nieuwe bijzondere indrukken
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
04 April 2016 | Griekenland, Mytilíni
De drukte van de voorbereidingen zijn inmiddels voorbij. Ik ben voor de komende 3 maanden bewoner geworden van Lesbos en heb mijn intrek genomen in Mytillana Village hotel te Kallonis.
Maar eerst nog even terug naar de dagen in Nederland, want daar moest toch nog wel wat worden geregeld. Zo heb ik mijn specifieke taken voor het werk nog op tijd kunnen overdragen en zijn de laatste goederen die ik denk nodig te hebben op Lesbos bij elkaar gezocht. De instructie sprak wel over ‘zoveel mogelijk als toerist’, maar of een korte broek, T-shirt van Kuifje en slippers, voor het werk de juiste outfit was? Ik denk het niet.
De dinsdag na de paasdagen werd de thuisfrontinformatiedag gehouden in Stroe. Een dag informatie delen over van alles en nog wat. Hoe is de huidige situatie daar, hoe worden wij ondergebracht, wat zal ons taakveld worden en hoe is het financieel geregeld. Korte presentaties kwamen voorbij van onder andere het thuisfrontcomité Kmar/politie, maatschappelijk werk, de humanistische raadsman, rechtspositie en het postbedrijf van het ministerie van defensie. En ook direct een kennismaking met de collega’s van de andere diensten. Een grote groep van de Koninklijke Marechaussee, maar ook mensen van de landmacht en Vreemdelingendienst. Als rode draad deze dag was de onzekerheid of deze uitzending ook werkelijk zou doorgaan. Er diende namelijk nog een officieel verzoek te komen van Frontex en daarna nog een interdepartementaal overleg daarover. Dat officiële verzoek was eigenlijk niet het moeilijkste, maar het overleg kon pas de volgende dag en dat was al de dag van het verwachte vertrek, dus eigenlijk was het vertrek al tenminste één dag uitgesteld. Ook was niet duidelijk of de hele groep in één keer zou gaan. Gelukkig was de insteek van team uitzendingen dat de 8 politiemensen wel al met de eerste vlucht zouden meegaan.
En na een dag vol informatie kwam het bericht: “Komende 24 uur geen vertrek. Wachten op nader bericht en je hoort wanneer we (niet) gaan..”
Het wachten duurde gelukkig niet te lang en uiteindelijk werd het vertrek vastgesteld op donderdag 31 maart, verzamelen om 08.00 uur en vertrek om 10.00 uur vanaf de luchthaven Eindhoven met een militaire kist. Daarom was het niet noodzakelijk om de koelkast weer aan te vullen met de eerste levensbehoeften. Voor het laatste avondmaal mezelf maar getrakteerd op een etentje in één van de restaurants op Marken.
Paul heeft mij keurig opgehaald vanaf het bureau in Purmerend en vlot door het verkeer geloodst. Geen file, tenminste niet onderweg. De langste file die we gezien en ervaren hebben stond voor een gesloten hekwerk van het militaire deel van de luchthaven Eindhoven. De lichtkrant met een hartelijk welkom namens de commandant van de luchtmachtbasis stond wel in een schril contrast met dat dichte hekwerk. Via een andere route kwamen we dan uiteindelijk ruim op tijd in de vertrekhal terecht en werden we ontvangen met koffie en cake. Na kennismaking met elkaar (niet iedereen was bij de dag van dinsdag aanwezig) werden we min of meer officieel welkom geheten door een officier van de Kmar en werden we een goede uitzending gewenst. De incheckprocedure werd nog eens benadrukt en kon de ‘verboden’ deo’s uit de ruimbagage in de handbagage worden gestopt. Dat overigens weer in dezelfde ruimte in het vliegtuig terecht kwam.
