het geheim van de gesloten enveloppe
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
11 Juli 2009 | Cyprus, Leonarisso
Het gevaar van de slangen lijkt geweken te zijn en daardoor komen de mensen ook weer wat vaker in de bufferzone. En dat heeft voor mij weer tot gevolg dat ik tijdens de gesprekken met veelal locals erachter moet zien te komen of zij rechtmatig daar aanwezig zijn. Veelal zijn de mensen aardig, maar soms worden ze toch boos als ze worden aangesproken en wordt verteld om de bufferzone te verlaten. Uiteindelijk vertrekken ze dan wel nadat zij gedaan hebben waarvoor zij daar waren gekomen. De laatste keer was er een groep mannen die de olijfbomen moesten controleren op hun land en de vergunning waren ‘vergeten’. Nou ben ik niet bepaald een expert in olijfbomen en het is me nog steeds niet duidelijk wat er aan moest worden gecontroleerd. Wel weet ik inmiddels dat olijfbomen een soort heilige boom is. Verplaatsen van deze boom is niet toegestaan en daarom zie je hier regelmatig zo'n boom behoorlijk in de weg staan. Midden in een korenveld, waarbij de boer dan net zo makkelijk om de olijfboom heen boert.
Het einde van de missie komt in zicht en hoewel ik nog geen zin heb om te vertrekken heb ik de terugvlucht inmiddels moeten herbevestigen en ik kom dus echt terug naar Nederland. De juiste vluchtgegevens zal ik in één van de laatste verhalen schrijven. Voorlopig is al wel bekend dat ik 40 minuten eerder de lucht in ga dan bekend was voor mijn vertrek naar Cyprus. Verder ben ik begonnen met het invullen van enkele papieren. Fred was trouwens de eerste die begon te vragen om een evaluatieformulier in te vullen. Er gaan vast en zeker nog veel formulieren volgen.
Vanaf maandag ben ik weer voor een week in Leonarisso neergestreken. Dus elke dag heen en weer rijden om daar het bureau open te houden en een aantal bezigheden te doen. Paul is deze keer mijn maatje en dat is al vertrouwd omdat ik de eerste keer ook met hem daar heb gezeten. Voor deze week stonden op het programma: de voedseltransporten op woensdag en donderdag enkele homevisits.
Al snel nadat wij ons maandag hadden geïnstalleerd kregen we zowaar bezoek aan het bureau. Er stopte een oude Renault 12 voor de deur en dan weten we al dat het de Turkish Cypriot Police Element (TCPE) is. Twee in burger geklede politiemannen kwamen informeren naar wie er zojuist water had gecontroleerd op het bureau. Verder deden ze wel wat geheimzinnig waarom zij dat wilden weten. En aangezien wij ook van de politie zijn kunnen wij ook zeer geheimzinnig terugdoen. Overigens we wisten het ook niet, maar het vermoeden was dat dat een half uurtje geleden was gebeurd door militairen van UNFICYP. We kwamen namelijk onderweg een UN ambulancebusje tegen die met enige regelmaat ook wordt ingezet voor controle van hygiëne op de verschillende locaties. En dat was hier kennelijk even eerder gebeurd en ook wel nodig ook. Op briefjes in het bureau werd gewaarschuwd vooral het water niet te drinken, zelfs niet na het laten koken. En er was ook een vreemde kleur aan het water.
Woensdag stond de ‘long north wind patrol’ in de Karpaz weer te gebeuren. Twee vrachtauto’s van de UN en een vrachtauto van het Rode Kruis begeleid door een auto van SCAT sector 2. Voorop de onopvallende politieauto van de TCPE en Carlos en ik als hekkensluiter. Paul kon vandaag niet mee vanwege voorbereidingen die hij moest treffen voor het bezoek uit New York.
Het was verrassend dat Ray het transport vanaf Nicosia begeleidde want ik dacht dat hij vakantie had. Ook zijn Lien was deze keer mee. Dat was wel bijzonder omdat mensen in burger in UN voertuigen doorgaans niet welkom zijn in het noordelijk deel van Cyprus. Maar momenteel zijn de beperkingen voor de UN een stuk minder geworden. We mogen weer in burgerkleding rondrijden en ook zijn we niet meer verplicht een vaste route te rijden.
