4˚ 33’ 45.35” N en 28˚ 24’ 9.14” E
Door: alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
20 Mei 2012 | Zuid Sudan, Yambio
Rare titel zul je wel denken, een beetje cryptisch zelfs. Voor o.a. de zeevarenden en lui die iets hebben met luchtvaart en outdoor behoeft dit verder geen uitleg. Maar mijn lezers zijn niet allemaal zo thuis met deze cijferreeks. Het stelt voor de positie in graden op de bol, die voor ons meer bekend is als aarde. Op deze locatie woon ik dus en misschien is het zelfs wel handig om te weten, want een straatnaambordje ben ik in heel Zuid-Sudan (tenminste de delen waar ik ben geweest) nog niet tegengekomen.
Inmiddels wordt het tijd dat jullie ook een beeld krijgen in wat voor omgeving ik terecht ben gekomen om in te leven. Met andere woorden welke voorzieningen zijn voorradig om de tijd van mijn missie door te komen. De omgeving is erg groen en dat zal mede komen omdat het met enige regelmaat flink kan hozen. Het kamp ligt net buiten het echte centrum van Yambio en heeft veel weg van een camping. De compound is omringd met prikkeldraad en een aarden wal en wordt op strategische punten bewaakt door het leger uit Rwanda. De Rwandese militairen zijn ook onze Force Protection, dus als we op patrouille gaan door wat onveilig gebied, dan gaan zij met ons mee. Ik heb zo’n patrouille nog niet gedaan, maar hoop dat zeker nog een keer te doen.
Op het voorste deel van de compound staan een flink aantal containers, waarvan wij er drie ter beschikking hebben als kantoorruimte. Daarin zit het State Headquarters UNPOL van de State Western Equatoria en aan de overzijde is een andere groep van UNPOL gestationeerd, namelijk de County Support Base, een soort wijkteam.
Wij draaien met een groep van 15 medewerkers en de CSB heeft er rond de 12. Er is wel een overlap van bezigheden en de bedoeling wordt dat wij wat meer gezamenlijk gaan doen.
Ook zijn er nog wat kantoorruimten voor de militaire- en civiele staffmembers, de radioroom en de werkplek voor de grote baas hier, een Franse dame die oorspronkelijk in Genève woont. Niet de echte Head of Mission, want dat is mevrouw Johnson. Achter de kantoorruimte ligt een complex van pleintje met daaraan telkens 8 prefabs neergezet, de accommodatie waarin je woont. En uiteraard zijn er ook nog een paar units die als toilet- en douchegebouw zijn ingericht. Eén daarvan is voorzien van een wasautomaat en wasdroger.
Alles is hier niet nieuw, eerlijk gezegd het is een ouwe zooi. De toilet- en doucheruimte wordt wel dagelijks schoongemaakt, maar door de verschillende nationaliteiten wordt op een soms heel bijzondere manier gebruik gemaakt van het toilet. Sommigen gaan staan op de wc-pot, als men de wc-bril tenminste even omhoog heeft gezet, en dan een beetje mikken. Met wat fantasie snap je dat niet iedereen evengoed kan mikken….
Op de compound hebben we een eigen waterzuivering, dus al het water wat wij gebruiken is gewoon te drinken. Voor de opslag van dit water zijn grote zakken beschikbaar met daarin 12.000 liter tot 20.000 liter water. Dus water uit flessen is niet noodzakelijk, maar is wel iets lekkerder van smaak. Dus voor de smakelijke dorst heb ik een paar flessen in de koelkast staan.
Mijn eigen prefab (2,40 mtr x 6.60 mtr x 2,50 mtr) is voorzien van een bed met toebehoren, kast, kapstok, tafel en stoel, wandkastje, airco en koelkast. Op mijn bedje heb ik mijn dome opgesteld om vooral niet een onaangenaam contact te hebben met insecten die mij van alles willen aandoen hier in Afrika. De kans dat ik toch een keertje wordt gestoken is natuurlijk wel aanwezig, maar je kunt het maar beter voor zijn.
