CSI in Yambio
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
10 Mei 2012 | Zuid Sudan, Yambio
Afgelopen vrijdag was het heugelijke feit daar; al mijn bagage was meegekomen uit Juba en netjes per helikopter afgeleverd in Yambio. Het leven uit één tas gedurende bijna 3 weken was voorbij. Eindelijk een handdoek, eten en kleding beschikbaar. En niet te vergeten koffiepoeder met poedermelk, dus eerst maar eens een kop koffie klaargemaakt. Ook wel fijn dat de gehele inhoud van de medical kit nu beschikbaar is. Mijn potje desinfecteer was ook al bijna leeg en omdat je hier wel heel veel vieze handen schut is deze vorm van hygiëne erg belangrijk.
Begin van de avond kreeg ik ook nog eens mijn eigen prefab toegewezen. Aan hetzelfde pleintje en twee deuren verderop van waar ik tijdelijk mijn huisvesting had. Het ziet er goed uit en volgens mij ga ik het daar de komende maanden wel in uithouden. Ruud heeft besloten in de transit prefab te blijven, dus ook wel gezellig.
Vanwege Bevrijdingsdag had ik een tijdelijke constructie gemaakt om de Nederlandse driekleur ook een plaats aan mijn prefab te geven. Nu weet ook hier iedereen waar ik woon, maar zeker ook dat ik zo’n 6000 km van huis toch ook aan onze vrijheid denk.
Er is wel weer wat meer gebeurd de afgelopen week, eigenlijk een drukke maandag na het weekeind. Hoewel dat geen goede zin lijkt te zijn. De UN police draait de hele week door de diensten, dus er is eigenlijk geen sprake van ‘weekeind’. Ik zal nog niet gaan klagen want tenslotte krijgen we maandelijks 2½ dag vrij. Daarbij wordt er ook nog elke vijf gewerkte dagen 1 dag verlof opgebouwd gedurende de tijd dat ik op uitzending ben. Uiteindelijk zal dat resulteren dat ik ook nog eens op vakantie kan. Maar eerst maar even over het werk.
Co-locaten, monitoren en adviseren zijn belangrijke pijlers voor UNPOL in deze missie. En daarmee is de variatie in werk ook gelijk een feit. Zo ben ik aan het kletsen met de verkeerspolitie bij zo’n beetje de enige knappe rotonde die in de omgeving is gecreëerd. Een praatje over hoe het gaat of er nog bijzonderheden zijn te melden en soms ook weer eens iets nieuws bedacht om de politie wat te prikkelen. Omdat er in Yambio geen wegverlichting is, is deze rotonde niet heel erg goed zichtbaar in het donker. Electra is er niet, dus een lampje aanbrengen is niet mogelijk, daarom het voorstel gedaan om met wat witte verf de opstaande rand wat opvallender te maken. Ik heb trouwens niet stilgestaan of die verf hier wel voorradig is. Een ‘histor’-winkel ben ik nog niet tegengekomen.
Maandag was ik ingedeeld voor co-locaten met de CID, Crime Investigation Department. Dit bestaat dan uit het spreken met medewerkers van de recherche in Yambio State Headquarters en Yambio County Headquarters. Twee verschillende groepen rechercheurs. Het is me nog niet helemaal duidelijk hoe dit precies is georganiseerd, maar ik weet inmiddels wel dat er werk van de ene afdeling naar de andere wordt afgeschoven. In ieder geval was het de bedoeling om samen met Eike uit Duitsland en Lok uit Nepal dit werk te gaan doen. Met z’n drieën om de twee nieuwkomers uit Nepal wat bezigheden te geven. Zij zijn eigenlijk bestemd voor een ander bureau, maar daar is geen accommodatie beschikbaar.
Na de dagelijkse briefing om 08.30 uur zouden we om 10.00 uur op bezoek gaan bij de collega’s van de South Sudan Police Service. En ook zou ik net m’n eerste slok koffie nemen. Zouden en zou, dat houdt in dat het anders ging…..