Zo reden we met de colonne van zes voertuigen de 4 locaties af waar de Grieks Cyprioten voedsel verstrekt kregen. Met vereende krachten werden de goederen uitgeladen en in de tussentijd regelde Ray het papierwerk. Ook deze keer verliep alles weer uiterst gedisciplineerd.
Vanwege het bezoek van 2 dames uit New York, de deputy police adviser en de mission manager UNPOL, die op Cyprus kijken hoe de missie invulling krijgt was Paul ook vandaag niet in de gelegenheid met mij mee te gaan. Als teamleader van Dherinia moest hij aan de dames uitleg geven over zijn deel van de bufferzone. Trouwens deze dames kregen alle facetten van de missie te zien en alle bureaus van UNPOL werden bezocht. Op één na dan, Leonarisso zat niet in het programma.
Er was geen vervanging voor Paul en hoewel alleen rijden naar Leonarisso wordt afgeraden, was er weinig alternatief dan toch maar gewoon zelf deze klus te klaren. Hoewel SCAT 4 verantwoordelijk is voor deze visits was er bij hen ook geen personeel beschikbaar.
Vanwege de ‘extra north wind patrol’, de zogenaamde homevisits in de Karpaz was het eigenlijk ook wel beter dat ik alleen was. Met zoveel mensen op huisbezoek gaan is niet prettig. Vanuit Nicosia kwam Roussa als vertaalster naar Leonarisso en Ruud vergezelde haar. Dus eens niet op kantoor voor Ruud. Net als gisteren was ook deze dag het Nederlandergehalte hoog. Toen onze persoonlijke lijfwacht van de TCPE was gearriveerd konden we starten. Eerst gingen we op bezoek bij een dame in Leonarisso. Ik was daar al eerder op bezoek geweest en al een beetje op de hoogte van wat er speelt. Een wel heel bijzonder moment was toen de Turkse politieman even naar buiten ging en in dat ‘onbewaakte’ moment de vrouw snel een enveloppe in de broekzak van Roussa frommelde. Ondertussen kijkend of zij niet werd betrapt door de Turkse politieman. Uit deze handelwijze blijkt maar weer dat de vrijheid waarin de Grieks Cyprioten in het noorden leven eigenlijk niet zo vrij is als menigeen denkt en verwacht. Verder sprak zij over de verminderde gezondheidstoestand van de twee andere Grieks Cyprioten in deze leefgemeenschap.
Onderweg naar het tweede adres werd de enveloppe tevoorschijn gehaald omdat we alle drie wel erg benieuwd waren naar de inhoud. De enveloppe was dichtgeplakt en voorzien van een naam en adres. Roussa kende de geadresseerde en zou er voor zorgdragen dat dit daar terecht zou komen. Dus 'het geheim van de gesloten enveloppe' zal voor ons dus ook een geheim blijven….
Hierna verplaatsten wij ons naar de heer Savas Liasis en zijn vrouw in Ayos Triada. De familie die door Paul Rosenmöller was gefilmd. Ook hier werden we weer gastvrij ontvangen en werd er onder andere gesproken over zijn dochter die in Den Haag woont en lerares is, zijn verjaardag aanstaande zondag en de ziekenhuis-opname volgende week. Na de limonade en cake mochten we nog even binnen kijken in het huis. Tussen de vele foto’s en het verhaal daarbij viel mijn oog op een echt stukje Zaanse geschiedenis. Een koekblik van Verkade! Wie had dat ooit kunnen denken dat een koekblikkie van de koekfabriek aan de Westzijde in Zaandam, daar waar ik jaren vlakbij heb gewoond, hier op een tafel stond. Uiteraard heb ik dat even laten vereeuwigen en, ja, ja met dat (geen) haar komt het allemaal wel weer goed.