Buiten de spullen die ik zojuist genoemd heb en ook inclusief de huur zijn, is er in mijn huis is nog voldoende plek om mijn bagage een plek te geven en ook de kisten met voedsel uit Nederland. Koken doen we met de ter beschikking gestelde kookplaat en pannenset. Het lukt goed om een lekkere maaltijd klaar te malen en meestal zijn Ruud en ik samen aan het kokkerellen.
En alles bij elkaar gestouwd blijft er zelfs nog voldoende ruimte over om te ‘leven’. Met weinig kun je hier tevreden zijn en ik kan al zeggen dat ik met de ‘smerigheid’ al een beetje begin om te gaan.
Het grootste gevaar dat op de compound dreigt is de kans dat ik word getroffen door een mango. Naast mijn container staat zo’n mangoboom en eigenlijk over het gehele terrein staan die bomen. Omdat het het seizoen is voor wat betreft de rijpheid van die mango’s, valt er met enige regelmaat zo’n ding te pletter op de grond en soms wordt de val gebroken door het dak van mijn huis, een autodak en misschien ooit wel een hoofd van een mens. Ter bescherming kan ik natuurlijk wel m’n helm met het UN omhulsel opzetten, maar dan zal ik vast voor gek worden uitgemaakt. Dus ik ga er maar vanuit dat ik niet getroffen ga worden.
Afgelopen week maakte ik deel uit van een bijzondere gebeurtenis. Er was een dag uitgetrokken voor community policing. Daarbij moesten 23 agenten, in de leeftijd van jong tot boven de 50 jaar, een laatste keer tonen wat zij waard waren. Ik ging met hen mee naar de secondary school in Yambio en daar werden groepen gemaakt. Een groepje moest in gesprek met de hoofdmeester en enkele onderwijzers om wat vraagstukken te bespreken. De andere groep ging een aantal onderwerpen bespreken in een klas met leerlingen van middelbare leeftijd. Er volgde een bijzondere discussie en Alexander uit de Filippijnen en ik moesten dit monitoren.
Aan het eind had één van de leerlingen van de school nog een vraag aan mij: “What are you doing in South Sudan?” Daar sta je dan en niet met een mond vol tanden. Ik kon hem duidelijk maken dat ik deel uitmaak van de UN-police en de SSPS adviseer in het tot stand brengen van de community police. Met mijn kennis en ervaring en het overbrengen daarvan aan de lokale politie in Zuid-Sudan, leer ik hen beter in contact te laten komen met de lokale bevolking. Dat lijkt heel logisch, maar dat is het niet en dat heeft te maken met de jarenlange burgeroorlog die in Sudan heeft gewoed. De huidige politie is gevormd uit ex-militairen van de Sudan People’s Liberation Army (SPLA), die geweld niet bepaald schuwden. De SPLA vochten tijdens de burgeroorlog tegen de regeringstroepen en hebben bijgedragen aan de onafhankelijkheid van Zuid-Sudan.
Na een week trainen in community policing en de finale gesprekken werden die middag de certificaten aan de studenten uitgereikt. De deputy commissioner van de SSPS was aanwezig en alle UNPOL’lers van State HQ. Eerst was er een gebed dat werd voorgedragen door één van de studenten en daarna werd door de studenten het volkslied gezongen.
Oh God
We praise and glorify you
For your grace on South Sudan
Land of great abundance
Uphold us, united in peace and harmony
Oh motherland
We rise raising flag with the guiding star
And sing songs of freedom with joy
For justice, liberty and prosperity
Shall forevermore reign
Oh great patriots
Let us stand up in silence and respect
Saluting our Martyrs whose blood
Cemented our National foundation
We vow to protect our Nation
Oh God bless South Sudan
En daar stonden we dan met de rechterhand op ons hart te luisteren hoe die 23 mannen en vrouwen, zonder muzikale begeleiding, hùn Volkslied zongen. Ik durf wel te bekennen dat het heel bijzonder klonk en dat de rillingen over mijn rug liepen. Na drie toespraken werden de studenten één voor één naar voren gehaald en kreeg men het certificaat uitgereikt door de grote baas van de SSPS. Het is fantastisch te zien hoe enthousiast men hier met de materie omgaat en probeert er het beste van te maken.