Met een bus werden we (18 personen) over het platform gebracht naar de Lockheed C-130 Hercules, behorende bij 336 squadron te vliegbasis Eindhoven. Nog een fotomoment voor het instappen en daarna een plekje gevonden in het vliegtuig. Geen comfortabele stoelen, maar in de lengterichting zitten in een soort canvas met achterin de bagage. Geen zicht naar buiten en het was bijna niet te merken dat het vliegtuig los kwam van Nederland. Deze vlucht was een directe vlucht, maar duurde in verhouding toch wel iets langer dan een doorsnee charter. Omstreeks 14.30 uur landden we op de luchthaven van Lesbos waarbij het wel erg rustig was en eigenlijk de enige bezoekers waren. We werden ontvangen door Jantienus en William. De bagage was inmiddels door 4 man van de Landmacht uit het vliegtuig gehaald en overgeladen in een klein model vrachtauto. Wij volgden in een paar busjes en auto’s naar ons hotel.
Een nette accommodatie waarbij voor al politiemensen, medewerkers van NGO's zijn gehuisvest. Leek het eerst nog dat we de kamer zouden moeten delen, nu kreeg ieder zijn eigen kamer. De spullen in mijn kamer gestald en daarna met zijn allen de gezamenlijke goederen verplaatst. Er kan in ieder gaval een heel kantoor worden ingericht en dat gaat ook inderdaad gebeuren, een eigen ops-room.
We werden uiteindelijk gebrieft door Jantienus en William en ik ben ingedeeld als expert fingerprinting. Een dergelijke snelle carrière move had ik zelf niet verwacht, temeer omdat het geloof ik wel 30 jaar geleden is geweest dat ik de laatste vingerafdrukken heb gemaakt. Dat was overigens nog in de tijd dat er een glasplaat met inkt moest worden uitgerold en daarna de vingers rollend werden genomen. Ook hier heeft het elektronische tijdperk intrede gedaan en zal het gaan zoals je wellicht al eens hebt ervaren bij het aanvragen van je paspoort. We gaan het meemaken.
Vrijdag eerst de gelegenheid om even het plaatsje Mytilini te ontdekken. Aan de haven lagen een aantal vaartuigen die in beslag waren genomen door de Griekse autoriteiten en die gebruikt waren bij het illegaal vervoer van vluchtelingen vanaf Turkije naar Lesbos. Als stille getuigen lagen de reddingsvesten nog aan dek.
Rond de middag werden we door een Spaanse medewerker van Frontex en een Griekse politieman gebrieft over de werkzaamheden die wij gaan doen. Uiteraard kwam ook nog even voorbij de 'code of cunduct' en hoe om te gaan met de media.
Het rooster zouden we later die dag nog ontvangen. Wat in ieder geval is geregeld dat er in vaste groepen wordt gedraaid. Ik ben ingedeeld in groep A, samen met Margriet en Ernestien als fingerprinters, Martin als de-briefer en Jochim als expert op identiteitspapieren. We draaien de klok rond, dus een keertje nachtdienst gaat ook weer gebeuren..
Later op de middag hebben we een bezoek gebracht aan het vluchtelingenkamp Moria. Dit kamp ligt iets van de zee af en via een kronkelweg de heuvels in ontwaarden we eerst een tentenkamp met daarachter een omheind kamp met dubbel uitgevoerde hekwerken met prikkeldraad. Een vreemde en ook wel heel bijzonder zicht. Via wat hekwerken kwamen we op onze werkplek aan. Een pleintje met rondom containers met daarin de afdelingen screening, fingerprinting, documenten en foto opname. Kort gesproken met de toekomstige collega’s en hun werkzaamheden. Het lijkt sterk op een gevangenis, maar is het ook weer niet en grote aantallen ontheemden die allemaal hun eigen reden hebben om naar Europa te komen. Indrukwekkend was het!
De eerste indrukken konden we met elkaar delen en dat is ook maar goed ook.
En de volgende dag had ik de vroege dienst, een dienst van 08.00 uur tot 16.00 uur, en heb ik me proberen eigen te maken met wat van mij werd verwacht. Ik kom hier nog wel in een ander verslag op terug, maar kan al wel zeggen dat het systeem met daarin alleen Griekse tekens niet makkelijk leest. Onderweg naar Moria zagen we een groep vluchtelingen die net waren aangekomen op het strand. Het bootje dreef nog bij de kustlijn en later die dag kwamen we die groep al tegen in Moria.