Als laatste bezoek was Rizokarpasso aan de beurt. Op het terras van het koffiehuis waren we in gesprek met de vertegenwoordiger van de families die hier wonen. Onderwerp van gesprek was hier voornamelijk een ongeval van gisteren. Nadat de olievaten van de re-supply waren overgeladen in een aanhanger is deze aanhanger door een tractor voortgetrokken. Bij een scherpe bocht ging de lading schuiven en vielen enkele vaten uit de aanhanger en een persoon die bovenop de lading zat raakte gewond. In ieder geval zo ernstig dat hij naar het ziekenhuis is vervoerd. Door ons is geadviseerd anders om te gaan met het vervoer van deze lading om soortgelijke ongevallen in de toekomst te voorkomen. Dat is snel gezegd, maar in dit geval gaat een dergelijk mondeling advies dan van Engels naar de vertaalster die het in het Grieks verwoord en dan het Griekse antwoord weer terug vertaald naar het Engels. Een beetje complexe manier van communiceren, maar dat is de manier van doen hier. De hier woonachtige Grieks Cyprioten spreken alleen Grieks.
Na dit gesprek zijn we vertrokken en waren we ook weer "VRIJ". Ja, de begeleiding van de Turkse politie terug naar Leonarisso was kennelijk niet meer nodig.
Straks en zondag nog een dienst in Leonarisso. Er zijn wat huishoudelijke zaken te doen en als dat echt de moeite van het vertellen waard is dan lezen jullie dit de volgende week.
Doeg!
Het einde van de missie komt in zicht en hoewel ik nog geen zin heb om te vertrekken heb ik de terugvlucht inmiddels moeten herbevestigen en ik kom dus echt terug naar Nederland. De juiste vluchtgegevens zal ik in één van de laatste verhalen schrijven. Voorlopig is al wel bekend dat ik 40 minuten eerder de lucht in ga dan bekend was voor mijn vertrek naar Cyprus. Verder ben ik begonnen met het invullen van enkele papieren. Fred was trouwens de eerste die begon te vragen om een evaluatieformulier in te vullen. Er gaan vast en zeker nog veel formulieren volgen.
Vanaf maandag ben ik weer voor een week in Leonarisso neergestreken. Dus elke dag heen en weer rijden om daar het bureau open te houden en een aantal bezigheden te doen. Paul is deze keer mijn maatje en dat is al vertrouwd omdat ik de eerste keer ook met hem daar heb gezeten. Voor deze week stonden op het programma: de voedseltransporten op woensdag en donderdag enkele homevisits.
Al snel nadat wij ons maandag hadden geïnstalleerd kregen we zowaar bezoek aan het bureau. Er stopte een oude Renault 12 voor de deur en dan weten we al dat het de Turkish Cypriot Police Element (TCPE) is. Twee in burger geklede politiemannen kwamen informeren naar wie er zojuist water had gecontroleerd op het bureau. Verder deden ze wel wat geheimzinnig waarom zij dat wilden weten. En aangezien wij ook van de politie zijn kunnen wij ook zeer geheimzinnig terugdoen. Overigens we wisten het ook niet, maar het vermoeden was dat dat een half uurtje geleden was gebeurd door militairen van UNFICYP. We kwamen namelijk onderweg een UN ambulancebusje tegen die met enige regelmaat ook wordt ingezet voor controle van hygiëne op de verschillende locaties. En dat was hier kennelijk even eerder gebeurd en ook wel nodig ook. Op briefjes in het bureau werd gewaarschuwd vooral het water niet te drinken, zelfs niet na het laten koken. En er was ook een vreemde kleur aan het water.
Woensdag stond de ‘long north wind patrol’ in de Karpaz weer te gebeuren. Twee vrachtauto’s van de UN en een vrachtauto van het Rode Kruis begeleid door een auto van SCAT sector 2. Voorop de onopvallende politieauto van de TCPE en Carlos en ik als hekkensluiter. Paul kon vandaag niet mee vanwege voorbereidingen die hij moest treffen voor het bezoek uit New York.
Het was verrassend dat Ray het transport vanaf Nicosia begeleidde want ik dacht dat hij vakantie had. Ook zijn Lien was deze keer mee. Dat was wel bijzonder omdat mensen in burger in UN voertuigen doorgaans niet welkom zijn in het noordelijk deel van Cyprus. Maar momenteel zijn de beperkingen voor de UN een stuk minder geworden. We mogen weer in burgerkleding rondrijden en ook zijn we niet meer verplicht een vaste route te rijden.