Doeg!
Inmiddels wordt het tijd dat jullie ook een beeld krijgen in wat voor omgeving ik terecht ben gekomen om in te leven. Met andere woorden welke voorzieningen zijn voorradig om de tijd van mijn missie door te komen. De omgeving is erg groen en dat zal mede komen omdat het met enige regelmaat flink kan hozen. Het kamp ligt net buiten het echte centrum van Yambio en heeft veel weg van een camping. De compound is omringd met prikkeldraad en een aarden wal en wordt op strategische punten bewaakt door het leger uit Rwanda. De Rwandese militairen zijn ook onze Force Protection, dus als we op patrouille gaan door wat onveilig gebied, dan gaan zij met ons mee. Ik heb zo’n patrouille nog niet gedaan, maar hoop dat zeker nog een keer te doen.
Op het voorste deel van de compound staan een flink aantal containers, waarvan wij er drie ter beschikking hebben als kantoorruimte. Daarin zit het State Headquarters UNPOL van de State Western Equatoria en aan de overzijde is een andere groep van UNPOL gestationeerd, namelijk de County Support Base, een soort wijkteam.
Wij draaien met een groep van 15 medewerkers en de CSB heeft er rond de 12. Er is wel een overlap van bezigheden en de bedoeling wordt dat wij wat meer gezamenlijk gaan doen.
Ook zijn er nog wat kantoorruimten voor de militaire- en civiele staffmembers, de radioroom en de werkplek voor de grote baas hier, een Franse dame die oorspronkelijk in Genève woont. Niet de echte Head of Mission, want dat is mevrouw Johnson. Achter de kantoorruimte ligt een complex van pleintje met daaraan telkens 8 prefabs neergezet, de accommodatie waarin je woont. En uiteraard zijn er ook nog een paar units die als toilet- en douchegebouw zijn ingericht. Eén daarvan is voorzien van een wasautomaat en wasdroger.
Alles is hier niet nieuw, eerlijk gezegd het is een ouwe zooi. De toilet- en doucheruimte wordt wel dagelijks schoongemaakt, maar door de verschillende nationaliteiten wordt op een soms heel bijzondere manier gebruik gemaakt van het toilet. Sommigen gaan staan op de wc-pot, als men de wc-bril tenminste even omhoog heeft gezet, en dan een beetje mikken. Met wat fantasie snap je dat niet iedereen evengoed kan mikken….
Op de compound hebben we een eigen waterzuivering, dus al het water wat wij gebruiken is gewoon te drinken. Voor de opslag van dit water zijn grote zakken beschikbaar met daarin 12.000 liter tot 20.000 liter water. Dus water uit flessen is niet noodzakelijk, maar is wel iets lekkerder van smaak. Dus voor de smakelijke dorst heb ik een paar flessen in de koelkast staan.
Mijn eigen prefab (2,40 mtr x 6.60 mtr x 2,50 mtr) is voorzien van een bed met toebehoren, kast, kapstok, tafel en stoel, wandkastje, airco en koelkast. Op mijn bedje heb ik mijn dome opgesteld om vooral niet een onaangenaam contact te hebben met insecten die mij van alles willen aandoen hier in Afrika. De kans dat ik toch een keertje wordt gestoken is natuurlijk wel aanwezig, maar je kunt het maar beter voor zijn.
Buiten de spullen die ik zojuist genoemd heb en ook inclusief de huur zijn, is er in mijn huis is nog voldoende plek om mijn bagage een plek te geven en ook de kisten met voedsel uit Nederland. Koken doen we met de ter beschikking gestelde kookplaat en pannenset. Het lukt goed om een lekkere maaltijd klaar te malen en meestal zijn Ruud en ik samen aan het kokkerellen.
