een verrassende wending

Vanaf september 2016 leek er dan eindelijk schot te zitten in een mogelijke uitzending. Was het eerst nog lesgeven in Kiev, naar aanleiding van mijn profiel was ik in beeld gekomen voor de OVSE-missie in het oosten van Oekraïne. Een monitor missie in het gebied waar ook de Malaysia Airlines vlucht MH17 in 2014 was neergehaald.
Op stel en sprong moest ik mijn curriculum vitae opmaken om te laten beoordelen voordat het zou worden doorgestuurd naar het Ministerie van Veiligheid en Justitie. November was er een familiedag georganiseerd voor de vertrekkers en daar kregen we informatie over de missie en konden we alvast wat kennismaken met elkaar. Alles leek in een flinke stroomversnelling te zijn geraakt, maar al snel bleek het tegenovergestelde.
Het bleef stil totdat ik weer opnieuw een medische keuring en een veiligheidsonderzoek moest ondergaan en daarna bleef het weer stil. Op 23 april 2017 was er een incident met een auto van de OVSE die op een mijn was gereden. Bij dit incident was een dode en een zwaargewonde te betreuren. Het gevolg van deze gebeurtenis was dat ik voorlopig ‘on hold’ stond. Dat houdt in dat er geen vertrek gepland stond totdat er duidelijkheid was hoe dit ongeluk heeft kunnen gebeuren.
Vanwege deze onzekere situatie heb ik toch maar eens een korte vakantie in het buitenland gepland. Even iets anders dan denken aan een mogelijke missie. Nou de voorbereidingen voor de vakantie werden wreed verstoord omdat er plotseling toch een bericht kwam vanuit de OVSE. De sollicitatieprocedure was opgestart en de writtentest en het telefonisch interview waren ingepland voor respectievelijk 31 mei en 6 juni.
Voor de writtentest had ik al wat informatie ingewonnen, dus ik wist wel zo’n beetje wat mij te wachten stond; een aantal meerkeuze vragen beantwoorden over de geschiedenis van Oekraïne, enkele dilemma’s en daarbij een keuze maken hoe je dit dilemma zou aanpakken, een rapportage maken over een patrouille in het gebied en de incidenten die daar hadden plaatsgevonden. Grootste handicap was dat dit allemaal moest worden afgerond in een tijdsbestek van één uur.
Na het openen van het mailbericht bleek dat er verrassende vragen waren over het gebied en dat er als extraatje ook nog een kort verhaal moest worden geschreven over, één van de drie aangegeven gebeurtenissen in Oekraïne. Bij deze opdracht vloog de tijd voorbij en was er geen tijd over om de antwoorden nog eens goed na te kijken/lezen.
Het telefonisch interview was al helemaal anders dan ik eerder had meegemaakt. Een interview via Skype. Nou had ik ooit weleens Skype geïnstalleerd om mijn computer, maar verder nooit gebruikt. Dus na het testen bleek dat ik de ander mooi in beeld kreeg, maar verstaanbaar was het niet. Ook de hulptroepen konden mij niet helpen. Dan maar Skype installeren om mijn werktelefoon en daar wat testen mee uitgevoerd, en warempel het werkte. Ik kon mij verder voorbereiden op de geschiedenis van ‘de Oekraïne’ en Oekraïne en de conflicten die er waren geweest en nog steeds zijn met buurland Rusland. En bovenal de geschiedenis van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) en in het bijzonder de Special Monitoring Mission to Ukraine.
De belangrijkste informatie had ik op de achterzijde van rollen behang geschreven en op de dag van het interview in positie gebracht.
Gelukkig was het tijdstip van bellen bekend en zat ik er helemaal klaar voor. Lekker stressen totdat de telefoon overging. Een commissie van 4 personen hebben mij een half uur bevraagd over van alles wat ik hiervoor heb beschreven. Het ging er vriendelijk aan toe, maar het blijft natuurlijk wel een sollicitatie. In het Engels en met een mobieltje in je hand is niet bepaald een rustgevend geheel, maar goed ik heb het geflikt en over 5 weken wordt bekend of het ook allemaal goed is bevonden.
Ik kon in ieder geval eens zonder ‘sollicitatie-stress’ op een korte vakantie in Zeeland en later nog een weekje Egypte.

En toen werd het ineens heel anders…

Er kwam op 18 juli een telefoontje van Ruud van team uitzendingen in Zoetermeer met de vraag of ik interesse had om een periode op Bonaire te gaan werken. Een periode van één jaar en werken in de basispolitiezorg. Men had daar dringend personeel nodig en omdat de uitzending OVSE toch nog wel op zich zou laten wachten, werd mij deze kans aangeboden.
Eerst verteld dat ik toch al wel een stapje verder was dan alleen het beschikbaar zijn voor de missie Oekraïne. Dat was al een verrassing voor Ruud, maar hij kon wel aangeven dat het onderzoek naar het ernstige incident in Oekraïne nog steeds niet was afgerond en dat er nog geen waarnemers zouden worden weggestuurd vanuit Nederland.
Ik had het verzoek voor Bonaire in het geheel niet verwacht, dus heb het even tot mij door laten dringen. Tja, wat te doen? De dagen daaropvolgend heb ik wat informatie over Bonaire gelezen en heb ook nog contact gehad met een collega uit Castricum, die al eens eerder op Bonaire had gewerkt.
Na duidelijkheid over een aantal praktische zaken heb ik gezegd dat ik beschikbaar ben, maar nog wel wat zaken moet regelen. Omdat ik nog een paar examens lifeguard moet afnemen was mijn voorkeur uitgegaan naar na 3 september. Echter het liefst wilde men dat ik al in augustus beschikbaar was om af te reizen naar Bonaire. Ook goed, als de leiding van het basisteam Purmerend en de eenheidsleiding Noord-Holland natuurlijk ook akkoord zijn. Dus de contactpersoon internationale betrekkingen Ron is in stelling gebracht en de teamleiding Purmerend in de persoon van Bart is ook op de hoogte en die gaat aan de slag.
En zojuist het bericht ontvangen dat ik ook daadwerkelijk mag vertrekken. Zo het er nu uitziet zal dit na 26 augustus 2017 gaan gebeuren.

Kort samengevat: Ik ga niet werken voor de OVSE, maar ga een jaar werken bij het Korps Politie Caribisch Nederland. Ik heb er zin in!

Doeg!