Om 09.15 uur was Eike gebeld door de recherche dat er een dode man was gevonden in een meer in de buurt van Yambio. Men had graag dat UNPOL zou komen om de zaak door te spreken. Dit was wellicht ook omdat Eike de opleiding PD management heeft gegeven aan enkele recherchemensen. Mijn spullen bij elkaar gepakt en wat eerder bij het hoofdkwartier van de SSPS aangekomen. In een bureau, eigenlijk meer een kale ruimte met een bureau en 4 stoelen, geen computer, geen typemachine alleen een velletje papier (achter slot en grendel), de eerste bevindingen aangehoord over het aantreffen van die dode man. Al snel bleek dat de dode al was weggehaald door de familie en dat er eigenlijk geen verder onderzoek kon plaatsvinden. Omdat een misdrijf ook hier moet worden uitgesloten, was het van belang dat het lichaam toch onderzocht kon worden. Dus er werd volop gebeld en geregeld dat er, via de dorpoudste van dat betreffende dorp, de familie werd bewogen dat er toch nog een gedegen onderzoek kon plaatsvinden. Ook het scenario: als die medewerking van de familie er niet komt, hebben we besproken.
En intussen werd ook nog even verteld dat er nog een moord was gebeurd! Een man was neergestoken en de dader was gepakt.
Nou dan heb je het als plaatselijke politie zo ineens druk en dan heb je als adviserende en monitorende politiemensen uit Duitsland, Nepal en Nederland ook flink wat te doen. Het gaat in Zuid-Sudan toch allemaal wat anders dan bij ‘ons’. De politie staat hier in de kinderschoenen en er ontbreekt kennis en materiaal. De kennisoverdracht is dus één van de zaken die wij als internationale politie inbrengen in deze missie.
In de laadbak van een truck werd het lichaam van de steekpartij naar het hoofdbureau gebracht, waarbij de laadbak ook nog eens was volgeladen met gewapende politiemensen. Van het politiebureau ging het vervoer naar het plaatselijke ziekenhuis. Ondertussen zat onze UN-auto ook vol met recherchemensen omdat zij geen middel van vervoer hebben en reden we achter de ‘lijkauto’ aan. Op het terrein van het ziekenhuis stond een soort schuurtje en daarin twee stenen tafels en dat was het mortuarium, geen elektra, geen afgesloten ruimte en een paar ramen met alleen kippengaas en geen glas. Een grote groep mensen was op de komst van de dode afgekomen en zij werden door de politie op afstand gehouden. De één bewapend met een AK47 geweer, de ander met een stok. Kort daarop verscheen een arts die het lichaam heeft onderzocht. Ik heb, samen met de recherche van de SSPS, het begin van dit onderzoek bijgewoond, maar moest dit onderbreken omdat er was geregeld dat de andere dode kon worden ‘opgehaald’ bij de familie. Dus alle recherchemensen weer bij ons in de auto en de truck volgeladen met politiemensen op weg naar het dorpje. Eerst nogmaals de PD bekeken, maar daar was niet veel meer te bespeuren. Toen we vlakbij het dorpje waren bleek er zojuist een man zwaar mishandeld te zijn. Hij had een flinke scheur in zijn achterhoofd van zeker 10 centimeter en dat eerst maar eens verbonden met de weinige middelen die we zelf mee hadden. Het was in ieder geval wel duidelijk dat deze wond gehecht moest worden. Bij navraag bleek het de vader van de dode man uit het meer te zijn en de mogelijke dader van deze mishandeling was er één uit zijn familie.
Na de internationale eerste hulp aan hem naar het dorpje gereden en daar was de dode man inmiddels in de laadbak gelegd. Zo’n beetje de hele familie ook achterin en weer op weg naar het ziekenhuis. Wel eerst nog langs het politiebureau voor wat papierwerk en toen voor de 2e keer naar het mortuarium. Daar de lijkschouw bijgewoond, samen met Eike en de SSPS. Ondanks de omstandigheden ging dat er toch best professioneel aan toe.
De vader van het slachtoffer werd opgenomen in het ziekenhuis, de mogelijke dader van de mishandeling werd voor onderzoek meegenomen naar het politiebureau en de dode is dezelfde dag begraven.
Het lijkt deze week wel de week van de doden, want bij het doorspreken van de lopende zaken, bleek ook dinsdag een jongeman te zijn omgekomen. Hij was getroffen door een kogel uit een geweer. Volgens de overlevering is dit per ongeluk gegaan. Degene die heeft geschoten zit wel in de gevangenis en het geweer is in beslaggenomen. Dit onderzoek werd gedaan door de recherche en wordt met de UN police doorgesproken om te leren van fouten die eventueel zijn/worden gemaakt. Het is dus niet zo dat de UN police altijd meegaat.