En alles bij elkaar gestouwd blijft er zelfs nog voldoende ruimte over om te ‘leven’. Met weinig kun je hier tevreden zijn en ik kan al zeggen dat ik met de ‘smerigheid’ al een beetje begin om te gaan.
Het grootste gevaar dat op de compound dreigt is de kans dat ik word getroffen door een mango. Naast mijn container staat zo’n mangoboom en eigenlijk over het gehele terrein staan die bomen. Omdat het het seizoen is voor wat betreft de rijpheid van die mango’s, valt er met enige regelmaat zo’n ding te pletter op de grond en soms wordt de val gebroken door het dak van mijn huis, een autodak en misschien ooit wel een hoofd van een mens. Ter bescherming kan ik natuurlijk wel m’n helm met het UN omhulsel opzetten, maar dan zal ik vast voor gek worden uitgemaakt. Dus ik ga er maar vanuit dat ik niet getroffen ga worden.
Afgelopen week maakte ik deel uit van een bijzondere gebeurtenis. Er was een dag uitgetrokken voor community policing. Daarbij moesten 23 agenten, in de leeftijd van jong tot boven de 50 jaar, een laatste keer tonen wat zij waard waren. Ik ging met hen mee naar de secondary school in Yambio en daar werden groepen gemaakt. Een groepje moest in gesprek met de hoofdmeester en enkele onderwijzers om wat vraagstukken te bespreken. De andere groep ging een aantal onderwerpen bespreken in een klas met leerlingen van middelbare leeftijd. Er volgde een bijzondere discussie en Alexander uit de Filippijnen en ik moesten dit monitoren.
Aan het eind had één van de leerlingen van de school nog een vraag aan mij: “What are you doing in South Sudan?” Daar sta je dan en niet met een mond vol tanden. Ik kon hem duidelijk maken dat ik deel uitmaak van de UN-police en de SSPS adviseer in het tot stand brengen van de community police. Met mijn kennis en ervaring en het overbrengen daarvan aan de lokale politie in Zuid-Sudan, leer ik hen beter in contact te laten komen met de lokale bevolking. Dat lijkt heel logisch, maar dat is het niet en dat heeft te maken met de jarenlange burgeroorlog die in Sudan heeft gewoed. De huidige politie is gevormd uit ex-militairen van de Sudan People’s Liberation Army (SPLA), die geweld niet bepaald schuwden. De SPLA vochten tijdens de burgeroorlog tegen de regeringstroepen en hebben bijgedragen aan de onafhankelijkheid van Zuid-Sudan.
Na een week trainen in community policing en de finale gesprekken werden die middag de certificaten aan de studenten uitgereikt. De deputy commissioner van de SSPS was aanwezig en alle UNPOL’lers van State HQ. Eerst was er een gebed dat werd voorgedragen door één van de studenten en daarna werd door de studenten het volkslied gezongen.
Oh God
We praise and glorify you
For your grace on South Sudan
Land of great abundance
Uphold us, united in peace and harmony
Oh motherland
We rise raising flag with the guiding star
And sing songs of freedom with joy
For justice, liberty and prosperity
Shall forevermore reign
Oh great patriots
Let us stand up in silence and respect
Saluting our Martyrs whose blood
Cemented our National foundation
We vow to protect our Nation
Oh God bless South Sudan
En daar stonden we dan met de rechterhand op ons hart te luisteren hoe die 23 mannen en vrouwen, zonder muzikale begeleiding, hùn Volkslied zongen. Ik durf wel te bekennen dat het heel bijzonder klonk en dat de rillingen over mijn rug liepen. Na drie toespraken werden de studenten één voor één naar voren gehaald en kreeg men het certificaat uitgereikt door de grote baas van de SSPS. Het is fantastisch te zien hoe enthousiast men hier met de materie omgaat en probeert er het beste van te maken.
Doeg!
-
20 Mei 2012 - 09:44
Bert En Margaret:
Alex,
Ongelofelijk, hoe jij toch telkens weer zo makkelijk kunt switchen tussen leven met alle comfort en
leven in primitieve omstandigheden.