Tijdens en na de dienst was er ruim voldoende belangstelling van Jantienus en William en konden we de eerste opgedane indrukken goed een plaats geven.
En als we vrij zijn dan hebben we in de omgeving van het hotel wel wat mogelijkheden. We hebben in ieder geval alvast een wandeling gemaakt door het heuvelachtig terrein voor het hotel. Deze tocht stond onder de bezielende leiding van Harrie, de humanistische medewerker. En zwemmen dat komt nog wel, het zwembad moet nog even worden gevuld, maar het privé kiezelstrandje is zeker niet verkeerd. En een stukje verderop is er een spa met een massage voor een schappelijke prijs.
Gisteren een middagdienst tot 24.00 uur en zo dadelijk nog een middag.
Dit waren de eerste indrukken van mijn nieuwe werkplek en bezigheden. Het is nog niet uitgebreid, maar dat zal in de komende verslagen wel volgen.
Overigens ook bij deze uitzending geldt dat ik niet alles kan, mag en moet delen. Sommige zaken liggen uiterst (politiek) gevoelig. Ik hoop dat jullie daarvoor enig begrip kunnen opbrengen.
Doeg!
Maar eerst nog even terug naar de dagen in Nederland, want daar moest toch nog wel wat worden geregeld. Zo heb ik mijn specifieke taken voor het werk nog op tijd kunnen overdragen en zijn de laatste goederen die ik denk nodig te hebben op Lesbos bij elkaar gezocht. De instructie sprak wel over ‘zoveel mogelijk als toerist’, maar of een korte broek, T-shirt van Kuifje en slippers, voor het werk de juiste outfit was? Ik denk het niet.
De dinsdag na de paasdagen werd de thuisfrontinformatiedag gehouden in Stroe. Een dag informatie delen over van alles en nog wat. Hoe is de huidige situatie daar, hoe worden wij ondergebracht, wat zal ons taakveld worden en hoe is het financieel geregeld. Korte presentaties kwamen voorbij van onder andere het thuisfrontcomité Kmar/politie, maatschappelijk werk, de humanistische raadsman, rechtspositie en het postbedrijf van het ministerie van defensie. En ook direct een kennismaking met de collega’s van de andere diensten. Een grote groep van de Koninklijke Marechaussee, maar ook mensen van de landmacht en Vreemdelingendienst. Als rode draad deze dag was de onzekerheid of deze uitzending ook werkelijk zou doorgaan. Er diende namelijk nog een officieel verzoek te komen van Frontex en daarna nog een interdepartementaal overleg daarover. Dat officiële verzoek was eigenlijk niet het moeilijkste, maar het overleg kon pas de volgende dag en dat was al de dag van het verwachte vertrek, dus eigenlijk was het vertrek al tenminste één dag uitgesteld. Ook was niet duidelijk of de hele groep in één keer zou gaan. Gelukkig was de insteek van team uitzendingen dat de 8 politiemensen wel al met de eerste vlucht zouden meegaan.
En na een dag vol informatie kwam het bericht: “Komende 24 uur geen vertrek. Wachten op nader bericht en je hoort wanneer we (niet) gaan..”
Het wachten duurde gelukkig niet te lang en uiteindelijk werd het vertrek vastgesteld op donderdag 31 maart, verzamelen om 08.00 uur en vertrek om 10.00 uur vanaf de luchthaven Eindhoven met een militaire kist. Daarom was het niet noodzakelijk om de koelkast weer aan te vullen met de eerste levensbehoeften. Voor het laatste avondmaal mezelf maar getrakteerd op een etentje in één van de restaurants op Marken.
