sneeuw in het Troodos-gebergte...... en erg koud!

Na een periode van 12 dagen achter elkaar werken is het toch ook wel heerlijk om eens een paar dagen vrij te zijn. Een keertje uitslapen, wat opruimen en er ook op uit gaan. Dat lijkt wat makkelijk, maar daar heb je dan wel vervoer voor nodig. Ik kon de huurauto van Matthijs vandaag gebruiken en heb daar ook dankbaar gebruik van gemaakt.

Het Troodos-gebergte in het westen van het eiland kenmerkt zich door hoge bergruggen met een hoogte van ongeveer 2000 meter. In de winter een prima lokatie om te skiën. Sneeuw op Cyprus wilde ik ook wel eens met eigen ogen zien en nu deed zich die mogelijkheid voor.
Via Nicosia heb ik de route naar Linou gereden via de 'Provinciale' weg. Onderweg werd ik enkele keren ingehaald door lui die in rallywagens de gekste capriolen uithaalden. Vlakbij Linou was kennelijk een rustplaats ingericht en kon de race-auto wat worden opgeknapt. In ieder geval ben ik ook even gestopt voor een foto en kwam daar ook mijn oude buurman tegen. Vanaf 1 juni tot 1 december 2005 woonde ik namelijk in Linou toen ik voor de eerste keer werd uitgezonden om deel te nemen aan UNFICYP. Ook hij herkende mij en we hebben kort met elkaar gesproken. Hierna heb ik nog een bezoekje gebracht aan mijn oude huis. Momenteel is het huis alleen als politiebureau in gebruik en is er één slaapkamer, werkkamer geworden van de sectorcommandant. Nog steeds staat het (toen al) gedateerde meubilair in de woonruimte. De muren zijn inmiddels voorzien van een witte laag verf, dus dat is al behoorlijk opgeknapt. De ontvangst door de Australiër Peter en de Indiër Hemant was hartelijk. Ik werd gelijk uitgenodigd om mee te gaan de tracks op, maar dat heb ik voor vandaag maar afgeslagen. Ik wilde tenslotte naar de sneeuw.
Het was wel weer heel leuk om na drieënhalf jaar weer terug te keren op die plek die toen zes maanden mijn thuis was.

Rijdend in de zon met een buitentemperatuur van 17 graden zag ik de meter van de temperatuur al snel teruglopen. Toen ik bijna bij de top was, was het 2 graden boven nul. De weg was wel goed te berijden, maar tegen de berghellingen lag een klein laagje sneeuw. Dat leverde mooie plaatjes op, maar het zou nog mooier worden...
Ik was eigenlijk al dik tevreden dat ik toch wat sneeuw had gezien. Het laatste deel naar de top veranderde zichtbaar. De zon verdween en de asfaltweg veranderde in een besneeuwde weg en het was zelfs oppassen geblazen voor de gladheid. Bij een parkeerplaats was het flink druk en het bleek dat daar de skipiste was. Ja skiën op Cyprus en de temperatuur was inmiddels nog verder gedaald en gaf nu -1 graad aan!! En ik heb me toen maar als echte toerist laten vereeuwigen door een andere toerist.

Via een prachtige route door de bergen ben ik uiteindelijk aangekomen in Limassol. Het zonnetje scheen weer en het was ook beduidend aangenamer van temperatuur en na een heerlijke dag ben ik natuurlijk weer geëindigd bij mijn huis in Pyla.

De afgelopen week heb ik ook nog gewerkt. Inmiddels blijkt dat er nog een plant in de bufferzone groeit die het erg goed doet bij de locals. Het zijn de artisjokken, een distel die erg lekker schijnt te zijn en o.a. wordt vermengd met gebakken eieren. En zo hebben we dan ook gelijk weer wat te doen. Toen ik met de Ier Pat mijn ronde deed troffen wij zo'n boefje en uiteindelijk hebben we van deze man op leeftijd, in ruim een half uur, de hele geschiedenis van het conflict nog eens gehoord. Dit was heel bijzonder om het eens te horen van een echte local.
Toen wij de volgende dag in Troulli een kop koffie gingen drinken in de coffeeshop kwamen wij in gesprek met een heel oude man. Hij ging aan onze tafel zitten omdat de anderen niet mochten horen waar hij het met ons over ging hebben. Het ging ook over het conflict uit de zestiger- en zeventigerjaren, maar deze man was erg doof. Het gevolg was dat iedereen toch gewoon kon meegenieten. Trouwens Pat en ik hebben ook van hem genoten want hij was niet alleen doof, hij had wat moeite met zien en zijn bovengebit viel enkele keren spontaan uit zijn mond. Maar ik ben wel uitgenodigd om een volgende keer bij hem thuis op de koffie te komen.
Voor de eerste keer ook eens een dienst met Matthijs. Wat een heerlijkheid om eens lekker de hele dienst m'n eigen taal te kunnen spreken.

Over anderhalve week krijg ik m'n eigen auto. Ik heb namelijk een oldtimer gekocht van een Slowaakse militair. Een auto die in 1999 voor de eerste keer op naam is gesteld op Cyprus. In 1994 is de auto al in elkaar gezet. Nu heb ik niet bepaald veel kennis van 2e hands auto's, maar ik had wat tips gekregen om op te letten. Dus ik deed net of ik er verstand van had. Eigenlijk controleerde ik op de punten zoals auto's bij een verkeerscontrole worden nagelopen. Extra was een proefrit op de UNPA. Dus eens flink remmen, een paar uitwijkmanouevres en rijden zonder te sturen. Dit onderdeel was maar erg kort. Uiteindelijk was het naar mijn idee een auto met niet teveel ernstige gebreken. Het blijft natuurijk een gok wat je precies koopt, zeker bij zo'n oudje. Ik ga er maar vanuit dat de auto het uithoudt totaan het einde van mijn uitzending (de apk is geldig tot oktober 2009).
Na weer heel veel papieren invullen, wordt het op naam stellen van de auto verzorgd door een medewerker van de UN en dan kan ik de auto echt gaan gebruiken als de Slowaak op 23 maart terugkeert naar zijn vaderland.

Het is weer een heel verhaal geworden, maar ik weet niet of ik dat kan volhouden. Dus wees niet teleurgesteld als het eens wat korter wordt.
De volgende keer komt in ieder geval de viering van St. Patrick's Day aan de orde.

Doeg!