Wellicht waardeer je het meest van ons allen de welvaart, waarin wij in Nederland verkeren, want jij wordt deze missie echt met je neus op de feiten gedrukt.
Hoewel, vroeger hadden we het thuis ook niet breed, maar de kinderen waren voor vader en moeder hun alles. Vader werkte hard voor zijn gezin en moeder wist met weinig veel te bereiken.
Wat dat betreft hebben wij allen een goede leerschool gehad!
Je bent gezond en mag en kunt dit werk doen..., je voelt je rijk met het onderkomen in een container en van het ingedroogde voedsel weet je inmiddels een smaakvolle maaltijd te bereiden.
We zien een stralende, GOED GEKAPTE, gezonde broer, die er volledig voor gaat..., GEWELDIG!!!
Groetjes, vanuit het hart van Nederland,
Bert en Margaret -
20 Mei 2012 - 09:47
Harold Stoevelaar:
Alex,
erg leuk om je verhalen en belevenissen te lezen. Ik wens je veel plezier en geniet van deze missie.. -
20 Mei 2012 - 10:43
Ankie:
Hoi Alex,
Wat een mooi verslag van jullie "mango" camping, voor het thuisfront stuk duidelijker hoe en waar jullie nu wonen. Zie ook dat je de zelfde kapper als je buddy hebt gevonden, hahahah staat je goed. Jullie zijn goed bezig, ga zo door. Kijken weer uit naar je volgende verhaal.
Pas goed op elkaar en pas op die vallende mango`s.
Liefs uit het zeeuwse xxx -
20 Mei 2012 - 11:09
Dirk:
Geheimtaal?
Nou, dat kan ik ook. Eind vorige maand op 16° 22 57 N in de Filippijnen. Morgenochtend in land ik in Marrakech: 121° 6 36 E31°38'N 8°0'W. Vannacht er naar toe. Jij reist, ik reis. Jij voor je beroep, ik voor pezier. Verschil moet er zijn.
Het was weer een prima ouderwets verhaal van je bevindingen. Het blijft altijd weer boeiend hoe je alles weet te om- en beschrijven. Goed te lezen dat je langzamerhand op orde komt in je container. Het lijkt wel Zaandam daar. Ook hier voor starters op de woningmarkt een container. Ja, jij bent dus nu ook een starter op de woningmark en hebt dat maar te slikken. Toch ziet het er wel aardig uit. Het wordt wel tijd dat je ook af en toe wat in de zon gaat zitten. Het verschil in kleur tussen de leden van de Community police en jou is toch wel heel erg groot. Zo val je te veel op in het donker.
En je werk? Opleiden van de politie daar! Veelal theorie-lessen in een eenvoudig klaslokaaltje. Nou, nu heb je er wat aan toe te voegen: gebruik van het toilet! Tijd voor wat praktijklessen?
Alex, blijf lekker schrijven en… wat schreef je op 3 maart? Dat was dit…
En als klap op de vuurpijl kregen we te horen dat er in Zuid Soedan niet mag worden gefotografeerd. Kennelijk mag er wel een fotootje worden geschoten van de natuur, dus gaan we maar voor de ruime interpretatie van natuur. Misschien een beetje burgerlijk ongehoorzaam zijn….
Nou, ga maar lekker door burgerlijk ongehoorzaam te zijn. Hier hebben wij er geen probleem mee.
P.s. Is die “rotonde” nu al wit geschilderd?
-
20 Mei 2012 - 11:43
André Van Der Kolk:
Ook nu weer een prachtig verhaal Alex. Ik blijf het volgen. Ik had je al een keer geschreven dat het bij jullie groener is dan waar ik zat. Bij ons was het dor en veel zand/stof.
In plaats van de zware UN helm kun je er ook voor kiezen een Bob de Bouwer helm te dragen voor de vallende mango's.
Nog veel plezier en kijk goed uit. -
20 Mei 2012 - 11:44
Ronald @Purmerend:
Hoi Alex volgens Google Earth woon je in de Melbourne Street.