Er is verder overleg met de ‘director of CID’ over het aanbieden van cursussen voor rekruten en recherchemensen. Het krijgen van mensen voor zo’n cursus is vaak niet het grootste probleem, alleen de scholing wel. Sommigen spreken en schrijven geen Engels en dan is een les geven over het werken op de PD en gebruik van een forensische koffer wel erg moeilijk. Men werkt hier alle dagen en de politiemensen krijgen de laatste maand geen loon. Er is simpelgezegd gewoon geen geld om hen te betalen. En het bijzondere is dat zij gewoon aan het werk gaan…!
Er is hier nog veel te doen, de wil is er bij de politie in dit nieuwste land van de wereld om zaken aan te pakken. Echter het ontbreekt hen simpel gezegd aan veel. Er wordt door de UN en andere organisaties gedoneerd om goederen aan te schaffen, maar met het ter beschikking stellen van materialen alleen kom je er ook niet.
Doeg!
Begin van de avond kreeg ik ook nog eens mijn eigen prefab toegewezen. Aan hetzelfde pleintje en twee deuren verderop van waar ik tijdelijk mijn huisvesting had. Het ziet er goed uit en volgens mij ga ik het daar de komende maanden wel in uithouden. Ruud heeft besloten in de transit prefab te blijven, dus ook wel gezellig.
Vanwege Bevrijdingsdag had ik een tijdelijke constructie gemaakt om de Nederlandse driekleur ook een plaats aan mijn prefab te geven. Nu weet ook hier iedereen waar ik woon, maar zeker ook dat ik zo’n 6000 km van huis toch ook aan onze vrijheid denk.
Er is wel weer wat meer gebeurd de afgelopen week, eigenlijk een drukke maandag na het weekeind. Hoewel dat geen goede zin lijkt te zijn. De UN police draait de hele week door de diensten, dus er is eigenlijk geen sprake van ‘weekeind’. Ik zal nog niet gaan klagen want tenslotte krijgen we maandelijks 2½ dag vrij. Daarbij wordt er ook nog elke vijf gewerkte dagen 1 dag verlof opgebouwd gedurende de tijd dat ik op uitzending ben. Uiteindelijk zal dat resulteren dat ik ook nog eens op vakantie kan. Maar eerst maar even over het werk.
Co-locaten, monitoren en adviseren zijn belangrijke pijlers voor UNPOL in deze missie. En daarmee is de variatie in werk ook gelijk een feit. Zo ben ik aan het kletsen met de verkeerspolitie bij zo’n beetje de enige knappe rotonde die in de omgeving is gecreëerd. Een praatje over hoe het gaat of er nog bijzonderheden zijn te melden en soms ook weer eens iets nieuws bedacht om de politie wat te prikkelen. Omdat er in Yambio geen wegverlichting is, is deze rotonde niet heel erg goed zichtbaar in het donker. Electra is er niet, dus een lampje aanbrengen is niet mogelijk, daarom het voorstel gedaan om met wat witte verf de opstaande rand wat opvallender te maken. Ik heb trouwens niet stilgestaan of die verf hier wel voorradig is. Een ‘histor’-winkel ben ik nog niet tegengekomen.
Maandag was ik ingedeeld voor co-locaten met de CID, Crime Investigation Department. Dit bestaat dan uit het spreken met medewerkers van de recherche in Yambio State Headquarters en Yambio County Headquarters. Twee verschillende groepen rechercheurs. Het is me nog niet helemaal duidelijk hoe dit precies is georganiseerd, maar ik weet inmiddels wel dat er werk van de ene afdeling naar de andere wordt afgeschoven. In ieder geval was het de bedoeling om samen met Eike uit Duitsland en Lok uit Nepal dit werk te gaan doen. Met z’n drieën om de twee nieuwkomers uit Nepal wat bezigheden te geven. Zij zijn eigenlijk bestemd voor een ander bureau, maar daar is geen accommodatie beschikbaar.
Na de dagelijkse briefing om 08.30 uur zouden we om 10.00 uur op bezoek gaan bij de collega’s van de South Sudan Police Service. En ook zou ik net m’n eerste slok koffie nemen. Zouden en zou, dat houdt in dat het anders ging…..
