheden.
Nu zit je een paar dagen voor je safari in Uganda. Ga je ook de gorilla's bezoeken? Mijn buddy heeft dat gedaan en is zeer indrukwekkend. Heel veel plezier tijdens je vakantie daar.
Groetjes. -
15 Juli 2012 - 09:56
Tonny En Kees:
Tonny en Kees,kijken weer mee naar je verslagen.
M et ons alles goed we hopen dat je het niet te heet hebt,we weten `n klein beetje
hoe het daar in die buurt is,we zijn vorig jaar vier weken in Ethiopie geweest op
trektocht zowel het noorden als het zuiden.Fantastisch heel vermoeiend maar om
nooit te vergeten.Met plezier zullen we jouw belevenisen volgen. Tot schrijfs. -
15 Juli 2012 - 09:56
Tonny En Kees:
Tonny en Kees,kijken weer mee naar je verslagen.
M et ons alles goed we hopen dat je het niet te heet hebt,we weten `n klein beetje
hoe het daar in die buurt is,we zijn vorig jaar vier weken in Ethiopie geweest op
trektocht zowel het noorden als het zuiden.Fantastisch heel vermoeiend maar om
nooit te vergeten.Met plezier zullen we jouw belevenisen volgen. Tot schrijfs. -
21 Augustus 2012 - 18:31
Jacintha:
Leuk zo'n postpakket!! Ik zie dat er inderdaad veel levensmiddelen inzitten!! Mag ik ook je postadres? Zou je hem willen sturen via de email? groetjes Jacintha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