Groet,
Ronald -
20 Mei 2012 - 12:14
Kirsten:
Lieve schat! Wat zijn je verhalen weer een feest om te lezen! Ik ben zó ongeloooooflijk trots op je! Op wat je daar doet, op je (nuchtere) verslagen, je inzet, je ....nou ja vul het zelf maar in :-)! Ik weet het, het was enige tijd even stil qua reactie van mijn kant, maar heb de lees-schade vandaag eindelijk kunnen inhalen! "Het leven hier vereiste even al mijn aandacht" zullen we maar zeggen! Ik was weer eens ouderwets 'te druk'!! Maar denk wel nog steeds aan je en hoop dat alles goed met je zal blijven gaan. Zo te lezen is die Mangoboom het meest levensbedreigend hahaha....
Hier gaat het verder goed. Ik heb net mijn eerste jaar van mijn coachopleiding afgerond en ben verder aan een baan begonnen in het ziekenhuis van Hoorn (afd. Inkoop). Heel leuk, weer wat heel anders. Maar ja dat is aan mij wel toevertrouwd toch? Tsja, het hart ligt nog steeds bij het reizen, maar ja die moeten wel ergens van betaald worden natuurlijk!! Verder geef ik tegenwoordig workshops "Lessen in Geluk"(ja echt, niet lachen) en dat loopt ook heel leuk! Ik kom met alle plezier een keer naar Zuid Sudan voor wat Geluksgevoel hahaha. Nou, wat nog meer, ik ben veel bezig in de tuin, ben lekker aan het 'aanklooien". Bij jou weinig bloemen zo te zien, alhoewel het er wel heel groen uitziet!
Dikke knuffels vanuit Hoorn dus, ook van Remco de hartelijke groeten! -
20 Mei 2012 - 12:17
Hans Van Kouwen:
Mooie container heb je Alex. En aan fruit ook geen gebrek, je moet ze natuurlijk wel zien te vangen, met je handen wel te verstaan. Dat toilet gebruik is idd. wel vreemd te noemen. Leven er soms Fransen op de compound. Maar goed je hebt je natje en je droogje.
Je Engels is goed en je kennis, in zo'n korte tijd, van het volkslied ook.
Goed Alex we wachten maar weer op je volgend verhaal.
PS: Hier is het nog steeds herfst, regen en lage temperaturen. Maar volgens de weergoden gaat het aankomende week beter worden hier in Nederland.
Groet,
Hans van Kouwen. -
20 Mei 2012 - 18:22
Brom Carpe Diem:
Hallo Alex,
Ik las laatst een berichtje over geplande containerwoningen voor studenten in Broek in Waterland.
Ik krijg er nu beelden bij...Gratis smoothies en ook nog en een ijskast om ze cool te houden.
Prikkeldraad om de grote beesten tegen te houden en muskietennet voor de kleintjes.
O..O.. Wat hebben we het slecht.
Ps..wat..haar op die kruin van je maakt je jaren jonger (moest ik van Thera zeggen.)
Groeten en carpe diem"
Brom.
-
20 Mei 2012 - 21:47
Henny Korswagen:
Iemand merkte het al op, Alex het maakt je stukken jonger, en zoals je het beschrijft past het goed bij het enthousiaste jongensboek van je. Ik heb altijd begrepen dat olifanten gek zijn van mn rotte manco's en amaretto's. Wees dus gewaarschuwd en ik zou een loopgraaf om mijn container aanleggen. Ik hoop dat je snel met die Ruwandezen op LRP gaat, het zal een hele ervaring worden. Ik zag dat je het kerkje hebt gevonden. Veel succes met je maatje daar en alvast een goed verlof gewenst. En voor de achterblijvers, sterkte gewenst. -
21 Mei 2012 - 01:44
Sidney Sigtermans:
Beste Alex, leuk om je uitgebreide verslagen te lezen. Voor de duidelijkheid: ik ben een collega uit Flevoland en het is de planning dat ik in oktober/november jullie kom aflossen. Ik heb er enorm veel zin in en dankzij jou verslagen krijg ik een beeld van hoe de situatie daar is en wat de werkzaamheden globaal inhouden. Veel werkplezier en be safe!