Om 09.15 uur was Eike gebeld door de recherche dat er een dode man was gevonden in een meer in de buurt van Yambio. Men had graag dat UNPOL zou komen om de zaak door te spreken. Dit was wellicht ook omdat Eike de opleiding PD management heeft gegeven aan enkele recherchemensen. Mijn spullen bij elkaar gepakt en wat eerder bij het hoofdkwartier van de SSPS aangekomen. In een bureau, eigenlijk meer een kale ruimte met een bureau en 4 stoelen, geen computer, geen typemachine alleen een velletje papier (achter slot en grendel), de eerste bevindingen aangehoord over het aantreffen van die dode man. Al snel bleek dat de dode al was weggehaald door de familie en dat er eigenlijk geen verder onderzoek kon plaatsvinden. Omdat een misdrijf ook hier moet worden uitgesloten, was het van belang dat het lichaam toch onderzocht kon worden. Dus er werd volop gebeld en geregeld dat er, via de dorpoudste van dat betreffende dorp, de familie werd bewogen dat er toch nog een gedegen onderzoek kon plaatsvinden. Ook het scenario: als die medewerking van de familie er niet komt, hebben we besproken.
En intussen werd ook nog even verteld dat er nog een moord was gebeurd! Een man was neergestoken en de dader was gepakt.
Nou dan heb je het als plaatselijke politie zo ineens druk en dan heb je als adviserende en monitorende politiemensen uit Duitsland, Nepal en Nederland ook flink wat te doen. Het gaat in Zuid-Sudan toch allemaal wat anders dan bij ‘ons’. De politie staat hier in de kinderschoenen en er ontbreekt kennis en materiaal. De kennisoverdracht is dus één van de zaken die wij als internationale politie inbrengen in deze missie.
In de laadbak van een truck werd het lichaam van de steekpartij naar het hoofdbureau gebracht, waarbij de laadbak ook nog eens was volgeladen met gewapende politiemensen. Van het politiebureau ging het vervoer naar het plaatselijke ziekenhuis. Ondertussen zat onze UN-auto ook vol met recherchemensen omdat zij geen middel van vervoer hebben en reden we achter de ‘lijkauto’ aan. Op het terrein van het ziekenhuis stond een soort schuurtje en daarin twee stenen tafels en dat was het mortuarium, geen elektra, geen afgesloten ruimte en een paar ramen met alleen kippengaas en geen glas. Een grote groep mensen was op de komst van de dode afgekomen en zij werden door de politie op afstand gehouden. De één bewapend met een AK47 geweer, de ander met een stok. Kort daarop verscheen een arts die het lichaam heeft onderzocht. Ik heb, samen met de recherche van de SSPS, het begin van dit onderzoek bijgewoond, maar moest dit onderbreken omdat er was geregeld dat de andere dode kon worden ‘opgehaald’ bij de familie. Dus alle recherchemensen weer bij ons in de auto en de truck volgeladen met politiemensen op weg naar het dorpje. Eerst nogmaals de PD bekeken, maar daar was niet veel meer te bespeuren. Toen we vlakbij het dorpje waren bleek er zojuist een man zwaar mishandeld te zijn. Hij had een flinke scheur in zijn achterhoofd van zeker 10 centimeter en dat eerst maar eens verbonden met de weinige middelen die we zelf mee hadden. Het was in ieder geval wel duidelijk dat deze wond gehecht moest worden. Bij navraag bleek het de vader van de dode man uit het meer te zijn en de mogelijke dader van deze mishandeling was er één uit zijn familie.
Na de internationale eerste hulp aan hem naar het dorpje gereden en daar was de dode man inmiddels in de laadbak gelegd. Zo’n beetje de hele familie ook achterin en weer op weg naar het ziekenhuis. Wel eerst nog langs het politiebureau voor wat papierwerk en toen voor de 2e keer naar het mortuarium. Daar de lijkschouw bijgewoond, samen met Eike en de SSPS. Ondanks de omstandigheden ging dat er toch best professioneel aan toe.
De vader van het slachtoffer werd opgenomen in het ziekenhuis, de mogelijke dader van de mishandeling werd voor onderzoek meegenomen naar het politiebureau en de dode is dezelfde dag begraven.
Het lijkt deze week wel de week van de doden, want bij het doorspreken van de lopende zaken, bleek ook dinsdag een jongeman te zijn omgekomen. Hij was getroffen door een kogel uit een geweer. Volgens de overlevering is dit per ongeluk gegaan. Degene die heeft geschoten zit wel in de gevangenis en het geweer is in beslaggenomen. Dit onderzoek werd gedaan door de recherche en wordt met de UN police doorgesproken om te leren van fouten die eventueel zijn/worden gemaakt. Het is dus niet zo dat de UN police altijd meegaat.