Zo reden we met de colonne van zes voertuigen de 4 locaties af waar de Grieks Cyprioten voedsel verstrekt kregen. Met vereende krachten werden de goederen uitgeladen en in de tussentijd regelde Ray het papierwerk. Ook deze keer verliep alles weer uiterst gedisciplineerd.
Vanwege het bezoek van 2 dames uit New York, de deputy police adviser en de mission manager UNPOL, die op Cyprus kijken hoe de missie invulling krijgt was Paul ook vandaag niet in de gelegenheid met mij mee te gaan. Als teamleader van Dherinia moest hij aan de dames uitleg geven over zijn deel van de bufferzone. Trouwens deze dames kregen alle facetten van de missie te zien en alle bureaus van UNPOL werden bezocht. Op één na dan, Leonarisso zat niet in het programma.
Er was geen vervanging voor Paul en hoewel alleen rijden naar Leonarisso wordt afgeraden, was er weinig alternatief dan toch maar gewoon zelf deze klus te klaren. Hoewel SCAT 4 verantwoordelijk is voor deze visits was er bij hen ook geen personeel beschikbaar.
Vanwege de ‘extra north wind patrol’, de zogenaamde homevisits in de Karpaz was het eigenlijk ook wel beter dat ik alleen was. Met zoveel mensen op huisbezoek gaan is niet prettig. Vanuit Nicosia kwam Roussa als vertaalster naar Leonarisso en Ruud vergezelde haar. Dus eens niet op kantoor voor Ruud. Net als gisteren was ook deze dag het Nederlandergehalte hoog. Toen onze persoonlijke lijfwacht van de TCPE was gearriveerd konden we starten. Eerst gingen we op bezoek bij een dame in Leonarisso. Ik was daar al eerder op bezoek geweest en al een beetje op de hoogte van wat er speelt. Een wel heel bijzonder moment was toen de Turkse politieman even naar buiten ging en in dat ‘onbewaakte’ moment de vrouw snel een enveloppe in de broekzak van Roussa frommelde. Ondertussen kijkend of zij niet werd betrapt door de Turkse politieman. Uit deze handelwijze blijkt maar weer dat de vrijheid waarin de Grieks Cyprioten in het noorden leven eigenlijk niet zo vrij is als menigeen denkt en verwacht. Verder sprak zij over de verminderde gezondheidstoestand van de twee andere Grieks Cyprioten in deze leefgemeenschap.
Onderweg naar het tweede adres werd de enveloppe tevoorschijn gehaald omdat we alle drie wel erg benieuwd waren naar de inhoud. De enveloppe was dichtgeplakt en voorzien van een naam en adres. Roussa kende de geadresseerde en zou er voor zorgdragen dat dit daar terecht zou komen. Dus 'het geheim van de gesloten enveloppe' zal voor ons dus ook een geheim blijven….
Hierna verplaatsten wij ons naar de heer Savas Liasis en zijn vrouw in Ayos Triada. De familie die door Paul Rosenmöller was gefilmd. Ook hier werden we weer gastvrij ontvangen en werd er onder andere gesproken over zijn dochter die in Den Haag woont en lerares is, zijn verjaardag aanstaande zondag en de ziekenhuis-opname volgende week. Na de limonade en cake mochten we nog even binnen kijken in het huis. Tussen de vele foto’s en het verhaal daarbij viel mijn oog op een echt stukje Zaanse geschiedenis. Een koekblik van Verkade! Wie had dat ooit kunnen denken dat een koekblikkie van de koekfabriek aan de Westzijde in Zaandam, daar waar ik jaren vlakbij heb gewoond, hier op een tafel stond. Uiteraard heb ik dat even laten vereeuwigen en, ja, ja met dat (geen) haar komt het allemaal wel weer goed.