Groetjes Sidney -
21 Mei 2012 - 15:08
Neus:
Hoi Alex, weer een skoftig leuk verhaal en lekker duidelijk omschreven hoe jullie wonen. Is er nog tijd en ruimte om je conditie bij te houden. Voor jou niet nodig natuurlijk maar als je een gekke bui heb dan wil je wat. Die gekke bui heb je kennelijk al gehad bij kapper Ruud zo te zien. Mis wel een Eddy kuifje boven op. Sterkte verder en tot hoors. -
21 Mei 2012 - 17:52
Lyda:
Hoi Alex,
Prima verslag weer.
Leuk om nu op je foto's en uit je beschrijving een indruk te hebben van je onderkomen.
Ik hoop wel dat de post een beetje snel bij jullie terecht komt, want dan kun je de muren nog een beetje opleuken met kaartjes.
Jij en Ruud samen aan het kokkerellen zie ik al helemaal voor me! Een stuk gezelliger met z'n tweeen dan in je eentje.
Mooi dat je weer deel hebt uitgemaakt van een bijzondere gebeurtenis, zo levendig als je het beschrijft maakt dat we ons er een aardig beeld van kunnen vormen.
Kortom jullie zijn daar volgens mij goed bezig.
Groetjes vanuit een eindelijk zonnig maar wel benauwd Zaantje. -
22 Mei 2012 - 06:37
Marga V Dam:
Hey Alex
Leuk om te lezen en te zien hoe je er daar nu bijzit, heel veel sterkte daar en succes ! -
22 Mei 2012 - 10:48
Marieke Kriek:
rene, je heus ziet er eigenlijk gewoon het zelfde eut als op MARKEN dus??? hahahah Kijk in Zaanstad hebben wij euteraad mooie heuzen hahaha..
Smeer je je wel goed in?
en ik ben overtijd...als het kleine meisje er is, dan hoor je dat uiteraad...
dikke zaanse kussen voor jou...
-
23 Mei 2012 - 20:27
Paula Corbee:
Hallo Alex,
eindelijk weer eens opgezocht waar je nu bent...
Het is er dus toch niet van gekomen om af te spreken voor je wegging.
Van jouw kant begrijp ik dat nu wel, je had het superdruk met de voorbereiding van de missie.
Ikzelf had toch best tijd nodig om weer mijn gewone draai te vinden.
Ik heb met bewondering gelezen wat je allemaal doet daar in het verre Sudan en wens je heel veel succes met je werk daar!
Hartelijke groet van Paula (en Nico) Corbee -
23 Mei 2012 - 20:34
Wim Slootmaker:
Hallo Alex.
Zojuist na een drukke dag je verhaal gelezen. Zeer indrukwekkend - zeker ook die kale kop van je die wij niet gewend zijn......! Maar wel lekker makkelijk toch?
Succes verder daar met je werk.
HG Wim en Maatje -
24 Mei 2012 - 12:33
De Caplo ---- :
Hee hier een berichtje van je "maatje" zoals ik hier genoemd werd zoals ik hier las net. Ofwel je eigenste buddie. Ik wil even kwijt dat ik blij ben dat je een kapper gezien hebt, knap je weer van op he? Ik ben nog onder de indruk van al je geschreven details die ik meestal vergeet op mn website haha. Ik ben blij dat jij t doet, scheelt mij weer werk..Je kent me, liever lui dan moe he? Enne wat eten we vanavond? Want ik met t voetbalteam coachen dus helaas, verwacht geen wonderen van mij met koken!!! PS wanner doe je weer mee..))?
Ciaow je bud...
-
25 Mei 2012 - 17:01
Peter:
Ja Alex, dit is toch wat anders dan die badslipper missies op Cyprus! Het lijkt er op dat je een échte kerel aan het worden bent. Ga je straks met me mee als ik weer naar Afghanistan ga?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