Er is verder overleg met de ‘director of CID’ over het aanbieden van cursussen voor rekruten en recherchemensen. Het krijgen van mensen voor zo’n cursus is vaak niet het grootste probleem, alleen de scholing wel. Sommigen spreken en schrijven geen Engels en dan is een les geven over het werken op de PD en gebruik van een forensische koffer wel erg moeilijk. Men werkt hier alle dagen en de politiemensen krijgen de laatste maand geen loon. Er is simpelgezegd gewoon geen geld om hen te betalen. En het bijzondere is dat zij gewoon aan het werk gaan…!
Er is hier nog veel te doen, de wil is er bij de politie in dit nieuwste land van de wereld om zaken aan te pakken. Echter het ontbreekt hen simpel gezegd aan veel. Er wordt door de UN en andere organisaties gedoneerd om goederen aan te schaffen, maar met het ter beschikking stellen van materialen alleen kom je er ook niet.
Doeg!
-
10 Mei 2012 - 08:55
Wim Slootmaker.:
Hoi Alex.
Opnieuw met grote verbazing je verslag gelezen. Wat zijn "we"dan toch goed af dat je in NL woont en mag werken, toch .....!
Veel wijsheid en sterkte toegewenst.
HG Wim en Maatje -
10 Mei 2012 - 09:53
Dirk:
Nou Alex wanneer dat zo doorgaat kan je je voornemen van wekelijks schrijven wel vergeten. Er gebeurd zoveel daar. Je dag is voor je het weet weer voorbij. Of wordt het schrijven ipv slapen?
En je bijdrage aan de verkeersveiligheid? Een geweldig idee om de "rotonde" van een witte rand te voorzien. (denk ook nog even aan de autoband in het midden). Ik kan wel zien dat je een zoon van een schilder bent. En verder? Blijf schrijven........ -
10 Mei 2012 - 10:02
Bert En Margaret:
Alex,
Na drie weken uit één tas geleefd te hebben (in onze ogen een hele prestatie), is dan eindelijk je bagage en zijn je voedselpakketten aangekomen.
Gezien de confrontatie met twee doden en één mishandelde man, was je wel toe aan een hartversterkertje! Wat zal dat eerste "bakkie leut" jou gesmaakt hebben!
Wat attent, dat je in Yambio stilgestaan hebt bij de nationale dodenherdenking (4 mei) en bij de dag van de bevrijding in Nederland (5 mei).
Er valt nog heel wat werk te verzetten, want alles gaat er in Zuid-Soedan wel erg primitief aan toe.
Als jongste zoon van een huisschilder verloochen je je afkomst niet: een rotonde wit schilderen..., het idee is goed, maar ja..., wat te doen zonder verf?!
Heel veel succes in en met jouw team om deze vredesmissie te vervullen!
Bert en Margaret -
10 Mei 2012 - 14:14
Manon:
Bizar moet het zijn om het proces van PD en lijkvinding op een gehele andere manier te ondervinden. Het lijkt me zo moeilijk om te gaan kijken waar je moet beginnen om structuur aan te brengen in het politiewerk daar, er kan nog zoveel veranderd worden. Alex, ik lees met grote aandacht je verslagen, ga zo door!
XX
-
10 Mei 2012 - 16:51
De HID:
Potje verf opsturen ? -
10 Mei 2012 - 17:52
Suzanne:
OMG.. reku-werk te doen daarzo! Klinkt wel levendiger dan in Pyla e.o. met al die doden..
Heb het goed en geniet!
Suzanne -
10 Mei 2012 - 18:14
Marja Van Suus:
Hoi Alex
Het blijft geweldig interessant, dat je ons allemaal zo uitvoerig kunt informeren.
Ons lijntje blijft daardoor in tact, en dat vind ik erg fijn.
Volgende maand ga ik met mijn broer naar de herdenking in de Tuin van Bezinning.
We zullen het vast wel even over je hebben, dan ben je er toch een beetje bij.