Paul heeft mij keurig opgehaald vanaf het bureau in Purmerend en vlot door het verkeer geloodst. Geen file, tenminste niet onderweg. De langste file die we gezien en ervaren hebben stond voor een gesloten hekwerk van het militaire deel van de luchthaven Eindhoven. De lichtkrant met een hartelijk welkom namens de commandant van de luchtmachtbasis stond wel in een schril contrast met dat dichte hekwerk. Via een andere route kwamen we dan uiteindelijk ruim op tijd in de vertrekhal terecht en werden we ontvangen met koffie en cake. Na kennismaking met elkaar (niet iedereen was bij de dag van dinsdag aanwezig) werden we min of meer officieel welkom geheten door een officier van de Kmar en werden we een goede uitzending gewenst. De incheckprocedure werd nog eens benadrukt en kon de ‘verboden’ deo’s uit de ruimbagage in de handbagage worden gestopt. Dat overigens weer in dezelfde ruimte in het vliegtuig terecht kwam.
Met een bus werden we (18 personen) over het platform gebracht naar de Lockheed C-130 Hercules, behorende bij 336 squadron te vliegbasis Eindhoven. Nog een fotomoment voor het instappen en daarna een plekje gevonden in het vliegtuig. Geen comfortabele stoelen, maar in de lengterichting zitten in een soort canvas met achterin de bagage. Geen zicht naar buiten en het was bijna niet te merken dat het vliegtuig los kwam van Nederland. Deze vlucht was een directe vlucht, maar duurde in verhouding toch wel iets langer dan een doorsnee charter. Omstreeks 14.30 uur landden we op de luchthaven van Lesbos waarbij het wel erg rustig was en eigenlijk de enige bezoekers waren. We werden ontvangen door Jantienus en William. De bagage was inmiddels door 4 man van de Landmacht uit het vliegtuig gehaald en overgeladen in een klein model vrachtauto. Wij volgden in een paar busjes en auto’s naar ons hotel.
Een nette accommodatie waarbij voor al politiemensen, medewerkers van NGO's zijn gehuisvest. Leek het eerst nog dat we de kamer zouden moeten delen, nu kreeg ieder zijn eigen kamer. De spullen in mijn kamer gestald en daarna met zijn allen de gezamenlijke goederen verplaatst. Er kan in ieder gaval een heel kantoor worden ingericht en dat gaat ook inderdaad gebeuren, een eigen ops-room.
We werden uiteindelijk gebrieft door Jantienus en William en ik ben ingedeeld als expert fingerprinting. Een dergelijke snelle carrière move had ik zelf niet verwacht, temeer omdat het geloof ik wel 30 jaar geleden is geweest dat ik de laatste vingerafdrukken heb gemaakt. Dat was overigens nog in de tijd dat er een glasplaat met inkt moest worden uitgerold en daarna de vingers rollend werden genomen. Ook hier heeft het elektronische tijdperk intrede gedaan en zal het gaan zoals je wellicht al eens hebt ervaren bij het aanvragen van je paspoort. We gaan het meemaken.
Vrijdag eerst de gelegenheid om even het plaatsje Mytilini te ontdekken. Aan de haven lagen een aantal vaartuigen die in beslag waren genomen door de Griekse autoriteiten en die gebruikt waren bij het illegaal vervoer van vluchtelingen vanaf Turkije naar Lesbos. Als stille getuigen lagen de reddingsvesten nog aan dek.
Rond de middag werden we door een Spaanse medewerker van Frontex en een Griekse politieman gebrieft over de werkzaamheden die wij gaan doen. Uiteraard kwam ook nog even voorbij de 'code of cunduct' en hoe om te gaan met de media.
Het rooster zouden we later die dag nog ontvangen. Wat in ieder geval is geregeld dat er in vaste groepen wordt gedraaid. Ik ben ingedeeld in groep A, samen met Margriet en Ernestien als fingerprinters, Martin als de-briefer en Jochim als expert op identiteitspapieren. We draaien de klok rond, dus een keertje nachtdienst gaat ook weer gebeuren..