Als laatste bezoek was Rizokarpasso aan de beurt. Op het terras van het koffiehuis waren we in gesprek met de vertegenwoordiger van de families die hier wonen. Onderwerp van gesprek was hier voornamelijk een ongeval van gisteren. Nadat de olievaten van de re-supply waren overgeladen in een aanhanger is deze aanhanger door een tractor voortgetrokken. Bij een scherpe bocht ging de lading schuiven en vielen enkele vaten uit de aanhanger en een persoon die bovenop de lading zat raakte gewond. In ieder geval zo ernstig dat hij naar het ziekenhuis is vervoerd. Door ons is geadviseerd anders om te gaan met het vervoer van deze lading om soortgelijke ongevallen in de toekomst te voorkomen. Dat is snel gezegd, maar in dit geval gaat een dergelijk mondeling advies dan van Engels naar de vertaalster die het in het Grieks verwoord en dan het Griekse antwoord weer terug vertaald naar het Engels. Een beetje complexe manier van communiceren, maar dat is de manier van doen hier. De hier woonachtige Grieks Cyprioten spreken alleen Grieks.
Na dit gesprek zijn we vertrokken en waren we ook weer "VRIJ". Ja, de begeleiding van de Turkse politie terug naar Leonarisso was kennelijk niet meer nodig.
Straks en zondag nog een dienst in Leonarisso. Er zijn wat huishoudelijke zaken te doen en als dat echt de moeite van het vertellen waard is dan lezen jullie dit de volgende week.
Doeg!
-
11 Juli 2009 - 11:28
Pim:
Alex, de mensen moeten wel erg veel vertrouwen in jullie hebben om een brief mee te geven voor verder transport. Dit is echte toepassing van het briefgeheim! Zou dat overal maar zo gebeuren.
Je ziet er weer fris en fruitig uit zo met dat geschoren koppie. Nog veel plezier in de laatste weken.
Een beemsterse groet van pim. -
11 Juli 2009 - 11:57
Hans Van Kouwen:
Toen ik de titel zag van dit stuk meende ik dat het een stripboek zou gaan worden van Suske en Wiske. Niet dus.
Allereerst moet ik zeggen dat ik jou nog niet eerder met zo weinig haar heb gezien. Wilde je zo graag op meneer Savas Liasis lijken? Nou dat is je dan gelukt. (qua haardracht)
Olijven zijn kennelijk als goud en dat moet je dus goed in de gaten houden. Dus niet zo streng Alex.
Je komt dus 40 hele minuten eerder aan in Nederland. Ik zou het niet pikken!
Turkse politie in een Renault 12? Zijn zij in 1975 stil blijven staan, wat een ouwe zooi zeg.
Geen vrijheid en ook niet in vrijheid iemand een brief kunnen schrijven, triest.
En dat jullie geen begeleiding meer kregen van de Turken komt natuurlijk omdat zij met dat KOEKBLIK ergens met pech zijn komen te staan hahahaha.
We lezen de volgende week wel weer je vervolg.
Gegroet, Hans. -
11 Juli 2009 - 17:27
Kirsten:
Ha die Alex.
Jou staat ook alles hé, hahaha.
Nee hoor, hartstikke leuk dat korte koppie!! Lekker fris al zeg ik 't zelf.
Ik heb opnieuw genoten van je verhaal, dit keer zowaar meteen toen het mijn mailbox binnenkwam (ipv 4 weken later!).
Wanneer kom je nu terug?
Ik ga voorlopig niet weg, ben aan het werk in Zaandam en dat duurt nog tot 25 sept, dus als je thuiskomt kunnen we fijn gaan bijkletsen!
Lieve groet uit Hoorn, ook van Remco de hartelijke groetjes!
x Kir -
12 Juli 2009 - 11:43
Aal,Mart,Wout,Iris:
Lieve kale,
Met zo'n kaal hoofd vraag je natuurlijk om reacties. Ook van mijn kant moet ik even reageren. Erg leuk die kale schedel maar zorg je wel dat er weer wat haar zit als je terug bent. Je verschilt inderdaad niets van meneer Liasis. Het is dat je in uniform staat anders zou ik niet weten wie wie is!
De titel deed mij denken aan een aflevering van Baantjer, maar uiteindelijk ging het over beperkte vijheid.