Pas goed op jezelf
groetjes,
Marja
-
10 Mei 2012 - 20:29
Carrie:
Hey Alex, nou, nou, jouw tijd daar in Yambio is niet bepaald saai te noemen. Man, wat een belevenissen allemaal! En wat gaat de afhandeling van die zaken dan inderdaad anders als hier. Ik zat vandaag zelf een beetje in de moppermodus aangaande een aantal ICT perikelen, maar nu ik jouw verhaal lees, zit ik mij gewoon een beetje te schamen. Wat zijn wij verwend met van alles en nog wat. Zo zie je maar weer, wat voor een effect het lezen van je belevenissen teweeg kunnen brengen. Dus dank daarvoor van mijn kant. (Ik sta inmiddels weer met 2 voetjes op de grond hoor!) Overigens, ik heb respect voor al die politiemensen daar, hoe zij met de weinige middelen er toch het beste uit proberen te halen (en dat ook nog zonder salaris te krijgen!!) Het lijkt mij voor jou en je maatjes ook wel lastig om deze mensen dan van advies te moeten voorzien, zonder de luxe hulpmiddelen zoals we die hier kennen. Er zal wel veel geimproviseerd worden?
Nou, even genoeg van mijn kant. Tot je volgende verslag :-)
-
11 Mei 2012 - 10:52
Roel:
ik heb in de gaten dat het je daar goed afgaat en je niet hoeft te vervelen. Maak er wat van en geniet van alles wat op je afkomt. Maaar...... pas goed op jezelf. -
11 Mei 2012 - 19:07
Bromsnor:
Hallo maat,
Ik zie de foto's en denk aan een leuke safarie tocht. Ik lees je verhaal en denk...waar moet je beginnen in zo'n situatie !!!
Alle basic dingen die er bij ons vanaf dag 1 op de politieschool ingestampt werden, zijn daar "als nieuw". Er moet wel haast en man met een rokend geweer naast het lijk staan om iemand veroordeeld te krijgen.
Munk en ik vroegen ons af of je( naast die pot witte verf en wat duracel batterijen voor een lichtje ) nog ergens behoefte aan had. U vraagt wij sturen !!
Je post komt er aan. ( week of 6 schat ik zo, als de kameel niet ziek wordt )
Ervaar, leer en blijf proberen om de krenten uit de "pap" vissen.
Groet, Brom.
-
12 Mei 2012 - 13:39
Gerrit:
Hoi Alex
Weer een mooi verhaal met foto's
Je ziet dat er genoeg gebeurd en dan hoef je het alleen maar te monitoren en een verslagje van te maken en ons later je belefenissen te delen.
sterkte daar
groetjes Gerrit en Marjolein. -
12 Mei 2012 - 18:13
Aal:
Die snee in het achterhoofd zal wel geen 10 cm geweest zijn als je je bril hier bij nodig had, maar het verband sprak boekdelen en de bril staat erg interessant!
Goed te lezen dat je lekker een kopje koffie kan maken, dat zal je nodig hebben na al die belevenissen. Ik hoef geen fictie boek meer te lezen, want ik lees het in real life...
Kus -
13 Mei 2012 - 19:18
Dirk:
Alex vandaag via je tweelingzus Lyda de eerste nieuwsbrief UNMIS ontvangen. Wat een aanvulling op "waar ben jij nu". Het ministerie van Veiligheid en Justitie kan tevreden zijn over deze eerste rapportage van jullie. Ga zo door! Wij weten het allang dat je ons laat weten over het hoe en wat. Nu een nieuwsbrief van jou, Hakuma Matata en Ruud. En je oproep om ook van onze kant wat te laten horen (mail: unabroek@hotmail.com) voorzien van wat foto's. Laten wij allen ons best doen. Er gebeurt ook genoeg in Holland en/of op onze vakanties. Heb jij ook wat te lezen en te zien in Yambo.
Kortom een interessante nieuwsbrief die, zoals ik denk, ieder die je volgt op "waar ben jij nu" zal interesseren. Maak er elke aflevering samen wat moois van Alex, jij en je collega's.
Ik wacht de volgende aflevering van nieuwsbrief nr. 2 met plezier af.
gr. Dirk -
17 Mei 2012 - 12:49
Hans Van Kouwen:
Alex,
Beetje laat maar ben ook druk met het werk, toevallig ook met lijken! Hier gaat het er idd. iets anders aan toe. Ik heb weer genoten van je verhaal en de foto's. Hier laat ik het even bij, tot het volgend verhaal.
Hans van Kouwen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
