kennismaken, teambuilden & opleidingen

Drie weken geleden is het fysieke deel van de voorbereidingen begonnen. Een begin van een rondreis door Nederland. Allereerst werd een dag belegd in Zoetermeer. In het bolwerk van IPOL van het korps landelijke politiediensten konden Mariska, Jos, Ruud en ik (hernieuwd) kennismaken met elkaar. Mariska kende ik nog van diverse reünieachtige bijeenkomsten met missiegangers Cyprus 2005 en later, Ruud van mijn vorige missie Cyprus in 2009 en Jos is de nieuwkomer in de club van vier. Allerlei zaken werden besproken en een collega, die net terug is uit Sudan, gaf een presentatie van haar werkzaamheden daar.

In Apeldoorn heb ik de kledingwinkel van de vtsPN bezocht. De bedoeling was een kleine aanvulling te doen op wat al in mijn bezit was, maar ik kreeg toch wat meer mee. Het is niet zo dat je maar raak kunt winkelen, maar het pakket Sudan was nog niet helemaal compleet. Inmiddels weet ik ook dat er nog een keertje moet worden geshopt omdat regenlaarzen daar hard nodig zijn.

Aangezien de missie gezamenlijk wordt uitgevoerd met leden van het Wapen der Koninklijke Marechaussee was het ook noodzakelijk om met hen kennis te maken. Op kamp Nieuw Milligen in Uddel bij de KMar brigade buitenland missies was dit gepland. Het groene ‘blauw’ is uiteindelijk goed bevonden en met totaal 15 personen kunnen we in augustus 2011 gerust een steentje gaan bijdragen aan uitvoering van het mandaat. Hoe het mandaat in elkaar steekt zal ik nog wel eens gaan beschrijven. Na allerlei informatie over beloning, vrije dagen, reizen en bagage kon worden koersgezet naar de legering op de vliegbasis Twente. Vanuit die locatie zou de teambuilding worden verzorgd. In de meldingsinstructie was opgenomen om sportkleding voor buiten en binnen en een overall mee te nemen. Zo’n meldingsinstructie is al iets waarbij je allerlei gedachten bij kunt krijgen. Ik zag mezelf al door de rioolbuizen kruipen, van de klimtoren tokkelen en nog meer van die gein. Een herinnering van eerdere teambuildingsdagen en me-opleiding. Uiteindelijk viel het erg mee omdat er daar geen sportfaciliteiten waren. We zijn actief beziggegaan om elkaar beter te gaan leren kennen, een versnelde leergang persoonlijk vakmanschap. Het werd zeker niet stilzitten. Het DISK persoonlijkheidsprofiel werd o.a. opgemaakt en uitgebreid besproken. Om het hoofd dan toch wat ‘leeg te maken’ hebben we nog een avondwandeling gemaakt aan de hand van gps-coördinaten en tijdens de wandeling werden verschillende dilemma’s besproken.
De volgende dag een presentatie van jezelf aan de hand van je loopbaan, je bezigheden, je positieve en negatieve punten. Bij dit onderdeel was het benoemen van elk één voldoende. Als laatste onderdeel; je motto, de belangrijkste persoon en gebeurtenis in je leven en je metafoor. 10 minuten spreken over jezelf was de bedoeling, maar veelal was er meer tijd nodig. Tot half de avond waren we zo met elkaar bezig, intensief, maar zeer waardevol.
De volgende dag terug naar kamp Nieuw Milligen en daar wat opdrachten in de sportzaal gedaan, twee rondjes op de mountainbike om het kazerneterrein en tussendoor klootschieten. Niet echt onderdelen om vreselijk moe te worden, maar meer om elkaar weer verder te leren kennen. Het doornemen van de CV voor de UN was geen verplicht onderdeel, maar is toch behandeld. Ik heb wat aanvullingen verwerkt op mijn CV. Overigens dat gold voor iedereen.

Bij het kledingpunt Utrecht op het kamp Soesterberg was de volgende dag tijd ingeruimd voor het uitreiken van enkele attributen die ook meegenomen moeten worden naar Sudan. De gedachte van: “even een paar spullen in ontvangst nemen” ging helemaal niet op. Een oversized winkelwagentje was na anderhalf uur tot aan de rand gevuld met allerlei spullen. Ik heb dingen gekregen waarvan ik het bestaan niet wist, niet weet hoe het werkt en eigenlijk niet weet wat ik ermee moet. Ik kan in ieder geval met de materialen gaan overleven in een klamboe met een slaapzak, ‘gaspit’, bestek en trog. En als de vijand komt dat zet ik m’n helm op (al dan niet met een donkerblauw - of anders een UN-blauwe overtrek) met een gasmasker. Het scherfwerend vest wordt in Khartoum verstrekt. Voor ik de indruk wek dat het al deze spullen niet nodig zijn, wil ik toch ook wel schrijven en toegeven dat er ook bruikbare goederen zijn verstrekt.

Afgelopen week was de missie gerichte opleiding. Eerst de mine awarenes cursus op de mineurschool in Reek. Met film en foto’s werden de gruwelijkste resultaten van bommen en mijnen getoond. In Sudan liggen naar verwachting nog tussen de 500.000 en 2 miljoen mijnen. Niet al dit wapentuig is in kaart gebracht. Om ook te kunnen handelen als je toch in een mijnenveld terecht bent gekomen moesten we nog even ‘prikken’. Een beperkt gebied onderzoeken op mogelijke mijnen en dan stap-voor-stap naar de veilige plek. Daarna het opzoeken en herkennen van allerlei munitie, raketten en diverse soorten mijnen.
De andere dagen van de week ben ik gelegerd geweest op de legerbasis Harskamp en kreeg ik les op de school voor vredesmissies. Om 07.45 uur aanvang van de lessen en om 17.30 uur klaar. Ik zal niet erg uitgebreid ingaan op alle onderdelen, maar zeer interessant was in ieder geval de briefing over de huidige situatie in Sudan en foto’s van de verschillende teamsites en de leef- en werkomstandigheden daar. Verder kregen we lessen in interculturele communicatie, hygiëne en preventie gezondheid (de giftige beestjes werden in beeld gebracht en wat voor vieze gevolgen dat kan hebben), macht en ethiek (hoe ga ik straks om met de ellende die wellicht ook zichtbaar zal worden), contra inlichtingen en veiligheid (is het wel zo handig om allerlei informatie op hyves, facebook of op een site als waarbenjij.nu te zetten), de rechtspositie, stressmanagement (hoe herken je dat en hoe ga je daarmee om of kun je je buddy helpen), cultuur historische achtergrond informatie (wat zijn de gebruiken daar), media (tips over hoe de pers te woord te staan), het bedrijfsmaatschappelijk werk, internationaal humanitair recht (gelden de wetten daar ook voor mij), de organisaties die daar ook aanwezig zijn en de uitleg van de medical kit. Ik krijg een halve apotheek aan medicijnen mee en met wat combineren is 6 maanden daar te overleven. Ik heb begrepen dat er af en toe wat moet worden gemixt voor de pijnbestrijding. Een pilletje codeïne en een aspirientje is daar één van.
Al met al een scala aan onderwerpen is voorbij gekomen en gelukkig is er ook van die informatie wat op papier gezet om nog eens terug te lezen.

Over een paar weken zal ik terugkomen op het vervolg van de voorbereidingen op mijn uitzending.

Doeg!