Volgende week lezen we weer meer.
Liefs uit Brummen -
12 Juli 2009 - 12:10
Joke:
hoi Alex weer een leuk verslag van je werkweek ,ik heb het weer met plezier gelezen.Ik vertrek vrijdag voor 15 dagen naar kreta dus je volgende verslag lees ik begin augustus groetjes Joke -
12 Juli 2009 - 12:18
Bert En Margaret:
Alex,
Het lijkt wel of er regels zijn voorgeschreven om te overtreden!
Het ene slangengebroed is nog niet weg of het andere "slangengebroed" neemt zijn kans waar.
Zijn het geen groenten, dan vogeltjes of anders olijven!
Het einde van je missie komt in zicht.
Dat je het erg naar je zin hebt op Cyprus, is ons duidelijk.
Wie weet over een tijdje opnieuw op een missie van een half jaar?!
Voedseltransporten, huisbezoeken..., en dan een brief? Geldt er ook een soort briefcensuur?
Wat leuk, dat je als geboren Zaankanter een Verkade "biscuit" blikje aantrof bij de familie Savas Liasis en Ayos Triada.
Begon het toen al niet een beetje te kriebelen?
Het Zaantje..., Marken, Monnickendam?
Geniet van de resterende tijd en bereid je rustig voor op je afscheid.
Groetjes,
Bert en Margaret -
13 Juli 2009 - 19:37
Wilma:
Ha Alex,
Ik zou nog niet teveel denken aan naar huis gaan hoor! Vooral maar lekker genieten van die hele maand die je nog voor de boeg hebt.
Kun je in de tussentijd mooi je haren weer laten groeien en dat bruine er een beetje af schrobben....
Groeten Wilma -
14 Juli 2009 - 20:33
Bromsnor:
He..maatje,
Had al gereageerd maar een"bug" heeft e.e.a niet doorgestuurd. Je vermaakt je nog prima zo te zien. Nu JIJ er "even niet bij kunt zijn" zal ik van de week even naar de Keetzijde rijden. Even kijken hoe het er bij ligt en een "struik" (bosje bloemen) regelen voor de 30e. Komt allemaal goed. Zoals gebruikelijk alhier vakantietijd en jij mag raden wie het fort hier drijvende houdt. Best druk in je eentje !!
He.. sterkte voor de laatste loodjes...
Brom.
-
17 Juli 2009 - 11:09
Ray:
Luister nou Alex,
Lien komt overal binnen als zij dat wil! -
17 Juli 2009 - 18:33
Ankie:
hoi alex,
zo aan het eind van de missie zal ik ook uit een zonnig zeeland wat van me laten horen.
heb weer genoten van je verhaal.
wil toch wel ff weten wie je kapper is, lijkt erg veel op die van mijn mannetje, (hahahahah)
staat je wel goed hoor!
he kanjer, maak er nog wat moois van en geniet er ook nog van. ook onderling.
p.s. de barbeque doen we nog een keer over, maar dan hier in zeeland.
groetjes en tot 14 augustus
-
17 Juli 2009 - 21:44
Dirk:
Hé Alex,
Snel nog even voor ik morgenochtend je nieuwe proza weer kan lezen.
Ik lees dat je goed bent in voedseltransporten. Nou dat komt goed uit ze zoeken hier in Noord-Holland nog wat vrijwilligers voor de, in deze maatschappij van welvaart, nog vrijwilligers voor de voedselbank. Lijkt me echt wat voor je met jouw ervaringen op dat gebied die je op Cyprus hebt opgedaan.
En het Verkadeblikje? Wel, je reactie begrijp ik. Een echte Zaankanter uit de Westzijde kan daar niet omheen. Zelf ben ik een paar weken terug in de verbouwde fabriek geweest. Moet je ook doen en ook aan het
Verkade museum op de Schans. Roept veel herinnering op.
En dat hoofd van je? Wel IJf krijgt er beslist hoofdpijn van als hij de huidige coupe van je ziet.
Goed, nu even slapen en dan maar weer lezen wat je afgelopen week beleefd hebt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