Later op de middag hebben we een bezoek gebracht aan het vluchtelingenkamp Moria. Dit kamp ligt iets van de zee af en via een kronkelweg de heuvels in ontwaarden we eerst een tentenkamp met daarachter een omheind kamp met dubbel uitgevoerde hekwerken met prikkeldraad. Een vreemde en ook wel heel bijzonder zicht. Via wat hekwerken kwamen we op onze werkplek aan. Een pleintje met rondom containers met daarin de afdelingen screening, fingerprinting, documenten en foto opname. Kort gesproken met de toekomstige collega’s en hun werkzaamheden. Het lijkt sterk op een gevangenis, maar is het ook weer niet en grote aantallen ontheemden die allemaal hun eigen reden hebben om naar Europa te komen. Indrukwekkend was het!
De eerste indrukken konden we met elkaar delen en dat is ook maar goed ook.
En de volgende dag had ik de vroege dienst, een dienst van 08.00 uur tot 16.00 uur, en heb ik me proberen eigen te maken met wat van mij werd verwacht. Ik kom hier nog wel in een ander verslag op terug, maar kan al wel zeggen dat het systeem met daarin alleen Griekse tekens niet makkelijk leest. Onderweg naar Moria zagen we een groep vluchtelingen die net waren aangekomen op het strand. Het bootje dreef nog bij de kustlijn en later die dag kwamen we die groep al tegen in Moria.
Tijdens en na de dienst was er ruim voldoende belangstelling van Jantienus en William en konden we de eerste opgedane indrukken goed een plaats geven.
En als we vrij zijn dan hebben we in de omgeving van het hotel wel wat mogelijkheden. We hebben in ieder geval alvast een wandeling gemaakt door het heuvelachtig terrein voor het hotel. Deze tocht stond onder de bezielende leiding van Harrie, de humanistische medewerker. En zwemmen dat komt nog wel, het zwembad moet nog even worden gevuld, maar het privé kiezelstrandje is zeker niet verkeerd. En een stukje verderop is er een spa met een massage voor een schappelijke prijs.
Gisteren een middagdienst tot 24.00 uur en zo dadelijk nog een middag.
Dit waren de eerste indrukken van mijn nieuwe werkplek en bezigheden. Het is nog niet uitgebreid, maar dat zal in de komende verslagen wel volgen.
Overigens ook bij deze uitzending geldt dat ik niet alles kan, mag en moet delen. Sommige zaken liggen uiterst (politiek) gevoelig. Ik hoop dat jullie daarvoor enig begrip kunnen opbrengen.
Doeg!
-
04 April 2016 - 12:05
Ton:
Hoi Alex, leuk om weer eens wat te lezen en te horen van je. Weer een nieuw avontuur. Ik ben bezig met de laatste weken op de meldkamer op de Elandsgracht in Amsterdam. Per 31 juli mag ik mijn spullen inleveren en genieten gaan van alles wat op mijn pad komt. Ook weer een uitdaging.
Ik blijf je volgen en wacht vol enthousiasme jouw reis en werk verhalen weer af.
Hartelijke groet en veel succes aldaar,
Ton Koene -
04 April 2016 - 12:27
Alexandra:
Mooi te lezen dat je goed bent aangekomen en je eerste werkdag er inmiddels al op zit. Wij wensen je heel veel succes in deze nieuwe missie. We(ik in ieder geval) gaan er weer voor zitten om je verslagen te lezen. Ben benieuwd naar alle nieuwe indrukken die je daar op doet. Met typen ben je alweer goed op dreef! Ga zo door! Groet en liefs, Aal, Mart, Wout en Iris -
04 April 2016 - 14:56
Wim Slootmaker:
Bedankt voor je berichtje. Mooi verslag. Ik heb er best beelden bij. Maatje en ik zijn net terug van de oud - gedienden dag te Middelburg. Een jaarlijks terugkerende ontmoeting met oud-collega's.
Ben benieuwd wat de volgende ervaringen met dit werk zullen zijn. We zien binnenkort wel weer een verslag(je). Succes daar!
HG Wim en Maatje
-
04 April 2016 - 17:25
Els Steen:
Dag Alex. Ik wens je veel succes op deze missie. Ik blijf je volgen! Hartelijke groeten, Els -
04 April 2016 - 18:50
Sandra De Boer:
Mooi werk Alex. Doe je goed!! Succes. x
-
04 April 2016 - 19:07
Lyda:
Hoi Alex,
Goed dat jullie uiteindelijk toch met toestemming vertrokken zijn.
Gelukkig heb je de eerste indrukken met elkaar kunnen delen en bespreken, want het zal toch wel schokkend zijn als je er zo direct mee geconfronteerd wordt. We kennen allemaal de beelden van de tv, maar met je neus erbovenop is toch anders.
Ik hoop dat je op Lesbos iets kunt betekenen voor de vluchtelingen.
Heel veel succes met de missie.
Groetjes.
Lyda en natuurlijk ook van Nick en Martijn.
-
04 April 2016 - 20:14
Luc Mulder:
Succes daar Alex en werk ze maar vergeet niet om daar ook te genieten van het natuurschoon en de vriendelijke bevolking. -
04 April 2016 - 20:36
Ted Oud:
Lijkt weer een mooi avontuur het mooie weer komt er aan. Hopelijk kan er van genieten.
Sterkte en geniet er ook van
Gr Ted -
05 April 2016 - 09:47
Pim:
De kop is eraf, Alex. Succes met je werkzaamheden daar. Het wordt nog een hele klus.
Gr. Pim. -
05 April 2016 - 09:50
Hans Van Kouwen:
Het is allemaal heel snel gegaan. Ik ben blij dat ik je voor je vertrek nog even heb kunnen spreken en succes heb kunnen wensen.
Je mocht gelukkig eerste klas reizen. Ik kijk uit naar je volgend verslag.
Groet Hans. -
05 April 2016 - 12:30
Bert En Margaret:
Vrijdag, 1 april j.l. werd je geconfronteerd met de schokkende beelden..., stille getuigen en de werkelijke situatie op het Griekse eiland Lesbos. Gelukkig kon jij je eerste indrukken delen met je collegae.
Het thuisfront volgt je verslagen op de voet. Sterkte met deze bijzondere missie!
Groetjes,
Bert en Margaret -
05 April 2016 - 14:06
Ruud S.:
Hoi Alex, weer leuk om te lezen. Ik blijf je volgen. Doe de hartelijke groeten aan alle bekenden en ik hoop dat het jullie daar goed gaat!!
-
06 April 2016 - 09:12
Linda Rullens:
Hoi Alex,
Pff wat herken ik toch al veel van wat je beschrijft op Lesbos. Zeker Moria...
Zoals ik het lees, gaat het jou ook niet in de koude kleren zitten.
Ik snap heel goed dat je niet alles kan, mag en moet delen... Een hele lastige politieke kwestie.
Fijn dat jullie goed met elkaar kunnen praten, dat is zoo belangrijk!
Ik zou het fijn vinden als je terug bent om je even te spreken om ervaringen uit te wisselen over de diverse zijden van dit probleem.
Keep up the good work!
Groetjes,
Linda -
11 April 2016 - 14:27
Peter:
Mooi begin van een nieuwe Kuifje in .. ervaring. Zag op je foto's nog ff een bekende Martin langskomen.
Sterke Alex en blijf het met ons delen.
-
13 April 2016 - 12:23
Johnny Hagenaar:
Wat een avontuur, maar vooral wat een dubbel gevoel zul je mee te maken krijgen. Ik kan nu al niet wachten op je volgende verslag. Hier alles rustig. Besafe mentor. -
15 April 2016 - 09:59
Tonny En Kees:
Flinke indrukken die eerste dagen,je verslag is erg goed als het leest ben je er helemaal
bij en leeft met je mee. Het zal best heel zwaar worden maar je bent wel wat gewend.
We kijken uit naar je volgende verslagen maar ik weet schrijven kost veel tijd en je zult
het druk genoeg hebben .Heelveel sterkte Alex van Tonny en Kees -
24 Mei 2016 - 16:24
Claudia Dompeling :
Hij Alex,
Wat late reactie, maar erg leuk om je verslag te lezen. Ga zo door naar de volgende. Fijn dat je hier goed aangekomen bent en dat je zo snel werd bevordert. Hahaha... Ik ga zeker lezen wel vervolg dat heeft gehad.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
